
حل تمرین ها و خودآزمائی های کتاب درسی دستورزبان فارسی 3 رشته انسانی و معارف اسلامی
حل تمرین ها و خودآزمائی های کتاب دستور زبان 3 سال سوم انسانی و معارف اسلامی
حل تمرین ها و خودآزمائی های کتاب درسی دستورزبان فارسی 3 رشته انسانی و معارف اسلامی
حل تمرینها و خودآزمائی های کتاب درسی فیزیک 3 سال سوم رشته ی ریاضی فیزیک
حل تمرین ها و خودآزمایی های کتاب هندسه ی تحلیلی پیش ریاضی
مقدمه:
بهبود در رکوردهای ورزشی مدیون پژوهش های متخصصان در زمینه های مختلف تربیت بدنی و علوم ورزشی است. یکی از این زمینه ها که پژوهش های بسیاری نیز در آن صورت گرفته، علم تمرین وابسته به فیزیولوژی ورزش می باشد.
ورزشکاران و قهرمانان رشته های مختلف ورزشی با توجه به ماهیت رشته ورزشی خود از نظر عوامل مختلف آمادگی جسمانی و حرکتی دارای نیازها و اولویت های ویژه ای می باشند.
به عبارت دیگر، هر یک از رشته های ورزشی به یکی از عوامل قدرت، استقامت، توان، انعطاف پذیری، سرعت و یا تلفیقی از آن ها نیاز دارند که با توجه به نوع رشته ورزشی با یکدیگر متفاوتند (حسینی، 1377 ).
قدرت عضلانی، پایه و اساس برنامه های بدن سازی و آمادگی جسمانی بوده که در رشته های مختلف ورزشی جایگاه خاصی دارد. به عنوان مثال: در رشته ورزشی شنا و نجات غریق علی رغم نیازی که به عامل قدرت احساس می شود، عامل سرعت در اولویت بعدی قرار می گیرد (کاستیل و همکاران، 1369).
یکی از مهم ترین عوامل موفقیت ورزشکاران در رشته های سرعتی، برخورداری از توان بی هوازی و سرعت عکس العمل بالاست. از آنجا که فعالیت هایی نظیر شنای سرعت، وزنه برداری، دوومیدانی و به طور کلی ورزشهای سرعتی نیاز به تولید نیروی بیشینه عضلانی دارند، برای تامین انرژی موردنیاز خود شدیداًً به دستگاه فسفاژن[1] (آدنوزین تری فسفات- فسفوکراتین) متکی هستند. تمرین های سرعتی بی هوازی علاوه بر کسب قدرت، با ایجاد تغییراتی در کارایی حرکت، ظرفیت انرژی زایی هوازی و ظرفیت تامپونی، باعث بهبود در اجرای مهارت شده و در
رویدادهای ورزشی که فوق العاده بی هوازی هستند، خستگی را به تعویق می اندازد(ویلمور و همکاران، 1384).
یکی از بهترین شیوههای افزایش توان بیهوازی در رشتههای سرعتی، تمرینهای نسبتاًًً جدیدی به نام پلایومتریک[2]است است (ماساموتو و همکاران 2003، رابینسون و همکاران2004، میلر2002، مقدم1381). این تمرینها اولین بار توسط والری بورزوف[3] از قهرمانان رشتهی دوومیدانی اجرا شد و منجر به رسیدن وی به عرصهی قهرمانی در دوومیدانی گردید و سپس، پژوهشهای بیشتری در جهت تأثیر این شیوهی تمرینی در سایر رشتههای ورزشی نیز شروع شد(رادکلیف و همکاران، 1381). اصطلاح پلایومتریک اولین بار در سال 1975به وسیلهی فرد ویلت[4]، یکی از مربیان دوومیدانی به وجود آمد که از دو واژهی پلایو + متریک به معنای فزایندگی قابل ارزیابی گرفته شده است.
