تحقیق درباره عوارض طولانی مدت درد در نوزادی

اختصاصی از هایدی تحقیق درباره عوارض طولانی مدت درد در نوزادی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 12

عوارض طولانی مدت درد در نوزادی

مسایل

اختلاف نظرهای قابل توجه و نیز بحث‌های داغ زیادی در رابطه با عوارضی کوتاه و بلندمدت درد در اوایل نوزادی وجود دارد. تا سالهای اخیر، نوزادان جهت انجام بسیاری پروسه‌ها و حتی بعضی اعمال جراحی کوچک هیچگونه تسکین دردی دریافت نمی‌کردند. چنین برخوردهایی تا حدی به خاطر ترسی ناشی از خطرات و عوارض کاربردی داروهای مسکن درد در نوزادان توجیه می‌شده است. بعلاوه، چنین ایدة پر طرفداری نیز وجود داشت که نوزادان درد را به عنوان یک پدیدة ناراحت کننده درک نمی‌کنند و همچنین درد را به یاد نیز نخواهند آورد. یا اینکه در صورتی که درد را به عنوان پدیده‌ای ناخوشایند تجربه می‌کنند، عواقب و یا عوارض پایداری نخواهد داشت. در روش تجزیه روانی این نظریه توسط فعالیت‌های Qtto Rank تغییرات گسترده‌ای یافته است. وی پیشنهاد کرده است که تروما، یا درد ناشی از تولد عوارض عاطفی بلند مدتی باقی می‌گذارد.

این نظریه که تجربة زود هنگام عواقب طولانی مدت قابل توجهی دارد در بسیاری از زمینه‌های علم اعصاب کاربرد گسترده دارد. بعنوان مثال، تجربه بنیانی زود هنگام بطرز قابل توجهی باعث بلوغ کورتکس بینایی می‌شود. مشابهاً دوره‌های حساس یادگیری و نیز شکل‌گیری زبان نیز به خوبی شاخته شده‌اند.

بهمین دلیل موجه است اگر بپرسیم که آیا مطالعات اخیر حیوانی و انسانی روی درد در دوران نوزادی می‌توانند دیدگاهی از عوارض طولانی مدت درد و درمان درد در اوایل دوران نوزادی ارایه نمایند. بطور خاص ما می‌توانیم مقاومت‌های مربوط به سن را در عوارض درد بالینی و تجربی مطالعه کنیم.

مطالعات حیوانی

پاسخ‌های به آسیب و جراحت بطور گسترده‌ای توسط Fitzegerald و همکارانش در موش‌های تازه به دنیا آمده مطالعه شده‌اند. قطع عصب سیاتیک و در موش‌های نوزاد باعث از دست رفتن بیشتر سلولهای گالگلیون شاخ خلفی در مقایسه با موش‌های بزرگتر شده است. زخم‌های جلوی در موش‌ها در اوایل دوره نوزادی افزایش عصب‌گیری انبوهی را که برای مدت چند هفته باقی می‌ماند نشان می‌دهند. افزایش عصب‌گیری همراه با کاهش آستانه پس کشیدن به تحریک توسط سوزن‌های Von Freg بوده است. افزایش عصب‌گیری در موش‌های بزرگتر که زخم‌های قابل مقایسه‌ای داشتند دیده نشده است. Fitzage و همکارانش نشان دادند که چنین افزایش عصب‌گیری‌ای وابسته به فاکتور رشد عصبی نمی‌باشد. رفلکس پس کشیدن فلکسیون به تحریک پوستی در موش‌های نوزاد در مقایسه با موش‌های بزرگتر در آستانه پایین‌تری بوجود می‌آیند و حساس شدن و عدم عادت کردن به تحریک‌های مکرر بر خلاف موش‌های بزرگتر است. این تفاوت‌های مربوط به سن در اثر تغییرات میزان تحریک پذیری سلولهای نخاعی مرکزی است تا حساس شدن گیرنده‌های محیطی Abbott و Guy گزارش کرده‌اند که پاسخ‌های آنالژزیک به درد التهابی با مخدرها در موش‌های یکروزه ممکن است متناسب با سن 25 هفتگی پس از لقاح در انسان باشد. مهم این که آثار رفتاری مورفین در این مطالعه فقط بخاطر خواص آرامش بخشی آن نبوده و بطور واضحی از آثار مشاهده شده پس از تزریق پنتوباربیتال متمایز می‌باشند.

