تحقیق درمورد زندگی نامه عارفان بزرگ 11 ص

اختصاصی از هایدی تحقیق درمورد زندگی نامه عارفان بزرگ 11 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

‌خواجه عبدالله انصاری

از عارفان قرن پنجم است که ملقب به شیخ الاسلام ، پیر انصار و پیر هرات است. از آثار مشهور او الهی نامه ، زادالعارفین ، مناجات نامه و رساله ی دل و جان را می توان نام برد وی در سال 481 هـ .ق در هرات در گذشت .

سید محمد حسین بهجت تبریزی

وی در سال 1285 در تبریز دیده به جهان گشود. وی از برجسته ترین شاعران غزل سرای معاصر است و در سرودن انواع شعر نیز مهارت داشته است . از آثار مشهور او می توان به منظومه ی حیدر بابایه سلام (به زبان ترکی آذربایجانی و کلیات استاد (در پنج جلد)) و همای رحمت که یکی از مشهورترین سروده های وی در وصف علی (ع) است . وی در سال 1367 درگذشت.

باذل مشهدی

یکی از سروده های وی حمله ی حیدری که به صورت مصنوع و سنتی است می توان نام برد . شاعر در این منظومه به شرح زندگی پیامبر گرامی اسلام (ص) و حضرت علی (ع) پرداخته است .

محمد علی جمال زاده

در سال 1274 شمسی در خانواده أی روحانی در اصفهان به دنیا آمد در پ7 سالگی برای تحصیل به بیروت رفته و سپس رهسپار پاریس شد. او نخستین مجموعه ی داستان های کوتاه ایرانی را تحت عنوان یکی بود یکی نبود در سال 1300 منتشر کرد و به خاطر همین مجموعه به وی لقب پدر داستان نویسی ایران را اعطا کردند . آثار دیگر وی عبارتند از دارالمجانین ، سرو ته یک کرباس ، تلخ و شیرین ، هفت کشور ، شورآباد ، راه آب نامه ، قصه های کوتاه برای بچه های ریش دار و قصه ها را نام برد . وی در سال 1376 در ژنو درگذشت .

بزرگ علوی

وی در سال 1282 به دنیا آمد وی از نخستین تحصیل کرده های ایرانی در آلمان بود و سالهای دراز عمر خود را در این کشور گذراند . از سال 1332 تا 1357 نوشته های او در ایران اجازه ی انتشار نداشت . از آثار مشهور وی می توان (چشمهایش ، چمدان ، میرزا و سالاری ها ) را نام برد . وی در سال 1357 جان به جان آفرین تسلیم کرد.

سیمین دانشور

در سال 1300 در شیراز متولد شد. وی همسر جلال آل احمد بود . نخستین مجموعه ی او (آتش خاموش ) در سال 1327 منتشر شد . مشهورترین اثر او (سو و شون) نام دارد که داستان زندگی مشترک دو قهرمان اصلی داستان به نام زری و یوسف است . نویسنده همچنین به توصیف زندگی مردمان فارس در خلال جنگ جهانی دوم و تسلط انگلیسیان می پردازد.

هریت پیچر

وی در سال 1811 در یکی از روستاهای ایالت کنتاکی آمریکا به دنیا آمد. او از خانواده ای مذهبی و تهی دست بود یکی از آثار او (کلبه عموتم) بود که با نوشتن این داستان پر جنب و جوش و بی سیلیقه در میان مبارزان راه آزادی سیاه پوستان به راه انداخت و در مدتی کوتاه شهرت جهانی یافت.

پابلو نرود

در سال 1904 به دنیا آمد . (تو را می خوانم) یکی از آثار اوست که در آن وجدان بیدار و فریاد خشم آلود مردم شیلی و انقلابی و حماسی و بشری است. از دیگر آثار او در این باره (انگیزه ی نیکسون کشی و جشن انقلاب شیلی ) را می توان نام برد . وی با سرودن این آثار بر ضد نظام زورگو و ستمگر حاکم قیام می کند.

جبرا ابراهیم جبرا

در سال 1826 میلادی در ناصریه دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی را در فلسطین و دوره های عالی را در دانشگاه کمبریج انگلستان و هاروارد آمریکا در رشته ی ادبیات انگلیسی گذراند . یکی از آثار او ( در بیابان های تبعید است) .

