بسکتبال و آسیبهای آن

اختصاصی از هایدی بسکتبال و آسیبهای آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

بسکتبال و آسیبهای آن

بسکتبال در ایران :

سال ورود بسکتبال به کشور ما 1901 میلادی برابر با 1280 هجری شمسی نوشته است . اما آنچه مسلم است اینکه اولین نشانه های ورود بسکتبال به ایران در سالهای 1310و 1311 دیده شده که آن هم توسط کارکنان سفارتانه های خارجی در ایران بوده است .

در سال 1314 یک مربی ورزش به نام فریدون شریف زاده ورزش بسکتبال را به دانش آموزان دبیرستان البرز تهران معرفی و پایه گزاری کرد و کم کم دیگر مربیان ورزش به گسترش و آموزش این رشته پرداختند .  در سال 1324 فدراسیون بسکتبال ایران تشکیل شد و نخستین حضور بسکتبال ایران در میدانهای بین المللی در بازیهای المپیک لندن 1948 بود . از میان بهترین بازیکنان تاریخ بسکتبال ایران می توان این نامها را بر شمرد :

کامبیز مخبری ، حسین سرودی ، مسعود ماهتابانی ، نادر کاشانی ، سروش نگهبان ، امیر ایلیاوی ، مجید

توفیق ، مظفر بنی هاشمی .

در این رشته کدام قسمت های بدن بیشتر دچار آسیب می شوند؟

در کل ، مچ پا و زانو بیشترین احتمال آسیب دیدگی را دارا یم باشند . به ترتیب قسمت های زیر هم مستعد صدمه هستند: دست مچج ساعد سر صورت ، گردن ، پشت ، لگن ، زانو ، شانه و آرنج ، آسیب زانو و 50% کل صدمات ناشی از ورزش بسکتبال را شامل می شود . طبیعت این رشته که براساس دویدن ، حرکات جانبی ، پرش ، تغییر مسیر های ناگهانی و تغییر سرعت دویدن است ، سبب مستعد شدن رباطها و استخوانها به اسیب می شود.

بهترین زمان برگشت به مسابقه پس از پیچ خوردگی مچ پا چه زمانی است ؟

این فاصله زماتی وابسته به شدت آسیبب و سرعت برخورد و انجام مراقبت مناسب از آن است عواملی که بیشتر از همه تعیین کنندة توانایی برگشت به مسابقه هستند باید تتضمین کننده حرکات بدون درد تدر تمام جهتات مفصل ، عملکرد قدرتی کافی ، بازگشت حس  درک موقعیت مفصل و فقدان درد باشند انجام حرکات طبیعی مفصل وابستگی تام به شروع زو درس حرکات فاقد درد تو تمرین های کششی دارد تا احتمال ایجاد محدودیت حرکتی در اثر عدم استفاده از مفصل را  از بین ببرد ، عملکرد قدرتی کافی با توانایی انجام فعالیتهای حرکت مختلف ( مثل حرکات جانبی ، دویدن و …) تعریف میشود. تاگر ورزشکار صدمه دیده علیرغم درد به مسابقه ادامه دهد ، احتمالا و خیم تر شدن صدمه و اضافه شدنه آسیب های دیگر را بالا تیم برد ، اگر چه تا حدد 6 هفته ، وجود تورم و ناراحتی در مفصل انتظار می رود که با کمک استفاده از یخ ، فشار و بالا نگهداشتن عضو رفع خواهد تشد.

چگونه می توان احتمال بروز پیچ خوردگی در مچ پا ویا عود آن ار کاهش داد؟

هم عوامل درونی و هم بیرونی در این قضیه دخالت دارند :

الف - عوامل درونی : آمادگی های پیش از فصل که به تقویت و کشش عضلات قسمت پایین پا بپردازند و سبب ثبات مفصل مچ پا گردن مسلم ناست که تصحیح صدمات قبلی هم اهمیت بسزایی دارند که در این راه از برتامه های بازتوانی استفاده می شود.

