لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
وزیر
وزیر، کسی است که به منظور کم کردن بار حکومت با شاه یا رئیس‌جمهور همکاری می‌کند. و شاه یا رئیس جمهور قسمتی از کارهای مملکتی را به وی می‌سپارد.
ریشه شناسی
وزیر در اصل یک واژه فارسی است که از vicir در زبان پهلوی و پارسی میانه گرفته شده که آنهم از واژه vichira در پارسی باستانکه معنی داور و میانجی می‌داده‌است گرفته شده.
در انگلیسی و بسیاری از دیگر زبان‌ها، برای اشاره به کاربرد امروزی آن در سیاست از "minister" (یا مشابهاتش) استفاده می‌شود، اما برای کاربرد تاریخی آن در گذشته برخی حکومت‌ها از "vizier" استفاده می‌شود، اما از آنجا که روند توسعه آن در فرهنگ ایرانی تا به امروز در امتداد تاریخ بوده‌است، برای هر دوی این‌ها از «وزیر» استفاده می‌شود.
اسامی وزرا معرفی شده
1- سوسن کشاورز: وزارت آموزش و پرورش
2-رضا تقی‌پور: وزارت ارتباطات
3-حیدر مصلحی: وزارت اطلاعات
4-سید شمس‌الدین حسینی: وزارت امور اقتصادی و دارایی
5-منوچهر متکی: وزارت امور خارجه
6-مرضیه وحید دستجردی: وزارت بهداشت
7-محمد عباسی: وزارت تعاون
8-خلیلیان: وزارت جهادکشاورزی
9-حمید بهبهانی: وزارت راه و ترابری
10-فاطمه آجرلو: وزارت رفاه
11-علی‌اکبر محرابیان: وزارت صنایع و معادن
12-کامران دانشجو: وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
13-سید‌محمد حسینی: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
14- عبدالرضا شیخ‌الاسلامی: وزارت کار و امور اجتماعی
15- مصطفی محمدنجار: وزارت کشور
16-علی نیکزاد: وزارت مسکن
17- مسعود میرکاظمی: وزارت نفت
18- محمد علی‌آبادی: وزارت نیرو
19 - سردار احمد وحیدی: وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح
20- مرتضی بختیاری: وزارت دادگستری
21-مهدی غضنفری: وزارت بازرگانی
آداب و وظایف وزرا
کاشفى کلام خویش را درباره آداب وزرا و اهلِ جاه و مقام, با حدیثى از پیامبر اکرم(ص): (لَیَوْمٌ مِن ایام امیر عادلٍ اَفْضَلُ عند اللّه من عبادة ستین سنةً) آغاز مى کند.
او دو ویژگى عمده را براى وزرا برمى شمارد: یکى تعظیم امرِ خدا و دیگرى شفقت بر خلقِ خدا. که تعظیمِ امر خدا را همان اقامه عدالت بین ملّت و شفقت بر خلق خدا را همان احسان کردن به مردم و زیردستان مى داند.
وى براى صفت شفقت وزرا سه علامت را متذکر مى شود:
(یارى کردن مظلومان و شرِّ ظالمان را از سرِ ایشان دور کردن و اربابِ ستم را مالیده و مزجور داشتن و اهل فساد را منکوب و مقهور ساختن.
قال النبى(ص):(مَنْ نَصَرَ مُؤمِناً ینْصُرهُ اللّه فى الدنیا والاخرةِ.)
کاشفى در زمینه معناى لغوى و ریشه کلمه وزارت مى نویسد: وزیر از (موازرت) گرفته شده که در لغت به معناى معاونت است. وى در ارزش و اهمیت وزیر نیکو و عادل, با توجه به روایتى از پیامبر(ص) آورده است:
(چون خداى تعالى به فرماندهى نیکویى خواهد, او را وزیرى راست کرامت کند که اگر قواعد عدل فراموش کند, یا یادش دهد و اگر به یاد دارد بر آن اعانتش کند و اگر خداى تعالى به امیرى غیر نیکویى خواهد, او را وزیرى بدهد که اگر حقّ رعیت پرورى فراموش کند یا یادش ندهد و اگر از آن یاد کند, برآن معاونتش ننماید و بر آن تقدیر اوّلى, (وزیر) به معناى مُعین باشد از (موازرت) و بر تقدیر ثانى, وزیر مشتق از (ورز) باشد, به معناى سهیم و شریک سلطان در گناه و وبال; بلکه فى الحقیقه, وزر و وبالِ او زیادت باشد, زیرا که مددِ باطل است و اگر مدد حق باشد مزدش زیادت بدهند.)
1ـ (از اماراتِ شفقت جفا کشیدن است و ناخوشى قبول کردن و ضعفا و عجزه را خوش دل ساختن.
خُلق مهترِ عالَم(ص) چنین بوده که تلخ خورده و شیرین به چاکران داده و بدین صفت سران و سروران را تعلیم مى دهد که: نوش نعمت و شیرین مراد و صافِ آرزو به زیردستان و رعایا دهید و لقمه ناگوارِ محنت و مشقّت در کامِ رعیت منهید تا بر سنّت و روش من باشید.)
2ـ تواضع: کاشفى تواضع را از صفات انبیا و اولیاى خدا و تکبر را صفت اشرار و فجّار که عاقبتش وخیم و عذاب الیم است, دانسته و با تمسک به روایتى از پیامبر(ص) مى گوید:
(تواضع را سرانجام رفعت است و تکبر را عاقبت لعنت و محقّق این معنا و مصدّق این دعوا قصّه آدم صفى و واقعه ابلیس دنى است که تواضع, آدم خاکى را به اوج اصطفا رسانید که:(ثُمَّ اجتَباهُ ربُّهُ) و تکبّر, ابلیسِ لعین را بر زمین ادبار فرو برد که:(واِنَّ علیک لَعْنَتى الى یومِ الدین) ابلیس همه خود را مى دید که:(انَا خیرٌ منهُ) از (أنَا) نمى توانست گذشت. زیرا که أنَا را چندان که مقلوب کنى همان أنَا باشد. پس متواضع آن است که خود را فروتر نماید, زیرا که چون فرو رود برآید.)
دانلود مقاله کامل درباره وزیر
