در این پروژه از کتابخانه ی FreeGlut و ویژوال استدیو C++ 2010 استفاده شده است. این پروژه شامل سه بخش بارش برف و باران و تگرگ می باشد که دکمه های کنترلی سرعت و اندازه در آنها لحاظ شده است.
دکمه های کنترلی :
R : باران
S : برف
H : تگرگ
+ و – برای اندازه تگرگ ها می باشد
> و < برای تنظیم سرعت استفاده شده است.
بارش گرافیکی برف و باران و تگرگ در c++
R : باران
S: برف
H : تگرگ
در این پروژه از کتابخانه ی FreeGlut و ویژوال استدیو C++ 2010 استفاده شده است. این پروژه شامل سه بخش بارش برف و باران و تگرگ می باشد که دکمه های کنترلی سرعت و اندازه در آنها لحاظ شده است.
دکمه های کنترلی :
R : باران
S : برف
H : تگرگ
+ و – برای اندازه تگرگ ها می باشد
> و < برای تنظیم سرعت استفاده شده است.
تعداد صفحات : 67
فرمت فایل : pdf (قابل ویرایش)
فهرست مطالب :
در برنامه های طولانی و پیچیده که شامل چندین بخش منطقی و مستقل از هم هستند، بهتر است برای هر قسمت منطقی، برنامه جداگانه ای نوشته شود. برنامه هایی که برای هر یک از بخش ها نوشته میشود، تابع نام دارد. در واقع، تابع برنامه ای است که برای حل بخشی از مسئله نوشته میشود. تعدادی از توابع که کاربرد زیادی دارند و در اغلب برنامه ها استفاده میشوند، از قبل نوشته شده اند و به همراه کامپایلر C++ ارائه میشود. مثل تابع clrscr() که صفحه نمایش را پاک میکند یا توابعsin() و cos() که برای محاسبه ی سینوس و کوسینوس زاویه بکار میروند. این توابع را، توابع کتابخانه ای مینامند.
برنامه نویس نیز برحسب ضرورت میتواند توابعی را بنویسد و در برنامه مورد استفاده قرار دهد. با استفاده از توابع میتوان برنامه های ساخت یافته نوشت. وظایف این برنامه ها توسط بخشهای مستقل تشکیل دهنده ی برنامه (همان توابع) انجام میشود. امتیازات برنامه نویسی ساخت یافته عبارتنداز:
برای نوشتن تابع باید اهداف تابع مشخص باشد. اینکه : تابع چه وظیفه ای به عهده دارد،ورودی ها و خروجی تابع کدامند.
هر تابع سه جنبه دارد: جنبه تعریف؛ جنبه فراخوانی و جنبه اعلان.
جنبه تعریف تابع ،مجموعه ای از دستورات است که عملکرد تابع را مشخص میکند. جنبه ی فراخوانی تابع، دستوری است که تابع را فراخوانی میکند. فراخوانی تابع با نام آن انجام میشود. نامگذاری برای تابع از قانون نامگذاری برای متغیرها تبعیت میکند. توابع را باید پس از تابع main() نوشت. الگوی تابع بصورت زیر مشخص میشود:
;(لیست پارامترها) نام تابع <نوع تابع>
<نوع تابع> یکی از انواع موجود در C++ یا انواع دیگری است که توسط کاربر تعریف میشود. اگر تابعی بخواهد مقداری را به تابع فراخوان برگرداند، آن مقدار در نام تابع قرار میگیرد. چون هر مقدار دارای نوع است، نام تابع نیز باید دارای نوع باشد. اگر تابع هیچ مقداری را به برنامه فراخوان برنگرداند، نوع آن void منظور خواهد شد. پارامترها اطلاعاتی هستند که هنگام فراخوانی تابع، از برنامه ی فراخوان به آن ارسال میشوند. اگر تعداد پارامترها بیش از یکی باشد، باید با کاما از هم جدا شوند. در لیست پارامترها نیز نوع هر یک باید مشخص گردد. اطلاعاتی که هنگام فراخوانی تابع، در جلوی نام تابع ظاهر میشوند، آرگومان تابع نام دارند. پارامترها متغیرهایی هستند که هنگام تعریف تابع، در جلوی نام تابع و در داخل پرانتز قرار میگیرند.
نکاتی در مورد نوشتن توابع:
1. الگوی تمام توابع را قبل از تابع main() اعلان کنید.
2. نوع تابع را تعیین نمایید.
3. برای اجرای توابع،آنها را به نامشان فراخوانی کنید.
4. متغیرهای مورد نیاز توابع را در داخل آنها تعریف کنید. هیچ تابعی نمیتواند از متغیرهای توابع دیگر استفاده کند.
5. تعریف تابع در داخل یک تابع دیگر امکانپذیر نیست.
6. هنگام فراخوانی توابع، باید دقت داشته باشید که تعداد و نوع پارامترها و آرگومانها یکسان باشد.
7. هنگام اعلان الگوی توابع نیاز به ذکر اسامی پارامتر ها نیست، تنها ذکر نوع آنها کفایت میکند.
8. توابع را طوری طراحی و پیاده سازی کنید که هر تابع فقط به آنچه که نیاز دارد دسترسی داشته باشد و بقیه قسمت های برنامه و سایر اطلاعات توسط توابع غیر مرتبط قابل دستیابی نباشند. این موضوع را پنهان سازی اطلاعات گویند.
وقتی تابعی، توسط تابع دیگری فراخوانی میشود، دستورات آن تابع اجرا میشوند. پس از اجرای دستورات تابع، کنترل اجرای برنامه به برنامه فراخوان برمیگردد. پس از برگشت از تابع فراخوانی شده اولین دستور، بعد از فراخوانی تابع اجرا میشود.