ب - عوامل خارجی : استفاده از وسایل کمک ارتوپدبی در جهت تثبیت و حمایت تثبیت و حمایت مفصل را شامل می شود. یک عامل مه مرد پیشگیری از اسیب مچ پا، توجه به تمرین در زمین مسطح و خشک میباشد.

مایا جهیدن و پرش ها مکرر در بسکتبال لیستها قادر به صدمه رساندن به آنها است ؟ در این صورت عوامل دخیل و مکانیسم ایجاد آن را توضیح دهید.

بله، اصطلاح Jumper's Knee‌ به همین معناست و در حقیقت آسیب ناشی از استفاده مکرر و بیش از حد زانو است که با به کارگیری مکانیسم راست کنندة زانو، سبب درگیری بافت نرم زانو هم می شود. این آسیب اصولا تاندون کشکک را در گیر می کند، که محل درگیری یا در قطب تحتانی آن و یا در محل اتصال به تکمه استخوان درشت نی میباشد ، ترومای جزیی و مکرر که در اثر جهیدن های مکرر به فیبرهای تاندنی وارد یمشود، آغاز گر واکنشی التهابی است که سبب درد و حساسیت می گردد.

از عوامل دخیل درایجاد آن می توان به ضعف عضله Vastus medialis obliqus‌ در مقایسه با Vaastus Lasteralis‌ ، کاهش قابلیت انعطاف عضله هامسترینگ ، ضعف عضلات خم کنندة مچ پا به عقب (Dorsiflexors) و انحراف زانوها به طرف خارج اشاره کرد .

شایعترین آسیب های چشمی در بستکتبالیست ها و راه درمان آنها را شرح دهید .

مپارگی های قرینه یا ملتحمه ، خونمردگی در پلک یا کرة چشم ، پارگی پلک و یا خونریزی زیرملتحمه به وطر شایعی در این ورزشکاران رخ می دهند باید انتظار این آسیب ها را داشت ، سریعا آنها را تشخیص داد و در صورت وخامت صدمه به پزشک متخصص چشم معرفی کرد.

منظور از شکستگی jones‌چیست ؟

با توجه به حرکت جانبی و پر قدرت مکرر ، جهیدن ها و سایر انواع حرکات ناگهانی ، تاحتمال ایجاد این شکستگی تنشی بالا می رود . نیروی زیادی که در اثر حرکات بالا به قاعدة

تحقیق درمورد بسکتبال 2

اختصاصی از هایدی تحقیق درمورد بسکتبال 2 دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

بسکتبال

پرش به: ناوبری, جستجو

بَسکِتبال یک ورزش گروهی و با کمک یک توپ است. در این بازی هر تیم ۵ بازیکن در زمین دارد و هدف بازی انداختن توپ در سبد حریف است. امتیاز هر گل (پرتاب موفق در حلقه حریف) به نسبت موقعیت بازیکنی که اقدام به شوت کرده‌است متفاوت است. اگر بازیکن خارج خط سه امتیازی باشد، گل سه امتیاز و اگر داخل آن باشد دو امتیاز دارد. هر پرتاب آزاد (پنالتی) یک امتیاز دارد. توپ این ورزش بزرگ‌ترین و سنگین ترین توپ بازی‌های دسته‌جمعی است.

بسکتبال زنان

ابداع

ورزش بسکتبال در سال ۱۸۹۱ توسط آموزگاری به نام دکتر جمیز ناسمیت ابداع و در ورزشگاه اسپرینگ فیلد ماساچوست به نمایش درآمد. در آن زمان به جای حلقه‌های گل از سبدهای مخصوص که به شکل زنبیل بودند استفاده می‌شد که توپ پس از گل شدن در درون آنها قرار می‌گرفت که پس از هر بار گل شدن توپ را به وسیله نردبان از درون سبد بیرون می‌آوردند و به وسیله بین طرفین در جریان بازی قرار می‌دادند. هدف اصلی از ابداع چنین ورزشی ایجاد فعالیت در محیط سربسته‌ای در فصل زمستان بود تا ورزشکاران بتوانند در این فصل نیز فعالیت داشته و با ورزش فرم بدنی و وضعیت جسمانی خود را در حد مطلوب حفظ نمایند.

