چکیده
هویت و ایجاد هویت از طریق نمادهای طبیعی و انسانی می باشد، هویت یک فضا مجموعه ای از نشانه هاست، و هویت معماری سنتی ایرانی نشانگر اصول و ارزشهای بنیادین و تأثیرات مبانی اعتقادی معماری ایرانی در دوران اسلامی درشکل گیری ساختارآن می باشد و نمادی ازهنرواستعداد است. در معماری گذشته، بناهایی همچون )مساجد، بازارها،و...) عناصر هویت بخش معماری سنتی ایرانی بودنده اند که در حال حاضر به فراموشی سپرده شده است. مهترین راهکارهای برون رفت ازاین بحران بازشناخت مؤلفه های هویت بخش در معماری ایرانی- اسلامی می باشد. دراین مقاله سعی بر آن شده تا تعاریفی از هویت واهمیت آن درمعماری وشهرسازی و سپس نمادها و عوامل هویت بخش، معماری سنتی ایران دردوره بداق سلطان مکری بناهایی همچون )آرامگاه، مسجد، محلات مسکونی، پل و...( مورد بازشناسی قرارگیرد. بررسی موضوع به روش تفسیری-تاریخی ، توصیفی- تطبیقی می باشدو ما را برای نیل به این نتیجه می رساندکه هویت به نقش آفرینی عناصر مرتبط است، و تقاضا برای بهره مندی از آن ریشه در نیازهای فردی وجمعی شهروندان درمحیط شهر داردو می توان بیان کرد در گذشته :بازار، مساجد... شاخص هایی مؤثر بر هویت اصیل ایرانی می باشندکه علاوه بر هویتمند و هویت ساز بودن، در صدور فرهنگ و هویت شهر مهاباد نیز سهیم بوده اند.
بازشناسی عوامل مؤثر برعناصر هویت بخش معماری ایرانی- اسلامی در دوره بداق سلطان مکری )مسجد،آرامگاه بداق سلطان( word
