آرتریت 6ص

اختصاصی از هایدی آرتریت 6ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

آرتریت

آرتریت یا التهاب مفاصل، شایع‌ترین عارضه خارج روده‌ای بیماری التهابی روده است و ممکن است تا حدود 25% افراد مبتلا به کرون یا کولیت اولسراتیو را تحت تأثیر قرار دهد. با وجودی که آرتریت بطور کلی با افزایش سن مرتبط است در این بیماران، اغلب افراد جوان را مبتلا می‌‌کند. علاوه بر درد مفاصل، آرتریت همچنین باعث تورم مفاصل و کاهش قابلیت انعطاف‌پذیری مفاصل می‌شود.

انواع آرتریت

آرتریت ممکن است در سه فرم مختلف ظاهر شود :

آرتریت محیطی

آتریت محوری (که اسپوندیلیت یا اسپوندیلوآرتروپاتی هم نامیده می‌شود)

اسپوندیلیت انکیلوزان

آرتریت محیطی

آرتریت محیطی معمولاً مفاصل بزرگ دستها و پاها را که شامل آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و قوزک پاها می‌شود، را در گیر می‌کند. احساس ناراحتی در مفاصل ممکن است مهاجرت کننده باشند یعنی از یک مفصل به مفصل دیگر حرکت کند. اگر درمان نشود درد ممکن است به مدت چند روز تا چندین هفته طول بکشد. آرتریت محیطی بیشتر در افرادی که کولیت اولسراتیو یا کرون روده بزرگ دارند دیده می‌شود. میزان التهاب مفصل بطور کلی نشان دهنده وسعت التهاب روده بزرگ است. با وجود این که هیچ تست اختصاصی برای تشخیص قطعی وجود ندارد، روش‌های تشخیصی مختلفی شامل آنالیز مایع مفصلی، آزمایش خون و عکس برداری اشعه X برای رد کردن سایر علل درد مفاصل استفاده می‌شوند. خوشبختانه، آرتریت محیطی معمولاً صدمه دائمی نمی‌زند.

آرتریت محوری

آرتریت محوری به نام اسپوندیلیت یا اسپوندیلو آرتروپاتی هم شناخته می‌شود. آرتریت محوری درد و سفتی در قسمت پایینی ستون فقرات و مفاصل ساکروایلیاک (محل اتصال ستون مهره ها به لگن) ایجاد می‌کند. بطور قابل توجه و بخصوص در جوانان این علائم ماه‌ها یا حتی سال‌ها قبل از علایم روده ای بروز می‌‌کنند. برعکس آرتریت محیطی، آرتریت محوری ممکن است صدمه دائمی در اثر چسبیدن استخوانهای ستون فقرات به هم و در نتیجه کاهش میزان حرکت پشت ایجاد کند. در بعضی موارد، محدودیت حرکت دنده‌ها، تنفس عمیق را برای بیمار مشکل می کند. اسپوندیلیت فعال معمولاً تا سن 45 سالگی فروکش می‌کند. درمان این بیماران بیشتر در جهت بهبود حرکت پشت می‌باشد. ورزش‌های کششی و گرمای مرطوب برای بیماران توصیه می‌شوند.

اسپوندیلیت انکیلوزان

اسپوندیلیت انکیلوزان یک نوع شدید التهاب ستون فقرات است که نادر می‌باشد و در 3-2% بیماران مبتلا دیده می‌شود. این بیماری در کرون بیشتر از کولیت اولسراتیو دیده می‌شود. علاوه بر آرتریت ستون فقرات و مفاصل ساکروایلیاک(محل اتصال ستون مهره ها به لگن) ، اسپوندیلیت انکیلوزان می‌تواند باعث التهاب چشم‌ها، ریه‌ها و دریچه‌های قلبی شود. علت اسپوندیلیت انکیلوزان ناشناخته است، اما اکثر افراد مبتلا یک زمینه ژنتیکی دارند.

در بعضی بیماران، این بیماری در افراد مستعد از نظر ژنتیکی بعد از ابتلا به عفونت روده یا مجاری ادراری دیده می‌شود. معمولاً، میزان شدت انکیلوزان می‌تواند میزان پیشرفت بیماری روده ای را پیش‌بینی کند. اسپوندیلیت انکیلوزان بطور کلی افراد زیر 30 سال و بیشتر نوجوانان و مردان جوان را درگیر می‌کند و در ابتدا خود را به صورت کاهش چشمگیر میزان حرکت قسمت پایین ستون فقرات نشان می‌دهد. درمان نوتوانی برای به دست آوردن توان حرکتی لازم است. اما حتی با بهترین درمان هم بعضی از بیماران دچار سفتی ستون فقرات می‌شوند. علایم اسپوندیلیت انکیلوزان ممکن است بعد از برداشتن روده بزرگ بدتر شوند.