Dickenson و همکارانش بعضی مطالعات اخیر را جهت ارایه یک سیستم مخدری جمع بندی نموده‌اند. گیرنده‌های mu و kappa در نخاع موش‌های خیلی جوان دیده می‌شوند اما گیرنده‌های delta تا هفته دوم پس از تولد مشاهده نخواهند شد. تعداد گیرنده‌های mu و kappa در هفته اول زندگی افزایش یافته و سپس در طی چند هفته به مقادیر بزرگسالی کاهش می‌یابند. پارلایت گیرنده‌ها مشابه انواع آن در بزرگسالان است.

Rahman و همکارانش اطلاعات اولیه جانبی ارایه کرده‌اند که بر اساس آن درد التهابی و تجویرمورسین در روز اول تولد باعث بروز عوارض بلندمدت خواهد شد. سه روز درد التهابی که از روز اول تولد شروع شده است تغییری در پی دردی نخاعی مورفین در موش‌های بالغ ایجاد نکرده است اما میزان اثر نالوکسان در برگشت آثار مخدرها در بزرگسالان را کاهش داده است. تجویز مورفین به موش‌های بدون درد باعث ایجاد شیفت به راست منحنی دز پاسخ مخدرها در بزرگسالان شده است. جالب این که گروهی از موش‌های نوزاد که درد التهابی داشتند و مورفین نیز دریافت نمودند پاسخ‌های طبیعی بالغ به مخدرها و میزان برگشت پذیری طبیعی با نالوکسان داشته‌اند. کاربردهای بالقوه این یافته بسیار مهم می‌باشند: آثار طولانی مدت مخدرها بر اساس اینکه آیا مخدر جهت درد مصرف می‌شود یا خیر متفاوت است.

Anand و همکارانش موش‌های نوزادی را که در معرض تحریکات دردناک مکرر قرار می‌گرفته‌اند بررسی کردند. وزن‌گیری در موش‌های کنترل از موشی‌هایی که مداوماً مورد آسیب قرار گرفته‌اند بیشتر بوده است. موش‌های مابقی که در دوره نوزادی تحریکات دردناک مکرر دریافت کرده بودند دوره نهفتگی کوتاهتری برای پس زدن در مقایسه با موش‌های کتترل داشته‌اند. موش‌های بالغی که آسیب‌های مکرر نوزادی دیده بودند افزایش ترجیح برای الکل، افزایش نهفتگی در رفتارهای پس زدنی دفاعی و یا کاوشگرانه او یک حافظه شیمیایی حسی طولانی در آزمایش تمایز طبیعی نشان داده‌اند. اهمیت این تغییرات رفتاری در موش‌های بالغ در واقع موضوع اختلاف نظر است و تفسیر این اطلاعات باید با احتیاط انجام پذیرد.

مطالعات بالینی

مقاله درباره شیوع عوارض دیررس ختنه دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی

اختصاصی از هایدی مقاله درباره شیوع عوارض دیررس ختنه دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 7

شیوع عوارض دیررس ختنه دانش آموزان پسر مدارس ابتدایی شهر

خرم آباد در نیمسال تحصیلی 81-80

مقدمه

ختنه از جمله اعمال جراحی شایعی بشمار می رود که در ایران و سایر جوامع اعم از کشورهای مسلمان و غیر مسلمان انجام میگیرد (1، 2). عمل جراحی ختنه حدود پانزده هزار سال قدمت دارد. تا قبل از قرن نوزدهم بیشتر جنبه مذهبی وسنتی داشته؛ ولی بعد ازآن با مشخص شدن فواید طبی(بهداشتی- درمانی) از نظر علمی هم در کشورهای پیشرفته توصیه ورایج گردیده است (3). این عمل توسط افراد مختلفی چه از طیف پزشکی و چه از سوی افراد محلی صورت می گیرد. وجود ضعف تکنیکی می تواند باعث بر جای ماندن عوارض خطرناک زودرس و دیر رس شود. عوارض زودرس شامل خونریزی، عفونت، احتباس ادراری، هماتوم، ایسکمی و نکروز گلانس و آمپوتاسیون آلت می باشد (4، 5، 6). عوارض دیر رس شامل کوردی، ختنه نا کامل، تنگی مه آ، کم آمدن و زیاد آمدن پره پوس، چرخش آلت و گرانولوم محل ختنه و هیپوسپادیاس ختنه شده و...... می باشد (4، 5، 6).

