بریتانیا یا پادشاهی متحد بریتانیا با نام رسمی پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی شوری است واقع در اروپای غربی و به پایتختی شهر لندن. این کشور از چهار بخش تشکیل شده‌است: سه بخش آن کشورهای باستانی انگلستان و اسکاتلند و ولز هستند که روی‌هم بریتانیای کبیر را تشکیل می‌دهند. بخش چهارم ایرلند شمالی است که در جزیره ایرلند قرار دارد.
پرچم انگلستان برای نخستین بار در ۱ ژانویه ۱۸۰۱ به رسمیت شناخته شد. یک پرچم با زمینه سفید و خطوط قرمز
کشور انگلستان بزرگترین بخش بریتانیای کبیر (مرکب از ولز، اسکاتلند، ایرلند و جزایر شمالی) چهار پنجم جمعیت بریتانیا را تشکیل می‌دهد.
طبق آمار بدست آمده، جمعیت انگلستان بر 58 میلیون نفر (چهاردهمین کشور جهان) بالغ گردیده و تراکم جمعیتی آن 8/228 نفر در هر کیلو متر مربع می‌باشد.
- 1% سفید پوست، 1.2% دو رگه، 1.8% هندی، 1.3% پاکستانی، 0.5% بنگلادشی، 0.4% سایر آسیایی ها، 1% سیاهپوستان کاریبی، 0.8% سیاهپوستان آفریقایی، 0.4% چینی ها و 0.6% سایر ملیت ها؛
90 درصد مردم کشور ساکن شهرها بوده و پرجمعیت ترین شهر کشور (شهر لندن) بالغ بر6 /12 درصد از جمعیت کشور را در خود جای داده است.
از جمله دیگر شهرهای پرجمعیت کشور می توان به شهرهای بیرمنگام ، گلاسکو، لیدز، شفیلد، لیورپول ، منچستر، برادفورد، ادینبورگ، بریستول و بلفاست اشاره نمود.
از لحاظ توزیع سنی، 23.9 در صد افراد کمتر از رده سنی 14 سال ، 56.8 درصد به رده‌های سنی 59-15 سال و 19.3 درصد افراد رده های سنی بالاتر از 60 سال تعلق دارد. متوسط عمر مردان 77 سال و زنان 79 سال می باشد. نرخ زاد و ولد نیز 8.1 در هزار، نرخ مرگ و میر 7.1 در هزار و نرخ رشد جمعیت 3% درصد می باشد. اکثریت نژاد جمعیت کشور به سفید پوستان تیره های انگلیسی (81.5درصد)، اسکاتلندی(9.6 درصد)، ایرلندی (2.4 درصد)، ولزی (1.9 درصد) آلستری(1.8 درصد) تعلق دارد.
انگلستان ششمین اقتصاد بزرگ دنیا را بر اساس تولید ناخالص داخلی و هشتمین اقتصاد دنیا بر پایه قدرت خرید را به خود اختصاص داده است. ارزش بالای پوند و رکود اقتصادی جهان در سال های اخیر به صادرات و صنایع انگلستان به طور نسبی آسیب رساند و بدین ترتیب روند نرخ رشد تولید ناخالص داخلی کند گردید.
انگلستان پنجمین واردکننده و هفتمین صادرکننده بزرگ در جهان محسوب می شود و مهمترین شرکای تجاری این کشور ایالات متحده، آلمان و فرانسه هستند.
یژگی جالب توجهی در سطح کشاورزی این کشور به چشم می خورد. در این بخش همچون دیگر کشورهای اروپایی بهره وری نیروی انسانی و تولید به میزان بالایی وجود دارد و در حدود 60 درصد خوراک کشور تنها با 5/1 درصد نیروی کار تامین می گردد.
بخش خدمات به سوی شغل هایی از جمله بانکداری، بیمه و خدمات کسب و کار سوق داده شده و حدود 80 درصد نیروی کار در این بخش فعال هستند. از این رو بخش بزرگی از تولید ناخالص داخلی انگلستان به وسیله بخش خدمات پوشش داده می شود. زغال سنگ، گاز طبیعی و نفت از جمله مهمترین ذخایر این کشور محسوب می شوند.
76 درصد زمین های انگلستان زیر کشت هستند و اگرچه عده کمی از جمعیت این کشور به کشاورزی مشغول هستند، اما تولیدات آنها، علاوه بر تامین نیازهای داخلی، به خارج نیز صادر می شود.
