لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 23
مریخ
جرم هر سیاره را می توان از روی تناوبهای مداری و نیز فاصله سیاره از قمرها محاسبه کرد . به این ترتیب ، ما به کمک فوبوس و دیموس دریافته ایم که جرم مریخ فقط 11 درصد جرم زمین و حجم آن 16 درصد حجم زمین است . این بدان معناست که چگالی متوسط مریخ کمتر از زمین است ، بنابر این ، بعید است که دارای یک هسته فلزی به بزرگی هسته فلزی زمین باشد .
به سوی تخریب
دانشمندان آمریکایی و روسی به طور جداگانه به این نتیجه رسیده اند که سرعت مداری فوبوس به طوز جزیی در حال افزایش است . نیروی پسای جزر و مدی جاذبه مریخ که فوبوس را به مریخ نزدیکتر می کند ، سبب شتاب گیری این قمر می شود البته این یک فرایند بسیار طولانی است . محاسبه دانشمندان حاکی از آن است که فوبوس در حدود 100 میلیون سال دیگر بر روی سیاره مریخ سقوط خواهد کرد .
دوربین تلویزیونی سفینه مارینز 4 ، 22 عکس به زمین ارسال کرد این عکسها ثابت کردند که تخیلات انسان درباره مریخ به هیچ وجه درست نیست .به جای دنیایی از کانالها ، آب کمیاب ، و به جای سرزمینهای سرسبز و نموگیاهی فصلی ، فقط آتشفشانهای کوچک و بزرگی که سطح این سیاره را آبله گون می کردند ، دیده می شد . مریخ همانند کره ماه خشک و بایر بود مارینز 4 همچنین اطلاعاتی تهیه کرد که نشان می داد فشار جوی سطح مریخ فقط یک در صد زمین است ، یعنی کمتر از ده میلی بار ( فشار جوی زمین هزار میلی بار است ) به علاوه این سفینه کشف کرد که جو سیاره مریخ اساساً از دی اکسید کربن تشکیل شده است و میدان مغناطیسی قابل تشخیص وجود ندارد .
ناپدید شدن آب
سفینه مارینز 9 که در سال 1971 میلادی برای قرار گرفتن در یک مدار 12 ساعتی مریخ پرتاب شده بود به سمت صفحه گذرنده از استوای مریخ سرازیر شد .
دانشمندان در آزمایشگاه پیشرانه جت در پاسادنا واقع در کالیفرنیا در حال کنترل و مشاهده مارینز 9 بودند . آنها انتظار داشتند شکستگیهای عظیمی را که توسط فعالیت آتنشفشانی در پوسته خارجی ایجاد شده است . در سطح سیاره ببینند ، اما مشاهده پدیده دیگری آنها را به شدت شگفت زده کرد سفینه کانالهای گسترده ای را نشان داد که توسط جریان آب ایجاد شده بودند .
این کانالها بی تردید در اثر جریان آب بر روی شیبهای تند به وجود آمده اند واضح است که شبکه ای از نهر ها و رودخانه ها ، آب مناطق وسیعی را زه کشی کرده است . هندسه کانالها بیانگر آن است که آب با سرعت 75 متر بر ثانیه بر روی سطح سیاره جریان یافته است در برخی از نقاط این سیاره دره های سینوسی شکلی به عرض یک کیلومتر و به طول صدها کیلومتر وجود دارد که شبکه های منشعب بزرگی را تشکیل می دهد . گروهی از دانشمندان معتقدند که چنین گودالهای عمیقی تنها در اثر جاری شدن آب به وجود می آیند . تعدادی از دره های مریخ که دارای لبه ضخیم و انشعابات تندی اند – نیز در اثر فرسایش آب به وجود آمده اند .
بر روی تصاویر ارسالی مارینز 9 ، جلگه های سیلابی و تپه های ماسه ای قابل تشخیص بود این عوارض در اثر طغیانهای قوی و متغیر کانالها به وجود آمده اند . گستردگی عرض ظغیانهای قوی و متغییر کانالها به وجود آمده اند . گستردگی عرض طغیانها بیش از 200 کیلومتر و امتداد آنها بیش از دو هزار کیلومتر بوده است این سیلابها ، جزایری به طول 100 کیلومتر و گودالهایی به عمق چند صد متر ایجاد کرده اند .
در حال حاضر ، فشار جوی سطح مریخ اجازه نمی دهد که آب مایع در سطح این سیاره وجود داشته باشد . در چنین فشار جوی پایینی ، آب حتی در دماهای کمتر از نقطه انجماد ، به جوش می آیند برای اینکه سیاره بتواند آبهای سطحی را به صورت مایع در خود نگاه دارد . باید جو ضخیمی داشته باشد آثار جریان آب در سطح این سیاره دلایل کافی برای اثبات این ادعا به دست می دهد که مریخ روزگاری به جای اتمسفر نازک و خشک کنونی ، دارای اتمسفر ضخیمی بوده است .
پوششهای یخی قطبی
بخش اندکی از آب تبخیر شده ، هنوز در جو مریخ وجود دارد . مقدار کمی آب نیز در خاک سیاره در زمینهای یخ زده محبوس شده است این آبها بخشی از پوششهای یخی دائمی قطبها را به وجود آورده اند
طیف سنج مادون قرمز مارینز 9 مشخص کرد که دمای سیاره مریخ در استوا حداکثر 17 درجه سانتیگراد و نواحی و در نواحی قطبی حداقل 120 درجه سانتیگراد است . هنگامی که سیاره در نقطه اوج خود در دورترین فاصله از خورشید قرار دارد در نیمکره جنوبی زمستان است که سردتر از زمستان شمالی است . پوشش یخی زمشتان در جنوب می تواند تا عرض جغرافیایی 55 درجه جنوبی انتداد یابد هنگامی که سیاره به خورشید نزدیکتر می شود ، نواحی شمالی ، زمستان گرمتری دارند در این صورت ، پوشش یخی زمستان
مریخ
