مقاله تشریح دخالت های مرمتی در عمارت چهل ستون قزوین

اختصاصی از هایدی مقاله تشریح دخالت های مرمتی در عمارت چهل ستون قزوین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این محصول در قالب ورد و قابل ویرایش در 32 صفحه می باشد.

کاخ چهل ستون قزوین از این جهت که تنها کاخ باقی مانده از مجموعه کاخ های سلطنتی این شهر در زمان شکوفایی و رونق دوره صفویه است، همواره مورد توجه محققین تاریخ هنر و معماری و مردم این شهر بوده است. و با رشد آهنگ توجه به سوی آثار تاریخی در مملکت، عملیات ویژه تعمیراتی در این بنای ارزشمند به اجرا در آمد و استمرار یافت. گرچه پیش از این نیز در زمان قاجار در دست حکام و فرمانداران شهر مورد بهره برداری مستمر بود. در این گزارش سعی شده، تا با توجه به مدارک موجود، سلسله تعمیرات و دخالت هایی که به منظور حفظ این عمارت به انجام رسیده، با در نظر گیری اهداف و سیاست های مورد نظر و با اشاره به انجام دهندگان آن، به صورت نسبتاً مفصلی شرح داده شود.

نخستین گزارش مکتوبی که از تعمیرات بناهای سلطنتی قزوین در دست داریم، مطالبی است که ناصرالدین شاه قاجار در سفر اولش به فرنگ به رشته تحریر درآورده است. او که در مسیرش از قزوین گذشته، می نویسد: بناها بسیار خراب شده بود. به باقرخان (سعدالسلطنه) دستور دادیم تا آنجا را تعمیر کلی کند. سپس در سفر سوم، هنگام بازگشت از فرنگ، در خاطراتش می خوانیم که از تعمیرات خوب سعدالسلطنه تعریف و تمجید می کند. اگر زمان حکومت سعدالسلطنه و سفر ناصرالدین شاه را در نظر بگیریم، این تعمیرات باید در حدود سال های 12-1306 هـ.ق باشد. که همزمان با ساخت و سازهای نسبتاً وسیع و تعمیرات دیگر قاجاری در قزوین است. نوشته فرهادمیرزا معتمدالدوله در کتاب هدایت السبیل و کفایه الدلیل نیز اشاره به تعمیر عمارت در سال 1312 هـ.ق دارد. (رکنی)

علاوه بر این عمارت، یکی دیگر از بناها موسوم به حیات نادری- از بناهای دوره صفوی- مرمت گردید و در ایوان شمالی مسجد جامع عقیق تعمیراتی توسط سعدالسلطنه به عمل آمد. این عمارت پس از نوسازی‌ای که به کیفیت آن اشاره خواهد شد، به عنوان فرمانداری مورد بهره برداری قرار گرفت. در واقع اساسی ترین دخالت در عمارت زمانی به وقوع پیوست که سه قرن و نیم از حیات آن می گذشت.

نوع دخالت تعمیراتی این زمان را در واقع باید تعمیر، تغییر و نوسازی بدانیم که شامل:

- افزوده شدن رواق ستوندار آجری دور بنا در طبقه هم کف که نمی دانیم جایگزین ستونهایی شده که پیش از این وجود داشته، یا اینکه به عنوان تعمیرات به طرح ساختمان افزوده شده اند.

- تعویض پوشش شیروانی با نقاشی های زیر آن بر روی چوب در تراس دور تا دور طبقه بالا که قاعدتاً آسیب دیدگی زیادی داشته است.

- نقاشی های دوران صفوی (بویژه لایه های دوم) تیشه‌ای شد و روی آن با نقاشی‌های گل و مرغ به سبک دوران قاجار تزئین گردید و هم چنین تابلوهایی به سبک فرنگ در بدنه دیوارها و طاقچه ها نقاشی گردید و افزون بر آن چند تصویر چهره (پرتره) رنگ روغنی نیز ترسیم شد. (مجابی 495)

- تالار فوقانی و مقرنس های سقف تالار هم کف گچ کاری شد.

- درگاه های فضای هم کف را به دلیل عدم اطمینان از استحکام آنها، تنگ‌تر یا کوتاه تر نمودند.

- حوض آبی نیز در جبهه جنوبی عمارت احداث گردید که در واقع در پی تغییر جهت مسیر آبی بوده که از بیرون به داخل عمارت جریان داشته است. حوض میان تالار هم کف نیز بلا استفاده ماند و کور گردید.

