چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر نوع آموزش ژیمناستیک و طناب زنی و جنسیت بر تبحر حرکتی کودکان 7 ساله بود.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بوده که تعداد 80 نفر دانش آموز(40 پسر و 40 دختر) براساس جنسیت(دختر/پسر) و نوع آموزش(ژیمناستیک/ طناب بازی) به چهار گروه تقسیم شدند و به مدت 10 هفته آموزش داده شدند. برای جمع آوری دادهها از آزمون برونینیکس – ازرتسکی استفاده شد و از شیوه تحلیل واریانس دو راهه برای تجزیه و تحلیل داده استفاده شد.
نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین خرده مقیاس سرعت دویدن و چابکی اثر تعاملی جنسیت و نوع آموزش، خرده مقیاس تعادل اثر تعاملی جنسیت و نوع آموزش و خرده مقیاس هماهنگی اندام فوقانی اثر جنسیت، نوع آموزش و اثر تعاملی جنسیت و نوع آموزش تفاوت معناداری وجود داشت.
بحث و نتیجه گیری:مطابق با دیدگاه سیستم های پویا مشخص می شود که عوامل فردی، و آموزشی می تواند در تعامل با یکدیگر نتایج متفاوتی را به بار آورند.
تاثیر نوع آموزش ژیمناستیک و طناب زنی و جنسیت بر تبحر حرکتی کودکان 7 ساله