سرانه تولید ناخالص داخلی کشورانگلستان بر21/410 دلار آمریکا بالغ می گردد.
خدمات سلامت ملی (NHS): ۸۷ درصد مخارج درمانی بر عهده NHS است. هزینه های این نهاد توسط مالیات های عمومی (۷۶ درصد)، سهم بیمه های ملی (۱۸ درصد)، پرداخت هزینه توسط استفاده کنندگان (۳ درصد) و سایر منابع درآمدی (۳ درصد) تامین می شود.
بودجه سازمان خدمات بهداشت و درمان بریتانیا از مالیات‌ها و بیمه ملی تامین می‌شود. بریتانیایی‌ها موظف‌اند بخشی از هزینه داروها را خود بپردازند، با این حال یکی از ویژگی‌های نظام بهداشت ملی این است که کودکان زیر ۱۶ سال و کسانی که تحت آموزش تمام‌وقت در سنین ۱۶، ۱۷ و ۱۸ سالگی هستند، افراد 60 سال به بالا، افراد کم‌درآمد و بی‌بضاعت، زنان باردار و کسانی که طی ۱۲ ماه گذشته زایمان داشته‌اند و افراد دارای شرایط پزشکی خاص یا نقص عضو و ناتوان، از پرداخت هزینه‌های ثابت نسخه‌های دارویی مستثنا هستند.
براساس قوانین نظام بهداشت و درمان ملی، برای افرادی که به علت بیماری‌های مزمن، داروهایی را در دوره‌های طولانی مدت مصرف می‌کنند، تخفیف‌هایی در نظر گرفته می‌شود. همچنین هزینه‌های ایاب‌وذهاب افراد کم‌بضاعت به مراکز درمانی نیز پوشش داده می‌شود.
بیمه های سلامت خصوصی: ترکیبی از بیمه های انتفاعی و غیرانتفاعی خدمات بیمه ای خصوصی را ارائه می دهند. بیمه های خصوصی استفاده از خدمات تخصصی، دسترسی سریع به جراحی های باکیفیت و استانداردهای بالاتری از آسودگی و حفظ حریم خصوصی در حین درمان را نسبت به خدمات NHS تضمین می کنند.
سایر: افراد همچنین به صورت مستقیم و نقدی برای بعضی خدمات هزینه می کنند، حساب های پرداختی مستقیم حدود ۹۰ درصد از کل مخارج خصوصی درمانی را پوشش می دهند.
بدون تردید به دلیل اهمیت و نقش سلامت در کیفیت زندگی ، وضعیت اقتصادی ، اجتماعی و ...افراد ، استقرار NHS بسیار مفید ، عادلانه و ارزشمند است؛ اما بدون شک برای استقرار آن ، باید به شرایط (اقتصادی ، فرهنگی ،سیاسی و اجتماعی )و قدرت اجرایی آن در هر کشوری توجه کرد، تا بتوان از هدر رفت منابع جلوگیری نمود .
در کشوری مانند ایران که سهم دولت از هزینه های سلامت 40 درصد است، درحالی که سهم دولت انگلستان در هزینه ها 84 درصد می باشد ، ناگزیر برای اجرای ان باید به تامین منابع مالی کافی توجه خاصی نمود .(قدرت تامین مالی در ایران باید 2 برابر شود )
در حالی که منبع اصلی تامین مالی کشور انگلستان، مالیات است و با توجه به انکه انگلستان در قرون گذشته با استعمار کشورها توانسته منابع مالی کافی را برای راه اندازی چرخه تولید ، پیشرفت تکنولوژی و... بدست آورد و در دنیا از قدرت اجرایی و نفوذی بالایی برخوردار شود اما درایران( که 35 سال از عمر انقلاب می گذرد و 8 سال درگیر جنگ و حداقل 8 سال درگیر آبادانی ویرانی های جنگ بوده است )فروش نفت درامد اصلی دولت محسوب می شود که فروش آن بسیار متاثر از شرایط سیاسی حاکم بر دنیا است و منبع درآمد پایداری محسوب نمی شود . درست است که صادرات غیر نفتی می تواند نقش عمده ای در تامین منابع مالی محسوب شود اما این خود مستلزم منابع مالی کافی برای حمایت از تولید است .
دانلود پاورپوینت نظام سلامت کشور انگلستان- 22 اسلاید