بیشترین عامل مؤثر در ایجاد عوارض ختنه ناشی از ضعف تکنیکی است و علاوه بر آن مراقبت های نا کافی هم در بروز عوارض دخیل هستند. عوارض ناشی از ختنه ممکن است توسط گروههای مختلف از جمله جراحان، پزشکان اطفال، پزشکان عمومی، پرستاران و سایر کادر بهداشتی و درمانی از یکطرف و افراد بومی و سنتی از طرف دیگر بوجود بیاید (7).

تا کنون چندین مطالعه در ارتباط با سن مناسب ختنه، بررسی عوارض زودرس ختنه، اثر انجام ختنه در کاهش میزان بروز عفونت ادراری و مطالعات مختلفی در رابطه با مقایسه روشهای انجام ختنه در ایران انجام شده است (3، 5، 7، 8)؛ ولی مطالعه منتشر شده ای در ارتباط با عوارض دیر رس ختنه در ایران وجود ندارد. به این دلیل مطالعه انجام شده فوق از این نظر منحصر به فرد می باشد.

با توجه به اینکه هنوز هم در نقاطی از کشور ما ختنه به روش سنتی و توسط افراد محلی رواج دارد. تلاش جهت رفع عوارض احتمالی قابل حل ختنه توسط افراد بومی می تواند مورد توجه قرار بگیرد.

مواد و روشها

این پژوهش یک مطالعه توصیفی ـ مقطعی بود که بر روی دانش آموزان پسر مقطع ابتدائی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 81-80 انجام گر فته است. ابتدا به طریق نمونه گیری تصادفی منظم و با استفاده از تکنیک نمونه گیری احتمال متناسب با حجم از مجموع 33 مدرسه ابتدائی پسرانه ناحیه یک آموزش و پرورش، 11 مدرسه واز 34 مدرسه ابتدائی ناحیه دو، 10 مدرسه انتخاب شد. سپس انتخاب این نمونه ها از پایه اول تا پنجم هر کدام جداگانه به گروههایی با میانگین 30 نفر (تعداد تخمینی یک کلاس درس) به طور تصادفی منظم در نظر گرفته شد. در مجموع از هر پنج پایه تحصیلی 150 نفر بصورت تقریبی از هر مدرسه انتخاب شدند.

با توجه به اینکه نمونه گیری فوق بر اساس احتمال مناسب با حجم وسپس خوشه ای طراحی گردیده بود، جهت پیشگیری از ایجاد مشکل، حجم نمونه دو برابر میزان محاسبه شده توسط فرمول بر آورد گردید. حجم نمونه نهایی این مطالعه مستلزم بدست آوردن میزان تقریبی درصد عدم همکاری بود. لذا طی یک مطالعه مقدماتی ضریب عدم همکاری بر اساس 5 درصد میزان پاسخ ندادن محاسبه شد. لذا با در نظر گرفتن سطح اعتماد 95 درصد و میزان شیوع احتمالی 2 درصد (p=12) حجم نمونه 3200 نفر انتخاب شد که در این مطالعه3205 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از تصویب طرح و کسب معرفی نامه و هماهنگی با آموزش و پرورش معاینه گران آموزش دیده شامل کارورزان رشته پزشکی و متخصصین اورولوژی و جراحی عمومی بعنوان ناظر معاینه به مدارس مورد نظر مراجعه و پس از توجیه مسئولین مدارس و دانش آموزان، معاینه دانش آموزان منتخب به صورت محرمانه و در یک اتاق جداگانه انجام شد. در صورتیکه در معاینه افراد نکات مثبتی مبنی بر عارضه ای دیده می شد و یا مشکوک بود معاینه کاملتر توسط اورولوژیست یا جراح عمومی انجام می شد. همچنین با والدین دانش آموزان دارای عارضه موضوع در میان گذاشته می شد. که هم از نظر تکمیل پرسشنامه طرح و هم از نظر درمانی حائز اهمیت بود. برای مطالعه پرسشنامه ای شامل دو قسمت الف و ب طراحی شد. قسمت الف به هنگام معاینه نمونه ها تکمیل شد که اطلاعات مربوط به معاینه و وجود عارضه در آن درج شده بود. موارد مثبتی که توسط ارولوژیست و جراح عمومی ناظر تائید می شدند، جهت تکمیل قسمت ب پرسشنامه با حضور ولی دانش آموز انجام می شد. این قسمت پرسشنامه شامل اطلاعات لازم جهت دستیابی به اهداف ویژه طرح بود. در قسمت الف پرسشنامه آدرس فرد وجود داشت که در صورت عدم مراجعه والدین جهت تکمیل پرسشنامه به منزل آنها مراجعه واطلاعات لازم گرفته می شد. اطلاعات درج شده در پرسشنامه های تحقیقاتی بعد از ورود به کامپیوتر توسط نرم افزار spss 9 آنالیز گردید و شاخص های توصیفی بدست آمده بصورت جداول فراوانی ارائه شدند.