تشخیص

مشخص کردن این موضوع که آیا آرتریت با شرایط روده‌‌ای در ارتباط است همیشه آسان نیست. بطور کلی آرتریت در این بیماران شدید نبوده و مفاصل معمولاً دچار تخریب نمی‌شوند. درگیری مفاصل متقارن نبوده یعنی مفصل مشابه، را در دو طرف بدن درگیر نمی‌کند غیر از اسپوندیلیت انکیلوزان سایر آرتریت‌ها با بهبود علائم روده‌ای بهتر می‌شوند.

درمان

در جمعیت عادی،‌ برای افراد مبتلا به آرتریت محیطی ممکن است از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) برای کاهش درد و تورم مفصل استفاده شود. با این حال،‌ به عنوان یک قانون این داروها که شامل آسپرین و ایبوبروفن می‌شوند، می‌توانند با تحریک پوشش روده باعث عود و تشدید بیماری التهابی روده شوندالبته بعضی از بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده می‌توانند داروهای NSAIDs را تحمل کنند و این داروها برای تسکین علائم آرتریت آنها کمک کننده می ‌باشد. کورتیکواستروئیدها هم ممکن است برای درمان آرتریت در این بیماران به کار گرفته شوند.

در بیشتر بیماران، پزشکان علائم آرتریت محیطی را با کنترل التهاب روده بزرگ کنترل می‌کنند. زمانی که علائم بعد از یک دوره درمان با داروهایی مثل پرونیزولون یا سولفاسالازین فروکش می‌کند، درد مفاصل نیز کم‌کم ناپدید می‌شود.

بطور مشابه، داروهای جدیدتر مانند Infliximab نیز در کاهش التهاب و تورم مفصل مؤثر می‌باشند. Infliximab تأثیر خوبی در درمان اسپوندیلیت انکیلوزان نیز دارد.

علاوه بر دارو، ممکن است پزشکان استراحت دادن به مفصل مبتلا و گرمای مرطوب را برای بیماران توصیه ‌کنند. ورزش‌ جهت افزایش توان حرکت مفاصل زیر نظر فیزیوتراپ نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

تأثیر ورزش در التهاب مفاصل ( آرتریت)

گر شما دچار آرتریت ( التهاب مفاصل) باشید، موقع راه رفتن ، مفاصل استخوان هایتان آسیب می بینند. وقتی که از خواب بیدار می شوید، عضلات و تاندون های آنها خیلی سفت می شوند، طوریکه به سختی می توانید از رختخواب بیرون بیایید و به زحمت بلند می شوید. اما مقداری که حرکت کنید، دردتان کمتر می شود و می توانید سریع تر راه بروید.

آیا بعد از راه رفتن و کمتر شدن درد ماهیچه ها و مفاصل، بدنتان عکس العملی نشان می دهد؟

یک پزشک آمریکایی درمجله روماتولوژی، مقاله ای منتشرکرد مبنی براین که استراحت کردن، وضعیت آرتریت را بدترمی کند ولی انجام ورزش های استقامتی ، باعث کاهش درد آرتریت می شود. بیشتر افرادی که دچار آرتریت هستند، فکر می کنند باید عضلات و مفاصل استخوان ها استراحت کنند و حرکتی نداشته باشند ، ولی استراحت بدترین چیزی است که یک فرد آرتریتی می تواند انجام دهد.

تحقیق درباره آرتریت سپتیک و استئومیلیت

اختصاصی از هایدی تحقیق درباره آرتریت سپتیک و استئومیلیت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 21

نام درس : آرتریت سپتیک و استئومیلیت

مقدمه :

استئومیلیت در بچه ها اکثرا ناشی از باکتریمی بوده و بسرعت استخوان های در حال رشد و بخصوص متافیز استخوان های بلند را گرفتار می کند سن شایع 12-3 سال است .

آرتریت سپتیک اکثراًً هماتوژن دوره بوده و یا از انتشار عفونت از بافتهای مجاور اتفاق می افتد . انتشار عفونت ناشی از استئومیلیت بداخل فضای مفصل می تواند منجر به آرتریت سپتیک بشود .

