چکیده :
پدیده نوظهور گرید، به معنای به اشتراک گذاشتن منابع محاسباتی ناهمگون و داده ها بین سازمانهای مستقل که از نظر جغرافیایی پراکنده اند، امروزه بعنوان یک فناوری حیاتی برای اجرای برنامه های با کارایی بالا مطرح شده است. برنامه های کاربردی گرید معمولا نیاز به حجم عظیمی از داده های توزیع شده و یا منابع محاسباتی برای اجرای خود دارند که معمولا در یک سازمان واحد وجود ندارد. با این وجود رسیدن به کارایی بالا در این محیط، به دلیل وجود منابع ناهمگون و ماهیت پویای گرید، بسیار مشکل است و نیاز به توان بالای برنامه نویسی دارد. از آنجا که بسیاری از کاربران گرید، مهندسین و دانشمندان علوم مختلف هستند، نیاز به زبانهای سطح بالایی داریم که ناهمگونی و پویایی محیط گرید را از دید برنامه نویس پنهان کرده و به وی امکان ایجاد برنامه های با کارایی بالا، بدون درگیری با جزئیات سطح پایین گرید را بدهند. در این مقاله یک مدل برنامه نویسی موازی برروی گرید بنام HPF-G ، مبنای زبان متداول HPF که در سیستمهای موازی و توزیع شده کاربرد بسیار زیادی دارد، پیشنهاد شده است. مدل پیشنهادی با به تعویق انداختن زمان تقسیم داده ها تا زمان اجرا، به برنامه این امکان را می دهد تا با بدست آوردن اطلاعات لازم از وضعیت زمان اجرای گرید، داده ها را به نحو مناسبی تقسیم کرده و به کارایی بالاتری دست یابد. کلیه این عملیات توسط خود سیستم انجام شده و نیازی به دخالت برنامه نویس نیست.
HPF-G: یک محیط برنامه نویسی سطح بالا در محیط گرید