چکیده ای از مقدمه آغازین ” ترجمه مقاله شیمی سیلات مناطق فرورانش ” بدین شرح است:
بخش های زون های فرورانش از گودال هایی با قوس های ولکانیکی تشکیل شده که محل تغییرات بزرگ شیمیایی هستند. عملکرد شیمیایی در این زون فرورانش برای تکامل زمین ضروری است، به خاطر اینکه منجر به ولکانیسم های فراوان و آزاد شدن گاز می شود. انتقال مواد در زون های فرورانش طی مراحلی رخ می دهد و عامل آن متغیر است. سیال غنی از H2O عامل اولیه انتقال عناصر می باشد. سیال در لیتوسفر فرو رونده آزاد می شود و همچانکه به سمت بالا مهاجرت می کند مواد را با خود حمل می کند. اگر فرایند ادامه یابد سیال موجب ذوب می شود که حاصل آن ماگماهای حجیم که ترکیب آن به طور عمده بازالتی است، این ماگما عامل دوم انتقال مواد بشمار می رود. ما اطلاعات کمی درباره ی سیالی که فرآیند جابجایی مواد در زون های فرورانش را انجام می دهد و اینکه سیال چگونه کنترل می شود، داریم.
در ابتدا لازم است درکی از رفتار شیمیایی فاز سیال دراعماق داشته باشم. ابتدا کنترل¬های فیزیکی که در طول مسیر جریان روی سیال عمل می کند را بیان می کنیم، این بحث توسط خواص شیمیایی سیالات در فشار بالا ادامه می یابد که به طور خلاصه بیان می شود.
نتایج جدید یک گام اساسی برای بررسی سیال مهمتر روی زمین هستند.
۲.کنترل های فیزیکی روی سیالات زون فرورانش
شکل ۱ بطور خلاصه افزایش فشار و دما طی فرورانش را نشان می¬دهد که باعث انجام واکنش¬های مواد می¬شوند و حاصل آن یک فاز سیال مجزا است. سیال به دلیل فراوانی بیشتر، تجزیه مناسب و پایداری حرارتی پایین سیلیکات¬های هیدراته غنی از H2O است. نمونه¬های تولید سیال توسط لرزه¬خیزی ورقه نشان داده می¬شود. ظرفیت ورقه برای تولید سیال با افزایش عمق کاهش می¬یابد (شکل a1). اگرچه اکثر ورقه H2O از بین رفته، یک شکشتگی می¬ماند و چرخه دوباره به طرف اعماق تکرار می¬شود. سیال آزاد شده سبک است و به محض تشکیل به طرف سطح می¬آید. بخشی از سیال ممکن است به طرف ورقه حرکت کند ولی اکثرا به سمت گوه¬ی گوشته¬ای بالایی می¬روند (شکلa1). حرکت به طرف گوه¬ی گوشته-ای یک مرحله مهم برای سیالات زون¬های فرورانش است. در حالت تعادل، آب آزاد نمی¬تواند در گوشته وجود داشته باشد تا وقتیکه تشکیل یک مجموعه¬ کانی هیدراته را بدهد (سرپانتین، کلرید، تالک و آمفیبول) یا پایداری کانی آبدار افزایش یابد.
شکل b1 نشان می¬دهد که نزدیک ورقه، آب جبه تا بیشتر از ۵% افزایش می¬یابد ، ولی با مصرف سیال توسط گوشته این وضع تغییر می¬یابد. طی فرورانش ورقه و گوشته¬ی بالایی به طور مکانیکی با هم جفت می¬شوند وباعث می¬شود کانی¬های گوشته به سمت پایین بروند (شکل ۱). این مکانیسمی برای تولید مداوم گوشته فقیر از بخار برای جذب سیال را فراهم می¬کند. علیرغم تأثیر این فرایند، بخشی از سیال ممکن است قبل از اینکه مصرف شود فواصل بیشتری را طی کند و به سطح برسند (شکلa1). چندین رویداد مشابهی رخ می¬دهد تا وقتیکه مواد پایدار آبشان را از دست دهند، از اینرو جبه نمی¬تواند فاز سیال را بیشتر مصرف کند. سیال آزاد شده برای تولید ماگمای قوسی به سمت بالا جریان می¬یابد. سیالات زون فرورانش با افزایش دما و کاهش فشار در امتداد مسیرها حرکت می¬کنند ( شکل c1). مسیر سیال در شکل ۱ نشان داده شده است. دما در عمق Km100 از ۵۰۰ درجه سانتی¬گراد به ۱۱۵۰ درجه سانتی¬گراد در عمق Km80 افزایش می¬یابد. در طی Km20، ۶۵۰ درجه افزایش می¬یابد که احتمالا یک شیب ماکسیمم را نشان می¬دهد، چون سیستم بر پایه یک سیستم فرورانشی خنک، قدیمی نشان داده شده است. با این وجود افزایش دما طی کاهش فشار در سیتم¬های جریان سیال غیر عادیست و تأثیر مهم روی رفتار شیمیایی دارد.
عنوان لاتین: The chemistry of subduction-zone fluids
فرمت مقاله لاتین: PDF
عنوان ترجمه شده فارسی :شیمی مایعات و سیالات در زون های فرورانش
تعداد صفحات ترجمه: ۱۷
دانلود مقاله انگلیسی همراه با ترجمه روان - شیمی سیالات مناطق فرورانش