مقاله تولید شیرابه سیلویی ماهی (Fish Silage)

اختصاصی از هایدی مقاله تولید شیرابه سیلویی ماهی (Fish Silage) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این محصول در قالب ورد و قابل ویرایش در 45 صفحه می باشد.

فهرست مطالب

۱- مقدمه ۴
۲- پس زمینه و سابقه ۵
۳- موادخام ۱۰
۴- ترکیب و تغییرات شیمیایی ۱۱
۵- روش‌های تولید ۱۵
۱-۵- خردکردن و قیمه سازی ۱۶
۲-۵- نگهداری بکمک اسید ۱۷
۳-۵- آمیختگی و استخراج ۲۱
۴-۵- ذخیره‌سازی ۲۲
۵-۵-حمل و نقل ۲۴
۶- خواص فیزیکی شیرابه سیلویی ۲۶
۱-۶- ویسکوزیته ۲۷
۲-۶- ویکسوزیته احشاء و شیرابه سیلویی ۲۸
۳-۶- انتقال حرارت ۲۹
۴-۶- خاتمه هیدرولیز ۲۹
۷- خوردگی و پوسیدگی فلز درتولید شیرابه سیلویی ۳۰
۸- فرآوری شیرابه سیلویی ۳۲
۹- کیفیت شیرابه سیلویی ۳۶
۱۰- ارزش غذایی ۴۰
۱۱- نتایج ۴۳

1- مقدمه:

ماهیانی که مناسب مصرف انسان نباشد و همچنین آبزیان صید  برای تولید پودرماهی بکار می‌رود که دارای بازاری جهانی قابل ملاحظه می‌باشد. با اینحال، مداوماً فرآیند و راههای نوینی از مصرف ماهی دریایی، ضایعات ماهی و احشاء‌ ماهی، مورد بررسی و تحقیق قرارمی‌گیرند.

هدف اصلی از تولید سیلانه ماهی ابداع فرآیندهایی با هزینه سرمایه‌گذاری پائین بوده بتوان آنها را در کشتی‌های ماهیگیری و یا درمکانهای کوچک و دورافتاده که درآنها کارخانه‌های پودرماهی ازنظراقتصادی نمی‌توانند فعالیت نمایند، بکار برد. یکی از فرآیندهایی که موردتوجه قرارداشته‌اند نگهداری حفظ کیفیت شیمیایی به ماهی بوسیله اسید یا بازها، توأم با هیدرولیز و یا بدون آن، می‌باشد ]آندرسن،آراسون و یونسون[۱]، ۱۹۸۱؛ را وگلیدبرگ[۲]،۱۹۸۲[. فرآورده‌های حاصل از این فرآیند شیرابه سیلویی ماهی خوانده می‌شود. شیرابه سیلویی ماهی را شاید بتوان بصورت فرآورده‌ای مایع و ساخته شده از ماهی یا اجزایی از ماهی و اسید یا ندرتاً باز (مانند هیدروکسیدسدیم)، توصیف نمود. مایع شدگی (میعان) براثر عمل آنزیمهایی که بطورطبیعی دربدان ماهی حضور دارند. ایجاد شده، و بوسیله اسید که شرایط صحیح برای تجزیه بافتها توسط آنزیم و محدود ساختن رشد باکتریهای فاسدکننده را ایجاد می‌کند، شتاب می‌گیرد. اکثراً اسیدهای آلی (ارگانیک) بطورمتداول برای تولید شیرابه سیلویی از ماهی بکار می‌روند.

شیرابه سیلویی ماهی بصورت تجارتی در اسکاندنیاوی و لهستان مورداستفاده قرارمی‌گیرد. تولید سالانه حدود ۱۲۰۰۰۰تن فرآورده است که عمدتاً با بکاربردن اسیدفرمیک، اسیداستیک و اسیدهای معدنی تولید می‌گردد.

این فرآورده عموماً بعنوان غذا برای ماهی، حیوانات خزدار، خوکها و غیره بکار می‌رود.

