بیشتر متخصصین تغذیه معتقدند که غذا بهترین منبع مواد مغذی است. در صورتی که غذاهای متنوعی از غلات، سبزیجات، میوه جات، لبنیات و گوشت مصرف کنید، به قرص های ویتامین و مواد معدنی نیاز پیدا نخواهید کرد. با این وجود در صورتی که نوعی بیماری یا نیازهای تغذیه ای خاصی دارید که با منابع معمول غذایی قابل رفع نیست یا اینکه اصولاً از یک نوع مواد غذایی خاص استفاده نمی کنید (مثلاً از شیر یا سایر محصولات لبنی مصرف نمی کنید) ممکن است مکمل برای شما سودمند باشد. شرایط زیر احتمالاً نیاز به مکمل دارد:
کمبود لاکتات: افراد مبتلا به کمبود لاکتات قادر به هضم شیر و برخی فرآورده های شیر نیستند. در صورتی که این افراد به اندازه کافی از سایر مواد غذایی محتوی کلسیم فراوان (نظیر اسفناج،کلم و باقلا) استفاده نکنند، مصرف یک مکمل کلسیمی مفید خواهد بود. به طور مشابه افرادی که آلرژی به شیر دارند یا از شیر و محصولات آن خوششان نمی آید نیز احتمالاً از مکمل کلسیمی سود خواهند برد. رژیم گیاهخواری، ویتامین 12B، آهن، روی و مکمل های کلسیمی ممکن است مورد نیاز باشند.
کمبود ویتامین یا مواد معدنی: در صورت تشخیص کمبود ویتامین یا یک ماده معدنی بخصوص، استفاده از مکمل در درمان این کمبود کمک کننده می باشد.
اما چگونه میتوانید بفهمید که نیازهای خاص دارید یا اینکه رژیم غذایی شما فاقد مواد مغذی کلیدی است؟ به عنوان یک ورزشکار، شما از بررسی عادات غذایی اخیرتان و مواردی که به طور مناسب رعایت می کنید برای نشان دادن راههای بهبود و شناسایی نیاز خود به مکمل ها سود خواهید برد. تجربه نشان می دهد ورزشکاران از مکمل هایی استفاده می کنند که رژیم غذایی آنها بطور کامل این نیازها را تأمین نموده و در مورد مواد مغذی که کمبود دارند از مکمل مناسب استفاده نمی نمایند. یک ارزیابی تغذیه ای میتواند خلاءهای تغذیه ای شما را پرکند.
بسیاری از ورزشکاران حرفه ای ادعا می کنند که از مصرف مکمل ها سود برده اند. در مورد ادعای این ورزشکاران دو نکته را باید به خاطر داشت؛ نخست آنکه بسیاری از این ورزشکاران حرفه ای از طریق انجام فعالیت های بسیار شدید و طاقت فرسا به بدنشان فشار می آورند که ممکن است در برخی مراحل تمرین خود به مواد مغذی اضافی نیاز داشته باشند. بسیاری از تبلیغاتی که برای مکمل ها می شود، اغواکننده و فریبنده هستند و فوایدی برای آنها ذکر می شود که شاید مصرف یک قرص از اینکه در روز سه لیوان شیر بنوشید و یک ظرف لوبیا بخورید، ساده تر به نظر برسد ولی مصرف مکمل ها یک راه حل ساده نیست! دوم اینکه قسمت دشوار در ارزیابی دعوی سازندگان مکمل این است که بر خلاف داروها و مواد غذایی لازم نیست که سازندگان مکمل به طور قانونی بی خطر بودن یا موثر بودن مصرف آنها را اثبات نمایند. این بدان معنی است که شما به عنوان یک مصرف کننده باید در اینکه از مکمل استفاده کنید یا خیر، بسیار محتاط باشید. قبل از مصرف یک مکمل غذایی به این سوالات پاسخ دهید؛
آیا مصرف مکمل ها قانونی است؟ بسیاری از مواد موجود در مکمل های غذایی برای ورزشکاران شرکت کننده در مسابقات ممنوع بوده و جزء موارد دوپینگ محسوب می شوند. بنابراین مراقب باشید که اشتباهاً از مکملی استفاده نکنید که باعث محرومیت شما از ورزش شود و برچسب روی مکمل را با دقت مطالعه کنید تا بدانید واقعاً چه چیزی در این مکمل وجود دارد.
