دانلود تحقیق سوارکاری و مسابقات

اختصاصی از هایدی دانلود تحقیق سوارکاری و مسابقات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تحقیق سوارکاری و مسابقات در 23 صفحه با فرمت ورد شامل بخش های زیر می باشد:

تاریخچه اسب

اسب های ایران به لحاظ وابستگی به نژادهای مختلف

فدراسیون سوارکاری

تعاریف موجود در سوارکاری

رویداد ها و مسابقات

گروه های مسابقه دهنده

برخی از اصطلاحات در سوارکاری

شرایط شرکت در مسابقات سوارکاری

مقررات دامپزشکی

شرایط دامپزشک

مسابقات کورس

مسابقات درساژ

کادر فنی مسابقات پرش با اسب

قوانین اختصاصی مسابقات پرش

انواع مانژ تمرین

تاریخچه اسب

ازنقاشی هایی که بر دیواره برخی ازغارهاحک شده چنین نتیجه گیری می شود که اسب در دوران دیرینه سنگی شکار می شده و آن را می خوردند اما درعصر نوسنگی پس از سایرحیوانات اهلی شد وبه خدمت انسان در آمد.همچنین از وجود حیوانا ت در ایران از چند میلیون سال قبل اطلاعاتی وجود دارد چنانکه مکوئنم یکی از معاونان دمورگان باستان شناس معروف ،آثار یک نوع اسب هیپاریون را در سال 1904میلادی در ناحیه موزه چال مراغه به دست آورده است که این حیوان بیش از یک میلیون سال پیش فعالیت داشته ودر اطراف دریاچه ارومیه زندگی می کرده است.

تپه سیلک کاشان از نظر تمدن بشری اهمیت خاصی دارد که در ارتباط با اسب نیز در این منطقه اکتشافات ارزشمندی انجام شده است.گیرشیمن درسالهای 1937-1933 میلادی از طرف موزه لوورپاریس در دو تپه موسوم به سیلک که در دامنه کوه کرکس در فاصله 5 کیلومتری کاشان قرار دارند کاوشهای جالبی انجام داد.در واقع منطقه سیلک خود به چند طبقه تقسیم می شودکه در طبقه دوم سیلک علاوه بر استخوان های حیوانات اهلی استخوان نوعی از سگ تازی واسبی از نوع پرژوالکسی به دست آمده است.این اسب که چهارپایی تنومندبا یالی ستبروبر افراشته است و به نظر می رسد حد وسط گوره خرواسب جدید باشدامروزه در مغلستان پرورش داده می شود. همچنین در فاصله 250متری ازتپه جنوبی سیلک که قدیمی ترین محل سکونت بشر در دشت است گورستانی وجود دارد که آن را جزء طبقه ششم سیلک به شمار می آورندکه در پهلوی مردگان اشیای متعدد مانند سلاح وظروف سفالین، گاهی مزین به نقوش اسبان جنگجویان، خنجر وشمشیر برنزی قرار داداند.همچنینن در قبر مردگانی که در زندگی اسب سوار بوداند اشیای مربوط به زین وبرگ وجود دارد وبر روی بسیاری از سفالینه ها نقش اسب دیده می شودکه نشانه آن است که اسب در زندگی آنها نقش زیادی داشته است.

آثار به دست آمده ازتپه سلدوردر فاصله 50 کیلومتری جنوب غربی ارومیه ،گوی تپه آذربایجان وتپه کیان د ر10 کیلومتری جنوب غربی نهاوند که دمورگان در آنجا تحقیقاتی را به انجام رسانده است.خوروین در 80 کیلومتری شمال غربی تهران در شمال کرج به قزوین وپیداشدن لوازم اسب در قبرها وتصاویر اسب بر ظروف ومجسمه های سفالی اسب متعلق به 1200سال فبل از میلاد که در ناحیه املش گیلان کشف شده و دها اثر باستانی دیگر هم نشانگر این است که آثار کشف شده متعلق به قومی مهاجراست که وارد منطقه شده ودر آنجا استیلا یافته وجداگانه مسکن ساخته اند که همانا آریای ها هستند.

اسب های ایران به لحاظ وابستگی به نژادهای مختلف

اسب های نژاد اصیل ایرانی در تاریخ وفرهنگ مردم به نام نژاد خاص نامیده شده و دارای مشخصات وتیره نژادی هستند، این نژادها عبارتند از:

الف-اسب نژاد اصیل عرب: به گواهی تاریخ خا ستگاه اصلی آن ایران بوده واکنون در سراسر دنیا پراکنده و به نام اسب عرب نامیده می شود.

ب:اسب نژاد ترکمن ایران: قسمت اعظم این نژاد منطقه ترکمن صحرا بوده وهمانند اسب عرب دارای تیره های متعدد نژادی از قبیل آخال تکه ویموت می باشد....

