دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
مقاوم سازی سازه‌های فولادی
محدوده کاربرد
دستورالعمل بهسازی و مقاوم سازی در این فصل هم برای اجزاء فولادی ساختمان موجود و هم برای اجزای فولادی تقویت شده با اضافه شده به سیستم سازه‌ای کاربرد دارد.
مشخصات مصالح
برای ارزیابی ظرفیت اعضاء و اتصالات فولادی موجود، حداقل اطلاعات زیر مورد نیاز خواهد بود:
1- تنش حد تسلیم، تنش حد نهایی و ضریب ارتجاعی مصالح مبنا
2- تنش حد تسلیم، تنش حد نهایی مصالح اجزای اتصال
3- قابلیت جوش پذیری مصالح مبنا و اجزای اتصال و نیز تغییر شکل نسبی نهایی (از رو منحنی تنش ـ کرنش) مصالح با تعیین کربن معادل مصالح مبنا.
مشخصات مصالح باید با نمونه برداری از مصالح در نواحی کم تنش انجام گیرد. برای آزمایش پیچ یا پرچ باید پیچ مناسبی را قبلاً جایگزین نمود و نمونه برداری از یک اتصال جوش باید با مرمت آن اتصال همراه باشد.
مشخصات کرانه پائین مصالح (Lower Bound Material Properties)
همان مشخصات محاسباتی تعیین شده برای مصالح در دفترچه محاسبات و نقشه‌های اجرائی خواهد بود و در صورت عدم اطلاعات فنی، برابر متوسط مقادیر حاصله از نتایج آزمایش منهای یک انحراف معیار مقادیر حاصل از آزمایش می‌باشد.
مشخصات مورد انتظار مصالح (Expected Material Properties)
مشخصات مورد انتظار مصالح یا مشخصات اسمی مصالح براساس متوسط مقادیر حاصل از آزمایشها است. یا می‌توان آنرا برابر 1/1 مشخصات کرانه پائین مصالح در نظر گرفت.
مشخصات کرانه پائین مصالح * 1/1 = مشخصات مورد انتظار مصالح در اجزاء فولادی
ـ در محاسبه ظرفیت اجزاء کنترل شونده توسط تغییر شکل، باید از مشخصات مورد انتظار مصالح استفاده نمود.
ـ در محاسبه ظرفیت اجزاء کنترل شونده توسط نیرو، باید از مشخصات کرانه پائین مصالح استفاده نمود.
حداقل تعداد آزمایشها:حداقل تعداد آزمایشها به نوع برنامه تعیین مشخصات مصالح بستگی دارد، برنامه تعیین مشخصات مصالح می‌تواند یک برنامه متعارف یا یک برنامه جامع آزمایشها باشد که در زیر بشرح هر یک پرداخته می‌شود.
آزمایش‌های متعارف
در صورتیکه مدارک فنی معتبر از نتایج آزمایشها موجود نباشد و یا ناقص باشند. انجام حداقل یک آزمایش کشش از هر نوع از اعضای سازه (تیر ـ ستون، بادبند و اجزای تقویت و اتصالات) از اعضائی که حتی المقدور تکرار می‌باشند لازم خواهد بود.
آزمایش جامع
در صورت وجود مداک فنی معتبر از نتایج آزمایش‌های مصالح، انجام حداقل دو آزمایش کشش از هر نوع اعضای سازه (تیر ـ ستون، بادبند و اجزای تقویت و اتصالات) از اعضائی که تا حد امکان تکراری می‌باشند لازم خواهد بود.
هر گاه مدارک فنی موجود نبوده و یا ناقص باشند، انجام حداقل سه آزمایش کشش در هر 4 طبقه از ساختمان از هر نوع از اعضای سازه که در بالا اشاره شده لازم خواهد بود.
مشخصات اجزاء
جهت انجام مطالعات سازه، اطلاعات زیر برای اعضاء و اتصالات سازه باید مشخص گردد.
1- ابعاد و ضخامت اعضاء، همچنین ورقهای پوششی، مهاربندها و سخت کننده ها.
2- سطح مقطع، اساس مقطع، ممان اینرسی، خواص پیچشی اعضاء در مقاطع بحرانی.
3- موقعیت و مشخصات اتصالات و وصله‌ها بنحویکه اجرا شده اند.
4- شرایط فیزیکی فلز مبنا و اجزای اتصال شامل بررسی تغییر شکلها و آسیب دیدگاههای موجود.
برای تطبیق وضعیت موجود با نقشه‌ها و تعیین اطلاعات لازم بشرح زیر باید اقدام نمود.