یافته ها

در این مطالعه تعداد 3205 دانش آموز مدارس ابتدائی در محدوده سنی 13-7 در پنج پایه تحصیلی ابتدائی مورد مطالعه قرار گرفتند که از تعداد 237 نفر، 4/7 درصد دارای عوارض دیررس ختنه بودند. در بین عوارض ایجاد شده اضافه آمدن پره پوس بیشترین میزان فراوانی را داشت (3/39 درصد). (جدول شماره 1).

جدول شماره 1ـ توزیع فراوانی دیررس ختنه در دانش آموزان پسر

متغیر

فراوانی

مطلق

نسبی

اضافه آمدن پره پوس

93

3/39

کم آمدن پره پوس

36

2/15

تنگی مه آ

29

2/12

گرانوم ناحیه بخیه

22

3/9

اضافه آمدن پوست

20

5/8

روتیشن

17

2/7

کوردی

8

3/3

کم آمدن پریوس

6

5/2

هیپوسپادیاس ختنه شده

6

5/2

جمع

237

100

از 237 دانش آموز ختنه شده ای که عارضه دار شده بودند. 223 نفر ساکن شهر و 14 نفر ساکن روستا بودند. از لحاظ فرهنگی سرپرست 64 نفر بی سواد، 20 نفر کم سواد (در حدخواندن و نوشتن)، 42 نفر سواد ابتدائی، 34 نفر سواد در حد راهنمایی، 49 نفر در حد دیپلم و 18 نفر دارای تحصیلات عالی بودند. 153 مورد از ختنه های عارضه دار شده در منزل و 80 مورد در واحد های بهداشتی و درمانی (بیمارستان ومطب) ودر 4 مورد هم در محلی غیر از ایندو مکان انجام شده بود (جدول شماره 2).

جدول شماره 2ـ توزیع فراوانی دیررس ختنه در دانش آموزان پسر بر اساس محل انجام ختنه

محل انجام ختنه

متغیر

واحد بهداشتی درمانی (بیمارستان ـ مطب)

منزل

محل دیگر

جمع

اضافه آمدن پره پوس

18

73

2

93

کم آمدن پره یوس

13

22

1

36

تنگی مه آ

17

12

0

29

گرانوم ناحیه بخیه

8

13

1

22

اضافه آمدن پوست

5

15

0

20

روتیشن

7

10

0

17

کوردی

7

1

0

8

کم آمدن پره پوس

4

2

0

6

هیپوسپادیاس ختنه شده

1

5

0

6

جمع

80

153

4

237

بیشترین تعداد ختنه های عارضه دار شده توسط افراد محلی انجام شده بود (110 نفر). 57 مورد مربوط به پزشکان عمومی، 44 مورد مربوط به پزشکان متخصص و 26 مورد هم مربوط به دیگر اعضای کادر بهداشتی از قبیل پرستاران و بهیاران و.... بود (جدول شماره 3).

بیشترین عارضه ناشی از ختنه توسط افراد محلی مربوط به اضافه آمدن پره پوس بود (53 درصد). تنگی مه آ شایع ترین عارضه ختنه کردن توسط پزشکان متخصص بود. سه

تحقیق درباره عوارض مزمن مرض قند

اختصاصی از هایدی تحقیق درباره عوارض مزمن مرض قند دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

عوارض مزمن مرض قند

عوارض دیابت

اولین چیزی که شما باید بدانید این است که فقط بخاطر اینکه شما دچار دیابت هستید عوارض آن لزوماً ایجاد نمی شوند. تحقیقات دقیق نشان داده است که هرچه شما بهتر میزان قند خونتان را کنترل نمایید، احتمال کمتری دارد که به عوارض و مشکلات آن گرفتار شوید. با دانستن این مطلب، بسیاری از افراد می کوشند که بیشتر مراقب میزان قند خونشان باشند.در کنار کنترل خوب میزان قند خون، عدم استعمال سیگار نیز می تواند احتمال بروز عوارض را کاهش دهد.تمام عوارضی که در صفحات بعد گفته می شوند در افراد سیگاری بیشتر دیده می شوند. به همین دلیل افراد سیگاری باید هرچه سریعتر از استعمال آن خودداری نمایند تا دچار این عوارض نگردند.

عوارض کلیوی

کلیه ها بعنوان یک فیلتر و تصفیه کننده، خون را تصفیه نموده و آب اضافی و مواد زائد را از آن جدا می‌کند و بصورت ادرار از بدن خارج می‌سازد. در افراد دیابتی، بعلت تجمع قند در رگهای کوچک کلیه، کلیه ها دچار صدمه می‌گردند. این وضعیت شبیه به ایجاد یک سوراخ بزرگ در یک چای صاف کن می‌باشد. در این حالت، موادی که باید بطور طبیعی در بدن حفظ شوند، از طریق این تصفیه صدمه دیده، از طریق ادرار از بدن خارج می شوند.یکی از موادی که در هنگام خرابی کلیه ها در ادرار ظاهر می گردد، پروتئین می باشد. یک پروتئین ویژه به نام آلبومین در مراحل اولیه صدمه به کلیه ها در ادرار دیده می‌شوند. بنابراین انجام آزمایش ادرار همراه با آزمایش خون می‌تواند بسیار با اهمیت باشد. گاهی اوقات ممکن است بر اثر عفونت ادراری، در ادرار آلبومین دیده می شود که می‌توان این حالت را از وضعیت قبلی تشخیص داد.گرفتاری اعصاب

دیابت می‌تواند به دو طریق باعث صدمه به اعصاب شود: اول اینکه ممکن است با اختلال در خونرسانی آنها، موجب آسیب به عصب شود (مثل چشمها و کلیه ها) و دیگر اینکه با وارد آوردن صدمه مستقیم به عصب بعلت بالا بودن قند خون، باعث آن شود. هرگونه آسیب عصبی را اصطلاحاً نوروپاتی می گویند. براساس اینکه کدام یک از سه نوع عصب آسیب می بیند، نتیجه آن متفاوت خواهد بود.

اعصاب حرکتی:

 اعصاب حرکتی حامل پیغامهای عصبی از مغز به عضلات می باشند و به این طریق باعث انقباض عضلات می گردند. آسیب به این نوع اعصاب را اصطلاحاً نوروپاتی حرکتی می نامند و می تواند منجر به از دست رفتن فعالیت عضلات کوچک دستها یا پاها شود. در چنین مواردی انگشتان پاها به سمت بالا چنگ می شوند و انگشتان دستها هم ضعیف می گردند.اعصاب حسی:

 اعصاب حسی موجب شناسایی حسهای درد، لمس، حرارت و سایر حس‌ها شده و این پیغامها را به سمت مغز می‌فرستند. نوروپاتی حسی می تواند ابتدا باعث حساس شدن و درد پاها شود اما بتدریج پاها بی‌حس شده و هیچ حسی را متوجه نمی‌شود.اعصاب خودکار:

اعصاب خودکار یا اتونومیک مسئل کنترل عملکردهای خودکار بدن مثل فعالیت روده‌ها و مثانه‌ها می‌باشد. نوروپاتی خودکار نسبتاً ناشناخته بوده و بیشتر در روده‌ها و مثانه اختلال ایجاد می‌کند. این نوروپاتی می‌تواند باعث یبوست یا اسهال شود و گاهی اوقات شخص ممکن است از استفراغ‌های مکرر رنج ببرد. همچنین در مردها ممکن است مشکلاتی در توانایی جنسی آنها ایجاد شده و این توانایی کاهش یابد. با اینحال اکثر این مشکلات را می‌توان با دارو درمانی بهبود بخشید.توانایی جنسی