قوانین ابتدایی

به همین جهت تعداد بازیکنان نامحدود بود و هر دفعه می‌توانستند از هر تعداد دلخواه برای بازی استفاده نمایند که کم‌کم قوانینی برای انجام بازی و سایر قسمت‌ها وضع نمودند به طوری که تعداد بازیکنان هر طرف ۹ نفر تعیین گردید وسپس به ۷ نفر تقلیل یافت و بالاخره این تعداد به ۵ نفر تثبیت یافته‌است. هر بازیکن می‌توانست در موقع وقوع خط به جای کلیه بازیکنان تیم خود پرتاب آزاد را انجام دهد. هر تیم می‌توانست از شروع تا پایان بازی توپ را در زمین خود به طور دلخواه نگهداری نماید. هر دفعه که توپ گل می‌شد بازی یا بین طرفین یا (جامپ بال) از وسط زمین ادامه می‌یافت. بازیکنان بلند قد می‌توانستند در نزدیک سبد قرار گیرند و توپ را به آرامی در سبد جای دهند (قانون سه ثانیه وجود نداشت). در آن ایام سعی شد توجه رؤسای مدارس و گردانندگان سازمان‌های ورزشی را به آموزش بسکتبال جلب نمایند. با این وجود و این همه تلاش مداوم و پیگیر تعلیم بسکتبال برای مربیان حالت جنبی داشت و اساساً فعالیت آن‌ها در ورزش‌های رقابت‌آمیز دیگری مانند فوتبال امریکایی متمرکز بود.

پیشرفت بسکتبال بعد از جنگ جهانی اول

بعد از جنگ جهانی اول بسکتبال ورزش رقابت‌آمیز و بزرگی شد. و به مرور مربیان بسکتبال وضعیت ثابتی پیدا کردند و فعالیتشان مؤثر واقع شد و این ورزش شناخته گردید و به اروپا نیز کشیده شد در سال ۱۹۲۴ نخستین مسابقات جهانی بین تیم‌های بسکتبال فرانسه، ایتالیا، انگلستان و امریکا در پاریس برگزار گردید و از سال ۱۹۳۲ فدراسیون آماتوری بسکتبال در ژنو با نمایندگی چند کشور تشکیل شد و در مسابقات المپیک ۱۹۳۶ برلین برای نخستین بار ۲۳ کشور در مسابقات رسمی بسکتبال شرکت نمودند و امریکا قهرمان المپیک گردید.

بسکتبال امروزی

امروز با این که ورزش بسکتبال یکی از سریعترین و پرطرفدارترین ورزش‌های جهان است و بعضی از اصول آن نیز تغییر یافته ولی هنوز اصول اساسی آن مانند زمان دکتر نایسمیت که در سبدهای هلو انجام می‌گرفت به قوه خود باقی است.

تحقیق درمورد تاریخچه بسکتبال

اختصاصی از هایدی تحقیق درمورد تاریخچه بسکتبال دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 3