مزیت این نوع تمرینها در این است که موجب آمادگی دستگاه عصبی- عضلانی میشود و در نتیجه به ورزشکار اجازه میدهد تا در فعالیتهایی که همراه با تغییر جهت هستند، به شکل نیرومند و سریعی عمل کند. ورزشکاران رشتههایی مثل: بسکتبال، والیبال، دوهای سرعت، پرش
ارتفاع، اسکی، شنا و سایر ورزشهایی که به توان بالایی نیاز دارند، از این نوع تمرینها بسیار سود میبرند. از مزایای دیگر تمرینهای پلایومتریک، نوع حرکتهای آنست.
در این روش تمرینی، حرکتهایی چون: لیلی کردن، پریدن، جهش با یک پا، جهش با هر دو پا و تاب خوردن وجود دارد که آموزش و یادگیری آنها نیز بسیار آسان است(شارکی، 1374).
از طریق این تمرینها ورزشکار قادر خواهد بود انقباض درون گرای[5] قویتری را پس از انقباض برون گرا[6] اعمال کند. از اینرو با توجه به اینکه تمرینهای پلایومتریک منجر به افزایش توان میشود، نقش این شیوهی تمرینی در مهارتهایی مانند شنا ] و نجات غریق[ که عامل توان در آنها نقش اصلی را ایفا میکند مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شده که این تمرینها در بهبود رکورد و پیشرفت ورزشکاران مؤثر است(کاستیل و همکاران، 1369).
بیان مسئله:
برای این که ناجی غریق[7] بتواند به سرعت شنا کند باید قادر باشد نیروی زیادی را به سرعت و با شدت کافی از طریق دستها و پاها برای پیشروی در آب به کار ببرد. به بیان دیگر برای پیشروی در آب به قدرت و سرعت انقباض نیاز دارد که هر دو عامل را میتوان از طریق تمرینهای پلایومتریک بهتر افزایش داد (امیرخانی، 1381).
بهطور کلی تمرینهای پلایومتریک، تمرینها یا حرکتهایی هستند که برای دست یابی به نوعی از حرکت واکنشی- انفجاری، قدرت و دامنه حرکتی را با یکدیگر پیوند میدهد. از تمرینهای پلایومتریک اغلب به عنوان تمرینهای پرشی و پرشهای عمقی یاد می شود در حالی که هر تمرین یا حرکتی که از بازتاب کششی برای تولید واکنش انفجاری استفاده کند، نوعی تمرین پلایومتریک است (بومپا، 1382). با توجه به اینکه در عملیات نجات غریق اکثر انقباضهای عضلانی از نوع درونگرا میباشد و این مهارت به هماهنگی عصبی عضلانی بالایی نیاز دارد؛ تمرینهای پلایومتریک باعث افزایش نیروی انقباض درونگرا (کوتاه شونده) و افزایش هماهنگی عصبی- عضلانی میشود و پژوهشهای انجام شده روی تمرینهای مختلف ورزشی در زمینهی این تمرینها، بیانگر اثر مثبت آنهاست(بومپا، 1382).
از سوی دیگر بهبود توان از عناصر مهم افزایش قابلیت اجراهای ورزشی است که به صورت حاصل ضرب نیرو در سرعت بیان میشود. توان عضلانی برای پرتابها، پرش و ضربهها ضروری است. بهعلاوه توان برای تغییر جهت سریع و افزایش شتاب و حرکت در شروع رشتههایی مثل دوهای سرعت و شنا در مسافت های کوتاه مدت نیاز است.
از آنجا که در رشتهی نجات غریق، هدف ناجیان غریق، رساندن رکورد به پائینترین حد ممکن است، در نتیجه فرد ناجی باید از توان و آمادگی بیهوازی بالایی برخوردار باشد تا بتواند از عوامل سرعت جسمانی در این رشته به خوبی استفاده کند(چو، 1378).
