
پایان نامه تمرینات با وزنه و پلایومتریک بر میزان شوت توان انفجاری و سرعت بازیکنان فوتبال
این فایل در قالب ورد و قابل ویرایش در 110 صفحه می باشد.
مقدمه:
بهبود در رکوردهای ورزشی مدیون پژوهش های متخصصان در زمینه های مختلف تربیت بدنی و علوم ورزشی است. یکی از این زمینه ها که پژوهش های بسیاری نیز در آن صورت گرفته، علم تمرین وابسته به فیزیولوژی ورزش می باشد.
ورزشکاران و قهرمانان رشته های مختلف ورزشی با توجه به ماهیت رشته ورزشی خود از نظر عوامل مختلف آمادگی جسمانی و حرکتی دارای نیازها و اولویت های ویژه ای می باشند.
به عبارت دیگر، هر یک از رشته های ورزشی به یکی از عوامل قدرت، استقامت، توان، انعطاف پذیری، سرعت و یا تلفیقی از آن ها نیاز دارند که با توجه به نوع رشته ورزشی با یکدیگر متفاوتند (حسینی، 1377 ).
قدرت عضلانی، پایه و اساس برنامه های بدن سازی و آمادگی جسمانی بوده که در رشته های مختلف ورزشی جایگاه خاصی دارد. به عنوان مثال: در رشته ورزشی شنا و نجات غریق علی رغم نیازی که به عامل قدرت احساس می شود، عامل سرعت در اولویت بعدی قرار می گیرد (کاستیل و همکاران، 1369).
یکی از مهم ترین عوامل موفقیت ورزشکاران در رشته های سرعتی، برخورداری از توان بی هوازی و سرعت عکس العمل بالاست. از آنجا که فعالیت هایی نظیر شنای سرعت، وزنه برداری، دوومیدانی و به طور کلی ورزشهای سرعتی نیاز به تولید نیروی بیشینه عضلانی دارند، برای تامین انرژی موردنیاز خود شدیداًً به دستگاه فسفاژن[1] (آدنوزین تری فسفات- فسفوکراتین) متکی هستند. تمرین های سرعتی بی هوازی علاوه بر کسب قدرت، با ایجاد تغییراتی در کارایی حرکت، ظرفیت انرژی زایی هوازی و ظرفیت تامپونی، باعث بهبود در اجرای مهارت شده و در
رویدادهای ورزشی که فوق العاده بی هوازی هستند، خستگی را به تعویق می اندازد(ویلمور و همکاران، 1384).
یکی از بهترین شیوههای افزایش توان بیهوازی در رشتههای سرعتی، تمرینهای نسبتاًًً جدیدی به نام پلایومتریک[2]است است (ماساموتو و همکاران 2003، رابینسون و همکاران2004، میلر2002، مقدم1381). این تمرینها اولین بار توسط والری بورزوف[3] از قهرمانان رشتهی دوومیدانی اجرا شد و منجر به رسیدن وی به عرصهی قهرمانی در دوومیدانی گردید و سپس، پژوهشهای بیشتری در جهت تأثیر این شیوهی تمرینی در سایر رشتههای ورزشی نیز شروع شد(رادکلیف و همکاران، 1381). اصطلاح پلایومتریک اولین بار در سال 1975به وسیلهی فرد ویلت[4]، یکی از مربیان دوومیدانی به وجود آمد که از دو واژهی پلایو + متریک به معنای فزایندگی قابل ارزیابی گرفته شده است.
مزیت این نوع تمرینها در این است که موجب آمادگی دستگاه عصبی- عضلانی میشود و در نتیجه به ورزشکار اجازه میدهد تا در فعالیتهایی که همراه با تغییر جهت هستند، به شکل نیرومند و سریعی عمل کند. ورزشکاران رشتههایی مثل: بسکتبال، والیبال، دوهای سرعت، پرش
ارتفاع، اسکی، شنا و سایر ورزشهایی که به توان بالایی نیاز دارند، از این نوع تمرینها بسیار سود میبرند. از مزایای دیگر تمرینهای پلایومتریک، نوع حرکتهای آنست.
در این روش تمرینی، حرکتهایی چون: لیلی کردن، پریدن، جهش با یک پا، جهش با هر دو پا و تاب خوردن وجود دارد که آموزش و یادگیری آنها نیز بسیار آسان است(شارکی، 1374).
از طریق این تمرینها ورزشکار قادر خواهد بود انقباض درون گرای[5] قویتری را پس از انقباض برون گرا[6] اعمال کند. از اینرو با توجه به اینکه تمرینهای پلایومتریک منجر به افزایش توان میشود، نقش این شیوهی تمرینی در مهارتهایی مانند شنا ] و نجات غریق[ که عامل توان در آنها نقش اصلی را ایفا میکند مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شده که این تمرینها در بهبود رکورد و پیشرفت ورزشکاران مؤثر است(کاستیل و همکاران، 1369).