ویکتور هوگو

در سال1802 میلادی مشهورترین شاعر رمانتیک قرن نوزدهم فرانسه و از بزرگترین ادیبان و نویسندگان جهان است . وی مردی آزادمنش و آزادی خواه و طرفدار اصلاحات اجتماعی به نفع طبقات محروم و رنج دیده بود. از ده سالگی به شعر گفتن پرداخت و در 25 سالگی شاعری سرشناس بود. او با وجود سن کم به عضویت فرهنگستان فرانسه در آمد و مدتی نماینده مجالس قانون گذاری این کشور بود. مهمترین آثار او (بینوایان ، کوژ پشت نتردام ، کارگردان دریا و مردی که می خندید) است.

ویلیام سیدنی پورتر

وی در سال 1862 در آمریکا به دنیا آمد . وی معروف به اُ . هنری بود . شهرت وی بیشتر مرهون داستانهای کوتاه و احساساتی و نیمه واقع گرایانه ی اوست که در آنها اغلب به زندگی مردم تهی دست جامعه می پردازد. از آثار مشهور وی ( قلب ، مغرب ، آواز شهر ، راه های سرنوشت ، اختیارات ، چرخ و فلک ) می باشد.

سنایی

وی از شاعران بزرگ قرن ششم است . سنایی را باید تأثیر گذارترین شاعران در حوزه های مختلف شعر فارسی چون مثنوی ، قصیده ، و قطعه دانست . او در قصیده های خود از مضامینی چون زهد و حکمت و اخلاق و عرفان بهره می گیرد. او نخستین کسی است که افکار و اصطلاحات عرفانی را با مضامین عاشقانه در هم آمیخته است .

لغت

معنی

لغت

معنی

راحت روح

آرامش دهندة روح

مفتاح فتوح

کلید گشایش ها

صمد

بی نیاز

کوس

طبل

برِ

پهلوی

ستوه

خسته شده

تهمتن

قوی تن

کارزار

میدان

زندگی نامه خواجه عبداله انصاری

اختصاصی از هایدی زندگی نامه خواجه عبداله انصاری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

زندگی نامه خواجه عبداله انصاری

ابو اسماعیل عبدالله پسر ابومنصور محمد انصاری هروی غروب روز جمعه دوم شعبان 396 هـ.ق در کهندز هرات از مادری که اهل بلخ بود تولد یافت. خانواده‏اش نسب به ابوایوب خالد بن یزید انصاری (وفات: 5 هـ.ق) صحابی معروف می‏رسانید. این ابوایوب همان کسی است که رسو ل اکرم (ص) هنگام هجرت از مکه به مدینه در خانه‏آش فرود آمد و به همین مناسبت میزبان خوشبخت را صاحب رحل خواندند.

عبدالله که فرزند محبوب خانواده بود، از همان سالهای کودکی از استادان فن، علم حدیث و تفسیر آموخت. از جمله استادانش یحیی بن عمار شیبانی را نام برده‏اند که از شیراز به هرات آمده و به تعلیم و تدریس مشغول بود و سعی داشت که سنت عرفا را با شریعت تطبیق دهد و این راه و روش در مشرب شاگردش نیز اثری پایدار به جا گذاشت. بنا بر مشهور در همان سنین، به یمن حافظه قوی جلب نظر کرد و در کسب مقدمات و حفظ قرآن و اشعار عربی امتیازی یافت.

هر چند استادانش شافعی مذهب بودند دیری نگذشت که مذهب حنبلی اختیار کرد. به سال 417 هـ.ق در 21 سالگی برای تکمیل تحصیلات به نیشابور رفت. سپس به طوس و بسطام سفر کرد و به سماع و ضبط حدیث همت گماشت. در سال 423 هـ.ق عازم سفر حج شد و بر سر راه مکه در بغداد توقف کرد تا مجلس درس ابومحمد خلال بغدادی (وفات: 439 هـ .ق) را درک کند. در بازگشت از سفر حج به زیارت ابوالحسن خرقانی (وفات: 425 هـ.ق) صوفی نامور نایل شد. این ملاقات در وی سخت مؤثر افتاد و ذوق عرفانی او را که به برکت تلقین پدر در وجودش جوانه زده بود به بار آورد. از دیگر مشایخ صوفیه عصر خود مانند شیخ ابوسعید ابوخیر نیز درک فیض کرد.

