مقدمه
در دورانی که فلاول مقاله اش را در سال 1979 نوشت، تقریبا تمام پژوهشها در خصوص تحول فراشناخت به فراحافظه محدود بود- مطالعه این که کودکان و بزرگسالان راجع به چگونگی بخاطر آوری و کارکرد حافظه شان چه می دانند و چگونه چنین دانشی را به عملکرد حافظه مربوط می دانند. امروزه، فراشناخت در بافت گسترده ای مفهوم سازی و مطالعه می شود. کارکردهای فراشناختی و فراراهبردی در درون حوزه های درک مطلب، حل مسأله، و استدلال، و همچنین حافظه بررسی می شود.
فراشناخت هم به فعالیتهای فراشناختی ( تفکر راجع به تفکر خود) و هم به دانش فراشناختی ( اندیشیدن راجع به اندیشه های خود، همراه با نتیجه گیری راجع به ماهیت خاص تفکر خود) اطلاق می شود. فراشناخت شامل استفاده از بازنمایی های ثانویه( اندیشیدن راجع به اندیشه ها) است یعنی مستلزم این است که شخص از تفکر راجع به اندیشه های خود( بازنمایی اولیه) به منظور انعکاس ماهیتشان و فرایندهای اندیشه خود به عقب بر گردد.براین اساس فراشناخت هم شکلی از اندیشه نمادین است و هم تسهیل کننده تفکر نمادین، به شکلی که کمک می کند.......
تحول فراشناخت(مقاله در سطح ارشد )