بیان مسئله:
برای این که ناجی غریق[1] بتواند به سرعت شنا کند باید قادر باشد نیروی زیادی را به سرعت و با شدت کافی از طریق دستها و پاها برای پیشروی در آب به کار ببرد. به بیان دیگر برای پیشروی در آب به قدرت و سرعت انقباض نیاز دارد که هر دو عامل را میتوان از طریق تمرینهای پلایومتریک بهتر افزایش داد (امیرخانی، 1381).
بهطور کلی تمرینهای پلایومتریک، تمرینها یا حرکتهایی هستند که برای دست یابی به نوعی از حرکت واکنشی- انفجاری، قدرت و دامنه حرکتی را با یکدیگر پیوند میدهد. از تمرینهای پلایومتریک اغلب به عنوان تمرینهای پرشی و پرشهای عمقی یاد می شود در حالی که هر تمرین یا حرکتی که از بازتاب کششی برای تولید واکنش انفجاری استفاده کند، نوعی تمرین پلایومتریک است (بومپا، 1382). با توجه به اینکه در عملیات نجات غریق اکثر انقباضهای عضلانی از نوع درونگرا میباشد و این مهارت به هماهنگی عصبی عضلانی بالایی نیاز دارد؛ تمرینهای پلایومتریک باعث افزایش نیروی انقباض درونگرا (کوتاه شونده) و افزایش هماهنگی عصبی- عضلانی میشود و پژوهشهای انجام شده روی تمرینهای مختلف ورزشی در زمینهی این تمرینها، بیانگر اثر مثبت آنهاست(بومپا، 1382).
از سوی دیگر بهبود توان از عناصر مهم افزایش قابلیت اجراهای ورزشی است که به صورت حاصل ضرب نیرو در سرعت بیان میشود. توان عضلانی برای پرتابها، پرش و ضربهها ضروری است. بهعلاوه توان برای تغییر جهت سریع و افزایش شتاب و حرکت در شروع رشتههایی مثل دوهای سرعت و شنا در مسافت های کوتاه مدت نیاز است.
از آنجا که در رشتهی نجات غریق، هدف ناجیان غریق، رساندن رکورد به پائینترین حد ممکن است، در نتیجه فرد ناجی باید از توان و آمادگی بیهوازی بالایی برخوردار باشد تا بتواند از عوامل سرعت جسمانی در این رشته به خوبی استفاده کند(چو، 1378).
با در نظر گرفتن اوقات استراحت کم و عدم دسترسی همهی ناجیان به وسایل بدن سازی(وزنه)واحتمال آسیبدیدگی آنها در اثر کار با وزنه، یکی از دغدغههای آنها راجع به مفید بودن تمرینهای بدنسازی بدون وزنه جهت بالا بردن توان بدنی و بهبود رکوردها میباشد.
تمرینهای پلایومتریک بر توان بیهوازی افراد تأثیر دارد (رابینسون و همکاران 2004 ، ماساموتوو همکاران 2003، میلر2002، شهدادی 1378، آروین1377). اما در شرایط محیطی و اجتماعی مختلف این تأثیر یکسان نیست. با توجه به زودبازده بودن و عدم نیاز به وسایل خاص، این سوال مطرح می شود که:
آیا انجام تمرینهای پلایومتریک در آب، به اندازهی انجام این تمرینها در خشکی، موجب بهبود توان بیهوازی ناجیان غریق و ارتقاء رکوردهای آنها میشود؟ با توجه به این مسأله، پژوهشگر قصد دارد تأثیر دو روش تمرین پلایومتریک درون آب و خارج از آب را در توان بیهوازی ناجیان غریق مورد بررسی و مقایسه قرار دهد تا چنان چه تفاوت معنا داری را مشاهده نمود بر اساس آن به ناجیان پیشنهاد کند تا از آن تمرین خاص استفاده نمایند.
ضرورت واهمیت پژوهش:
حرفهی نجات غریق، به خصوص در استخرها، از جمله رشتههایی است که نیاز مبرم به بالا بودن توان بیهوازی جهت شنا در مسیرهای کوتاه در حداقل زمان دارد و فرد ناجی غریق باید پیوسته دارای سطح آمادگی بدنی بالایی باشد تا بتواند در انجام وظیفه خود موفق بوده و در دورههای آمادگی که از طرف هیأت نجات غریق در ابتدای هر سال برگزار میگردد موفق به کسب رکوردهای مورد نظر شود.