* مرحوم گلریز در کتاب مینو‌در آورده اند، از سال 1300 خورشیدی به بعد عمارت مذبور در دست فرمانداران بوده و برخی تغییرات در آن داده اند که یکی تغییر راهروی طبقه بالاست و دیگری آنکه دو اطاق کوچک از تالار را جدا کرده به دفتر اختصاص داده اند.

علاوه بر اینها، برای احداث پله جدید، ایوان شمالی را به طور کامل بسته و پله خانه اصلی را کور کردند. و در ضمن سه ایوان دیگر را بسته، به صورت اتاق در آوردند. در عکس های قدیمی پیش از مرمت سال 1347 از بخش های گفته شده، به خوبی پیداست که افزوده ها مربوط به اوایل حکومت پهلوی است.

* از سال 1334 خورشیدی طبقه تحتانی عمارت به موزه هنرهای زیبای قزوین اختصاص یافت. به قول مرحوم گلریز، اشکوب زیرین را در این سال خواستند تعمیر کنند که به دلیل ناآگاهی افراد در هنگام تراشیدن اندودهای گچ، به نقاشی صفوی لایه زیرین ضربه وارد کردند، به طوری که غالب صورت ها عیب کردند. (گلریز ص609)

(البته معلوم نیست که واقعاً این عیب کردن نقاشی ها در این زمان صورت گرفته باشد. چون در لایه برداری هایی که سال های بعد توسط متخصصین مرمت آثار انجام شد، معلوم گردید که در زمان قاجار برای اندود مالی دیواره ها، بدنه ها را تیشه ای کرده اند تا اندود بهتر بر دیوار بنشیند.

* با تاسیس سازمان حفاظت آثار باستانی ایران به سال 1344، آنطور که از شواهد پراکنده و اظهارات شفاهی پیداست، عمارت چهل ستون در سال 1347 توسط دفتر فنی این سازمان در قزوین، به کارشناسی آقای مهندس علی اکبر سعیدی مرمت شد. در مقاله خانم محبوبه امیر غیاثوند درباره کاخ های سعادت آباد می خوانیم: «در سال 1347 کف طبقه دوم بنای ارسی خانه (عمارت کلاه فرنگی) به منظور استحکام بخشی و مرمت خاک برداری شد. پس از خاک برداری، گنبدهایی با خیز کم آشکار شد. تیرریزی سقف روی این گنبدها و دیوار جانبی صورت گرفته است. (البته وجود تیرهای چوبی درست بین گنبدها در بالاست.) تصویری نیز از کف باز شده طبقه بالا ارائه شده است.

در تعمیرات این سال، پله هایی که در حدود 45 سال پیش در ایوان شمالی افزوده شده بود، حذف گردید و پله اصلی بنا در گوشه شمال شرقی که کور شده بود، باز شد.

گزارش هایی از تعمیرات بنای چهل ستون قزوین از سال 1353 تا 73 در آرشیو مرکز اسناد سازمان میراث فرهنگی موجود است که در این بخش از آنها بهره گیری شده است.

* نخستین گزارش رسمی نوشته کارگاهی که از عمارت چهل ستون وجود دارد، مربوط به فعالیت های دفتر فنی قزوین در سال 1353 است که به قلم آقای ترکمان در 97 صفحه مصور همراه با نقشه در تاریخ 10/4/1354 تنظیم شده است. که به واقع باید مفصل ترین و دقیق ترین گزارش از روند تعمیرات این بنا دانست. فعالیت عمده این سال در دو بخش مرمت معماری و مرمت تزئینات به انجام رسید.

در ابتدای گزارش، درباره سیاست کلی مرمت می خوانیم: «در تعمیرات اساسی می‌بایستی به این نکته توجه شود که این تعمیرات براساس نقشه اولیه بنا بوده و تغییرات بعدی، بنا به وضعیت های مختلفی که دارند به فرم اصلی تبدیل شوند». و در مورد طبقه هم کف توضیح می دهد که: «ابعاد اصلی سالن 5 گز در 8 گز می باشد که قسمت های پر و خالی آن بر روی یک خط کش بلند چوبی اندازه گیری و عیناً بر روی دیوارها جهت مشخص نمودن دهانه ها منتقل گردیده است.»

تعمیرات انجام یافته چنین تشریح می شود: «در اطراف سالن مرکزی (دیوار چهار جبهه سالن یعنی بین سالن مرکزی و اطاق های اطراف) کلاف های چوبی در دو ردیف در ارتفاع پشت کتیبه ها کشیده شده بود که به علت پوسیدگی و عدم عملکرد به تدریج با وقت زیاد، بدون دخالت در نقاشیهای دیوارها، از محل های مختلف خارج گردید. در ضلع شرقی سالن به جهت باز بودن دهانه های بالای کتیبه، تیرهای چوبی از کف دهانه خارج شد. بازوی کلاف چوبی ضلع غربی نیز به همان طریق خارج شد.»

