لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 30
مراحل عالم برزخ
نویسنده: هادی قرائتی
از امام موسی کاظم(ع): نقل شده به امام صادق گفتند: مرگ را برای ما توصیف کن فرمود: برای مؤمن مانند بهترین عطر است که می گوید و از آن بیهوش می شود، درد و از وی می رود و برای کافر مانند گزیدنی افعی ها و نیش عقربها و بلکه شدیدتر از آن است.
امام محمد باقر(ع) می فرمایند: پدرم علی بن الحجسن گفتند: مرگ چیست؟ فرمود: برای مؤمن مانند کندن لباس چرکین و شپش آلود است و باز کردن زنجیرها و غلهای سنگین و تبدیل آن به فاخرترین لباسها و وحشتناکترین منزل و بزرگترین عذابهاست.
به امام باقر گفته شده: مرگ چیست؟ فرمود: همان خواب است که هر شب برای شما می آید لیکن مدت آن طولانی است بیداری فقط در آخرت است.
یاسر خادم گوید از امام رضا (ع) شنیدم: می فرمود: وحشتناکترین حال مردم در سه وقت است: روزی که بدنیا می آید و از شکم مادر خارج شده و دنیا را می بیند و روزی که می میرد و آخرت و اهل آخرت را می بیند و روزیکه از قبر بر می خیزد و صحنه هائی را که می بیند که در دنیا ندیده بود.
مقدمه:
در زندگی انسان تعقل و خردورزی و سپس انتخاب اعتقاد درست، بسیار اهمیت دارد، زیرا که انتخاب هر اعتقاد و تفکری، قطعاً در سرنوشت و اعمال انسان تأثیر می گذارد و می توان گفت که رفتار آدمی، جلوه بیرونی همان باورهاست. اصولاً تفاوت اساسی بین افراد صالح و نیکوکار و عادل و ... و افراد ظالم و تبهکار، به اعتقاد و تفکر آنها بر می گردد.
از مسائل بسیار مهم و سرنوشت ساز در سعادت آدمی، تفکر در باب انسان، خدا و معاد است اگر آدمی به درستی خود را بشناسد و توانایی ها و گنجینه های فطری خود را کشف کند. می تواند به سعادت و کامیابی نائل گردد. بنابراین، اولین وظیفه انسان، این است که خود را نیک بشناسد: از چه آفریده شده است و چه کسی او را آفریده است و چه توانایی هایی در نهاد او قرار دارد، خودشناسی اگر به درستی انجام گیرد، می تواند به شناخت خدا و معاد نیز بینجامد. اعتقاد به خدا و معاد، چهره زندگی انسان را دگرگون می کند.
از اینرو انسان جهان را به این زندگی مادی منحصرندانسته، بلکه بر آن است که این دنیا مزرعه آخرت است و سعی و کوشش و اعمال او، زندگی جاودانه را رقم خواهد زد، خدا را بر تمام اعمال خود ناظر می داند که کوچک ترین عمل او از چشم حسابرسان الهی مخفی نیست هیچ ظلمی را به بندگان خدا روا نمی دارد؛ برای رشد و تعالی بندگان خدا دل می سوزاند و از پای نمی نشیند.
در حالی که جنبندگان نزد خدا کسانی هستند که کر و لال اند و اصلاً تعقل نمی کنند.
بنابراین، قبل از هر چیز انسان باید دربارۀ اموری که در زندگی اش سرنوشت ساز است به تفکر بپردازد.
از اینرو اگر انسان به مقام غرب الهی می خواهد نائل شود وظیفه الله گردد و کامل شود 2 اصل باید در او زنده شود و آن دو اصل را باید باور نماید 1ـ ایمان به مبدأ 2ـ ایمان به معاد اگر انسان این دو را یقین داشته باشد و باور نماید به مقام اولیائی می رسد و انسان واقعی می شود.