سرانجام به زادگاه خود بازگشت و در آنجا مقیم شد و تعلیم مریدان مشغول گردید. در روزگاری که امام الحرمین، فقیه شافعی مشهور، در نظامیه نیشابور فقه شافعی و کلام اشعری درس می‏داد با علم کلام مخالفت ورزید و درذم آن، کتاب نوشت. به همین سبب چند بار تهدید به قتل شد و حتی به فرمان خواجه نظام الملک از آن شهر تبعید گردید. وزیر پرکفایت سلجوقیان هرچند به پاس تقوا و دانش پیرهرات، حفظ حرمت وی می‏کرد و او را از تعرض معاندان مصون می‏داشت، اجازه نمی‏داد بر اثر وجود وی در شهر آتش فتنه برانگیخته شود.

خواجه عبدالله که شیخ الاسلام لقب گرفته و مریدان بسیاری در هرات به هم زده بود در پایان عمر نابینا گردید. وی صبح روز جمعه 22 ذی الحجه سال 481 هـ.ق به سن 85 سالگی در گذشت و در گازرگاه (ده کیلومتری هرات) به خاک سپرده شد. آرامگاهش در همان محل برجاست.

مشرب فکری

در قرن چهارم و پنجم هجری، خراسان کانون علم و تصوف اسلامی بود و شیوخ صوفی از بلاد عراق عرب و ماوراءالنهر به شهرهای پررونق آن روی می‏آوردند و از کتابخانه‏های مهم آنها که از کتابهای علمی و عرفانی پر بود استفاده می‏کردند. در این مکتب، صوفیان بزرگی چون ابونصر سراج (وفات: 378 هـ.ق) نویسنده کتاب اللمع فی التصوف، ابوبکر محمد کلاباذی (وفات:380 هـ.ق) صاحب کتاب التعرف، ابوعبدالرحمن سلمی (325 ـ 412 هـ.ق) مؤلف طبقات الصوفیه، و امام ابوالقاسم قشیری (376 ـ465 هـ.ق) مؤلف رساله القشریه درخشنده بودند و هر یک به سهم خود گنجینه عرفان اسلامی را غنی تر ساخته بودند. اساس مکتب تصوف خراسان که شهر پررونق و جو علمی نیشابور کانون مهم آن شده بود، جمع شریعت و طریقت و مبارزه با انحراف و بدعت بود؛ حتی ابونصرسراج و شاگردش سلمی و شاگرد او قشیری مدرسه‏های خاصی به همین منظور در آن شهر بنیاد نهاده بودند. این مکتب به ویژه بر نقل اقوال مشایخ تکیه داشت. خواجه عبدالله انصاری در همین مکتب پرورش یافته و به مبادی و اصول آن وفادار مانده بود.

خدمت مهم پیرهرات به مکتب عرفانی خراسان این شد که منازل طریقت و مقامات سلوک عرفانی را مدون ساخت و در درجه بندی مقامات ترتیب تازه‏ای آورد و در این ترتیب بر کیفیات باطنی و اشراقی انحصار نکرد بلکه اخلاق و آداب زندگی متعارف را نیز دخالت داد تا هر فرد صوفی، در عین حفظ پیوند با زندگی، سیر معنوی داشته باشد و طریقت را با شریعت همراه سازد.

خواجه عبدالله انصاری در اثر ذکاوت و استعداد خود در کمترین زمان بسیاری از علوم دینی و ادبی را فرا گرفت و مطالعات بسیار عمیقی داشت و همین بود که وی به نام یک عالم و عارف آگاه شهرت یافت و علاقمندان بسیاری از گوشه و کنار به دورش گرد آمده و از محضرش کسب فیض و استفاده معنوی می‌کردند.

خواجه در چهار سالگی به مکتب رفت. در نه سالگی خوب شعر می‌گفت و احادیث بسیاری از محدثین فرا گرفت.

