طراحی سازه های خاکی بر مبنای سطح عملکرد روش نوینی است که مورد توجه محققین قرار گرفته است. کنترل معیارهایی نظیر نشست و جا به جایی در شرایط لرزه ای موجب گشته تا ضمن ارائه یک طرح بهینه، عملکرد این سازهها در برابر زلزله بهبود یابد. در این تحقیق با استفاده از مدل سازی عددی مبتنی بر روش اجزای محدود (FEM)؛ به ارزیابی عددی تاثیر صلبیت خمشی پوشش نما، سختی و طول تسمه ها بر نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت یک دیواره ی خاکی پایدارسازی شده ی مکانیکی (MSE walls) به ارتفاع 10 متر با استفاده از نرم افزار اجزای محدود Geo studio 2007 تحت اثر زلزله پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد: افزایش صلبیت خمشی پوشش نما، نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت دیواره ی خاکی مورد مطالعه را به میزان 62 درصد کاهش خواهد داد؛ افزایش طول تسمه فوقانی به میزان دو برابر، نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت دیواره خاکی مورد مطالعه را به میزان 16 درصد کاهش خواهد داد و افزایش سختی تسمه های ردیف فوقانی به میزان دو برابر، هر چند از نظر میزان تسمه مصرفی با حالتی که در آن طول تسمه های فوقانی دو برابر می شود یکسان است؛ لیکن تنها به میزان 5 درصد نشست دینامیکی سطح زمین را کاهش میدهد. بر اساس نتایج؛ یکی از راهکارهای مناسب برای افزایش سطح عملکرد لرزه ای یک دیواره ی خاکی پایدارسازی شده ی مکانیکی، کاهش نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت آن با افزایش صلبیت خمشی پوشش نما و افزایش طول تسمه های ردیف فوقانی می باشد.
سال انتشار: 1394
تعداد صفحات: 9
فرمت فایل: pdf
بررسی تأثیر صلبیت خمشی پوشش نما، سختی و طول تسمه ها بر نشست دینامیکی سطح زمین در مجاورت دیواره های خاکی