با در نظر گرفتن اوقات استراحت کم و عدم دسترسی همهی ناجیان به وسایل بدن سازی(وزنه)واحتمال آسیبدیدگی آنها در اثر کار با وزنه، یکی از دغدغههای آنها راجع به مفید بودن تمرینهای بدنسازی بدون وزنه جهت بالا بردن توان بدنی و بهبود رکوردها میباشد.
تمرینهای پلایومتریک بر توان بیهوازی افراد تأثیر دارد (رابینسون و همکاران 2004 ، ماساموتوو همکاران 2003، میلر2002، شهدادی 1378، آروین1377). اما در شرایط محیطی و اجتماعی مختلف این تأثیر یکسان نیست. با توجه به زودبازده بودن و عدم نیاز به وسایل خاص، این سوال مطرح می شود که:
آیا انجام تمرینهای پلایومتریک در آب، به اندازهی انجام این تمرینها در خشکی، موجب بهبود توان بیهوازی ناجیان غریق و ارتقاء رکوردهای آنها میشود؟ با توجه به این مسأله، پژوهشگر قصد دارد تأثیر دو روش تمرین پلایومتریک درون آب و خارج از آب را در توان بیهوازی ناجیان غریق مورد بررسی و مقایسه قرار دهد تا چنان چه تفاوت معنا داری را مشاهده نمود بر اساس آن به ناجیان پیشنهاد کند تا از آن تمرین خاص استفاده نمایند.
[1] . Phosphagen
[2] . plyometric
[3] . Wallery Borzov
[4]. Fredd wilt
[5] . Concentric
[6] . Eccentric
[7] . Life Saver
متن کامل را می توانید دانلود کنید چون فقط تکه هایی از متن این پایان نامه در این صفحه درج شده است (به طور نمونه)
ولی در فایل دانلودی متن کامل پایان نامه
همراه با تمام ضمائم با فرمت ورد word که قابل ویرایش و کپی کردن می باشند
موجود است
1-1- مقدمه
انسانهای ابتدایی به واسطه سبک زندگی به طور ناخواسته درگیر فعالیت های بدنی میشدند، در واقع فعالیت بدنی جزء جدایی ناپذیر از زندگی روزمره آنها بوده است و به تبع آن دارای جسم سالم بودهاند.با پیشرفت تمدن و شهرنشینی ورزش نوعی تفریح و سرگرمی قلمداد میشد یا اینکه افراد خاصی مانند سربازان به واسطه شغل به آن می پرداختند. با توسعه و پیشرفت تکنولوژی و زندگی ماشینی هرچند که ورزش در تمامی سطوح زندگی و نقش های خاص حضور دارد. اما به صورت بالفعل در زندگی روزمره احاد جوامع حضور ندارد. با توجه به اینکه ورزش و فعالیت بدنی اعمالی تصنعی و تشریفاتی نیست بلکه نیاز طبیعی بدن میباشد. ترویج و توسعه ورزش در چارچوب روش های درست علمی رسالت افراد تحصیل کرده دراین حیطه است تا اهداف تربیتبدنی و ورزش که تحرک و سلامت جسمی و روانی افراد و توسعه ورزش های قهرمانی است محقق شده و ورزش جزء لاینفک زندگی روزمره تمام افراد جوامع بشری گردد. با گسترش علوم جدید و تخصصی شدن در گرایش های مختلف ، افق های گستردهای فراروی متخصصین و محققین قرارگرفته است تا با پشتوانه تکنولوژی وفنآوری جدید،تعامل بین این علوم صورت گیردوتجربیات گذشته را با یاری تحقیقات جدید علمی مورد پژوهش قرار دهند تا صحت و سقم آنها به اثبات برسد. یکی از علومی که ورزش از آن بهره گرفته است،موسیقی میباشد که خود به عنوان یک هنر می تواند از طریق مجاری روانشناختی بر روی فعالیت های جسمانی تأثیرداشته باشد.