اگر چه اساتید خواجه شافعی مذهب بودند اما پس از مدتی مذهب حنبلی را اختیار کرد و در سال 417 در بیست و یک سالگی برای تکمیل معارف و تحصیل مراتب راهی نیشابور شد.خواجه عبدالله در تالیف احادیث حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وسلم رنج و سختی زیادی کشید، تا جایی که خود می‌گوید:آنچه من کشیده‌ام در طلب حدیث مصطفی صلی‌الله‌علیه‌وسلم هرگز کسی نکشیده باشد. باری در نیشابور زیاد باران می‌آمد ومن در حالت رکوع می‌رفتم و جزوه‌های حدیث به شکم باز نهاده بودم تا تر نشود.خواجه عبدالله انصاری حتی لحظه‌ای از عمر گرانقدر خود را در بطالت و بیهودگی تلف نکرد، تا جایی که از طلوع سپیده دم تا پاسی از نیمه شب، یا وقت خود را به قرائت آیات کلام الله مجید وتأمل درآن سپری می‌کرد و یا در کنار عالمان به موعظه‌ها و گفته‌های آنان گوش می‌داد؛ او می‌گوید: همه روز بنوشتمی و روزگار خود بخش کرده بودم، چنانکه مرا هیچ فراغت نبودی‌. بامداد پگاه به مقرن شدمی به قرآن خواندن، چون باز آمدمی، به درس مشغول شدمی، به شب در چراغ حدیث می‌نوشتمی و فراغت نان خوردن نبودن، مادر من نان لقمه کرده بودی و دردهان من می‌نهادی. درمیان نوشتن، حق سبحانه و تعالی مرا حفظی داده بود که هرچه زیر قلم من می‌گذشتی، مرا حفظ شدی.درسال 323 به قصد زیارت بیت‌الله الحرام از درس و بحث فاصله گرفت، و در بازگشت از سفر خانه خدا به دیدار ابوالحسن خرقانی شتافت و بدین رو بزرگترین واقعه زندگی‌اش رقم خورد و از آن پس امیال معرفت در نهادش شکوفا شد و بیشتر از گذشته در وادی عرفان قدم نهاد.خواجه عبدالله انصاری نه تنها یک مفسّر، محدث، عالم و عارف بزرگ بود، بلکه شاعر و نویسنده توانایی بود. نویسندگی را از دوره خورد سالی آغاز کرده و بر مبنای یک روایت درسن نه سالگی به نقل و نوشتن احادیث پرداخت که به یاری حافظه قوی خود هزاران حدیث، اشعار فارسی و عربی را حفظ داشت.قناعت و درویشی خواجه عیب است بزرگ برکشیدن خود را از جمله خلق برگزیدن خود را از مردمک دیده بباید آموخت دیدن همه کس و ندیدن خود را خواجه عبدالله درباره شیوه زندگی صوفیانه خود می‌گوید:من بسیار به جامه عاریتی مجلس کرده‌ام و بسیار به گیاه خوردن، آن وقت یاران داشتم و دوستان و شاگردان، همه توانگر بودند هرچه می‌خواستمی بدادندی اما من نخواستمی، من به زمستان جبه نداشتم، و سرمای عظیم بود و درهمه خانه من بوریا یک بود، چندان که بروی بخفتمی، و نمد پاره‌ای که برخود پوشیدم، اگر پای بپوشیدمی سربرهنه شدی. و اگر سر را بپوشیدی پای برهنه شدی، و خشتی که زیر سرنهادمی و سیخی که جامه برآن کردمی و بیاویختمی.

این زندگی صوفیانه خواجه خارج از رنج بردن برای تعلیم گرفتن که ثوابی گران است اما در دید اهل اندیشه و عمل چندان مقبول نظر نیست همانگونه که جاودانه کلام ( ارد بزرگ ) می گوید : سرزمینی که جوانانش دارای افکاری صوفیانه هستند ، بزودی بردگی را نیز تجربه می کنند .پس پذیرفتن رنج ، گردیدن در آمال بوداست که رنج را عین این هستی می داند همه چیز در رنج برایش خلاصه می شود و رها شدن از قیود جهان راه گریز از دردها . تفاوت نگاه خواجه و ارد بزرگ ریشه در جهان بینی آنها دارد یکی خرد را در گذشتن از قیود زندگی این جهانی می داند و دیگری آن را مایه کمال و تعالی بشری می داند . خواجه عبدالله انصاری به نیالودن در زندگی این جهانی معتقد است و ارد بزرگ مشوق رشد علمی و رسیدن به درجات بالاتر دانش برای نابودی هر درد بشریست . یکی شادی را تنها مختص جهان دیگر و دیگری شادی را در گروی تکامل دانش و بینش علمی می داند .

