در قالب برآورد 2/91 میلیون نفری جمعیت کشور در سال
1400 که یکی از فرضیه‌های مورد قبول در مطالعات جمعیتی به شمار می‌رود، شمار
جمعیت ایران در سال 1385 به 25/72 میلیون نفر (87/36 میلیون مرد و 38/
35 میلیون زن) بالغ خواهد شد. از این تعداد، 64/46 میلیون نفر - شامل 02/24
میلیون مرد و 62/22 میلیون زن - ساکن نقاط شهری (شامل تعداد شهرهای کشور که
شامل 86/12 میلیون مرد و 76/12 میلیون زن - ساکن نقاط روستایی خواهند بود.
البته بخش قابل‌ملاحظه‌ای از گروه دوم را ساکنان نقاط پیرامونی شهرهای بزرگ تشکیل
می‌دهند که نه شهری به شمار می‌روند، نه روستایی
گفتنی است، ارقام یاد شده از داده‌های رسمی سازمان‌های آمارگیری بالاتر است که دلیل آن از
یک سو، کم‌شماری تردیدناپذیر خارجیان مقیم کشور به ویژه افغان‌ها و از سوی دیگر،
کم‌شماری احتمالی افراد برخی از گروه‌های سنی در سرشماری سال 1375 است که در
ارزیابی‌های اولیه به حدود 2/1 میلیون نفر بالغ می‌شوند
نسبت جنسی
جمعیت ایران همواره نسبت جنسی طبیعی(03/1 تا 07/1) را حفظ کرده است. این رقم
در سال 1385 نزدیک به 04/1، در جمعیت شهری 06/1 و در جمعیت روستایی کمی
کمتر از 01/1 خواهد بود. پایین بودن نسبت جنسی در جمعیت روستایی، نتیجه مهاجرت
بیشتر مردان نسبت به زنان از آن نقاطی است که نسبت جنسی را در جمعیت شهری کمی
افزایش می‌دهد. از این منظر، جمعیت ایران و جمعیت‌های شهری و روستایی آن با هیچ
نوع عدم تعادلی مواجه نخواهد بود، ولی تفاوت‌های نسبت جنسی در گروه‌های وسیع‌تر
سنی، حاکی از شروع سالخوردگی شدید جمعیت کشور می‌باشد که دگرگونی نسبت جنسی
را در سنین 50 تا 59 سال شکل داده است. بر اساس یک قاعده کلی، هرچه سطح توسعه
ارتقاء یابد، امید به زندگی رو به افزایش می‌گذارد که این افزایش در سنین بالاتر، برای
زنان بیش از مردان است. بدین ترتیب، افزایش امید به زندگی در سنین 50 تا 59 سال
منجر به افزایش بیشتر زنان در مقایسه با مردان گشته و نسبت جنسی را کاهش داده است.
این جریان در سال‌های آینده به سنین 60 ساله و بالاتر تسری یافته و سالخوردگی جمعیت
کشور را آشکارتر خواهد ساخت.
نسبت سنی
در فاصله سال‌های 1375 تا 1385، هرم سنی جمعیت ایران تحولات ساختاری قابل
ملاحظه‌ای را تجربه کرده است. طی مدت یاد شده، سهم جمعیت کمتر از 15 سال کشور از
6/39 درصد به حدود 28 درصد کاهش یافته است. با چنین کاهشی، جمعیت ایران به سرعت
به سمت سالخوردگی سوق یافته که این امر پیامدهای سنگین اجتماعی و اقتصادی را به توسعه
آینده کشور تحمیل خواهد کرد. در این شرایط، سطح باروری به کمتر از حد جانشینی رسیده و
تأمین نیروی انسانی جوان و کارآمد در جمعیت کشور را مشکل می‌سازد. این در حالی است
که ایران در حال حاضر از دید تأمین نیروی انسانی لازم برای توسعه، بهترین دوران تحول
جمعیتی خود را می‌گذراند که می‌توان از آن به "عنوان دوران طلایی تحول جمعیت در تأمین
نیروی انسانی لازم برای توسعه،" نام برد. البته این دوره بسیار گذرا است، لذا مسؤولان و
برنامه‌ریزان کشور باید از آن به عنوان عامل مساعد در توسعه اقتصادی و اجتماعی استفاده
لازم را ببرند؛ فرصتی که 15 تا 20سال آینده از دست خواهد رفت و کشور با جمعیت
سالخورده شدیدی مواجه خواهد شد که عامل بازدارنده توسعه محسوب می‌شود.
شامل 11 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود تحقیق اقتصاد و جمعیت
