مقالة: کتابخانه های شهر افسوس

اختصاصی از هایدی مقالة: کتابخانه های شهر افسوس دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله کامل بعد از پرداخت وجه

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات: 13

فهرست:

بنای کتابخانه شهر اِفسوس

کتیبه های کتابخانه

تصاویری از مجسمه های سر در کتابخانه

بنای کتابخانه شهر اِفسوس

 در میان بناهای بجا مانده از تمدن باستانی روم در این شهر ساختمان کتابخانه ای جلب توجه می کند. همانگونه که ذکر گردید این کتابخانه یکی از کتابخانه های است که در ایالتهای وابسته به امپراطوری روم ساخته شده و تاکنون بطور مطلوبی بازمانده است. این بنا از نظر معماری یکی از زیباترین بناهای موجود در شهر به حساب می آید. بنا در دروازه جنوبی هلنیسکی بازار شهر قرار گرفته است. کتابخانه از طریق دروازه امپراطور آگستوس[34] با محوطه بازار اصلی شهر ارتباط دارد. محوطه اصلی کتابخانه در سمت چپ بنای ورودی و در سمت شمال دروازه قرار گرفته است که از طریق این دروازه به میدان اجتماعات و فضای بازار شهر وصل می شود. این محوطه محل خرید و فروش محصولات کشاورزی و صنعتی شهر بوده است. بدلیل آنکه امپراطور آگوستوس هنگام ورود به میدان به همراه همسرش و پسرش از این دروازه عبور می کرده اند به افتخار او به این نام خوانده شده است. این محل یکی از محلهای مورد علاقه مردم شهر محسوب می شده است (این دروازه در سمت راست تصویر شماره ٣ قابل مشاهد است). در این کتابخانه عالمان و شاعران و خطیبان به برگزاری کنفرانس مشغول بوده اند. نزدیکی بنا به سالن اجتماعات شهر بر اهمیت آن بعنوان یک مرکز فرهنگی افزوده است.

 تصویر ٣: محوطه اصلی کتابخانه سلسوس

کتابخانه از طریق جاده ای که سطح آن با سنگهای مرمریت آذین شده است به تئاتر بزرگ شهر متصل می شود. این جاده به "جاده مرمریت" شهرت دارد و محل عبور بزرگان و مشاهیر شهر بوده است (تصویر شماره ٤).

تصویر ٤: جاده مرمریت که کتابخانه را به تئاتر بزرگ شهر متصل می کند

برای اولین بار در بین سالهای ١٩٠٣ الی ١٩٠٥ هبردی[35] و بندروف[36]  پژوهشهائی باستانشناسی را محل کتابخانه انجام دادند. در ١٩٠٨ ویلبرگ[37] و نیمان[38] نیز تعمیراتی را در این کتابخانه صورت دادند. در سال ١٩٦٩ استروکا[39] پژوهشهائی را در این محل صورت داده است و اطراف این بنا را از قطعات فرو ریخته پاکسازی نموده است. براساس پژوهشهای وی مشخص گردید که حدود ٦٥% از بنا سالم مانده است. از طرف انستیتو باستانشناسی اطریش عملیات تعمیر و نگهداری این بنا در سال ١٩٧٠ شروع و در سال ١٩٧٨ به پایان رسید. وضعیت موجود حاصل آخرین تعمیرات صورت گرفته توسط پژوهشگران اطریشی می باشد (هوبر، ١٩٧٨: ٨٨٧ – ٨٧٩).