وفات خواجه انصاری:

این عارف و صوفی درسال 481 هـ ق فوت نموده و در "گازرگاه" شهر هرات به خاک سپرده شد و اکنون آرامگاه او زیارتگاه سوختگان وادی معرفت الهی می‌باشد .

آثار بجای مانده از خواجه عبدالله انصاری

از خواجه عبدالله اثار زیادی به جا مانده است که اغلب آنها نثر مسجع می‌باشد و او هم شعر می‌سروده ولی بیشتر شهرتش به سبب رساله‌های متعدد اوست.

آثار او عبارتند از:

- ترجمه طبقات صوفیه

- تفسیرکشف الاسرار

- رساله مناجات نامه - زاد العارفین

- کنز السالکین - قلندرنامه

- هفت حصار - رساله دل و جان

- الهی نامه. - محبت نامه

نمونه‌ای از نثر مسجع خواجه در مناجات نامه:

تحقیق درمورد زندگی نامه عارفان بزرگ 11 ص

اختصاصی از هایدی تحقیق درمورد زندگی نامه عارفان بزرگ 11 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

‌خواجه عبدالله انصاری

از عارفان قرن پنجم است که ملقب به شیخ الاسلام ، پیر انصار و پیر هرات است. از آثار مشهور او الهی نامه ، زادالعارفین ، مناجات نامه و رساله ی دل و جان را می توان نام برد وی در سال 481 هـ .ق در هرات در گذشت .

سید محمد حسین بهجت تبریزی

وی در سال 1285 در تبریز دیده به جهان گشود. وی از برجسته ترین شاعران غزل سرای معاصر است و در سرودن انواع شعر نیز مهارت داشته است . از آثار مشهور او می توان به منظومه ی حیدر بابایه سلام (به زبان ترکی آذربایجانی و کلیات استاد (در پنج جلد)) و همای رحمت که یکی از مشهورترین سروده های وی در وصف علی (ع) است . وی در سال 1367 درگذشت.

باذل مشهدی

یکی از سروده های وی حمله ی حیدری که به صورت مصنوع و سنتی است می توان نام برد . شاعر در این منظومه به شرح زندگی پیامبر گرامی اسلام (ص) و حضرت علی (ع) پرداخته است .

محمد علی جمال زاده

در سال 1274 شمسی در خانواده أی روحانی در اصفهان به دنیا آمد در پ7 سالگی برای تحصیل به بیروت رفته و سپس رهسپار پاریس شد. او نخستین مجموعه ی داستان های کوتاه ایرانی را تحت عنوان یکی بود یکی نبود در سال 1300 منتشر کرد و به خاطر همین مجموعه به وی لقب پدر داستان نویسی ایران را اعطا کردند . آثار دیگر وی عبارتند از دارالمجانین ، سرو ته یک کرباس ، تلخ و شیرین ، هفت کشور ، شورآباد ، راه آب نامه ، قصه های کوتاه برای بچه های ریش دار و قصه ها را نام برد . وی در سال 1376 در ژنو درگذشت .

بزرگ علوی

وی در سال 1282 به دنیا آمد وی از نخستین تحصیل کرده های ایرانی در آلمان بود و سالهای دراز عمر خود را در این کشور گذراند . از سال 1332 تا 1357 نوشته های او در ایران اجازه ی انتشار نداشت . از آثار مشهور وی می توان (چشمهایش ، چمدان ، میرزا و سالاری ها ) را نام برد . وی در سال 1357 جان به جان آفرین تسلیم کرد.

سیمین دانشور

در سال 1300 در شیراز متولد شد. وی همسر جلال آل احمد بود . نخستین مجموعه ی او (آتش خاموش ) در سال 1327 منتشر شد . مشهورترین اثر او (سو و شون) نام دارد که داستان زندگی مشترک دو قهرمان اصلی داستان به نام زری و یوسف است . نویسنده همچنین به توصیف زندگی مردمان فارس در خلال جنگ جهانی دوم و تسلط انگلیسیان می پردازد.