تاریخچه بسکتبال

 ورزش بسکتبال در سال 1981 میلادی توسط آموزگاری به  نام دکتر جمیزناسمیت ابداع و در استادیوم اسپرینگ فیلد ماساچوست به نمایش در آمد. در آن زمان به جای حلقه های گل از سبدهای مخصوص که به شکل زنبیل بودند استفاده می شد که توپ پس از گل شدن در درون آنها قرار می گرفت که پس از هر بار گل شدن توپ را به وسیله نردبان از درون سبد بیرون می آوردند و به وسیله بین طرفین در جریان بازی قرار می دادند. هدف اصلی از ابداع چنین ورزشی ایجاد فعالیت در محیط سر بسته ای در فصل زمستان بود تا ورزشکاران بتوانند در این فصل نیز فعالیت داشته و با ورزش فرم بدنی و وضعیت جسمانی خود را در حد مطلوب حفظ نمایند. به همین جهت تعداد بازیکنان نامحدود بود و هر دفعه می توانستند از هر تعداد دلخواه برای بازی استفاده نمایند که کم کم قوانینی برای انجام بازی و سایر قسمت ها وضع نمودند به طوری که تعداد بازیکنان هر طرف 9 نفر تعیین گردید وسپس به 7 نفر تقلیل یافت و بالاخره این تعداد به 5 نفر تثبیت یافته است. هر بازیکن می توانست در موقع وقوع خط به جای کلیه بازیکنان تیم خود پرتاب آزاد را انجام دهد. هر تیم می توانست از شروع تا پایان بازی توپ را در زمین خود به طور دلخواه نگهداری نماید. هر دفعه که توپ گل می شد بازی یا بین طرفین یا ( جامپ بال ) از وسط زمین ادامه می یافت. بازیکنان بلند قد می توانستند در نزدیک سبد قرار گیرند و توپ را به آرامی در سبد جای دهند ( قانون سه ثانیه وجود نداشت ) با اجرای مسابقاتی چند زمینه تحول و پیشرفت بسکتبال را فراهم کردند لیکن بعد از جنگ جهانی اول ( 1918 ) بسکتبال ورزش رقابت آمیز و بزرگی نشد. درآن ایام سعی شد توجه رؤسای مدارس و گردانندگان سازمان های ورزشی را به تعلیم و آموزش بسکتبال جلب نمایند. با این وجود و این همه تلاش مداوم و پیگیر تعلیم بسکتبال برای مربیان حالت جنبی داشت و اساساً فعالیت آنها در ورزش های رقابت آمیز دیگری مانند فوتبال آمریکائی متمرکز بود. چند سالی چنین وضعیتی ادامه داشت بعد از جنگ جهانی اول تدریجاً مربیان بسکتبال وضعیت ثابتی پیدا کردند و فعالیتشان مؤثر واقع شد و این ورزش شناخته گردید و به اروپا نیز کشیده شد در سال 1924 اولین مسابقات بین المللی بین تیم های بسکتبال فرانسه، ایتالیا، انگلستان و آمریکا در پاریس برگزار گردید و از سال 1932 فدراسیون آماتوری بسکتبال در ژنو با نمایندگی چند کشور تشکیل شد و در مسابقات المپیک 1936 برای اولین بار 23 کشور در مسابقات رسمی بسکتبال شرکت نمودند و آمریکا قهرمان المپیک گردید . امروز با اینکه ورزش بسکتبال یکی از سریعترین و پرطرفدارترین ورزش های جهان می باشد و بعضی از اصول آن نیز تغییر یافته ولی هنوز اصول اساسی آن مانند زمان دکتر نایسمیت که در سبدهای هلو انجام میگرفت به قوه خود باقی است. این ورزش توسط آقای فریدون شریف زاده به ایرانیان شناسانده شد و خدمات ارزنده ای برای پیشبرد ورزش بسکتبال انجام داد به طوری که برای اولین بار ایران در سال 1948 توانست در مسابقات المپیک لندن شرکت نمایند.

تحقیق درمورد بسکتبال (2)

اختصاصی از هایدی تحقیق درمورد بسکتبال (2) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 11

تاریخچه بسکتبال

 ورزش بسکتبال در اوایل پاییز 1891 میلادی توسط شخصی به نام جیمزنای اسمیت در ایالات متحده، پایه ریزی و ابداع شد. اما، از قرنها پیش در میان ساکنان مختلف قاره آمریکا، به ویژه آمریکای مرکزی و جنوبی، انواعی از بازی و مسابقه رایج بود که کم و بیش به بسکتبال شباهت داشته است. در کشور آرژانتین، نوعی بازی در میان گله دارها متداول است که آن را پاتو (Pato)  می نامند. در این بازی، دو تیم،‌ سوار بر اسب در میدانی وسیع به تاخت و تاز می پردازند و هر تیم کوشش می کند توپی را که شش حلقه (مانند دستگیره) بر بدنه آن وجود دارد، با پرتاب کردن و پاس دادن به یاران خودی، ‌به آن سوی میدان برساند و از حلقه و توری سبدی که در انتهای میدان بر روی ستونی چوبی نصب شده، عبور دهد. این بازی تا حدی شبیه به بسکتبال است. اما، شباهت بازی پوک تاپوک با ورزش بسکتبال از پاتو هم بیشتر است.