استقلال روح و بقای آن
یکی از ضروریات دین مبین اسلام آن است که: در بدن هر یک از انسانها روح مستقلی وجود دارد که بوقت مرگ از بدن خارج شده و در دنیا باقی می ماند و چون روز قیامت فرا رسید و بدنها از خاک روئیدند، روح هر کس به بدن خود بر می گردد، تا آمادۀ حساب در چیشگاه عدالت باشد. تا کنون به اثبات رسید که انسان از دو ساحت مادی و غیر مادی تشکیل شده است و روح غیر مادی که حقیقت و شخصیت راستین انسان را تشکیل می دهد با مرگ از بین نمی رود و ملائکه الهی این حقیقت روحانی را از انسان می ستانند. پس روح باقی است. اگر روح باقی نباشد معاد معنا نمی یابد. برخی اعتقاد دارند پس از مرگ و حتی در قیامت فقط روح مجرد محشور می گردد و دیگر، بدنی که روح به آن تعلق داشته، گام به محشر نمی نهد. در حالی که برخی دیگر برآنند که علاوه بر باقی ماندن روح مجرد، بدن مادی نیز بار دیگر به آن تعلق می پذیرد و هر دو موضوع پاداش ها و کیفرها قرار می گیرند.
امام صادق در ضمن حدیثی فرموده: مؤمن خالص و کافر خالص وقتی که از دنیا می روند، روح آنها مشکلی که نظیر آنهاست منتقل می شود و تا رسیدن قیامت در عالم برزخ با اعمال خویش مجازات می شوند و چون خداوند مردمان را زنده گرداند، بدن آنها را از خاک می رویاند و روح هر کس را به بدنش باز می گرداند.
از سوی دیگر در وجود انسان دو روح وجود دارد یکی روح تعقل و انسانیت که انسان بودن انسان به واسطۀ آن است، دیگری روح زندگی و حیوانی النهایه در وقت مرگ هر دو روح از بدن خارج می شود، و در وقت خواب فقط روح انسانی را خداوند تحویل می گیرد.
مقتضای آیات و روایات آن است که: ارواح در عالم برزخ سه گروه اند، گروهی در نعمت و شادی و در بهشت برزخی و گروهی در رنج و عذاب و شکنجه روحی و گروهی در بی خبری صرف خواهند بود و فقط در قیامت زنده شده و خواهند دانست که در برزخ بوده اند.
مرگ؛ پنجره ای به زندگی نو
مرگ واپسین مرحله زندگی و سرآغاز حیات جدید انسان است. پیامبر گرامی اسلام می فرماید: مرگ نخستین منزل از منازل آخرت و واپسین منزل از منازل دنیا است. مرگ در زبان فارسی مترادف با واژه موت در زبان عربی است. موت به معنای از دست رفتن قدرت و توان چیزی است. گاه مرگ را برای بدن به کار می برند و گاه برای روح. هنگامی که آن را برای بدن به کار می برند. مقصود این است که بدن هر نوع حرکت و جنبش را از دست داده است؛ در حالی که مرگ را به روح نسبت می دهند کلمه مرگ برای انسان به معنای آن است که بدن او قابلیت ابزار بودن خود را برای روح از دست داده است و آنها از هم جدا شده اند. هنگام مرگ، فرشتگان، روح غیر مادی را می ستانند و بعد از آن، اجزای بدن متلاشی می شود. بدین سان حقیقت انسان که روح است از مرحله ای وارد مرحله ای دیگر از زندگی می شود.
از نظر قرآن و احادیث اسلامی، مرگ انسان و جهان سنّتی حتمی است و گریزی از آن نیست. بسیاری از انسان ها چون به معاد ایمان ندارند و از حقیقت مرگ بی خبرند یا از کیفر گناهان خویش بیم دارند و ... از مرگ می هراسند.
گروهی مرگ را پایان زندگی می دانند که از گذر آن همه هستی آنها نابود می شود. بنابراین از نیستی هراس دارند؛ ولی کسانی که به معاد یقین دارند و مرگ را مرحله جدیدی از زندگی می دانند، از آن هراس به دل راه نمی دهند.
برخی به دلیل کثرت گناهان و سنگینی جرایم پیوسته از مرگ و قیامت هراس دارند و نمی خواهند در دادگاه عدل الهی رسوا و گرفتار عذاب شوند و این نیز در اولیای الهی نیست. اولیای الهی، از مرگ نگرانی و وحشت غیر طبیعی ندارند.
از لطف های خدا بر انسان این است که او از لحظه مرگ خود آگاه نیست. اگر انسان از زمان و مکان مرگ خود آگاه می بود. سال ها پیش از رسیدن لحظه مرگ غم و اندوه و سردی و خاموشی چنان بر او حکومت کرد که هر نوع حرکت و تلاشی را از او سل می نمود.
دانلود تحقیق درمورد مراحل عالم برزخ