هدف کلی : آشنایی با علائم استئومیلیت و آرتریت سپتیک ، تشخیص و درمان آن

اهداف ویژه :

دانشجو در پایان دوره باید بتواند :

اپیدمیولوژی استئومیلیت و آرتریت سپتیک را شرح دهد

پاتوفیزیولوژی استئومیلیت و آرتریت سپتیک را بیان کند

علائم بالینی استئومیلیت و آرتریت سپتیک را توضیح دهد

شایع ترین ژرم های استئومیلیت و آرتریت سپتیک را نام ببرد

ریسک فاکتورهای استئومیلیت و آرتریت سپتیک را نام ببرد

علائم آزمایشگاهی استئومیلیت و آرتریت سپتیک را بیان کند

گرافی بیمار مبتلا به استئومیلیت و آرتریت سپتیک را توضیح دهد

تشخیص های افتراقی آرتریت سپتیک را نام ببرد

درمان استئومیلیت و آرتریت سپتیک را بیان کند

استراتژی آموزشی : سخنرانی ، توضیح ، پرسش و پاسخ

وسایل آموزشی : اورهد ، مولتی مدیا ، وایت برد

نحوه ارزشیابی : آزمون کتبی چند گزینه ای ، جورکردنی ، امتحان شفاهی

منابع :

کتاب مرجع طب کودکان نلسون 2007 چاپ هیجدهم

کتاب مبانی طب کودکان نلسون 2006 -–چاپ پنجم

سوالات :

1-پسر 3 ساله ای با احتمال آرتریت سپتیک مفصل هانش از سه روز قبل در بخش بستری و تحت درمان با کلوگزاسیلین + وانکومایسین است فعلاٌ تب بیمار کاهش یافته است . اگر آزمایشات بیمار وی به قرار زیر باشد گزینه صحیح کدام است؟

CRP=+++ ESR=65 WBC=16800 با POLY 85% منفی= کشت مایع مفصلی

الف- ادامه درمان حداقل به مدت 4-3 هفته

ب- درناژ مجدد مایع مفصل و کشت آن

ج- قطع درمان تزریقی و شروع درمان خوراکی

د- قطع درمان و تحت نظر گرفتن بیمار

2-کودک 3 ساله ای بعلت لنگیدن و شکایت از درد زانوی چپ به درمانگاه آورده شده است . در معاینه مفصل هانش چپ محدودیت حرکت داشته و معاینه زانو نکته پاتولوژیک ندارد . اگر جواب آزمایشات وی به قرار زیر باشد محتلمترین تشخیص کدام است ؟

ESR=17 WBC=9800 با Lymph=46% t=36.5

الف- آرتریت مفصل هانش ب- آرتریت مفصل زانو

ج- سینوویت گذرای مفصل هانش د- استئومیلیت انتهای فمور

3- پسر 4 ساله ای که از سه روز قبل دچار تب شدید و درد و حساسیت ساق پای راست شده است به درمانگاه آورده اند . کدامیک از اقدامات زیر در تشخیص بیماری وی ارزش کمتری دارد ؟

الف- کشت خون ب- CBC و ESR

ج- رادیوگرافی ساق د- اسکن ایزوتوپ

نام درس : بیماریهای اسهالی

نوع واحد : تئوری

مدرس : دکتر صدیقه اخوان کرباسی

مقطع تحصیلی : دانشجویان پزشکی مقطع تحصیلی دکترای حرفه ای سال پنجم

محل تشکیل کلاس : کلاس درس بیمارستان شهید صدوقی یزد

زمان تشکیل کلاس : 11:30 تا 1:30

پیش نیاز : پاتوفیزیولوژی

مقدمه : اسهال از شایعترین بیماریهای کودکان زیر 5 سال است و یکی از علل شایع مرگ کودکان در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود و مهمترین عوارض آن دهیدرتاسیون و شوک هیپوولمی ، هیپوکالمی و سوء تغذیه است .

هدف کلی : آشنایی با پاتوفیزیولوژی و عوامل ایجاد کننده اسهال ، تشخیص درصد دهیدراتاسیون و درمان اسهال با مایع درمانی خوراکی

اهداف ویژه : دانشجو در پایان دوره باید بتواند

اپیدمیولژی اسهال را بیان کند

فاکتورهای مساعد کننده اسهال را نام برد

عوامل ایجاد کننده اسهال را لیست کند(ژرم های ایجاد کننده اسهال را نام برد )

فیزیولژی اسهال آبکی را توضیح دهد

ترکیبات O.R.S را توضیح دهد

علائم دهیدراتاسیون را لیست کند

درجه دهیدراتاسیون را مشخص کند

درمان با O.R.S در منزل را توضیح دهد

عوارض اسهال را بیان کند

استراتژی آموزشی : سخنرانی ، توضیح ، پرسش و پاسخ

وسایل آموزشی : اورهد ، مولتی مدیا ، وایت برد ، اسلاید

نحوه ارزشیابی : آزمون کتبی چند گزینه ای ، جورکردنی ، امتحان شفاهی

منابع :

کتاب مرجع طب کودکان نلسون 2007 چاپ هیجدهم

کتاب مبانی طب کودکان نلسون 2006 –چاپ پنجم

جزوه بیماریهای اسهالی (جزوه مانا )

سوالات :

1-در بیمار مبتلا به اسهال در چه موردی تجویز آنتی بیوتیک توصیه نمی شود ؟

الف- کودک 2 ساله با اسهال خونی

ب- کودک 3 ساله با اسهال سه هفته ای و کیست ژیاردیا

ج-کودک 4 ساله با کم آبی متوسط و مشکوک به وبا

د-کودک 2 ساله با اسهال آبکی و تب

2- در بیمار مبتلا به اسهال در کدام مورد زیر ORT مناسب است؟

الف-کودک مبتلا به اسهال و ایلئوس پارالیتیک

ب-کم آبی متوسط بدنبال روتاویروس

ج- کم آبی شدید و اسهال ناشی از روتاویروس

د-درمان نگهدارنده در کودک مبتلا به وبا

آرتریت 6

اختصاصی از هایدی آرتریت 6 دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

آرتریت

آرتریت یا التهاب مفاصل، شایع‌ترین عارضه خارج روده‌ای بیماری التهابی روده است و ممکن است تا حدود 25% افراد مبتلا به کرون یا کولیت اولسراتیو را تحت تأثیر قرار دهد. با وجودی که آرتریت بطور کلی با افزایش سن مرتبط است در این بیماران، اغلب افراد جوان را مبتلا می‌‌کند. علاوه بر درد مفاصل، آرتریت همچنین باعث تورم مفاصل و کاهش قابلیت انعطاف‌پذیری مفاصل می‌شود.

انواع آرتریت

آرتریت ممکن است در سه فرم مختلف ظاهر شود :

آرتریت محیطی

آتریت محوری (که اسپوندیلیت یا اسپوندیلوآرتروپاتی هم نامیده می‌شود)

اسپوندیلیت انکیلوزان

آرتریت محیطی

آرتریت محیطی معمولاً مفاصل بزرگ دستها و پاها را که شامل آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و قوزک پاها می‌شود، را در گیر می‌کند. احساس ناراحتی در مفاصل ممکن است مهاجرت کننده باشند یعنی از یک مفصل به مفصل دیگر حرکت کند. اگر درمان نشود درد ممکن است به مدت چند روز تا چندین هفته طول بکشد. آرتریت محیطی بیشتر در افرادی که کولیت اولسراتیو یا کرون روده بزرگ دارند دیده می‌شود. میزان التهاب مفصل بطور کلی نشان دهنده وسعت التهاب روده بزرگ است. با وجود این که هیچ تست اختصاصی برای تشخیص قطعی وجود ندارد، روش‌های تشخیصی مختلفی شامل آنالیز مایع مفصلی، آزمایش خون و عکس برداری اشعه X برای رد کردن سایر علل درد مفاصل استفاده می‌شوند. خوشبختانه، آرتریت محیطی معمولاً صدمه دائمی نمی‌زند.

آرتریت محوری

آرتریت محوری به نام اسپوندیلیت یا اسپوندیلو آرتروپاتی هم شناخته می‌شود. آرتریت محوری درد و سفتی در قسمت پایینی ستون فقرات و مفاصل ساکروایلیاک (محل اتصال ستون مهره ها به لگن) ایجاد می‌کند. بطور قابل توجه و بخصوص در جوانان این علائم ماه‌ها یا حتی سال‌ها قبل از علایم روده ای بروز می‌‌کنند. برعکس آرتریت محیطی، آرتریت محوری ممکن است صدمه دائمی در اثر چسبیدن استخوانهای ستون فقرات به هم و در نتیجه کاهش میزان حرکت پشت ایجاد کند. در بعضی موارد، محدودیت حرکت دنده‌ها، تنفس عمیق را برای بیمار مشکل می کند. اسپوندیلیت فعال معمولاً تا سن 45 سالگی فروکش می‌کند. درمان این بیماران بیشتر در جهت بهبود حرکت پشت می‌باشد. ورزش‌های کششی و گرمای مرطوب برای بیماران توصیه می‌شوند.

اسپوندیلیت انکیلوزان

اسپوندیلیت انکیلوزان یک نوع شدید التهاب ستون فقرات است که نادر می‌باشد و در 3-2% بیماران مبتلا دیده می‌شود. این بیماری در کرون بیشتر از کولیت اولسراتیو دیده می‌شود. علاوه بر آرتریت ستون فقرات و مفاصل ساکروایلیاک(محل اتصال ستون مهره ها به لگن) ، اسپوندیلیت انکیلوزان می‌تواند باعث التهاب چشم‌ها، ریه‌ها و دریچه‌های قلبی شود. علت اسپوندیلیت انکیلوزان ناشناخته است، اما اکثر افراد مبتلا یک زمینه ژنتیکی دارند.