آیا مصرف مکمل های غذایی بی خطر است؟ بعضی مکمل های غذایی(حتی مواد مغذی آلی) در صورتی که بیش از حد توصیه شده، دریافت شوند دارای عوارض سمی خواهند بود. سایر مواد نیز ممکن است باعث عدم تعادل و کمبود شوند که به چگونگی تداخل عمل آنها با سایر مواد مغذی در بدن بستگی دارد. برخلاف داروها، مکمل های غذایی قبل از اقدام به فروش تحت آزمون های امنیتی وسیع قرار نمی گیرند، لذا احتمال بروز عوارض پیش بینی نشده در آنها وجود دارد. یک نمونه از مکمل گیاهی وجود دارد که می توانند عوارضی جانبی خطرناکی داشته باشد و 20 مورد مرگ در اثر مصرف آن گزارش شده است.
آیا مصرف مکمل های غذایی موثر است؟ به منظور تعیین اثربخشی یک ماده غذایی، مطالعات کیفی زیادی مورد نیاز هستند. یک مطالعه منفرد روی تعداد کمی از افراد کافی نیست، لذا بدرستی به این سوال نمی توان پاسخ داد .
آیا مصرف مکمل برای ورزشکاران ضروری است؟ با وجودی که مکمل ممکن است قانونی، بی خطر و موثر باشد (بعنوان بهبود دهنده کارآیی) لازم است تعیین کنید که آیا واقعاً به آن نیاز دارید یا نه. بعنوان مثال در بسیاری از دوندگان مسافت های طولانی زن، ذخایر آهن پایین است و می توانند از مکمل آهن بهره ببرند ولی در صورتی که ذخایر شما طبیعی باشند این مکمل برای شما ضروری نمی باشد. کراتین ممکن است برای ورزشکاران درگیر در ورزش های قدرتی تا حدی ارزشمند باشد ولی در صورتی که یک ورزشکار استقامتی هستید نیاز به آن ندارید و عوارض جانبی احتمالی آن توجیه پذیر نیست. این مطلب را همیشه در نظر داشته باشید که هیچ رژیم غذایی وجود ندارد که موجب قهرمانی یک ورزشکار عادی گردد. فقط رژیم غذایی صحیح و منطقی شرایط را برای حداکثر آمادگی جسمانی و انجام مطلوب فعالیت مهیا می کند.
تفاوت رژیم غذایی ورزشکاران با افراد عادی:
رژیم غذایی یک ورزشکار باید در یک مطلب اساسی با رژیم غذایی فرد عادی تفاوت داشته باشد. ورزشکاران علاوه بر احتیاجات زندگی روزمره نیاز به سوخت برای تمرین و مسابقه دارند. غذا سوخت لازم برای ورزشکاران را تأمین می کند ولی اغلب ورزشکاران از سوختی که در مخازن خود می ریزند غافلند. پروتئین، چربی و کربوهیدراتها سوخت بدن (انرژی) شما هستند. همه ی غذاها ترکیب یکسانی از نظر محتوا ندارند. همانگونه که ماشین های مسابقه نیاز به بنزین با درجه اکتان بالا دارند، ورزشکاران نیز نیازمند مواد غذایی با درجه کربوهیدرات بالا هستند.
کالری: یک ورزشکار نوجوان (به خصوص فردی که در حال رشد است) نسبت به هر زمان دیگری از زندگی نیاز بیشتری به کالری دارد. انرژی مورد نیاز شما به نوع ورزش تخصصی و برنامه ی تمرین
شامل 22 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله نقش مکمل ها در ورزش