دانلود مقاله سوارکاری

اختصاصی از هایدی دانلود مقاله سوارکاری دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

سوارکاری
سوارکاری از ورزش‌هایی است که در چند دههٔ اخیر مورد توجه خاصی قرار گرفته‌است، با این وجود سابقه‌ای طولانی داشته‌است و می‌توان آن را از کهن‌ترین ورزش‌ها به‌شمار آورد. این ورزش امروزه نه تنها به عنوان یک رقابت سالم و مفید، بلکه به عنوان سرگرمی و به منظور گذراندن اوقات فراقت مورد توجه قرار گرفته‌است، و با این که نسبت به بسیاری از ورزش‌ها پرهزینه به نظر می‌رسد، هر ساله تعداد بیشتری طرفدار به سوی خود جلب می‌کند.
سوارکاری چیست؟
سوارکاری ورزش، هنر و روش‌هایی است که به سوار شدن و هدایت کردن اسب مربوط می‌شود. ویژگی این ورزش این است که انسان و مرکب (معمولاً اسب) را متحد می‌سازد، بنابرین موفقیت اسب و سوارکار به ارتباط و اعتماد و احترامی که آن دو برای یک دیگر قائل‌اند، بستگی دارد.

تاریخچه:
سوارکاری ورزشی بسیار قدیمی است که از دیرباز به منظور جنگیدن یا پیام‌رسانی به افراد آموزش داده می‌شد.
اریخ رام کردن اسب هنوز به درستی شناخته نشده‌است. باستان‌شناسان با توجه به قدیمی‌ترین آثار بر جای مانده از پیشینیان در رابطه با رام کردن اسب‌ها، معتقدند که اولین اسب‌های اهلی به بیش از سه هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. قبل از آن اسب به منظور تهیهٔ غذا شکار می‌شده‌است. البته باستان‌شناسان در بعضی نقاط از اروپای شرقی دهنه‌هایی پیدا کرده‌اند که به شش هزار سال قبل از میلاد برمی‌گردند. این نشان می‌دهد که انسان از آن زمان سعی داشته‌است که اسب را رام کند و از آن بهره ببرد، ولی به دلیل سرعت آن در فرار موفق نشده‌است. قدیمی‌ترین آثار در اروپای شرقی، شمال قفقاز و آسیای مرکزی یافت شده‌اند.
اگرچه اهلی ساختن اسب در مقایسه با حیواناتی چون سگ (نه هزار سال قبل از میلاد) و گوسفند و بز (پنج هزار سال قبل از میلاد) مؤخر بود، با این وجود تحول عظیمی در زندگی انسان به‌وجود آورد. انسان نه تنها از گوشت و شیر اسب بهره می‌برد، بلکه برای جابه‌جایی نیز از او استفاده می‌کرد. نکتهٔ جالب در این باره این است که مورخان عقیده دارند که مردم قبل از یادگیری چگونه سوار شدن بر اسب، از ارابه استفاده می‌کردند. آنان برای این فرضیه خود دو دلیل عمده ارائه می‌کنند:
• فسیل‌های پیدا شده نشان می‌دهند که اسب‌های آن دوره برای حمل انسان بسیار کوچک بوده و قد آن‌ها (بلندی جدوگاه) به بیش از ۱۴۰ سانتی‌متر نمی‌رسید.
• قبل از آن که اسب توسط انسان رام شود، مردم از ارابه استفاده می‌کردند و آن‌ها را به حیواناتی از چون گاو یا الاغ وحشی می‌بستند. بستن ارابه به اسب‌های کوتاه قد خیلی دشوار نبود، در حالی که سوار شدن بر کمر اسب باعث وحشت و رم کردن آن می‌شد.
مهار و تربیت کردن اسب‌ها در زندگی مردم اوراسیا تحول و تأثیرات فراوانی به دنبال داشت. در حالی که در گذشته طی کردن مسافت‌های طولانی غیرممکن به نظر می‌رسید، انسان توانست به کشف سرزمین‌های جدید و کشور گشایی بپردازد. کم‌کم وسایلی برای هدایت و تسلط بیشتر بر اسب مانند زین و رکاب (که از اختراعات چینی‌ها می‌باشند) ساخته شدند و در اختیار سوارکاران گرفتند. تربیت و پرورش اسب نیز، به خصوص در خاورمیانه اهمیت بسیاری یافت و صحرانشینان این مناطق به پرورش و نگاه‌داری اسب‌های اصیل عربی پرداختند. سوارکاری تا اواخر قرن پانزدهم، بیشتر در جنگ‌ها معمول بود. البته در بعضی از کشورها مانند ایران باستان، به‌عنوان ورزش و سرگرمی نیز مورد توجه قرار می‌گرفت (مانند بازی چوگان)، ولی جنبهٔ هنری آن از اواخر قرن پانزدهم میلادی به بعد اهمیت یافت. بلأخره در اواخر قرن نوزدهم، با پیشرفت صنعت و جایگزین کردن اسب‌ها توسط ماشین‌آلات، سوارکاری جنبهٔ ورزشی و سرگرمی که امروزه مشاهده می‌شود را به خود گرفت.