    پوک تاپوک، در میان اقوام متمدن قاره آمریکای جنوبی و مرکزی به ویژه اقوام مایا و تولتک (ناحیه مکزیک کنونی) رواج بسیار داشت. آن مردمان، این بازی را که با توپ و حلقه ای ثابت در میدانی وسیع انجام می شد، با علاقه و هیجان زیادی برگزار می کردند.

    یک زمین مخصوص بازی پوک تاپوک، توسط باستان شناسان در مکزیک کشف شده که گفته می شود متعلق به حدود 1500 سال قبل است. در این گونه خاکبرداری های باستان شناسی، توپ ها و حلقه های بازی پوک تاپوک، فراوان به دست آمده است. البته اقوام باستانی مایا، آزتک و تولتک، بازیهای گروهی با توپ را تنها برای سرگرم شدن و تفریح انجام نمی دادند، بلکه در نزد آنها، این بازیها نوعی عبادت و جشن شکرگزاری نیز محسوب می شد. چنانکه جوانان این اقوام می توانستند در میدان مسابقه با چابکی، مهارت و اعتماد به نفس عمل کنند. این کار، نشانه هایی از برکت و توجه خداوند شمرده می شد و اگر جوانها ضعیف عمل می کردند و مسابقه از هیجان لازم برخوردار نمی بود، گفته می شد که سالی سخت در پیش است. در سال 1518 میلادی، هنگامیکه هرنان کورتز، کشورگشای اسپانیایی، پیشروی خود را در خاک امپراطوری آزتک آغاز کرد و به پایتخت این قوم رسید، امپراطور برای خوشامد او و همراهانش، یک مسابقه بزرگ پوک تاپوک ترتیب داد.     پیش از کشف قاره آمریکا و در قرنهای 12 تا 15 میلادی، نوعی ورزش و بازی در میان اقوام انیکا و تولا متداول بود که شباهت بسیاری به بسکتبال امروزی داشت. به این بازی تلاچیتلی می گفتند. این اقوام در آمریکای جنوبی (منطقه ای که امروز کشور پرو است) زندگی می کردند. در بازی تلاچیتلی، بازیکنان دو تیم، می بایست توپ سنگینی را نه با دست یا حتی با پا، بلکه با ضربات آرنج و ران و باسن به سوی حلقه ای که به صورت عمودی در انتهای میدان مسابقه نصب می شد، پیش ببرند و آن را از حلقه عبور دهند. این کار البته بسیار مشکل بود و اغلب هم با خشونت زیاد بازیکنان نسبت به یکدیگر صورت می گرفت.

    بزرگترین زمین بازی که در آن تلاچیتلی برگزار می شد، چی چن ایتزا نام داشت و مستطیلی بود به طول 90 متر و عرض 30 متر. پیرامون این میدان بزرگ، دیوارهای بلند معبدها و بناهای یادبود قرار داشت و بر فراز آن دیوارها،‌ انبوه مردم به تماشای مسابقه می ایستادند و به تشویق بازیکنان می پرداختند. توپی که در بازی تلاچیتلی به کار می رفت، به اندازه توپ فوتبال امروزی بود و در وسط تخته سنگ یکپارچه و مدوری، سوراخی به وجود می آوردند تا توپ از آن عبور کند.     بازیهای پوک تاپوک و تلاچیتلی هم با نابود شدن تمدنهای درخشان آزتک، مایا، انیکا، تولا و تولتک توسط مهاجمان و کشورگشایان اسپانیایی از میان رفت و به تاریخ پیوست.

