لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات 18
حسابرسی اعمال بندگان، نشانه ی عدل الهی است
خداوند دارنده ی صفات کمال، همچون عدالت و حکمت است و به هیچ کدام از مخلوقاتش ستم نمی کند و حکیم است و هر چیز را در جایگاه واقعی خود می نهد.
از نشانه های عدالت و حکمتش این است که بین نیکوکار و بد کاران، مؤمن و کافر و عمل زشت و زیبا تفاوت قایل است؛ چون مساوی دانستن اینگونه موارد، نمایانگر اوج ستم و جهالت فرد می باشد خداوند، پیامبرانش را با دلایل روشن فرستاد و با آنها کتاب و میزان نازل فرمود تا عدالت و دادگری را برپا دارند. گروهی به راه خدا رهنمون گشت و گروهی از هدایت الهی سرپیچی نموده و به بیراهه افتادند و به طور کلی از عقیده و فکر صحیح و عبادت و اعمال نیکو فاصله گرفتند. و کسانی که راه هدایت را برگزیدند و با مشکلاتی چون: جهاد، فداکاری، مبارزه با نفس، نبرد و دشمنی با باطل پرستان، زشتیها و گناهان روبه رو گشتند و این مبارزه را تا آخرین لحظات زندگیشان ادامه دادند. آیا می توان تصور نمود که این چنین افراد بزرگوار و نیکوکاری با انسانهای پست فطرت، گناهکار و جنایتکارانی که در لجنزار فساد و شهوت رانی و تباهیها غرقند و آگاهانه تاریکیها را بر روشنایی و گمراهی را بر هدایت ترجیح داده اند، همطراز و برابر باشند؟! هر دو گروه، نیکوکار و بد کاره، زندگی را به پایان می برند. گروهی در راه اعتلای گفته پروردگار و بر افراشتن پرچم حق و پاکسازی زمین از شر و فساد، جان بر کفانه به جهاد و مبارزه برخاستند و گروهی در مسیر دنیاپرستی، شهوت رانی، همراهی با شیطان و حرکت در جهت خواسته های نفسانی و حیوانی تلاش و کوشش نمودند. با این وصف آیا یکسان شمردن سرنوشت تمامی اینها با همدیگر، به دور از حکمت و عدالت الهی نمی باشد؟ عقل سالم چنین چیزی را نمی پذیرد چه برسد به خداوند که حکیم و عادل مطلق است.
یکسان شمردن هر دو گروه، حکمی است ستمگرانه. خداوند در سوره ی جاثیه می فرماید:
"آیا کسانی که مرتکب گناهان و بدیها می شوند، گمان می برند که ما آنان را همچون کسانی به شمار می آوریم که ایمان می آورند و کارهای ناپسندیده و خوب انجام می دهند، و حیات و ممات و دنیا و آخرتشان یکسان می باشد؟ چه بد قضاوت و داوری می کنند!! خداوند آسمانها و زمین را به حق آفریده است، تا هر کسی در برابر کارهایی که انجام می دهد سزا و جزا داده می شود و به انسانها هیچگونه ستمی نگردد".
یکسان دانستن سرنوشت نیکوکاران و دیگران، نتیجه ی فکر و اندیشه ی سطحی نگران است که دنیا را هیچ و پوچ و مسخره می دانند. خداوند می فرماید:
"ما آسمانها و زمین و چیزهایی را که بین آن دوتا است بیهوده نیافریده ایم. این گمان کافران است. وای بر کافران! به آتش دوزخ دچار می آیند. آیا کسانی را که ایمان می آورند و کارهای شایسته انجام می دهند، همچون تباهکاران به شمار آوریم؟ و یا اینکه با بزهکاران برابر بدانیم؟"
اما بسیار از مردمان این حقیقت را نمی دانند و تعداد اندکی پند می گیرند. خداوند می فرماید:
مقاله حسابرسی اعمال