«به طور کلی خارج ساختن تیرهای چوبی، به جهت وجود لایه های مختلف نقاشی در اطراف محل هایی که تیرها در آنها جای داشت و اغلب این نقاشی ها هنوز مورد مرمت اساسی قرار نگرفته است، با اشکالات متعددی مواجه بود و اغلب برای بیرون آوردن قسمتی از یک تیر، اجباراً تیر در داخل دیوار کم کم خرد شده و خارج می شد تا هیچ گونه ضربه و فشاری به دیوار وارد نشده و باعث صدمات بیش از آنچه تا کنون به بنا وارد گردیده نشود. پس از خارج ساختن کلیه تیرهای چوبی، برای جوش دادن کلاف های آهن، در قسمت های زیر و بالای محل تقاطع آنها، لازم بود سونداژهایی بشود تا جوش دادن آنها امکان پذیر باشد. در اینجا نیز این عمل در قسمت های مختلف و مناسب بنا انجام و اطراف سالن در دو ردیف کلاف کشی آهن گردید. این کلاف‌ها با کلاف کشی اطاق جنوب غربی E که در سال قبل (1352) انجام شده بود مربوط و به وضع اطمینان بخشی به یکدیگر متصل گردیدند. بعد از کلاف کشی آهن، کلیه محل های سونداژ بسته و در تمام قسمت های کلاف ها و محل های سونداژ شده و بستر تیرهای چوبی، ملات مناسبی از گچ و ماسه تزریق گردید.

کلیه این تیرها بوسیله تسمه های محکم فلزی از بالای دهانه ها به یکدیگر جوش داده شده و متصل گردیده است. علت انتخاب ملات گچ برای تزریق به جای بتن، وجود ضد زنگ روی تیرهای آهن بود که به صورت قشری مانع در هم گرفتن تیرها به وسیله سیمان می شد و از طرفی ملات گچ برای هماهنگی با مصالح قبلی و اصلی بنا و هم چنین عجین شدن کامل آنها مناسب تر به نظر می رسید. به این ترتیب کلاف کشی آهن در اطراف سالن مرکزی در دو ردیف انجام و این سالن که بار سقف آن نیز در سال های قبل برداشته شده و فشار آن مستقیماً بر روی پایه ها وارد می شود، در حال حاضر به وضع اطمینان بخشی در آمده است».

«از تغییرات اساسی ساختمان به جز بسیاری از دهانه ها که قبلاً باز بوده و بعد مسدود گردیده است، یکی نیز تغییر شکل یکی از دهانه ها می باشد که در اصل کوچک‌تر بوده و در دوره‌های بعد قوس جناغی بازتر گردیده است (دوره دوم صفوی) دهانه اولیه دنباله انحنای قسمتی بوده که در حال حاضر بالای قوس جناغی فعلی قرار دارد. یعنی قوس جناغی اولیه که خیلی تندتر از جناغی فعلی است و در بالای قوس جناغی دوم کاملاً نمایان است، از طرفین ادامه پیدا می کرده و تا کف اصلی به صورت دهانه بین اطاق ها در می آمده است. لیکن بعداً این دهانه بازتر شده و یک قوس جناغی کندتر (هفت و پنج دوم) در زیر آن زده اند و چون طرفین آن مانند قوس قبلی به شکل دهانه تا کف ادامه پیدا می‌کرده است، طبیعتاً دهانه از شکل اولیه تغییر کرده و با زیر شده است و در زیر این قوس نیز در دوره سوم بنا (دوره قاجار)قوس دیگری زده شده است.

بنابارین یکی از مسایل مهم، بازسازی فرم اولیه دهانه ها بود که برای این منظور، پس از مقداری پی کنی در حد لازم و برداشتن رگه های اولیه آجر دهانه ها، مطابق اندازه هایی که از وضعیت اولیه دهانه ها در دست است، رگه های بعدی چیده شده و حد زیر کلاف کشی آهن رسانده شد.

در چیدن دیوارهای دهانه سعی کامل شد که دیوار چینی با استفاده از اندازه های داده شده و براساس مدارک و شواهد موجود بنا باشد. باین ترتیب که نقاشی های اصلی به صورت راهنمای چیدن رگه های جدید مورد استفاده قرار گرفته و به عنوان معیار و ضابطه‌ای دقیق و صحیح برای این کار از آنها بهره برداری گردید».

در ادامه گزارش به تثبیت و تمیز کردن و لایه برداری نقاشیها پرداخته شده که از آوردن آن در اینجا به دلیل طولانی شدن مطلب خودداری می شود.