هریت پیچر

وی در سال 1811 در یکی از روستاهای ایالت کنتاکی آمریکا به دنیا آمد. او از خانواده ای مذهبی و تهی دست بود یکی از آثار او (کلبه عموتم) بود که با نوشتن این داستان پر جنب و جوش و بی سیلیقه در میان مبارزان راه آزادی سیاه پوستان به راه انداخت و در مدتی کوتاه شهرت جهانی یافت.

پابلو نرود

در سال 1904 به دنیا آمد . (تو را می خوانم) یکی از آثار اوست که در آن وجدان بیدار و فریاد خشم آلود مردم شیلی و انقلابی و حماسی و بشری است. از دیگر آثار او در این باره (انگیزه ی نیکسون کشی و جشن انقلاب شیلی ) را می توان نام برد . وی با سرودن این آثار بر ضد نظام زورگو و ستمگر حاکم قیام می کند.

جبرا ابراهیم جبرا

در سال 1826 میلادی در ناصریه دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی را در فلسطین و دوره های عالی را در دانشگاه کمبریج انگلستان و هاروارد آمریکا در رشته ی ادبیات انگلیسی گذراند . یکی از آثار او ( در بیابان های تبعید است) .

ویکتور هوگو

در سال1802 میلادی مشهورترین شاعر رمانتیک قرن نوزدهم فرانسه و از بزرگترین ادیبان و نویسندگان جهان است . وی مردی آزادمنش و آزادی خواه و طرفدار اصلاحات اجتماعی به نفع طبقات محروم و رنج دیده بود. از ده سالگی به شعر گفتن پرداخت و در 25 سالگی شاعری سرشناس بود. او با وجود سن کم به عضویت فرهنگستان فرانسه در آمد و مدتی نماینده مجالس قانون گذاری این کشور بود. مهمترین آثار او (بینوایان ، کوژ پشت نتردام ، کارگردان دریا و مردی که می خندید) است.

ویلیام سیدنی پورتر

وی در سال 1862 در آمریکا به دنیا آمد . وی معروف به اُ . هنری بود . شهرت وی بیشتر مرهون داستانهای کوتاه و احساساتی و نیمه واقع گرایانه ی اوست که در آنها اغلب به زندگی مردم تهی دست جامعه می پردازد. از آثار مشهور وی ( قلب ، مغرب ، آواز شهر ، راه های سرنوشت ، اختیارات ، چرخ و فلک ) می باشد.

سنایی

وی از شاعران بزرگ قرن ششم است . سنایی را باید تأثیر گذارترین شاعران در حوزه های مختلف شعر فارسی چون مثنوی ، قصیده ، و قطعه دانست . او در قصیده های خود از مضامینی چون زهد و حکمت و اخلاق و عرفان بهره می گیرد. او نخستین کسی است که افکار و اصطلاحات عرفانی را با مضامین عاشقانه در هم آمیخته است .

لغت

معنی

لغت

معنی

راحت روح

آرامش دهندة روح

مفتاح فتوح

کلید گشایش ها

صمد

بی نیاز

کوس

طبل

برِ

پهلوی

ستوه

خسته شده

تهمتن

قوی تن

کارزار

میدان

کمان بازه

کمان آماده

پتک

چکش

تحقیق خواجه عبدالله انصاری

اختصاصی از هایدی تحقیق خواجه عبدالله انصاری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

مقدمه :

ابو اسماعیل عبدالله پسر ابومنصور محمد انصاری هروی غروب روز جمعه دوم شعبان 396 هـ.ق در کهندز هرات از مادری که اهل بلخ بود تولد یافت. خانواده‏اش نسب به ابوایوب خالد بن یزید انصاری (وفات: 5 هـ.ق) صحابی معروف می‏رسانید. این ابوایوب همان کسی است که رسو ل اکرم (ص) هنگام هجرت از مکه به مدینه در خانه‏آش فرود آمد و به همین مناسبت میزبان خوشبخت را صاحب رحل خواندند.

سرگذشت عبدالله :

عبدالله که فرزند محبوب خانواده بود، از همان سالهای کودکی از استادان فن، علم حدیث و تفسیر آموخت. از جمله استادانش یحیی بن عمار شیبانی را نام برده‏اند که از شیراز به هرات آمده و به تعلیم و تدریس مشغول بود و سعی داشت که سنت عرفا را با شریعت تطبیق دهد و این راه و روش در مشرب شاگردش نیز اثری پایدار به جا گذاشت. بنا بر مشهور در همان سنین، به یمن حافظه قوی جلب نظر کرد و در کسب مقدمات و حفظ قرآن و اشعار عربی امتیازی یافت.

هر چند استادانش شافعی مذهب بودند دیری نگذشت که مذهب حنبلی اختیار کرد. به سال 417 هـ.ق در 21 سالگی برای تکمیل تحصیلات به نیشابور رفت. سپس به طوس و بسطام سفر کرد و به سماع و ضبط حدیث همت گماشت. در سال 423 هـ.ق عازم سفر حج شد و بر سر راه مکه در بغداد توقف کرد تا مجلس درس ابومحمد خلال بغدادی (وفات: 439 هـ .ق) را درک کند. در بازگشت از سفر حج به زیارت ابوالحسن خرقانی (وفات: 425 هـ.ق) صوفی نامور نایل شد. این ملاقات در وی سخت مؤثر افتاد و ذوق عرفانی او را که به برکت تلقین پدر در وجودش جوانه زده بود به بار آورد. از دیگر مشایخ صوفیه عصر خود مانند شیخ ابوسعید ابوخیر نیز درک فیض کرد. سرانجام به زادگاه خود بازگشت و در آنجا مقیم شد و تعلیم مریدان مشغول گردید. در روزگاری که امام الحرمین، فقیه شافعی مشهور، در نظامیه نیشابور فقه شافعی و کلام اشعری درس می‏داد با علم کلام مخالفت ورزید و درذم آن، کتاب نوشت. به همین سبب چند بار تهدید به قتل شد و حتی به فرمان خواجه نظام الملک از آن شهر تبعید گردید. وزیر پرکفایت سلجوقیان هرچند به پاس تقوا و دانش پیرهرات، حفظ حرمت وی می‏کرد و او را از تعرض معاندان مصون می‏داشت، اجازه نمی‏داد بر اثر وجود وی در شهر آتش فتنه برانگیخته شود.

خواجه عبدالله که شیخ الاسلام لقب گرفته و مریدان بسیاری در هرات به هم زده بود در پایان عمر نابینا گردید. وی صبح روز جمعه 22 ذی الحجه سال 481 هـ.ق به سن 85 سالگی در گذشت و در گازرگاه (ده کیلومتری هرات) به خاک سپرده شد. آرامگاهش در همان محل برجاست.

مشرب فکری

در قرن چهارم و پنجم هجری، خراسان کانون علم و تصوف اسلامی بود و شیوخ صوفی از بلاد عراق عرب و ماوراءالنهر به شهرهای پررونق آن روی می‏آوردند و از کتابخانه‏های مهم آنها که از کتابهای علمی و عرفانی پر بود استفاده می‏کردند. در این مکتب، صوفیان بزرگی چون ابونصر سراج (وفات: 378 هـ.ق) نویسنده کتاب اللمع فی التصوف، ابوبکر محمد کلاباذی (وفات:380 هـ.ق) صاحب کتاب التعرف، ابوعبدالرحمن سلمی (325 ـ 412 هـ.ق) مؤلف طبقات الصوفیه، و امام ابوالقاسم قشیری (376 ـ465 هـ.ق) مؤلف رساله القشریه درخشنده بودند و هر یک به سهم خود گنجینه عرفان اسلامی را غنی تر ساخته بودند. اساس مکتب تصوف خراسان که شهر پررونق و جو علمی نیشابور کانون مهم آن شده بود، جمع شریعت و طریقت و مبارزه با انحراف و بدعت بود؛ حتی ابونصرسراج و شاگردش سلمی و شاگرد او قشیری مدرسه‏های خاصی به همین منظور در آن شهر بنیاد نهاده بودند. این مکتب به ویژه بر نقل اقوال مشایخ تکیه داشت. خواجه عبدالله انصاری در همین مکتب پرورش یافته و به مبادی و اصول آن وفادار مانده بود.

مقاله خواجه عبداله انصاری ابوالفضل رشید الدین میبدی و کشف الاسرار - الهیات، ادبیات - word

اختصاصی از هایدی مقاله خواجه عبداله انصاری ابوالفضل رشید الدین میبدی و کشف الاسرار - الهیات، ادبیات - word دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله ابوالفضل رشید الدین میبدی و کشف الاسرار برای رشته های الهیات، ادبیات با فرمت word شامل 26 صفحه

ابوالفضل رشید الدین میبدی

صاحب کتاب«کشف الاسرار و عده الابرار» از خاندان اهل علم در میبد در اواخر قرن پنجم دیده به جهان گشود . به جهت رواج فضل و فضیلت  در خاندانش مقدمات علوم دینی را فرا خواند . ذوق اموختن او را به هرات، که در آن روزگار از رونق علمی و دینی بهره مند بود کشاندو از محضر خواجه عبدا ... انصاری بهره مند گشت .

میبدى و تفسیر کشف الاسرار

ابو الفضل رشید الدین میبدى

براى شناخت ابوالفضل رشید الدین میبدى مؤلف تفسیر کشف‏الاسرار و عدة الابرار به کتابهاى متعدد و متنوعى مانند طبقات المفسرین سیوطى، طبقات الشافعیه سبکى، طرائق القائق معصوم علیشاه، ریحانة الادب مدرس شذرات الذهب ابن عماد حنبلى، البدایة والنهایة ابن کثیر، العبر ذهبى، روضات الجنات میرزا محمدباقر موسوى، الکنى و الالقاب قمى(ره)، الکامل فى التاریخ ابن اثیر، سیر اعلام النبلاء ذهبى، معجم البلدان و معجم الادباء یاقوت و الانساب سمعانى مراجعه شد، ولى متاسفانه شرح حالى از وى به دست نیامد.

تتبع انجام گرفته، حکایت از آن دارد که ابوالفضل میبدى شخصى است گمنام، که در نزد اکثر قریب به اتفاق ارباب تراجم و شارحان احوال علما و مؤلفان و مفسران و عرفا، شناخته شده نبوده است; زیرا در هیچ یک از کتابهایى که تا قرن یازدهم در شرح حال علما و مؤلفان و مفسران، فقها و محدثان، مشاهیر و بزرگان، ادیبان و عارفان و صوفیان نگاشته شده است از او ذکرى به میان نیامده است، و حتى در کتابهایى مثل معجم البلدان و الانساب با اینکه بعضى از علمایى را که داراى لقب میبدى بوده‏اند ذکر کرده‏اند، از ایشان سخنى به میان نیاورده‏اند. کتابهایى مانند طبقات المفسرین، طرائق الحقائق، العبر، روضات الجنات، الکامل فى التاریخ و البدایة والنهایة با اینکه در شرح حال خواجه عبدالله انصارى مطالبى را یادآور شده‏اند، حتى نام ابوالفضل میبدى را هم ذکر نکرده‏اند.

اولین کسى که نام او را در زمره مؤلفان آورده حاجى خلیفه است که از طریق تحفة الصلاة ملاحسین کاشفى سبزوارى معروف به واعظ از تالیف وى با اطلاع شده است. این کتابشناس معروف اهل تسنن در کتاب کشف الظنون مى‏نویسد: «کشف الاسرار للامام رشید الدین ابى الفضل احمد بن ابى سعید المیبدى ذکره الواعظ فى تحفة الصلاة‏».

کسانى که پس از حاجى خلیفه درباره معرفى میبدى و اثر وى سخنى گفته‏اند، منبع اطلاعشان همان کلام حاجى خلیفه و تفسیر کشف الاسرار و دیباچه و مقدمات آن است. پس شناخت ما از میبدى از طریق غیر کشف الاسرار بسیار اندک و در حد کلام حاجى خلیفه است، و نه تنها میزان دانش و طرز تفکر و بینش او نامعلوم است، بلکه تاریخ تولد و وفات و محل دفن او هم مجهول است و حتى در نام و نسب او هم اختلاف است. راه دیگرى که براى کسب اطلاعات بیشتر سبت‏به میبدى وجود دارد، مطالعه و تتبع در تفسیر کشف الاسرار و مقدمات آن است، زیرا تالیف هر دانشمندى تا حد زیادى معرف شخصیت وى مى‏باشد.