سابقه رابطه ورزش و موسیقی بیشتر به بازی های بومی و محلی وسنتی و رقصهای آﺋینی بازمیگردد و در همه اعصار ما شاهد ارتباط تنگاتنگ بین ورزش و موسیقی و هنر بودهایم.در فرهنگ ایرانی ورزش به ویژه در شکل باستانی آمیخته با هنر و ادب و موسیقی بوده است و ضرب مرشد ریتم ورزش را شکل داده است و ورزشکاران با ضرب مرشد به وجد آمده و در جهت تقویت قوای جسمی و روحی خود کوشیدهاند (حسینی،1384) .
موسیقی در ورزش و تربیتبدنی به تبع ایجاد حالات مختلف روانی اعم از هیجان و انگیختگی موجب تأثیرات فیزیولوژیکی و رفتاری شده و ممکن است حرکات را تحت تأثیر قرار دهد.بنابر نظر رفتارگرایان رفتار فرد به واسطه فاکتورهای بیرونی همچون شرایط محیطی تحت تأثیر قرار میگیرد(اسکینر،1954).
یکی از محرک های انگیزشی که ممکن است باعث افزایش انگیزه در انسان شود اصوات خاص است.ممکن است انواع خاصی از اصوات باعث افزایش در عمل کرد فرد شود در حالیکه وجود متغیرهایی در همان نوع اصوات نتایج متضادی دهد. اگر موسیقی به عنوان یکی از انواع اصوات طبقهبندی و به عنوان محرک استفاده شود، میتوان انتظار داشت موسیقی منجر به پاسخ های خاص شود (براون،1961).
برای اینکه یک فرد مبتدی به فعالیت ورزشی ترغیب شود نیازمند به ایجاد یک محیط مفرح و جذاب است و ورزشکاران مجرب نیز جهت رسیدن به تمامی پتانسیل وجودی خود نیازمند استفاده از کلیه امکانات و عوامل تأثیرگذار میباشند که استعمال موسیقی در هر دو صورت میتواند موثر واقع شود. موسیقی در برنامههای فعالیت های ورزشی و آمادگی جسمانی در مدارس کشور بهعلت مناسبات خاص بکار گرفته نمیشود. عدم بکارگیری موسیقی در فعالیت های ورزشی بخاطر ناآگاهی مربیان و یا استفاده ناصحیح بخاطر خلاء دستورالعمل و برنامه مدون مشهود است و نیازمند عنایت محققین به پژوهش های علمی برای بهرهگیری درست و صحیح از نتایج این تحقیقها جهت توسعه و بهبود ورزش و تربیت بدنی درکشوردارد.
1-2- بیان مسأله
در رفتار و عمل کرد انسانی که آمادگی جسمانی نیز جزیی از آن است ، محرک عاملی است که گیرندههای حسی را به فعالیت وا میدارد و ادراک معنا و مفهومی است که فرد به محرکهای فیزیکی و شیمیایی محیط میدهد. فرد از میان محرکهای گوناگون به محرکهای انتخابی پاسخ میدهد ، ماهیت این پاسخ به زمینهای که محرک در آن درک میشود بستگی دارد ( احمدی، 1383).
یکی از محرکها صوت است ، صوت چیزی است که به علت ارتعاش اجسام حاصل شده و به یاری دستگاه شنوایی انسان قابل احساس است ، ارتعاش منظم اجسام صوت موسیقی ایجاد میکند. موسیقی از کلمه یونانی موس [1] که نام یکی از الهههای یونانی است گرفته شده و به مفهوم ترکیب اصوات در جهت و به منظور حصول زیبایی است و متشکل از اصوات با کشش زمانی معین،درجه زیر و بمی، قوت و ضعف است که ناشی از دامنه ارتعاش میباشد. ماده خام موسیقی صوت است که باید از راه تنظیم و تعیین ارتعاشات به صوت موسیقی تبدیل و سپس از راه الگوبندی ریتمیک ، ملودیک و هارمونیک و در آخر رنگآمیزی صوتی ( جنس صدا ) و فرم به سوی حصول زیبایی حرکت میکند (زیگموند اسپات،1974).