خلاصه داستانپیرزنی که در آسایشگاه سالمندان به سر می برد به شش فرزند خود اطلاع میدهد که می خواهد در لحظات واپسین زندگی ، اعضاء متفرق خانواده را درخانه قدیمی پدری ببیند. فرزندان که هر کدام با دیگری ، به دلیلی اختلاف دارند به یکدیگر گوشه و کنایه می زنند ، اما نصایح و مرگ مادر موجب می شود که به هم نزدیک شوند.
درباره فیلم
فیلم مادر ، داستان ساده ای را ، اما در عمق روایت می کند ، مادری که می داند مرگش نزدیک است ، می خواهد فرزندانش را بار دیگر به دور خود جمع کند تا هم در این لحظات با انها باشد و هم هر آنچه را که در توان دارد برای نزدیک کردن آنها به یکدیگر انجام دهد. بچه ها یک به یک درآن خانه قدیمی که حوض و گلدان دارد و سرشار از یادگارهای گذشته است ، گرد هم می آیند.
فرزندان با وجود همه اختلاف ها ، چیزهای مشترکی دارند که بدون آنکه خود بدانند ، انها را با قدرت به یکدیگر پیوند زده است. مشترکاتی چون این خانه قدیمی ، خاطرات خوب و بدی که با یکدیگر داشته اند ، روزگاری که با هم سپری کرده اند و از همه مهم تر مادری که خون او در رگ همه آنها و دررگ این خانه جریان دارد.
در واقع این خانه قدیمی و متروک ، مکانی است ، که همه به آن باز می گردند تا در کسی که آیینه همه آنان است و در گذشته ای که در بند بند این خانه پنهان است ، خود را بیابند. آنها با یادآوری گذشته ، خلاء امروز و دیروز خود را پر می کنند . در فاصله امروز با دیروز ، حوادث بسیاری اتفاق افتاده است ، هر کس تعلق خاطری دارد که او را از همدلی با دیگران منع می کند. اما همه آنقدر دور شده اند که مراوده مجدد و ایجاد ارتباط با خواهر و برادر برایشان دشوار است. مادر که همه چیز را می بیند و می داند ، گذشته خانواده را باز آفرینی می کند ، تا همه اهل آن خانه با یاد آوری همدلی ها و هم بستگی های گذشته ، دوباره با یکدیگر همدل بشوند. هر شش فرزند تنها به این خانه فرا خوانده می شوند ، تا بتوانند برآنچه از گذشته دارند ، بدون اندیشیدن به دلمشغولی ها و دلبستگی های امروزشان بیندیشند و آنها را بیابند.
فضای فیلم غم آلود است ، زیرا به حسرت برای گذشته از دست رفته ، آغشته است. مادر و فرزندانش هر یک به نوبه خود ، وقتی پایشان را به خانه قدیمیشان می گذارند ، این حس حسرت را دارند.
موضوع فیلم مادر چنان آشناست که احتیاجی به ماخذ ندارد ، مراسم آشنا سازی با آمدن اعضاء پراکنده خانه به دور مادر به اجرا در می آید ، خانه آب و جارو می شود و صفای دوباره می گیرد و همانند گذشته صدای همهمه در خانه برپا می شود.
قسمت اول داستان ، معرفی است که سخت ترین و ظریف ترین قسمت فیلم است ، زیرا به دلیل خلاء میان دیروز و امروز و نیز کدورتهای قدیم ، برقراری ارتباط و گفت و شنود به سختی امکان پذیر است و لازم است که این قسمت در خلوت و سکوت انجام شود. آشنایان دیروز این خانه در اثر سالها دوری به دشواری می توانند نکته ای را بیابند تا درآن خصوص گفت و شنود کنند و همدل شوند. اما حاتمی ، این بخش از فیلم را به خوبی برگزار کرده ، به این ترتیب که دو به دو در فرزندان ارتباط ایجاد کرده و از رهگذر این ارتباط های دو نفره ماجرا را روایت می کند. برای مثال ارتباط محمد علی کشاورز و اکبر عبدی یا ارتباط فریماه فرجامی با امین تارخ و ... .
در قسمت دوم ارتباط ها گسترش می یابد و فرصتی به دست می آید ، تا اهل خانه خود را بجویند و بیننده نیز بداند که اینان چه بوده اند وچرا غریبه ونا آشنا شده اند و کدام خواسته آنها در گذشته بی جواب مانده است.
مادر در درونش می داند که جمعه شب خواهد مرد و ماجرای فیلم از روز شنبه آغاز می شود. مادر و فرزندانش یک هفته فرصت دارند تا درونشان را تخلیه کنند ، دوباره به هم دلبسته و وابسته شوند و از آخرین فرصتشان برای بهره مندی از مهر مادر و اگر فرصت کنند مهر ورزی به او ، استفاده کنند. در انتهای فیلم که همگی در یک اتاق جمع شده اند و اکبر عبدی با اشک و حسرت ، جمله « مادر مرد » را تکرار می کند ، گویی این فرصت از دست نرفته است.
فیلم سینمایی مادر
