مقاله : مقایسه تاثیر فعالیت ترکیبی استقامتی مقاومتی در مقابل مقاومتی استقامتی بر هورمون رشد و عامل رشد شبه انسولینی-1 دختران نابالغ غیر ورزشکار
قالب: PDF
سابقه و هدف: اثرات آنابولیک فعالیت ورزشی در کودکان و نوجوانان بهواسطه هورمون رشد (GH) و عوامل رشد شبه انسولینی (IGF-I) روی میدهند. مطالعه حاضر به تعیین تاثیر فعالیت ترکیبی استقامتی مقاومتی در مقابل مقاومتی استقامتی بر عوامل رشدی دختران نابالغ غیرورزشکار میپردازد.
مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 16 دختر نابالغ (11-9 ساله) شهر تبریز پس از همگنسازی به لحاظ شاخصهای توان هوازی و آمادگی عضلانی، به طور تصادفی به دو گروه فعالیت استقامتی مقاومتی (گروه اول) و گروه مقاومتی استقامتی (گروه دوم) تقسیم شدند. فعالیت هر دو گروه شامل یک بخش استقامتی (20 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 70-60 درصد VO2max روی تردمیل) و یک بخش مقاومتی (شامل حرکات جلو بازو، پشت بازو، پرس سینه، پروانه، بازکردن زانو، پرس پا با شدت 60 درصد یک تکرار بیشینه، یک ست با 12-10 تکرار) با ترتیب اجرای متفاوت بود. قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از فعالیت مقادیر GH و IGF-1 اندازهگیری شد.
نتایج: سطوح GH در هر دو گروه بلافاصله بعد از فعالیت (39/3 در مقابل 8/1 نانوگرم بر میلیلیتر) نسبت به شرایط استراحتی (77/0 در مقابل 72/0 نانوگرم بر میلیلیتر) افزایش معنیداری یافت (017/0=P). با این حال، سطوحGH (97/0 در مقابل 18/0 نانوگرم بر میلیلیتر) به طور قابل توجهی پس از 2 ساعت کاهش یافت (012/0=P). افزایشGH در گروه استقامتی مقاومتی بالاتر از گروه مقاومتی استقامتی بود. سطوح IGF-1 در دو گروه تمرین، قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از فعالیت، اختلاف معنیداری نداشت.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر به نظر میرسد تمرین ترکیبی استقامتی مقاومتی گزینهی تمرینی مناسبتری برای افزایش ترشح عوامل رشدی دختران نابالغ غیرورزشکار باشد.
دانلود مقاله مقایسه تاثیر فعالیت ترکیبی استقامتی مقاومتی در مقابل مقاومتی استقامتی بر هورمون رشد