در بعضی بیماران، این بیماری در افراد مستعد از نظر ژنتیکی بعد از ابتلا به عفونت روده یا مجاری ادراری دیده می‌شود. معمولاً، میزان شدت انکیلوزان می‌تواند میزان پیشرفت بیماری روده ای را پیش‌بینی کند. اسپوندیلیت انکیلوزان بطور کلی افراد زیر 30 سال و بیشتر نوجوانان و مردان جوان را درگیر می‌کند و در ابتدا خود را به صورت کاهش چشمگیر میزان حرکت قسمت پایین ستون فقرات نشان می‌دهد. درمان نوتوانی برای به دست آوردن توان حرکتی لازم است. اما حتی با بهترین درمان هم بعضی از بیماران دچار سفتی ستون فقرات می‌شوند. علایم اسپوندیلیت انکیلوزان ممکن است بعد از برداشتن روده بزرگ بدتر شوند.

تشخیص

مشخص کردن این موضوع که آیا آرتریت با شرایط روده‌‌ای در ارتباط است همیشه آسان نیست. بطور کلی آرتریت در این بیماران شدید نبوده و مفاصل معمولاً دچار تخریب نمی‌شوند. درگیری مفاصل متقارن نبوده یعنی مفصل مشابه، را در دو طرف بدن درگیر نمی‌کند غیر از اسپوندیلیت انکیلوزان سایر آرتریت‌ها با بهبود علائم روده‌ای بهتر می‌شوند.

درمان

در جمعیت عادی،‌ برای افراد مبتلا به آرتریت محیطی ممکن است از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) برای کاهش درد و تورم مفصل استفاده شود. با این حال،‌ به عنوان یک قانون این داروها که شامل آسپرین و ایبوبروفن می‌شوند، می‌توانند با تحریک پوشش روده باعث عود و تشدید بیماری التهابی روده شوندالبته بعضی از بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده می‌توانند داروهای NSAIDs را تحمل کنند و این داروها برای تسکین علائم آرتریت آنها کمک کننده می ‌باشد. کورتیکواستروئیدها هم ممکن است برای درمان آرتریت در این بیماران به کار گرفته شوند.

در بیشتر بیماران، پزشکان علائم آرتریت محیطی را با کنترل التهاب روده بزرگ کنترل می‌کنند. زمانی که علائم بعد از یک دوره درمان با داروهایی مثل پرونیزولون یا سولفاسالازین فروکش می‌کند، درد مفاصل نیز کم‌کم ناپدید می‌شود.

بطور مشابه، داروهای جدیدتر مانند Infliximab نیز در کاهش التهاب و تورم مفصل مؤثر می‌باشند. Infliximab تأثیر خوبی در درمان اسپوندیلیت انکیلوزان نیز دارد.

علاوه بر دارو، ممکن است پزشکان استراحت دادن به مفصل مبتلا و گرمای مرطوب را برای بیماران توصیه ‌کنند. ورزش‌ جهت افزایش توان حرکت مفاصل زیر نظر فیزیوتراپ نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

تأثیر ورزش در التهاب مفاصل ( آرتریت)

گر شما دچار آرتریت ( التهاب مفاصل) باشید، موقع راه رفتن ، مفاصل استخوان هایتان آسیب می بینند. وقتی که از خواب بیدار می شوید، عضلات و تاندون های آنها خیلی سفت می شوند، طوریکه به سختی می توانید از رختخواب بیرون بیایید و به زحمت بلند می شوید. اما مقداری که حرکت کنید، دردتان کمتر می شود و می توانید سریع تر راه بروید.

آیا بعد از راه رفتن و کمتر شدن درد ماهیچه ها و مفاصل، بدنتان عکس العملی نشان می دهد؟

یک پزشک آمریکایی درمجله روماتولوژی، مقاله ای منتشرکرد مبنی براین که استراحت کردن، وضعیت آرتریت را بدترمی کند ولی انجام ورزش های استقامتی ، باعث کاهش درد آرتریت می شود. بیشتر افرادی که دچار آرتریت هستند، فکر می کنند باید عضلات و مفاصل استخوان ها استراحت کنند و حرکتی نداشته باشند ، ولی استراحت بدترین چیزی است که یک فرد آرتریتی می تواند انجام دهد.

دانلود تحقیق آرتریت 6ص

اختصاصی از هایدی دانلود تحقیق آرتریت 6ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

آرتریت

آرتریت یا التهاب مفاصل، شایع‌ترین عارضه خارج روده‌ای بیماری التهابی روده است و ممکن است تا حدود 25% افراد مبتلا به کرون یا کولیت اولسراتیو را تحت تأثیر قرار دهد. با وجودی که آرتریت بطور کلی با افزایش سن مرتبط است در این بیماران، اغلب افراد جوان را مبتلا می‌‌کند. علاوه بر درد مفاصل، آرتریت همچنین باعث تورم مفاصل و کاهش قابلیت انعطاف‌پذیری مفاصل می‌شود.

انواع آرتریت

آرتریت ممکن است در سه فرم مختلف ظاهر شود :

آرتریت محیطی

آتریت محوری (که اسپوندیلیت یا اسپوندیلوآرتروپاتی هم نامیده می‌شود)

اسپوندیلیت انکیلوزان

آرتریت محیطی

آرتریت محیطی معمولاً مفاصل بزرگ دستها و پاها را که شامل آرنج‌ها، مچ‌ها، زانوها و قوزک پاها می‌شود، را در گیر می‌کند. احساس ناراحتی در مفاصل ممکن است مهاجرت کننده باشند یعنی از یک مفصل به مفصل دیگر حرکت کند. اگر درمان نشود درد ممکن است به مدت چند روز تا چندین هفته طول بکشد. آرتریت محیطی بیشتر در افرادی که کولیت اولسراتیو یا کرون روده بزرگ دارند دیده می‌شود. میزان التهاب مفصل بطور کلی نشان دهنده وسعت التهاب روده بزرگ است. با وجود این که هیچ تست اختصاصی برای تشخیص قطعی وجود ندارد، روش‌های تشخیصی مختلفی شامل آنالیز مایع مفصلی، آزمایش خون و عکس برداری اشعه X برای رد کردن سایر علل درد مفاصل استفاده می‌شوند. خوشبختانه، آرتریت محیطی معمولاً صدمه دائمی نمی‌زند.

آرتریت محوری

آرتریت محوری به نام اسپوندیلیت یا اسپوندیلو آرتروپاتی هم شناخته می‌شود. آرتریت محوری درد و سفتی در قسمت پایینی ستون فقرات و مفاصل ساکروایلیاک (محل اتصال ستون مهره ها به لگن) ایجاد می‌کند. بطور قابل توجه و بخصوص در جوانان این علائم ماه‌ها یا حتی سال‌ها قبل از علایم روده ای بروز می‌‌کنند. برعکس آرتریت محیطی، آرتریت محوری ممکن است صدمه دائمی در اثر چسبیدن استخوانهای ستون فقرات به هم و در نتیجه کاهش میزان حرکت پشت ایجاد کند. در بعضی موارد، محدودیت حرکت دنده‌ها، تنفس عمیق را برای بیمار مشکل می کند. اسپوندیلیت فعال معمولاً تا سن 45 سالگی فروکش می‌کند. درمان این بیماران بیشتر در جهت بهبود حرکت پشت می‌باشد. ورزش‌های کششی و گرمای مرطوب برای بیماران توصیه می‌شوند.

اسپوندیلیت انکیلوزان

اسپوندیلیت انکیلوزان یک نوع شدید التهاب ستون فقرات است که نادر می‌باشد و در 3-2% بیماران مبتلا دیده می‌شود. این بیماری در کرون بیشتر از کولیت اولسراتیو دیده می‌شود. علاوه بر آرتریت ستون فقرات و مفاصل ساکروایلیاک(محل اتصال ستون مهره ها به لگن) ، اسپوندیلیت انکیلوزان می‌تواند باعث التهاب چشم‌ها، ریه‌ها و دریچه‌های قلبی شود. علت اسپوندیلیت انکیلوزان ناشناخته است، اما اکثر افراد مبتلا یک زمینه ژنتیکی دارند.

در بعضی بیماران، این بیماری در افراد مستعد از نظر ژنتیکی بعد از ابتلا به عفونت روده یا مجاری ادراری دیده می‌شود. معمولاً، میزان شدت انکیلوزان می‌تواند میزان پیشرفت بیماری روده ای را پیش‌بینی کند. اسپوندیلیت انکیلوزان بطور کلی افراد زیر 30 سال و بیشتر نوجوانان و مردان جوان را درگیر می‌کند و در ابتدا خود را به صورت کاهش چشمگیر میزان حرکت قسمت پایین ستون فقرات نشان می‌دهد. درمان نوتوانی برای به دست آوردن توان حرکتی لازم است. اما حتی با بهترین درمان هم بعضی از بیماران دچار سفتی ستون فقرات می‌شوند. علایم اسپوندیلیت انکیلوزان ممکن است بعد از برداشتن روده بزرگ بدتر شوند.

تشخیص

مشخص کردن این موضوع که آیا آرتریت با شرایط روده‌‌ای در ارتباط است همیشه آسان نیست. بطور کلی آرتریت در این بیماران شدید نبوده و مفاصل معمولاً دچار تخریب نمی‌شوند. درگیری مفاصل متقارن نبوده یعنی مفصل مشابه، را در دو طرف بدن درگیر نمی‌کند غیر از اسپوندیلیت انکیلوزان سایر آرتریت‌ها با بهبود علائم روده‌ای بهتر می‌شوند.

درمان

در جمعیت عادی،‌ برای افراد مبتلا به آرتریت محیطی ممکن است از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) برای کاهش درد و تورم مفصل استفاده شود. با این حال،‌ به عنوان یک قانون این داروها که شامل آسپرین و ایبوبروفن می‌شوند، می‌توانند با تحریک پوشش روده باعث عود و تشدید بیماری التهابی روده شوندالبته بعضی از بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده می‌توانند داروهای NSAIDs را تحمل کنند و این داروها برای تسکین علائم آرتریت آنها کمک کننده می ‌باشد. کورتیکواستروئیدها هم ممکن است برای درمان آرتریت در این بیماران به کار گرفته شوند.

در بیشتر بیماران، پزشکان علائم آرتریت محیطی را با کنترل التهاب روده بزرگ کنترل می‌کنند. زمانی که علائم بعد از یک دوره درمان با داروهایی مثل پرونیزولون یا سولفاسالازین فروکش می‌کند، درد مفاصل نیز کم‌کم ناپدید می‌شود.

بطور مشابه، داروهای جدیدتر مانند Infliximab نیز در کاهش التهاب و تورم مفصل مؤثر می‌باشند. Infliximab تأثیر خوبی در درمان اسپوندیلیت انکیلوزان نیز دارد.

علاوه بر دارو، ممکن است پزشکان استراحت دادن به مفصل مبتلا و گرمای مرطوب را برای بیماران توصیه ‌کنند. ورزش‌ جهت افزایش توان حرکت مفاصل زیر نظر فیزیوتراپ نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

تأثیر ورزش در التهاب مفاصل ( آرتریت)

گر شما دچار آرتریت ( التهاب مفاصل) باشید، موقع راه رفتن ، مفاصل استخوان هایتان آسیب می بینند. وقتی که از خواب بیدار می شوید، عضلات و تاندون های آنها خیلی سفت می شوند، طوریکه به سختی می توانید از رختخواب بیرون بیایید و به زحمت بلند می شوید. اما مقداری که حرکت کنید، دردتان کمتر می شود و می توانید سریع تر راه بروید.

آیا بعد از راه رفتن و کمتر شدن درد ماهیچه ها و مفاصل، بدنتان عکس العملی نشان می دهد؟

یک پزشک آمریکایی درمجله روماتولوژی، مقاله ای منتشرکرد مبنی براین که استراحت کردن، وضعیت آرتریت را بدترمی کند ولی انجام ورزش های استقامتی ، باعث کاهش درد آرتریت می شود. بیشتر افرادی که دچار آرتریت هستند، فکر می کنند باید عضلات و مفاصل استخوان ها استراحت کنند و حرکتی نداشته باشند ، ولی استراحت بدترین چیزی است که یک فرد آرتریتی می تواند انجام دهد.

دانلود مبانی نظری وپیشینه تحقیق بیماری آرتریت روماتوئید

اختصاصی از هایدی دانلود مبانی نظری وپیشینه تحقیق بیماری آرتریت روماتوئید دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود مبانی نظری وپیشینه تحقیق بیماری آرتریت روماتوئید

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

• همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
• توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
• پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

• منبع : دارد (به شیوه APA)
• نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

در این بخش از این فصل به بررسی بیماری آرتریت روماتوئید، سبب شناسی و نقش عوامل روانی در بروز این بیماری، و درمان این بیماری می‌پردازیم.

• تعریف آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید (RA) بیماری سیستمیکی است که با پلی آرتریت التهابی در مفاصل بزرگ و کوچک و علایم عمومی مشخص می‌شود. این بیماری نمونه شاخص آرتریت التهابی با ویژگی‌های بالینی مشخص نظیر سفتی صبحگاهی، قوام ژله‌ای و بهبودی علائم با فعالیت است. اکثر بیماران دچار درجاتی از تخریب استخوان و غضروف و نیز درگیری غلاف‌های تاندونی می‌شوند؛ در بسیاری از بیماران این فرایند منجر به تغییر شکل و افت چشمگیر عملکرد می‌شود (آندرلوئی و همکاران، 2007، ترجمه ارجمند و همکاران، 1387). آرتریت معمولا به هر مفصلی حمله نمی‌کند ولی در مفاصل کوچک مانند مفاصل انگشتان دست یا مچ دست و پا بیشتر مستقر می‌شود؛ گرچه گاهی مفاصل بزرگ مانند ران، زانو و شانه دچار این بیماری می‌شوند (اطاری و اطاری،1386).

• همه گیر شناسی

آرتریت روماتوئید جزو شایع‌ترین بیماری‌های خود ایمنی است؛ و شیوع آن در ایالات متحده، آفریقا و اروپا مشابه است، اما در جوامع آسیایی کمی پایین‌تر است. نسبت ابتلا زن و مرد 3 به 1 است (آندرلوئی و همکاران، 2007، ترجمه ارجمند و همکاران، 1387). شیوع بیماری با افزایش سن زیاد می‌شود و اختلاف از نظر شیوع جنسی در سنین بالا کاهش می‌یابد. بیماری اکثراً در دهه چهارم و پنجم زندگی شروع شده و در 80 درصد بیماران بین 50-35 سالگی بروز می‌نماید (کاسپر و همکاران2012؛ ترجمه منتظری، 1391).

• سبب شناسی

علت اصلی این بیماری ناشناخته است و هنوز مشخص نشده است که جرقه‌ای که این بیماری التهابی را روشن می‌کند از کجا زده می‌شود. فرضیه چند بعدی در مورد آرتریت روماتوئید چنین است که در این بیماری، عوامل ژنتیکی، ایمنی شناختی و روانی – اجتماعی به اهم تعامل می‌کنند (زیتلین،1977؛ به نقل از فروزش یکتا و همکاران، 1381). گسترش این بیماری رویدادی است که با واسطه نظام ایمنی صورت می‌گیرد. در واقع آرتریت روماتوئید یکی از بیماری‌های خود ایمن است که در آن نظام ایمنی به بافت سالم خودی حمله می‌کند (ولمن، 1988، ترجمه نجاریان و همکاران، 1375؛ اطاری و اطاری، 1386)؛ و همچنین سیستم ایمنی واسطه‌ای است بین تعیین کننده‌های آسیب شناسی فیزیولوژکی، بیوشیمیایی، و غدد درون ریز از یکطرف، و رویدادهای روانی – اجتماعی از طرف دیگر که توسط دستگاه عصبی مرکزی پردازش می‌شوند (ولمن، 1988، ترجمه نجاریان و همکاران،1375).

مطالعات خانوادگی، نشانگر استعداد ژنتیکی است. به عنوان مثال، در دوقلوهای یک تخمکی اگر یک قل مبتلا شود شانس دومی 30 درصد می‌باشد، در حالیکه این رقم در دوقلوهای دو تخمی 5 درصد است (کاسپر و همکاران2012؛ ترجمه منتظری، 1391).

یکی از دلایل ابتلا به آرتریت روماتوئید مسموم شدن مفاصل است. حتی وقتی که یک مفصل در اثر تصادف مجروح می‌شود این امکان نیز وجود دارد که شخص به آرتریت مبتلا شود، زیرا مفصل مصدوم به درستی ترمیم نمی‌شود بلکه سفت و سخت و دردناک می‌شود و سرانجام ضعیف می‌گردد و شخص علیل می‌شود (فرخنده کشفی، 1389).

• استرس و سیستم ایمنی

در حوزه روان شناسی تندرستی رشته‌ای به نام ایمنی شناسی روانی-عصبی وجود دارد که ارتباط بین استرس، عملکرد سیستم عصبی، و سیستم ایمنی را بررسی می‌کند. پژوهشگران در حوزه‌های پزشکی و روان شناسی، اختلال‌هایی را بررسی می‌کنند که تحت تأثیر پاسخ‌های مرتبط با استرس می‌دانند که در سیستم عصبی مرکزی آغاز می‌شوند. و همچنین تحقیقات روشن کرده است که تجربیات استرس، عاطفه منفی، افسردگی، فقدان حمایت اجتماعی، و سرکوبی و انکار می‌تواند بر وضعیت عملکرد ایمنی تأثیر بگذارند(کوهن و هربرت، 1996؛ به نقل از هالجین، 1948، ترجمه سید محمدی، 1387).

به طوری که در شکل 2-1 نشان داده شده است، رویداد استرس زا می‌تواند یک رشته واکنش‌هایی را در بدن آغاز کند که مقاومت آن را در برابر بیماری کاهش دهد. این واکنش‌ها همچنین می‌توانند نشانه‌های اختلال جسمانی مرتبط با استرس را تشدید کنند. یک توجیه برای این روابط این است که استرس هورمون‌هایی را که توسط هیپوتالاموس تنظیم می‌شوند، تحریک می‌کند و این هورمون‌ها فعالیت سیستم ایمنی را کاهش می‌دهند. وقتی محافظت کاهش می‌یابد، بدن در برابر عفونت، مواد آلرژی زا، و مهاجمان جدی‌تر، نظیر مواد سرطان زا کمتر مقاوم می‌شود. واکنش‌های سیستم عصبی، همچنین از طریق پایانه‌های عصب در قسمت‌هایی از بدن که درگیر سیستم ایمنی هستند، مانند گره‌های لنفاوی، تیموس، و طحال، عملکرد سیستم ایمنی را تغییر می‌دهند. این فرایندها، تعداد زیادی از اختلال‌های جسمانی، از جمله آرتریت روماتوئید را توجیه می‌کند (هالجین، 1948، ترجمه سید محمدی،1387).