لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه42
فهرست مطالب
ستون ها
محلهای نماز و گذرگاه ها
گنبدهای جدید
ورودیهای سه گانه و شش مناره
طبقه زیرین
نقشه توسعه
سقاخانه
مدارس سه گانه
ساختمان کنونی حرم
ورودیهای اصلی
مناره ها
محل اذان
منبر
سایه بان
مسعی
توسعه جدید
چاه زمزم
مقام ابراهیم
پرده کعبه
شاذروان کعبه
ارکان کعبه
نشانه های آن را پنهان کرد و طبیعت نیز بر استحکام نهان، مددکارش شد و با انباشته شدن شن ها، آثار آن محو گردید. و سپس مضاض به سرزمین یمن گریخت و مردم مکه ناگزیر گردیدند که مجاری جدیدی برای آب کنکاش نمایند، از این رو به حفر چاههای دیگری پرداختند که اغلب آنها بیرون مکه بود.
مردم مکه به حفر چاه ها همت گماشتند، زیرا آب در آنجا منحصر به آب های زیرزمینی بود و طبیعت آنان را از بارانهای فراوان موسمی محروم ساخته بود، چه اینکه مکه از رودخانه های جاری و چشمه ساران نیز بی بهره بود. و هر قبیله از مقابل قریش در ملک خویش چاهی حفر کرد، بنی تمیم چاهی را حفر کردند به نام «جفر» که چاه مرة بن کعب است و عبد شمس بن عبد مناف به حفر چاه دیگری پرداختند و آن را «الطوی» نامیدند و هاشم ابن عبد مناف، چاه «بدر» را حفر کرد و استفاده از آب آن را برای مردم آزاد قرار داد. و نیز هاشم چاه «سجله» را حفر کرد و این چاه همچنان ملک بنی هاشم بود تا اینکه عبدالمطلب دیگر بار به حفر چاه زمزم پرداخت و چاه «سجله» را به بنی نوفل ابن عبد مناف بخشید. و امیة بن عبد شمس چاهی به نام «الحفر» حفر کرد و استفاده از آب آن را به خود اختصاص داد. و بنی عبدالدار چاهی به نام «ام احراد» حفر نمودند. بنی جمع نیز چاهی به نام «السنبله» و بنی سهم چاهی به نام «الغمر» حفر کردند. چنانکه چاههای فراوانی در مکه وجود داشت که تاریخ آنها به دوران نخستین زمامداران قریش از دوران مرة بن کعب و کلاب بن مرة، برمی گشت و معروف ترین آنها چاه «رم» توسط مرة بن کعب لؤی و چاه «ضم» توسط بنی کلاب بن مرة3 حفر گردید.
قصی بن کلاب جدّ بزرگ عبدالمطلب، مخزن های آبی از پوست درست کرده بود که به وسیله آنها آب را از چاه های بیرون مکه می آورد و حاجیان را سیراب می ساخت، از جمله چاه میمون حضرمی، و سپس قصی چاهی به نام «العجول» در خانه امّ هانی دختر ابوطالب حفر کرد و این نخستین سقّاخانه ای بود که در مکّه حفر گردید و هرگاه عرب ها از آن آب می نوشیدند، شعری را می خواندند که مضمون آن این است:
از عجول سیراب گشته و آنگاه روانه می شویم حقّاکه قصی ّ به عهد خویش وفاکرد و راست گفت.
چاه «العجول» در طول زندگی قصی و پس از مرگش تا بزرگ شدن پسرش عبدمناف، همچنان باقی بود، و پس از آنکه مردی از قبیله بنی جعیل در آن چاه افتاد، از آن استفاده نکرده و پوشانده شد و بدین سان هر قبیله ای برای خویش چاهی حفر کرد.
تاریخ نگاران در سبب نامگذاری چاه زمزم بدین نام، دیدگاههای متفاوتی دارند، مسعودی می گوید: «بدین سبب زمزم نامیده شد که ایرانیان در نخستین روزها آهنگ حج
تحقیق در مورد وجوب حج