بر اساس فصل سیزدهم میثاق جامعه ملل، هر عضو این سازمان به خودی خود به عضویت سازمان بین المللی کار درمی آمد. عضویت ایران در سازمان بین المللی کار نیز به همان تاریخ تصویب پیوستن ایران به جامعه ملل بازمی گردد. تا سال 1991، ایران به یازده مقاوله نامه این سازمان پیوسته است که عبارتند از:1 مقاوله نامه های شماره 14 (تعطیل هفتگی در مؤسسه های صنعتی، مصوب 1921)، شماره 19 (تساوی حقوق کارگران داخلی و خارجی از نظر جبران خسارت ناشی از کار، مصوب 1925)، شماره 29 (لغو کار اجباری، مصوب 1930)، شماره 95 (حمایت از فرد، مصوب 1949)، شماره 100 (برابری مزد کارگران زن و مرد در برابر کار هم ارزش، مصوب 1950)، شماره 104 (الغای مقررات جزایی در مورد تخلف های ناشی از قرارداد کارگران بومی، مصوب 1955)، شماره 105 (منع کار اجباری، مصوب 1957)، شماره 106 (تعطیل هفتگی در مؤسسه های بازرگانی و اداری، مصوب 1957)، شماره 108 (اسناد هویت دریانوردی، مصوب 1958)، شماره 111 (منع تبعیض در امور مربوط به استخدام و اشتغال، مصوب 1958)، شماره 122 (سیاست اشتغال، مصوب 1964).
کارتحقیقی بهداشت کار درمقاوله نامه های بین المللی و قوانین جمهوری اسلامی ایران در قالب ورد 44 صفحه