توانایی مردان به داشتن یک نعوظ طبیعی، بستگی به خونرسانی خوب شریانهایی که آلت تناسلی را خونرسانی می کنند و نیز اعصابی که باعث انقباض وریدهای آن می شوند، دارد.با اینحال اهمیت زیادی که بخاطر داشته باشیم که ناتوانی جنسی می تواند به غیر از مشکلات بدنی، بعلت مشکلات روانی نیز ایجاد شود، خواه شما به دیابت مبتلا باشید یا نباشید. بنابراین تمام مشکلات جنسی خود را با پزشک در میان بگذارید تا او بتواند درمان مناسب را برای شما انتخاب نماید.گرفتاری پوستی

تعداد کمی از مبتلایان به مرض قند ممکن است بعلت صدمات رگهای کوچک، دچار مشکلات پوستی شوند. در صورت وقوع چنین مشکلی، پوست روی استخوان ساق پا، قرمز و نازک می‌گردد که به آن اصطلاحاً نکروبیوزلیپویدیکا

عوارض طولانی مدت درد در نوزادی

اختصاصی از هایدی عوارض طولانی مدت درد در نوزادی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

عوارض طولانی مدت درد در نوزادی

مسایل

اختلاف نظرهای قابل توجه و نیز بحث‌های داغ زیادی در رابطه با عوارضی کوتاه و بلندمدت درد در اوایل نوزادی وجود دارد. تا سالهای اخیر، نوزادان جهت انجام بسیاری پروسه‌ها و حتی بعضی اعمال جراحی کوچک هیچگونه تسکین دردی دریافت نمی‌کردند. چنین برخوردهایی تا حدی به خاطر ترسی ناشی از خطرات و عوارض کاربردی داروهای مسکن درد در نوزادان توجیه می‌شده است. بعلاوه، چنین ایدة پر طرفداری نیز وجود داشت که نوزادان درد را به عنوان یک پدیدة ناراحت کننده درک نمی‌کنند و همچنین درد را به یاد نیز نخواهند آورد. یا اینکه در صورتی که درد را به عنوان پدیده‌ای ناخوشایند تجربه می‌کنند، عواقب و یا عوارض پایداری نخواهد داشت. در روش تجزیه روانی این نظریه توسط فعالیت‌های Qtto Rank تغییرات گسترده‌ای یافته است. وی پیشنهاد کرده است که تروما، یا درد ناشی از تولد عوارض عاطفی بلند مدتی باقی می‌گذارد.

این نظریه که تجربة زود هنگام عواقب طولانی مدت قابل توجهی دارد در بسیاری از زمینه‌های علم اعصاب کاربرد گسترده دارد. بعنوان مثال، تجربه بنیانی زود هنگام بطرز قابل توجهی باعث بلوغ کورتکس بینایی می‌شود. مشابهاً دوره‌های حساس یادگیری و نیز شکل‌گیری زبان نیز به خوبی شاخته شده‌اند.

بهمین دلیل موجه است اگر بپرسیم که آیا مطالعات اخیر حیوانی و انسانی روی درد در دوران نوزادی می‌توانند دیدگاهی از عوارض طولانی مدت درد و درمان درد در اوایل دوران نوزادی ارایه نمایند. بطور خاص ما می‌توانیم مقاومت‌های مربوط به سن را در عوارض درد بالینی و تجربی مطالعه کنیم.

