ایران به سختی توانسته بود پس از تهاجم ویرانگر مغول در سده سیزدهم بار دیگر روی پا بایستد تا این که ناگهان در ربع آخر قرن چهاردهم شخصی به نام تیمور، که به زعم سر پرسی سایکس بزرگترین کشورگشای قاره آسیا لقب گرفت در ایران ظهور کرد. وی که تواسته بود بر تمامی حکمرانان پیروز شود بیست وپنج سال بعدی را صرف تصرف سایر نقاط سرزمین پارس ازجمله گرجستان، ارمنستان، بین‌النهرین و سوریه نمود. وی بغداد را چپاول کرد، دمشق را در هم کوبید، دهلی را غرات کرد و مسکو را ویران ساخت. ارتش سلطان مملوک درهم کوبیده شد و سلطان بایزید عثمانی دستگیر و زندانی شد. تقریباً تیمور هر جا که رفت نهر خون به راه می‌انداخت و همه جا را ویران می‌ساخت. ای .جی براون در ذکر نمونه‌هایی از اقدامات او چنین می‌گوید: از جمله اقدامات او قتل‌عام مردم سیستان در سال 84-1383/785 است که در این واقعه وی دستور داد نزدیک به دو هزار زندانی را لای دیوار مدفون کنند و ساختمانی بنا سازند. نمونه دیگر کشتار توأم با خونسردی یکصد هزار اسیر هندی در نزدیک دهلی در سال 801(دسامبر 1398( ، زنده به گور کردن چهارهزار ارمنی در سال 1-1400/803 و ساختن بیست مناره بلند از جمجمه انسان در دمشق و حلب در همان سال بود. هم‌چنین کشتارهفتاد هزار تن از ساکنان شهر اصفهان در سال 789 (نوامبر 1387) از جمله سایر اقدامات او به شمار می‌رود.
درعین حال، وی با تمام کشتارهای که مرتکب می شد، همچنان ازعبادت غافل نمی‌شد ، به زیارت اماکن مقدس می رفت وبرای مردان بزرگ و فرهیخته احترام فراوانی قائل بود. وی در اقدامی تصمیم گرفت پایتخت خود،شهر سمرقند را به نشانه شکوه و جلال خود به مرکز دانش و هنر تبدیل کند. وی برای به سامان رساندن این هدف خود تمامی معماران، هنرمندان واستادان فن را از سرتاسر سرزمین های مغلوب شده فارس و بین‌النهرین به سمرقند فراخواند تا در آن شهر تندیس‌های او را بسازند و در کارگاه‌هایی که به دستور شاه بنا شده بود، مشغول به کار شوند.
اعقاب تیمورحامیان بزرگ هنر و ادب بدند و و برخی از آن ها استعداد هنری و ادبی چشمگیری از خود نشان دادند.
دوران طولانی حکمرانی شاهرخ، پسر تیمور (1405تا 1447)، دورانی نسبتاً توام با آرامش و رونق را به ایران آورد و هرات، پایتخت او به مرکز بزرگی برای کارهای هنری تبدیل گشت. اما دربار سلطان حسین بایقرا (1506-1407) که آن نیز در هرات بود بیش از هرجای دیگری محل درخشش هنر و ادبیات بود . شاید یکی از تعارض های جالب تاریخ ایران این باشد که تیمورنیز همانند چنگیزخان مغول با وجود تمام ستم‌هایی که روا داشت، اما نه تنها راه پیشرفت هنر ایران را مسدود نکرد بلکه دوران حکومت او و فرزندانش شاهد یکی از درخشان‌ترین دوره‌های هنری ایران بود. گویی نیروهای خلاقه ایرانیان هیچ کاری با وقایع سیاسی و فجایع نظامی نداشت و حتی در پرآشوب ترین شرایط و رخدادها نیز راه خود را ادامه می‌داد.
این مقاله به صورت ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 105 صفحه آماده پرینت می باشد
چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد
مقالات را با ورژن office2010 به بالا باز کنید
هنر فلزکاری دوره تیموری در ایران
