لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 7
شیوع عوارض دیررس ختنه دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی شهر
خرم آباد در نیمسال تحصیلی 81-80
مقدمه
ختنه از جمله اعمال جراحی شایعی بشمار می رود که در ایران و سایر جوامع اعم از کشورهای مسلمان و غیر مسلمان انجام میگیرد (1، 2). عمل جراحی ختنه حدود پانزده هزار سال قدمت دارد. تا قبل از قرن نوزدهم بیشتر جنبه مذهبی وسنتی داشته؛ ولی بعد ازآن با مشخص شدن فواید طبی(بهداشتی- درمانی) از نظر علمی هم در کشورهای پیشرفته توصیه ورایج گردیده است (3). این عمل توسط افراد مختلفی چه از طیف پزشکی و چه از سوی افراد محلی صورت می گیرد. وجود ضعف تکنیکی می تواند باعث بر جای ماندن عوارض خطرناک زودرس و دیر رس شود. عوارض زودرس شامل خونریزی، عفونت، احتباس ادراری، هماتوم، ایسکمی و نکروز گلانس و آمپوتاسیون آلت می باشد (4، 5، 6). عوارض دیر رس شامل کوردی، ختنه نا کامل، تنگی مه آ، کم آمدن و زیاد آمدن پره پوس، چرخش آلت و گرانولوم محل ختنه و هیپوسپادیاس ختنه شده و...... می باشد (4، 5، 6).
بیشترین عامل مؤثر در ایجاد عوارض ختنه ناشی از ضعف تکنیکی است و علاوه بر آن مراقبت های نا کافی هم در بروز عوارض دخیل هستند. عوارض ناشی از ختنه ممکن است توسط گروههای مختلف از جمله جراحان، پزشکان اطفال، پزشکان عمومی، پرستاران و سایر کادر بهداشتی و درمانی از یکطرف و افراد بومی و سنتی از طرف دیگر بوجود بیاید (7).
تا کنون چندین مطالعه در ارتباط با سن مناسب ختنه، بررسی عوارض زودرس ختنه، اثر انجام ختنه در کاهش میزان بروز عفونت ادراری و مطالعات مختلفی در رابطه با مقایسه روشهای انجام ختنه در ایران انجام شده است (3، 5، 7، 8)؛ ولی مطالعه منتشر شده ای در ارتباط با عوارض دیر رس ختنه در ایران وجود ندارد. به این دلیل مطالعه انجام شده فوق از این نظر منحصر به فرد می باشد.
با توجه به اینکه هنوز هم در نقاطی از کشور ما ختنه به روش سنتی و توسط افراد محلی رواج دارد. تلاش جهت رفع عوارض احتمالی قابل حل ختنه توسط افراد بومی می تواند مورد توجه قرار بگیرد.
مواد و روشها
این پژوهش یک مطالعه توصیفی ـ مقطعی بود که بر روی دانش آموزان پسر مقطع ابتدائی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 81-80 انجام گر فته است. ابتدا به طریق نمونه گیری تصادفی منظم و با استفاده از تکنیک نمونه گیری احتمال متناسب با حجم از مجموع 33 مدرسه ابتدائی پسرانه ناحیه یک آموزش و پرورش، 11 مدرسه واز 34 مدرسه ابتدائی ناحیه دو، 10 مدرسه انتخاب شد. سپس انتخاب این نمونه ها از پایه اول تا پنجم هر کدام جداگانه به گروههایی با میانگین 30 نفر (تعداد تخمینی یک کلاس درس) به طور تصادفی منظم در نظر گرفته شد. در مجموع از هر پنج پایه تحصیلی 150 نفر بصورت تقریبی از هر مدرسه انتخاب شدند.