برقراری ارتباط با اسب:
اولین گام یادگیری سوارکاری، یادگیری ارتباط برقرار کردن با اسب است. سوارکار باید بتواند خلق‌وخوی اسبی را که قرار است سوار شود درک کند و با او به خوبی ارتباط برقرار کند، تا اسب فرمان‌های او را بهتر درک‌ کند و انجام دهد. سوارکار می‌تواند از روی حرکات و برخی از اعمال اسب متوجه منظور او شود. حرکات گوش‌های اسب در این مورد بسیار مؤثر است. به طور مثال، هنگامی که اسب گوش‌هایش را به سمت جلو می‌چرخاند و سرش را بالا می‌گیرد، به این معناست که صدایی او را نگران کرده‌است و او بادقت در حال پیدا کردن منبع صداست. و یا هنگامی که اسب گوش‌هایش را در جهات مختلف می‌چرخاند و حرکت می‌دهد، به این معناست که با دقت اطرافش را تحت نظر دارد. گوش‌های مایل به سمت پایین در دو طرف سر اسب، نشان دهندهٔ تسلیم شدن و اطاعت اسب هستند. البته این حالت گوش‌ها در صورتی که لب‌ها به سمت پایین افتاده باشند، نشانهٔ خواب‌آلودگی است. اسبی که گوش‌هایش را می‌چرخاند و زبانش را بیرون می‌آورد، قصد سربه‌سر گذاشتن و بازی با سوارکار را دارد. اگر اسب گوش‌هایش را به سمت جلو مایل کند و سرش را کمی خم کند، یعنی به سوارکار (یا هر کس دیگری) اعتماد دارد. اگر گوش‌هایش را به سم عقب بچرخاند، یعنی چیزی باعث بی اعتمادی یا عصبانیت و ناراحتی او شده‌است. در صورتی که گوش‌هایش را به سمت عقب بخواباند، یعنی بسیار خشمگین است و یا این که به شدت ترسیده‌است. در این صورت اسب می‌تواند بسیار خطرناک باشد و حمله کند. حرکت سر و پاهای اسب نیز می‌توانند در درک منظور او کمک کنند. اسبی که سرش را کمی پایین می‌آورد و ناگهان به‌شدت تکان می‌دهد، بدخلقی خود را نشان می‌دهد. هنگامی که پاهای جلویش را بر زمین می‌کوبد، عصبانیت یا بی‌قراری خود را ابراز می‌کند، در حالی که وقتی اسب پاهای عقبش را بر زمین می‌کوبد، می‌خواهد بفهماند که چیزی باعث ناراحتی او شده‌است (مثالاٌ مگس و...).
مسابقات اسب‌دوانی
این مسابقات از دوران قدیم در بسیاری از تمدن‌ها همچون یونان و روم باستان وجود داشته‌است. مسابقات یورتمه و تاخت از مسابقات رایج اسب‌دوانی هستند.
• مسابقات یورتمه (سوار بر اسب یا ارابه)، که در آن‌ها هدف نفر اول رسیدن به خط پایان است، بدون این که اسب با سرعت گرفتن شروع به تاختن کند. تاختن اسب باعث حذف شدن سوارکار از دور مسابقه می‌شود.
• مسابقات تاخت، که در آن‌ها نیز هدف اول رسیدن به خط پایان است، اما این بار با تاخت. مسافت این مسابقات بین ۲٫۴۰۰ و ۱٫۶۰۰ متر است. نوعی دیگر از مسابقات تاخت، همراه با مانع است و اسب باید از روی آن‌ها بپرد. مسافت این مسابقات با توجه به نوع مانع‌ها متفاوت است.

سایر مسابقات سوارکاری
شاخه‌های متعددی در آن جای می‌گیرند که در آن‌ها هدف بردن مسابقهٔ دو نیست.
• مسابقات ارابه‌رانی،
ارابه رانی
که معمولاً دارای سه مرحله هستند: مرحلهٔ درساژ (که در آن شیوه و جذابیت نمایش و رفتار و حرکات اسب سنجیده می‌شود.)، مرحلهٔ ماراتون (که امتحانی زمان بندی شده‌است و از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده‌است و مهمولاً دارای موانعی طبیعی یا مصنوعی است. در آن مهارت، توانایی جسمی و سرعت اسب سنجیده می‌شود.) و مرحلهٔ آخر که عبارت است از حرکت در راه‌هایی که از اطراف، توسط توپ‌هایی (یا چیزهای دیگری) محدود شده‌است. گذشت وقت مجاز یا افتادن توپ باعث از دست رفتن امتیاز می‌شود. تعداد اسب‌هایی که ارابه را می‌کشند به نوع مسابقه بستگی دارد و به جز در مواردی خاص، بیش از چهار عدد نیستند.

• درساژ

درساژ

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  11 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید