اندیشمندان، «سیاست فرهنگی» است که هدف اصلی آن عبارت است از توسعهی هنرها و حفظ یادمانها و میراث هنری.
به چنین دیدگاهی، آنگاه که به عرصه سیاستگذاری عمومی وارد شود، اقلیتی به تولید کالاهای فرهنگی (هنری) مبادرت میورزند و معمولاً سیاستگذاران فرهنگی همّ خود را مصروف تشویق مصرف آن میکنند تا شهروندان بتوانند از آنها استفاده کنند. به عنوان مثال، تولید کتاب در جامعه و اهداء بنکارت کتاب توسط روابطعمومی در این گروه قرار میگیرد. به عبارتی توسعهی فرهنگی نیازمند تولیدات فرهنگی است و مصرف فرهنگ نیازمند حامیان فرهنگی و البته به حمایت مصرف کننده نهایی نیز نیاز دارد وگرنه هرگونه تلاشی در این بخش بینتیجه میماند. این دیدگاه و روش دو کارکرد اصلی دارد: یکی حفظ و ارایهی مؤثر میراث فرهنگی به عامه مردم، و دیگری مساعدت به هنر خلاق و مساعدت به انتشار و گسترگی هنرهاست.
اما در سوی دیگر، دامنهی تعاریف فرهنگ، حفظ یادمانها و میراث فرهنگی را نیز در بر میگیرد که در این بخش هم روابطعمومی و اموربینالملل شرکت مخابرت ایران، در کنار یک مجموعه بزرگتر به نام هیأت امناء موزهها و پیگیری مدیرکل موزههای وزارت ارتباطات، در جهت بازسازی، مرمت و احیای یادمانها، کارهای خوبی را شروع کرده که یکی بعد از دیگری آماده بهرهبرداری میشود و در اینجا هم نیاز به مخاطبان با حمایت سیاستگذاران شدیدتر احساس میشود و همانطور که در مقدمه گفته شد؛ عمارت کلاهفرهنگی میتواند مکانی برای توسعهی فرهنگی باشد.
اما از نگاهی دیگر، مجموعه رفتارها و هنجارها و ارزشهای یک جامعه در حیطهی فرهنگ قرار میگیرد. چنین دیدگاهی عملاً کل جامعه را اعم از افراد، گروهها و اقشار مختلف اجتماعی و نیز بخشهای متناظر با این گروهها، یعنی کار، رفتار اجتماعی و ... را شامل میشود که البته عدهای آن را به امور سیاسی میکشانند که در اینجا اختلافنظرها هم خودنمایی میکند.
چالشهای فرهنگی مخابرات کشور
شبکه تحلیلگران تکنولوژی ایران با توجه به هماهنگیهای صورت گرفته با موسسة عالی آموزش و پژوهش سازمان مدیریت و برنامهریزی (موسسة نیاوران) و در راستای تدوین برنامة چهارم توسعه, نشست هماندیشی پژوهشگران و نظریهپردازان کشور در حوزه مخابرات را با عنوان "چالشها و مشکلات مخابرات کشور در ایجاد زیرساخت ارتباطی فناوری اطلاعات" در بهمنماه سال ۱۳۸۱ برگزار نمود. بخشی از نتایج این هماندیشی با موضوع "چالشهای فرهنگی مخابرات کشور" در زیر ارائه شده است که با هم میخوانیم:
مهندس روزیطلب: بایستی دیدگاه بخش خصوصی و دولتی نسبت به هم تغییر یابد
"دیدگاه بخش خصوصی و دولتی نسبت به هم بسیار غلط است. همیشه دولت نسبت به بخش خصوصی این تصور را داشته که بخش خصوصی قصد دارد مانند یک گرگ، خونش را بمکد و بدین منظور دور خودش یک دیوار آهنی کشیده است. بخش خصوصی نیز همیشه در این فکر بوده که حمله کرده و یک تکه از این گوشت را بکند.
در کشورهای پیشرفته مانند ژاپن هیچ تفاوتی بین بخش خصوصی و دولتی وجود ندارد, یک نفر چه در بخش خصوصی کار کند چه در بخش دولتی یک هدف دارد و آن این است که اول منافع کشورم, بعد خانوادهام و پس از آن خودم تامین شود, در حالیکه ما میگوییم اول خودم، بعد خانوادهام و بعد اگر شد کشورم. این فرهنگ غلط و خطرناک است. در کشور ما تعامل بین بخش خصوصی و دولتی به وجود نیامده است و هنوز یک حالت دوستانه و قانونی پیدا نکردهایم."
"اگرچه خصوصیسازی مشکل برنامهریزی هم دارد، اما مشکل اصلی آن است که خصوصیسازهای ما آدمهای دولتی هستند. کسانی که بیست, سی سال در محیط کاملاً انحصاری دولت رشد کردهاند. مانند کسانی که از اول ابتدایی تا دیپلم زبان فارسی یاد گرفتهاند و حالا میخواهند به زبان
دانلودروابطعمومی و اموربینالملل شرکت مخابرات ایران