با توجه به اینکه نمونه گیری فوق بر اساس احتمال مناسب با حجم وسپس خوشه ای طراحی گردیده بود، جهت پیشگیری از ایجاد مشکل، حجم نمونه دو برابر میزان محاسبه شده توسط فرمول بر آورد گردید. حجم نمونه نهایی این مطالعه مستلزم بدست آوردن میزان تقریبی درصد عدم همکاری بود. لذا طی یک مطالعه مقدماتی ضریب عدم همکاری بر اساس 5 درصد میزان پاسخ ندادن محاسبه شد. لذا با در نظر گرفتن سطح اعتماد 95 درصد و میزان شیوع احتمالی 2 درصد (p=12) حجم نمونه 3200 نفر انتخاب شد که در این مطالعه3205 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از تصویب طرح و کسب معرفی نامه و هماهنگی با آموزش و پرورش معاینه گران آموزش دیده شامل کارورزان رشته پزشکی و متخصصین اورولوژی و جراحی عمومی بعنوان ناظر معاینه به مدارس مورد نظر مراجعه و پس از توجیه مسئولین مدارس و دانش آموزان، معاینه دانش آموزان منتخب به صورت محرمانه و در یک اتاق جداگانه انجام شد. در صورتیکه در معاینه افراد نکات مثبتی مبنی بر عارضه ای دیده می شد و یا مشکوک بود معاینه کاملتر توسط اورولوژیست یا جراح عمومی انجام می شد. همچنین با والدین دانش آموزان دارای عارضه موضوع در میان گذاشته می شد. که هم از نظر تکمیل پرسشنامه طرح و هم از نظر درمانی حائز اهمیت بود. برای مطالعه پرسشنامه ای شامل دو قسمت الف و ب طراحی شد. قسمت الف به هنگام معاینه نمونه ها تکمیل شد که اطلاعات مربوط به معاینه و وجود عارضه در آن درج شده بود. موارد مثبتی که توسط ارولوژیست و جراح عمومی ناظر تائید می شدند، جهت تکمیل قسمت ب پرسشنامه با حضور ولی دانش آموز انجام می شد. این قسمت پرسشنامه شامل اطلاعات لازم جهت دستیابی به اهداف ویژه طرح بود. در قسمت الف پرسشنامه آدرس فرد وجود داشت که در صورت عدم مراجعه والدین جهت تکمیل پرسشنامه به منزل آنها مراجعه واطلاعات لازم گرفته می شد. اطلاعات درج شده در پرسشنامه های تحقیقاتی بعد از ورود به کامپیوتر توسط نرم افزار spss 9 آنالیز گردید و شاخص های توصیفی بدست آمده بصورت جداول فراوانی ارائه شدند.
یافته ها
در این مطالعه تعداد 3205 دانش آموز مدارس ابتدائی در محدوده سنی 13-7 در پنج پایه تحصیلی ابتدائی مورد مطالعه قرار گرفتند که از تعداد 237 نفر، 4/7 درصد دارای عوارض دیررس ختنه بودند. در بین عوارض ایجاد شده اضافه آمدن پره پوس بیشترین میزان فراوانی را داشت (3/39 درصد). (جدول شماره 1).
جدول شماره 1ـ توزیع فراوانی دیررس ختنه در دانش آموزان پسر
متغیر
فراوانی
مطلق
نسبی
اضافه آمدن پره پوس
93
3/39
کم آمدن پره پوس
36
2/15
تنگی مه آ
29
2/12
گرانوم ناحیه بخیه
22
3/9
اضافه آمدن پوست
20
5/8
روتیشن
17
2/7
کوردی
8
3/3
کم آمدن پریوس
6
5/2
هیپوسپادیاس ختنه شده
6
5/2
جمع
237
100
از 237 دانش آموز ختنه شده ای که عارضه دار شده بودند. 223 نفر ساکن شهر و 14 نفر ساکن روستا بودند. از لحاظ فرهنگی سرپرست 64 نفر بی سواد، 20 نفر کم سواد (در حدخواندن و نوشتن)، 42 نفر سواد ابتدائی، 34 نفر سواد در حد راهنمایی، 49 نفر در حد دیپلم و 18 نفر دارای تحصیلات عالی بودند. 153 مورد از ختنه های عارضه دار شده در منزل و 80 مورد در واحد های بهداشتی و درمانی (بیمارستان ومطب) ودر 4 مورد هم در محلی غیر از ایندو مکان انجام شده بود (جدول شماره 2).
جدول شماره 2ـ توزیع فراوانی دیررس ختنه در دانش آموزان پسر بر اساس محل انجام ختنه
محل انجام ختنه
متغیر
واحد بهداشتی درمانی (بیمارستان ـ مطب)
منزل
محل دیگر
جمع
اضافه آمدن پره پوس
18
73
2
93
کم آمدن پره یوس
13
22
1
36
تنگی مه آ
17
12
0
29
گرانوم ناحیه بخیه
8
13
1
22
اضافه آمدن پوست
5
15
0
20
روتیشن
7
10
0
17
کوردی
7
1
0
8
کم آمدن پره پوس
4
2
0
6
هیپوسپادیاس ختنه شده
1
5
0
6
جمع
80
153
4
237
بیشترین تعداد ختنه های عارضه دار شده توسط افراد محلی انجام شده بود (110 نفر). 57 مورد مربوط به پزشکان عمومی، 44 مورد مربوط به پزشکان متخصص و 26 مورد هم مربوط به دیگر اعضای کادر بهداشتی از قبیل پرستاران و بهیاران و.... بود (جدول شماره 3).
بیشترین عارضه ناشی از ختنه توسط افراد محلی مربوط به اضافه آمدن پره پوس بود (53 درصد). تنگی مه آ شایع ترین عارضه ختنه کردن توسط پزشکان متخصص بود. سه
مقاله درباره شیوع عوارض دیررس ختنه دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی
