امروزه ارتباطات به شکل گسترده در حال پیشرفت می باشد که سازمان ها مجبورند برای حفظ و بقای خود از همه نوآوری های لازم در این عرصه بهره ببرند. بدیهی است کسانی که مسئولیت هدایت روابط عمومی را به عهده دارند، کوله باری از مسئولیت ها را در مقابل مردم، ســازمان، مدیران و رسانه ها بر دوش مـی کشند و چنانچه این سنگینی از چشم مدیران ارشد سازمان مغفول بماند و مدیران به مسئولان روابط عمومی، به چشم تبلیغات چی هایی نگاه کنند که همـه هنر آن ها پنهان کاری و پوشاندن نقاط ضعف سـازمان و یا چسباندن پوستر و پلاکارد های تبریک و تسـلیت به در و دیـوار است نمی تـوان انتظار داشت،که روابط عمـومی به بهره وری لازم در سـازمان دست یابد. ( نیرومند،1392، 70)
روابط عمومی ابزار کاری است که اغلب با بازاریابی و آگهی دادن، دو فعالیت مرتبط ولی در عین حال کاملاً مجزا اشتباه گرفته می شود. معمولاً بازاریابی توسط چهار عنصر محصول، قیمت، مکان(مجرا های توزیع) و تبلیغات مشخص می شود. تبلیغات: شامل آگهی، تبلیغات فروش، فروش شخصی و البته روابط عمومی است. خصوصیات متعددی روابط عمومی را از تبلیغات متمایز می کند، ولی تفاوت بنیادی آن ها این است: برای آگهی دادن باید پول بپردازید، ولی روابط عمومی رایگان است. چهار تفاوت اساسی دیگر بین روابط عمومی و آگهی دادن، عبارتست از: کنترل، تکرار، باور پذیری و جذابیت . (بوم و بلای[1]، 1385، صص31-34).
در بعضی از سازمان ها چون ماهیت کار و حرفه روابط عمومی درست درک نشده است، از متخصصان در این جایگاه استفاده نمی شود. بعضاً مشاهده شده است که شاغلین روابط عمومی، در رشته های غیر مرتبط با روابط عمومی یا علوم انسانی تحصیل کرده اند. هنوز سازمان ها به این باور نرسیده اند که یک متخصص روابط عمومی و یک واحد روابط عمومی خوب چگونه می تواند تاثیر اثربخش بر ایجاد تفاهم و همدلی بین مخاطبان و سازمان بگذارد و باعث برقراری ارتباطات دوسویه و دو طرف بُرد گردد. در تقسیم بندی مخاطبان هنوز مشکلی وجود دارد و عده ای فقط مشتریان سازمان را کسانی می دانند که محصول یا خدمات می خرند و پول می پردازند، متاسفانه به زنجیره مخاطبان که شامل همکاران و پرسنل سازمان، تامین کنندگان کالا و خدمات، مشتریان نهایی، دانشگاه ها و نهادهای آموزشی، سازمان ها و ادارات دولتی و خصوصی از قبیل بانک ها، بیمه، شهرداری، تشکل های اجتماعی، محیط زیست، سازمان های خیریه و عام المنفعه، انجمن ها و نهادهای تخصصی مرتبط، رسانه ها، همسایگان محل سازمان، عابران و رهگذران از محل سازمان و سایر اهمیتی نمی دهند و به سادگی از آنان می گذرند. یک روابط عمومی خوب به مخاطبان در تمامی ابعاد ارتباطی با سازمان توجه می کند و برای ارتباط با هر دسته از مخاطبان، برنامه ریزی می کند.
در بعضی از سازمان ها و شرکت ها واحد روابط عمومی صرفاً به واحد تبلیغات تبدیل شده است، در جاهای دیگر روابط عمومی را فقط به عنوان نصاب اعلامیه های شادی و غم می شناسند. در سازمان های دیگر متاسفانه روابط عمومی زیر مجموعه واحد اداری یا منابع انسانی قرار گرفته است. در بعضی از سازمان ها مشاهده می شود که چنانچه نیروی مازاد در واحدی وجود دارد و کسی در واحد خود از کارآیی لازم برخوردار نیست به واحد روابط عمومی اعزام می گردد.
واحد های روابط عمومی پویایی لازم را ندارند و بیشتر به مدیریت مداری دچار شده اند و به شدت وابسته به مدیریت شرکت هستند. ترکیب در تشکیلات و غیر تخصصی فعالیت نمودن یکی از چالش های مهم روابط عمومی است که این ترکیب بندی، شامل: همکاری و انجام امور مربوط به واحد اداری و دبیرخانه، قسمت اطلاعات و راهنمایی مراجعین، امور بین الملل و دفتر رییس سازمان است. روزمرگی و انجام کار های جاری و عادی نیز یکی از چالش های پیش روی روابط عمومی است که باعث عدم فعالیت در رشد سازمان می شود.
در واقع مسئله اصلی این است که به علت عدم شناخت کافی نسبت به روابط عمومی، اهداف، وظایف و ابعاد فعالیت های آن، نقش روابط عمومی در دستیابی سازمان به اهدافش و اثر بخشی فعالیت های آن پر رنگ دیده نمی شود.
با فرمت ورد و با قابلیت ویرایش
تحقیق بررسی نقش فعالیت های روابط عمومی بر عملکرد سازمان