مطالعات حیوانی

پاسخ‌های به آسیب و جراحت بطور گسترده‌ای توسط Fitzegerald و همکارانش در موش‌های تازه به دنیا آمده مطالعه شده‌اند. قطع عصب سیاتیک و در موش‌های نوزاد باعث از دست رفتن بیشتر سلولهای گالگلیون شاخ خلفی در مقایسه با موش‌های بزرگتر شده است. زخم‌های جلوی در موش‌ها در اوایل دوره نوزادی افزایش عصب‌گیری انبوهی را که برای مدت چند هفته باقی می‌ماند نشان می‌دهند. افزایش عصب‌گیری همراه با کاهش آستانه پس کشیدن به تحریک توسط سوزن‌های Von Freg بوده است. افزایش عصب‌گیری در موش‌های بزرگتر که زخم‌های قابل مقایسه‌ای داشتند دیده نشده است. Fitzage و همکارانش نشان دادند که چنین افزایش عصب‌گیری‌ای وابسته به فاکتور رشد عصبی نمی‌باشد. رفلکس پس کشیدن فلکسیون به تحریک پوستی در موش‌های نوزاد در مقایسه با موش‌های بزرگتر در آستانه پایین‌تری بوجود می‌آیند و حساس شدن و عدم عادت کردن به تحریک‌های مکرر بر خلاف موش‌های بزرگتر است. این تفاوت‌های مربوط به سن در اثر تغییرات میزان تحریک پذیری سلولهای نخاعی مرکزی است تا حساس شدن گیرنده‌های محیطی Abbott و Guy گزارش کرده‌اند که پاسخ‌های آنالژزیک به درد التهابی با مخدرها در موش‌های یکروزه ممکن است متناسب با سن 25 هفتگی پس از لقاح در انسان باشد. مهم این که آثار رفتاری مورفین در این مطالعه فقط بخاطر خواص آرامش بخشی آن نبوده و بطور واضحی از آثار مشاهده شده پس از تزریق پنتوباربیتال متمایز می‌باشند.

Dickenson و همکارانش بعضی مطالعات اخیر را جهت ارایه یک سیستم مخدری جمع بندی نموده‌اند. گیرنده‌های mu و kappa در نخاع موش‌های خیلی جوان دیده می‌شوند اما گیرنده‌های delta تا هفته دوم پس از تولد مشاهده نخواهند شد. تعداد گیرنده‌های mu و kappa در هفته اول زندگی افزایش یافته و سپس در طی چند هفته به مقادیر بزرگسالی کاهش می‌یابند. پارلایت گیرنده‌ها مشابه انواع آن در بزرگسالان است.

Rahman و همکارانش اطلاعات اولیه جانبی ارایه کرده‌اند که بر اساس آن درد التهابی و تجویرمورسین در روز اول تولد باعث بروز عوارض بلندمدت خواهد شد. سه روز درد التهابی که از روز اول تولد شروع شده است تغییری در پی دردی نخاعی مورفین در موش‌های بالغ ایجاد نکرده است اما میزان اثر نالوکسان در برگشت آثار مخدرها در بزرگسالان را کاهش داده است. تجویز مورفین به موش‌های بدون درد باعث ایجاد شیفت به راست منحنی دز پاسخ مخدرها در بزرگسالان شده است. جالب این که گروهی از موش‌های نوزاد که درد التهابی داشتند و مورفین نیز دریافت نمودند پاسخ‌های طبیعی بالغ به مخدرها و میزان برگشت پذیری طبیعی با نالوکسان داشته‌اند. کاربردهای بالقوه این یافته بسیار مهم می‌باشند: آثار طولانی مدت مخدرها بر اساس اینکه آیا مخدر جهت درد مصرف می‌شود یا خیر متفاوت است.

Anand و همکارانش موش‌های نوزادی را که در معرض تحریکات دردناک مکرر قرار می‌گرفته‌اند بررسی کردند. وزن‌گیری در موش‌های کنترل از موشی‌هایی که مداوماً مورد آسیب قرار گرفته‌اند بیشتر بوده است. موش‌های مابقی که در دوره نوزادی تحریکات دردناک مکرر دریافت کرده بودند دوره

تحقیق درباره سیمان و عوارض ناشی از آن

اختصاصی از هایدی تحقیق درباره سیمان و عوارض ناشی از آن دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل:  ورد ( قابلیت ویرایش ) 

---

قسمتی از محتوی متن ...