۲- پس زمینه و سابقه

تولید شیرابه سیلویی یک ابداع جدید نیست. نخستین بار در فنلاند درسال ۱۹۲۰ توسط ای. آی. ویرتانن[۳]، راوگیلدبرگ[۴]، ۱۹۸۲، معرفی گردید. او علوفه سبز را به کمک آمیزه‌ای از اسیدهای سولفوریک و هیدروکلریک عمل آورد. این روش درسالهای ۱۹۳۰ توسط ادین[۵] برای حفظ و نگهداری و مایع‌سازی انواع مختلف ماهی و ضایعات ماهی، اتخاذ و اقتباس گردید (ادین، ۱۹۴۰). تولید شیرابه سیلویی ماهی در مقیاسی صنعتی درسال ۱۹۴۸ در دانمارک آغاز شد و پس از سه سال بالغ بر ۱۵۰۰۰تن سیلوی ماهی توسط ۱۴شرکت تولید گردید.

پترسن،۱۹۵۱[۶] در آغاز شیرابه سیلویی ماهی فقط توسط اسیدهای معدنی و غیرآلی نظیر اسید هیدروکلریک و اسیدسولفوریک استفاده می‌گردید، با اینحال گرچه این اسیدها نسبتاً ارزان بودند، معذالک بسیار مناسب نبودند زیرا عمل نگهدارنده آنها بدواً هنگامی مؤثر واقع می‌شود که مقدار PH پائین و تاحد ۲می‌باشد (آنرندسن، آراسون و یونسون، ۱۹۸۱). بدین ترتیب لازم است که ماده‌غذایی پیش از آنکه به حیوانات خورانده شود اسیدزدایی گردد (پترسن، ۱۹۵۳). اثر نگهدارنده و حفاظتی بسیاری از اسیدهای آلی از قبیل اسیدفرمیک درسطح PH بالاتری فعال می‌گردد (PH=4). از اینرو در سالهای اخیر اسیدفرمیک بنحو فزاینده‌ای درتولید شیرابه سیلویی بکاربرده شده است.

دریوگسلاوی سابق، آزمونهایی در زمینه اسفاده از انواع مختلف اسیدها و آمیزه‌های اسید در شیرابه سیلویی و بمنظور نگهداری ضایعات و تفاله‌های ساردین بعمل آمدند. نتایج بدست آمده آن بودند که ارزان‌ترنیشان یک آمیزه ۳% اسیدسولفوریک و اسیدفرمیک به نسبت  بود. (لیساک[۷]، ۱۹۶۱). دانشمندان نروژی یک برنامه بزرگ مقیاس پژوهشی را درسال ۱۹۷۴ پیرامون تولید شیرابه سیلویی از احشاء و ضایعات و لقاله‌های ماهی، آغاز نمودند. آنها دریافتند که ارزش غذایی شیرابه سیلویی ازطریق ذخیره‌سازی زوال می‌یابد، که عمدتاً بسبب تجزیه اسیدآمینه تریپتوفان در شرایط اسیدی می‌باشد. هنگامیکه شیرابه سیلویی با علوفه سبز آمیخته می‌گردد چنین مشکلی معمولاً وجود ندارد زیرا گیاهان معمولاً مقدار تریپتوفان پائینی دارند. چنانچه شیرابه سیلویی با علوفه سبز خشک نظیر پودرعلف آمیخته گردد و هوا بتواند آزادانه دراطراف این مخلوط جریان داشته باشد، در آن صورت اسید بیشتر و یا حداقل اسیدفرمیک ۳% برای پیشگیری از رشد قارچ و کپک لازم است. با اینحال استفاده از آمیزه ۵/۱% اسیدفرمیک و پروپیزیک  کفایت می‌کند و این آمیزه نسبت به اسیدفرمیک خالص ارزانتر می‌باشد(گیلدبرگ ورا، ۱۹۷۷)؛  اشتروم[۸]و دیگر تحقیق همراه، ۱۹۸۰؛ یانگارد[۹]، ۱۹۹۱٫ درسالهای اخیر نروژ دارای تولید سالانه ۴۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ تن بوده است و درسال ۱۹۹۲ تولید شیرابه سیلویی از ماهی و ضایعات ماهی حدود ۶۰۰۰۰تن بود. (یانگاردا، ۱۹۹۱، اشتورمو[۱۰]، ۱۹۹۳). با افزودن قند یا حبوبات قندی همراه با لاکترباسیل‌ها به ماهی و ضایعات ماهی می‌توان شیرابه سیلویی تولید نمود. لاکتوباسیل‌ها قند را به اسیدلاکتیک تبدیل می‌نمایند که ماهی را حفظ کرده و شرایط مساعدی برای شیرابه سیلویی ایجاد می‌کند(پترسن، ۱۹۵۳؛ نیلسون و رایدین[۱۱]، ۱۹۶۸). برخی از لاکتوباسیل‌ها علاوه براسید عناصر و مواد دیگری نیز (پادزیست(آنتی بیوتیک)) تولید می‌کنند. که اثر حفاظتی و نگهدارنده‌شان را افزایش می‌دهد. (لیندگِرِن و کِلِوشتروم[۱۲]، ۱۹۷۸؛ شرودر[۱۳]، ۱۹۸۰). این باسیل‌ها درعین حال جلوگیری کننده از اکسیداسیون چربی‌ها نیز تلقی می‌گردند (راوگیلدبرگ، ۱۹۸۲). شیرابه سیلویی تولید شده با لاکتوباسیل‌ها هنوز به مرحله تولیدرسمی نرسیده است. تجربیات تغذیه‌ای با جوجه‌ها نشان داده‌اند که که شیرابه سیلویی تخمیری درمقام غذا بهیچوجه پائین‌تر از شیرابه سیلویی تهیه شده بشیوه مرسوم و قراردادی نمی‌باشد (ویراهادیکوسوما، ۱۹۶۹؛ کومپیانگ، دَروانتو و آریفودین[۱۴]، ۱۹۷۹). این موضوع نیزقابل استنباط است که شیرابه سیلویی نگهداری شده با بکاربردن لاکتوباسیل‌ها ازنظر تولید ارزانتر از شیرابه سلولی نگهداری شده ازطریق موادآلی است علی‌‌الخصوص هنگامیکه ضایعاتی غنی از کربوهیدرات همچون ملاس (شیرما)، آب پنیر(کشک)، و غیره تولید گردند (آرندسن، آراسون و یونسون، ۱۹۸۱).

گرچه شیرابه سیلویی اسیدی متداولترین نوع آنست، معهذا چندین روش شناخته شده دیگر نیز وجود دارند. درکانادا کوشش بعمل آمد که احشاء را بوسیله نیترات حفظ نمایند، با اینحال اثرات حفاظتی و نگهداری‌کننده آن کوتاه بوده و از اینرو برای ذخیره‌سازی و نگهداری درازمدت بسیارسودمند نبود (فری من و هوگلند[۱۵]، ۱۹۵۶). درایسلند تجربیات تغذیه‌ای پیرامون پودرتولید شده از شیرابه سیلویی بازی حاصله از احشاء بعمل آمد، که حاکی از آن بودکه ارزش غذایی آن مشابه ارزش غذایی پودرماهی کپلین[۱۶] مرغوب بوده است (داگبیارتسون[۱۷] و دیگر محقیقین همراه، ۱۹۷۶). ازطرف دیگر، باین موضوع نیز اشاره شده است که در شیرابه سیلویی بازی تاحدودی خطر وارد آمدن صدمه و خسارت به اسیدهای آمینه مهم وجود دارد که می‌تواند منبع به یک سطح تغذیه‌ای پائین‌تر و تاحدی مشخص، خطرناشی از شکل‌گیری لیزینوآلامین گردد – یعنی  اسیدآمینه‌ای که می‌تواند باعث مسمویت درحیوانات شود. (ناشناس، ۱۹۷۶؛ گیلدبرگ ورا، ۱۹۷۷؛ راوگیلدبرگ، ۱۹۸۲).