نقش محبت و مهرورزی در تعلیم و تربیت
فرمت فایل: ورد
تعداد صفحات:13
مقدمه:
نقش محبت و مهروروزی در فرآیند تعلیم وتربیت
محبت نیاز اساسی و طبیعی انسان بالاخص کودکان است. یکی از عللی که آدمی را از تنهایی گریزان و در جمع سرخوش میسازد این است که در تنهایی محبّتهایی ندارد و تمایلات آدمی در آن برآورده و ارضا نمیشود. محبت مهمترین عامل سلامت روح کودک و عدم آن موجب ناهنجاریهای روانی است. کمبود محبت مشکلاتی را پدید میآورد که نه تنها برای طفل زیانبخش است بلکه زمینه را برای آشفتگیهای اجتماعی فراهم میسازد تعالیم اسلامی برای رشد شخصیت انسان مربیان را امر به محبت و مهربانی نسبت به کلیة اقشار مینماید.
شرایط محبت به کودکان:
1- محبت در کودک باید راستین باشد، زیرا کودکان محبتهای تصنعی و ساختگی را خوب درک میکنند و از آن متنفرند ممکن است کودک حقیقت این مسأله را خوب بفهمد ولی هرگز به زبان نیاورد.
2- محبت باید به گونهای باشد که کودک مزة آن را بچشد و این امر زمانی امکانپذیر است که ما عملاً محبت خود را به او نشان دهیم بدین سان فقط دوست داشتن کودک در دل او علاقمندی قبلی به او کافی نیست او باید نشانههای محبت ما را ببیند و آن چه که در درون ما هست آشکارا حس کند این کار معمولاً از راه تغذیه، مراقبت ما، توجه به او امکانپذیر است. تحسینها، تشویقها، همبازیشدن با او جلوههایی از ابراز محبت به کودک هستند.
3- محبت به کودک نباید بستگی به موقعیت او داشته باشد به عبارت دیگر نباید به او ابراز محبت کرد از آن بابت که او زیباست چشم و موی قشنگی دارد، رشدش خوب است و یا در منزل کارهای خوشایند انجام میدهد و این جنبهها زمینه را برای محبت بیشتر فراهم میآورند ولی نباید به عنوان ملاک محبت در تعلیم وتربیت مورد استفاده قرار گیرد.
4- محبت اولیا ومربیان نسبت به نوجوانان در حضورشان باید یکسان باشد زیرا تبعیض در محبت نسبت به یکی از کودکان باعث رنجش دیگری میشود. پیامبر اسلام میفرماید:«میان فرزندان خود عدالت و مساوات را رعایت نمایید چنانکه دوست میداریم میان شما در احسان و لطف ومحبت رعایت مساوات شود.
نقش محبت و مهرورزی در تعلیم و تربیت