تعداد صفحات : 10 صفحه

همایش بین‌المللی سیمان 1383 به مناسبت پنجاهمین سال تأسیس سیمان تهران بیماریهای ریوی از جمله آسم، برونشیت و پنوموکونیوز بیماریهای پوستی از جمله درماتیتها، سرطانهای پوستی و واکنشهای حساسیت‌ نوری بیماری عضلانی- اسکلتی از جمله کمردرد و سندرم تونل کارپال در این مقاله سعی می‌شود با ذکر علل، فیزیوپاتولوژی، علائم و درمان بیماریهای شغلی در صنعت سیمان به اهمیت، چگونگی و پیشگیری از این بیماریها با نگرشی ویژه بپردازیم.
بیماریهای شغلی دستگاه شنوایی بطور کلی سروصدا شایعترین عامل زیان‌آور فیزیکی در محیط کار می‌باشد.
تقریباً در تمام صنایع سروصدا را می‌توان یافت و کاهش شنوائی شغلی ناشی از صدا جزو قدیمی‌ترین بیماریهای شغلی می‌باشد چنانچه در قرن 18 میلادی رامازینی این بیماری شغلی را شناخته و به جامعه معرفی نمود.
امروزه با پیشروی سریع تکنولوژی و صنعت در جوامع مختلف و توسعه شهرها شاهد: تراکم وسایل نقلیه، افزایش و ازدحام جمعیت، نزدیکی فرودگاهها و ایستگاههای راه‌آهن و کارخانجات به شهرها و در مواردی احداث اماکن فوق‌الذکر در دل شهرها می‌باشیم البته اینگونه تماسهای محیطی معمولاً به اندازة‌ تماسهای شغلی شدید نیستند ولی می‌توانند بر روی سیستم شنوائی و دیگر سیستمهای بدن اثر بگذارند.
بطور کلی اثرات صدا بر روی سلامتی به 3 دسته تقسیم می‌شود.
1- آثار حاد شنوائی مانند انفجارها یا سروصداهای ضربه ای که می‌تواند به نقص شنوائی و سرگیجه (Vertigo) بیانجامد.
2- آثار مزمن شنوائی که با تماس مداوم و مزمن با صدای بالاتر از حد مجاز ظاهر می‌شود و شامل کاهش شنوائی حسی- عصبی و وزوز گوش می‌باشد.
3- آثار غیرشنوائی که عبارتند از افزایش فشار خون hypertension و تشدید هیپرلیپیدی و تشدید بیماری دیابت.
بر طبق آمار Occupateonul Safty and OSHA Health Adsministrationدر کشور آمریکا 30 میلیون نفر با سر و صدای بالاتر از حد مجاز یعنی 85 دسی بل کار می کنند و 17 درصد کارگران بخش تولید دچار اختلال شنوائی حداقل می‌باشند.
در کشور ما به دلیل عدم وجود آمارهای دقیق و معتبر نمی‌توان آمار دقیقی ارائه نمود ولی مسلماً در کشور ما تعداد بیشتری از کارگران صنایع در معرض خطرات ناشی از سر و صدا هستند.
از نظر مقررات بین‌المللی OSHA حداکثر سر و صد ای مجاز در محیط کار در یک شیفت کاری 8 ساعت روزانه و 40 ساعت کار هفتگی را 90 دسی‌بل تعیین نموده است.
همچنین به ازای هر 5 دسی بل افزایش شدت صوت باید زمان مواجهه روزانه نصف شود.
نمونه‌هایی از سر و صدای محیط کار صدا و کاهش شنوائی سر و صدا به روی اندام کورتی گوش داخلی اثر گذاشته و کاهش شنوائی ناشی از سر و صدا noise Induced Hearing Loss (NIHL) به علت صدمه به اپیتلیوم حسی حلزون گوش داخلی می‌باشد.
برای اندازه‌گیری آستانه شنوائی از صد سال پیش تاکنون از شنوائی سنجی با صدای خالص با Pure Tone Audiometry PTA استفاده می‌شود.
از شنوائی سنجی یا صدای خالص یا PTA برای تعیین وضعیت شنوائی کارگران، شناخت افراد حساس به سروصدا، سنجش کاهش شنوائی در طول کار و تنظیم برنامه حفاظت شنوائی با HCP استفاده می‌شود. کاهش شنوائی ناشی از سر و صدا در مراحل اولیه در فرکانس حدود 4000 هرتز ظاهر می‌شود و آستانه شنوائی در این فرکانس افت

متن بالا فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.شما بعد از پرداخت آنلاین فایل را فورا دانلود نمایید

بعد از پرداخت ، لینک دانلود را دریافت می کنید و ۱ لینک هم برای ایمیل شما به صورت اتوماتیک ارسال خواهد شد.