ارزیابی عینی وضعیت موجود ساختمان
ارزیابی عینی برای اعضاء و اتصالات تکرار شونده ساختمان انجام می‌گردد و شامل ارزیابی هندسه و پیکربندی ساختمان بلحاظ ابعاد و اندازه‌ها و مشخص نمودن موارد کاهش سختی و مقاومت و کنترل پیوستگی مسیرهای انتقال بار و مقایسه آن با اطلاعات و مدارک فنی می‌باشد.
ارزیابی می‌تواند با پوشش برداری معماری، برداشت موضعی مصالح پوششی یا ایجاد حفره در مانع انجام شود.
در هر طبقه 20 درصد اعضاء، اجزاء و اتصالات سیستم‌های مقاوم جانبی باید ارزیابی عینی گردند و اگر نتایج کار تفاوت قابل ملاحظه‌ای داشته باشند، تعداد نمونه‌های مورد ارزیابی برای آن جزء خاص به 40 درصد افزایش می‌باشد.
ارزیابی جامع وضعیت موجود ساختمان
ارزیابی جامع از وضعیت موجود ساختمان هنگامی ضرورت دارد که نقشه‌ها یا مدارک اجرائی برای تکمیل اطلاعات در سطح مورد نیاز ناقص و یا اصلاً موجود نباشد. برای این منظور حالات زیر باید مورد توجه قرار گیرد.
حالت اول ـ نقشه‌های جزئیات اجرائی موجود است.
حداقل یک اتصال از هر نمونه اتصال باید انجام گیرد و هر گاه انحرافی از نقشه‌های اجرائی مشاهده شود باید اتصالات دیگر نیز مورد ارزیابی قرار گیرد تا به قضاوت مشخصی رسید.
حالت دوم ـ نقشه‌های اجرائی موجود نمی باشد.
حداقل سه اتصال از هر نمونه اتصال پوشش برداری و در صورت وجود تفاوت باید اتصالات دیگری نیز از این نمونه ارزیابی شود تا بتوان به قضاوت مشخصی رسید.
روشهای بهسازی و تقویت
1- اضافه نمودن مهاربندهای فولادی (متقارب یا غیرمتقارب) در دهانه‌ها و طبقات به تعداد لازم بنحویکه باعث افزایش پیچش افقی سیستم نگردد.
2- اضافه نمودن دیوار برشی انعطاف پذیر بتنی یا با مصالح بنائی در یک یا چند دهانه از هر طبقه ساختمان بنحویکه موقعیت آن باعث پیچش افقی سیستم نگردد.
3- اضافه نمودن قابهای فولادی جدید و اتصال آن به ساختمان موجود بنحویکه توزیع سختی ساختمان حتی الامکان نیز بهبود یابد. مزیت این روش، مزاحمت کمتر برای استفاده از ساختمان موجود می‌باشد ولی فرم معماری ساختمان را تغییر می‌دهد.
4- پیش بینی ورقهای افقی پوشش، سخت کننده قائم یا ماهیچه در محل اتصال به جهت شکل گیری مفصل پلاستیک در تیر دور از گوه اتصال و محاسبه مجدد توزیع نیروهای زلزله. این روش در مواقعیکه سخت شدگی مجدد فولاد در ناحیه مفصل خمیری جدید سبب افزایش تنش بیش از مقدار قبلی در مصالح جوش گردد، مجاز نمی باشد.
5- اضافه نمودن سیستم‌های میراگر.
6- افزایش مقاومت و سختی قاب موجود با جوش دادن ورق یا نیمرخ به بعضی از اعضاء.
روشهای کلی تقویت بطور خلاصه عبارتنداز:
1- اصلاح مقاومت
2- اصلاح سختی و مقاومت
3- اصلاح شکل پذیری، در اینحالت معمولاً با تقویت‌های موضعی شکل پذیری سازه را می‌توان افزایش داد.
بهسازی2
مقاوم سازی پی ها8
مخاطرات ساختگاهی 9
روشهای بهسازی ومقاوم سازی پی ها11
مقاوم سازی سازه های فولادی13
روشهای بهسازی وتقویت17
مقاوم سازی سازه های بتنی20
مصالح بتنی 23
بهبود مقاومت خمشی27
انسجام ساختمان 31
یکنواختی وانسجام سقف 36
انفصال درسیستم کلاف42
افزایش انسجام ساختمان 44
بهسازی دیوارهای باربر45
بهسازی سقفها47
اصلاح سیستم کلاف49
روشهای تقویت مقاومت برشی52
روشهای تقویت قابهای خمشی بتن مسلح59
اجزاءقائم باربرجانبی –دیوارهای برشی64
کاهش نیروهای وارد به ساختمانهای موجود درزلزله74
منابع ومراجع82