تولد بسکتبال

    جیمزنای اسمیت یک پزشک کانادایی بود که به ایالات متحده، مهاجرت کرد و تابعیت آن کشور را گرفت. در سال 1891، زمانی که دکتر نای اسمیت در دانشگاه ورزش اسپرینگ فیلد ایالت ماساچوست درس می داد، رئیس دانشگاه از او خواست ورزشی ابداع نماید که دانشجویان بتوانند در فصل زمستان در سالن به آن بپردازند تا آمادگی جسمانی خود را برای پرداختن به مسابقات میدانی فوتبال، هاکی و بیسبال در فصل بهار و تابستان حفظ کنند. دکتر نای اسمیت، پس از بررسی رشته های موجود ورزشی دریافت که ورزش جدید باید دارای مشخصات خاصی باشد: 1- توپ در آن نقش داشته باشد، 2- به صورت گروهی به اجرا درآید، 3- اصل رقابت در آن رعایت شود، 4- بر مهارت استوار باشد و بر خشونت و برخوردهای سخت بدنی، مبتنی نباشد. حاصل این افکار و اندیشه ها، ورزشی شد به نام بسکتبال که امروزه پس از سپری شدن، نزدیک به یک قرن از اختراع آن، از پرطرفدارترین و هیجان انگیزترین رشته های ورزشی بین المللی است.

    دکتر نای اسمیت در شروع کار، دو سبد که مخصوص حمل میوه بود، بر دیوار دو طرف سالن ورزش دانشگاه و در ارتفاعی بلندتر از قد یک انسان قد بلند، نصب کرد و به دو گروه از ورزشکاران جوان دانشگاه آموزش داد که توپی را دست به دست بدهند و سعی کنند آن را به درون سبد بیندازند، در این حال، تیم مقابل باید بکوشد که مانع از انجام این کار شود و توپ را هم از چنگ حریف برباید و تصاحب کند.

    نخستین مسابقه ای که به این ترتیب و به صورتی تجربی ترتیب یافت، میان دو تیم 9 نفره در کالج اسپرینگ فیلد بود و اولین گل تاریخ بسکتبال را هم یکی از بازیکنان به نام ویلیام چیس به سبد انداخت. بعدها شخصی به نام فرانک ماهان با توجه به اینکه در زبان انگلیسی سبد را بسکت (Basket) و توپ را بال (Ball) می گویند، این ورزش  را بسکتبال نامید.

    دکتر نای اسمیت، برای آنکه بازی بسکتبال خشن نشود، مقررات دقیقی برای آن به وجود آورد. بعضی از مقررات اولیه بسکتبال چنین بود:

بازیکنان حق نداشتند توپ را از دست هم بربایند. - بازیکنی که توپ را در اختیار داشت، نباید با آن راه برود یا بدود. - هل دادن و هر نوع خشونت ممنوع بود. - فقط بازیکنانی که توپ را در اختیار نداشته، می توانستند به هر طرف بدوند و جا بگیرند. - بازیکن توپ به دست باید توپ را به طرف یاران خود پرتاب کند و به آنها برساند.

    در آغاز، ته سبدها هم بسته بود و هر بار که توپ به درون سبد می افتاد، باید کسی به کمک نردبان توپ را از سبد بیرون می آورد. در سال 1892 شخصی به نام لئوآلن، سبد بسکتبال را که تا آن روز از ترکه چوب یا الیاف بود و به همین دلیل به زودی پاره و فرسوده می شد، از سیم بافت تا استحکام بیشتری داشته

تحقیق درمورد آموزش گام به گام بسکتبال 37 ص

اختصاصی از هایدی تحقیق درمورد آموزش گام به گام بسکتبال 37 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 38

آموزش گام به گام بسکتبال

فصل 1

حرکتهای پایه

یکی ازابتدایی ترین وظایف مربیان، آموزش نحوه حرکت و کنترل بدن، به بازیکنان است. حرکتهای پایه گاهی زیربنای بسکتبال نامیده می شوند. این حرکتهای اصول اساسی هستند که هر بازیکنی باید فرا بگیرد.

لازم است هر بازیکن بیاموزد چگونه مؤثّر (زیرا هدف نهایی انجام صحیح کار است) و همچنین مفید (حرکت در بهترین طریق) حرکت کند. به آنها یاد داده برای کاستن از حرکتهای اضافی زمان و مکان را در نظر داشته باشند تا در چابکی و تعادل، کسب مهارت کنند. به بیان دیگر، بازیکنان باید بدون هدف حرکت نکنند.

