لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه13
دیابت بارداری (Gestational Disbestes)
مقدمه
در بسیاری از زنان در ابتدای دوران بارداری، آزمونهای مربوط به قندخون، طبیعی هستند، اما در انتهای دوران بارداری به سبب ظرفیت محدود ترشح انسولین، کمبود انسولین و هیپرگلیسمی ایجاد شده و تا زمان وضع حمل طول میکشد. این وضعیت، تحت عنوان دیابت بارداری نام دارد. اگر چه بلافاصله پس از انجام وضع حمل، نتایج آزمونها در این افراد به حالت طبیعی باز میگردد، اما در تعداد قابل توجهی از آنها در آینده، دیابت ایجاد خواهد شد، به طوری که هرچه دیابت در دوران بارداری شدیدتر باشد، احتمال آن بیمار پس از مدت کوتاهی متاقب زایمان دچار دیابت شود، بیشتر خواهد بود.
عوارض دیابت بارداری
1. عوارض مربوط به مادر: برخی عوارض مادری دیابت بارداری عبارتنداز:
• هیپوگلیسمی: که اغلب در نیمة اول بارداری ایجاد میشود.
• هیپرگلیسمی: هیپرگلیسمی مادری، بیشتر در نیمه دوم بارداری ایجاد میشود. زن باردار در هفتههای 20 تا 30 دارای بیشترین نیاز به انسولین است و در صورتی که در انتهای بارداری، نیاز مادر به انسولین کاهش یابد، باید به فکر نارسایی جفت بود. پس زا زایمان، نیاز مادر به انسولین، سریعاً کاهش مییابد. بیشتر مشکلات جنین، از هیپرگلیسمی و بالا بودن گلوکز مادر ناشی میشود.
• عفونتها: در دوران بارداری به سبب تأثیرات ناشی از استروژن بر اتساع عروق خونی، افزایش جریان خون کلیوی و فیلتراسیون گلومرولی و در نتجه افزایش فیلتراسیون گلوکز صورت میگیرد. بنابراین، تمامی زنان باردار به طور طبیعی دارای گلوکوزوری هستند و زنانی که قندخون بالاتری دارند، قند ادرار نیز بالاتر خواهد بود. از طرفی، شل شدن عضلات دستگاه ادراری در طی دوران بارداری، سبب ریفلاکس ادرار به حالب و اتساع مجاری ادراری شده، شانس عفونتهای ادراری را افزایش میدهد. وجود گلوکز برای تغذیه باکتریها و نیز احتباس ادراری، زنان باردار را در معرض خطر ابتلا به عفونتهای ادراری افزایش میدهد. وجود گلوکز برای تغذیه باکتریها و نیز احتباس ادارای، زنان باردار را در معرض خطر ابتلا به عفونتهای اداری قرار میدهد. به طوری که شیوع عفونتهای ادراری در زنان باردار مبتلا به دیابت بالاتر است.
• هیپرتانسیون: در 20 درصد از بیماران مبتلا به دیابت، به دلیل غیرطبیعی بودن عروق خونی، احتمال ایجاد هیپرتانسیون در انتهای بارداری وجود دارد.
• پلیهیدرآمینوس: افزایش مایع آمینوتیک (بیش از cc 2000) در زنان مبتلا به دیابت بارداری (به ویژه در صورت عدم کنترل قندخون) بسیار شایع است.
2. عوارض جنبی ناشی از دیابت بارداری، عبارتنداز:
• سقط: در صورت عدم کنترل قندخون، به ویژه در سه ماهة اول بارداری، شیوع سقط افزایش مییابد.
• آنومالیهای مادرزادی: احتمال بروز آنومالیهای جنینی در مادران دیابتی، سه برابر بیشتر بوده و شایعترین آنها، آنومالیهای قلبی- عروقی و عصبی هستند. آژنزیساکرال جزء آنومالی های بسیار نادر ولی شدید ناشی از دیابت مادر است. بیشترین شانس ایجاد این آنومالیها، در هفتههای سوم تا ششم بارداری بوده و کنترل مناسب قندخون در این زمان، میتواند از بروز این آنومالیها جلوگیری کند.
• از سایر عوارض جنینی دیابت دوران بارداری میتوان به مواردی نظیر دیسترس تنفسی، هیپوگلیسمی نوزاد در چند ساعت اول زندگی، ماکروزومی، تروماهای زمان تولد، هیپوکلسمی همراه با تتانی و تحریک پذیری نوزاد، هیپربیلیروبینمی و زردی نوزاد، افزایش مورتالیته پرهناتال و مرگ ناگهانی جنین اشاره کرد.
غربالگری از نظر دیابت در دوران بارداری
غربالگری از نظر دیابت دوران بارداری در موارد زیر صورت میگیرد:
• تمامی زنان در انتهای سه ماهه دوم بارداری (24 تا 26 هفتگی)
• زنان high Risk (زنانی که فرزندان و والدین دیابتی دارند و یا دارای گلوکوزوری بیش از mgr/day 300 هستند)، در اولین ویزیت پرهناتال و یا در مواردی که سابقه عوارض دیابت بارداری در زایمانهای قبلی وجود داشته (از قبیل ماکروزومی و...)
برای انجام غربالگری، 50 گرم گلوکز خوراکی به زنان باردار داده شده و یک ساعت گلوکز خون مورد اندازهگیری قرار میگیرد:
• در صورتی که گلوکز خون زیر mgr/dl 140 باشد، طبیعی است.
• در صورتی که گلوکز خون بین mgr/dl 200-140 باشد، باید تست Oral Tolerance Glucose Test صورت گیرد. برای انجام این تست، ابتدا FBS اندازهگیری شده و سپس محلولی حاوی 100 گرم گلوکز به بیمار داده میشود. آنگاه قندخون بیمار، پس از یک، دو و سه ساعت دوباره اندازهگیری میشود. برطبق جدول زیر، در صورتی که تمامی مقادیر درحد طبیعی باشند، نیاز به بررسی بیشتری نخواهد بود و در صورتی که یکی از مقادیر بالاتر از حد طبیعی باشد، این آزمون یک ماه بعد مجدداً تکرار میشود و در صورتی که دو مورد از مقادیر، بالاتر
مقاله در مورد دیابت بارداری