بسکتبال بازی چابکی (دست و پا) و سرعت (حرکت کل بدن) در زمان مناسب است. آموزش باید همواره به این اصل تکیه داشته باشد: انجام کار صحیح – همراه با چابکی – و بعد، انجام حرکت صحیح و سریع در زمان مناسب.

پنج حالت و حرکت اصلی که باید آموزش داده شوند عبارتند از: طرز ایستادن، شروع حرکت، گام برداشتن، توقف و پرش.

/

حالت ایستادن مناسب (وضعیت)

بازیکنان باید بیاموزند که در هر لحظه آماده حرکت باشند و عادت ایستادن صحیح ورزشی برای حرکتهای سریع را در خود تقویت کنند. آموزش حالت ایستادن یک کار پرمشقت است و هنگام کار با بازیکنان تازه کار باید صبور بوده، زیرا آنها ممکن است قدرت و استقامت عضلانی برای حفظ حالت بدن برای مدت طولانی را نداشته باشند.

به بازیکنان آموزش داده شود که هنگام ایستادن، حالت مناسبی داشته باشند (آماده بودن برای هر چیز، احساس چابکی). باقی بودن در حالت ایستادن مناسب کار سختی است؛ آنها باید حالت راحتی داشته باشند در حالی که یک حالت سخت، غیرطبیعی و قوز کرده به خود گرفته اند. بطور متوالی کسب و حفظ حالت ایستادن صحیح به آنها یادآوری شود. اگر به موقع بر حالت ایستادن تأکید شود، بازیکنان و بطور خودکار آن را یاد می گیرند.

حالت پا

بهترین حالت استقرار پاها در اکثر موقعیتها، جلو و عقب قرار دادن آنهاست. فاصله پاها به اندازه عرض شانه باشد و به گونه ای قرار گیرند که پاشنه یک پا و پنجه پای دیگر در امتداد یک خط افقی نسبت به استقرار بازیکن قرار گیرند. (شکل 1-1). این حالت ایستادن باید به صورت عادت درآید تا هنگام نیاز، بازیکن قادر به حرکت درهر جهتی باشد.

حالت ایستادن موازی پاها در شکل 1-2 نشان داده شده است. این حالت برای حرکت جانبی استفاده می شود، همچنین برای گرفتن توپ و توقّف بعد از دریبل و واکنش در یک حرکت جانبی، از این حالت استفاده می شود. بازیکنان به موقع یاد خواهند گرفت کدام حالت ایستادن مناسب کدام موقعیت بازی است.

/

شکل 1-1: حالت عقب و جلو پاها (دید از بالا). رابطه پاشنه و پنجه، فاصله پاها برابر عرض شانه است.

/

شکل 1-2: ایستادن با پاهای موازی (دید از بالا). رابطه پنجه با پنجه، فاصله پاها برابر عرض شانه است.

تقسیم وزن بدن

وزن بدن باید به طور مساوی از جلو به عقب، از چپ به راست و بین پاها تقسیم شود. پاشنه ها باید روی زمین باشند و بیشتر وزن روی سینه کف پاها قرار گیرد، هر چند فشار وزن باید روی پنجه ها و پاشنه ها احساس شود.

بازیکنان ممکن است به اشتباه وزن خود را روی سینه پاها قرار داده و پاشنه ها را از زمین جدا کنند، اما این حالت از نیرو و سرعت حرکت می کاهد یعنی برای انجام هر حرکت قدرتمند ابتدا باید پاشنه ها روی زمین قرار داده شود. یک روش مناسب برای آموزش حالت خوب ایستادن این است که از بازیکنان بخواهیم اصطلاحاً پنجه عقابی بایستند که در آن پاشنه ها روی زمین و پنجه خمیده است.

بازیکنان هنگام دفاع باید یک چیز دیگر را به حالت ایستادن خود بیفزایند، پای آتشین. معنای آن فعال نگاه داشتن پاها و حرکت مداوم بدون جدا شدن