با توجه به اهمیت توان بیهوازی و قدرت عضلانی در این رشته، ناجیان غریق در طی اوقات استراحت در بین جلسات کاری خود به تمرینهای گوناگون، اعم از تمرین وزنه، شنای سرعتی و دیگر تمرینها میپردازند.
با در نظر گرفتن مواردی چون ویژگی خاص تمرینهای پلایومتریک که در کوتاه مدت باعث افزایش توان و سرعت عضلانی می گرددمیگردد(رابینسون و همکاران2004 ، استیم و همکاران2007)، و همچنین آمادگی بدنی ناجیان غریق جهت انجام این تمرینها، در دسترس بودن آب در محیط کاری این افراد و در نظر گرفتن این موضوع که انجام تمرینهای پلایومتریک درون آب، نیاز به وسیله ندارد، به نظر میرسد مقایسه تأثیر تمرینهای پلایومتریک درون آب و خارج از آب (خشکی) بر توان بیهوازی و قدرت انفجاری ناجیان غریق ضروری و قابل توجیه باشد.
نتایج این پژوهش میتواند جهت ارائه برنامه تمرینهای آمادگی به ناجیان غریق و شنا گران و هیأتها وفدراسیونهای مربوطه مفید باشد.
هدف کلی پژوهش:
"مقایسه تأثیر تمرینهای پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بیهوازی ناجیان غریق."
اهداف اختصاصی:
10- مقایسهی تأثیر تمرینهای پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداقل ناجیان غریق.
11- مقایسهی تأثیر تمرینهای پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان حداکثر ناجیان غریق.
12- مقایسهی تأثیر تمرینهای پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان متوسط ناجیان غریق.
بالاخره پس از درخواست مکرر پژوهشگرانی که از سراسر کشور با ما تماس گرفتند و پس از تلاش فراوان متخصصان دانشکده موتورهای استرلینگ، نقشه سه بعدی ساخت یکی از شاهکارهای موتورهای استرلینگ جهان در اختیار علاقه مندان قرار گرفت.
از این موتور می توانید به منظور تامین برق یک واحد مسکونی (با استفاده از انرژی خورشید) ، بازیافتانرژی کارخانجات و ... استفاده کنید...
می توانید این نقشه ها را به یک CNC کار بسپارید و در زمان اندکی موتور استرلینگ خود را با بالاترین دقت ممکن تحویل بگیرید، ضمنا می توانید این نقشه ها را در تمامی نرم افزارهای طراحی مهندسی مکانیک مثل سالید ورک، کتیا و ... وارد کرده و خروجی مورد نظرتان نظیر PDF، DXF و... را از آن بگیرید.
ضمنا" با خرید این محصول ، فرمت PDF از این محصول هم تقدیم حضور می شود که از طریق آن به کلیه ی ابعاد و تولرانس های قطعات دسترسی خواهید داشت.
STE – 1008 Stirling Engine
ابعاد: 350x300x600mm
وزن: 20kg (آلومینیوم کستینگ)
مشخصات فلایویل: 7.5kgقطر:280mm
قطر داخلی پیستون قدرت: 85mm
قطر داخلی پیستون جابجا کننده: 96mm
کورس(stroke): 75mm
سیال عامل: نیتروژن، هوای خشک یا هلیوم در فشار 10bar
راندمان: حدود 30٪ (فقط موتور)
قدرت(مکانیکی): ) 1000W @ 650°C1000 وات در دمای 650درجه ی سانتیگراد در منبع گرم)
سرعت بی باری1200rpm:
منبع گرما: دلخواه(بهتر است از بیومس یا خورشید استفاده شود)
نقشه سه بعدی برای ساخت موتور استرلینگ مدل STE-1008 با توان یک کیلو وات.
فیلم شماره 1 از موتور استرلینگ با توان یک کیلووات - مدل STE-1008
فیلم شماره 2 از موتور استرلینگ با توان یک کیلووات - مدل STE-1008
این سوال شاید برای خیلی از مهندس های مکانیک که می خان به این عرصه وارد بشن مهم باشه. جوابش رو یک مهندس باسابقه ((مهندس ظفری)) در صفحه شخصی شون به خوبی توضیح داده که امیدوارم مورد استفاده دوستان قرار بگیرد:
اصولا کار پایپینگ، مثل دیگر شغل های مشابه، کاری تخصصی است و در آن تخصص های گوناگون وجود دارد. این تخصص ها بسته به سطح تحصیلات و محلی که شخص در آن مشغول به کار می شود می توانند متفاوت باشند. ساده ترین تخصص، کمک فیتر یا کمکی (helper) است. کمک فیتر کارگر ساده ای است که زیر دست یک فیتر کار می کند و کار فیتری را می آموزد. یک کمک فیتر بسته به هوش و توانایی اش می تواند پس از مدتی به فیتر تبدیل شود.ردۀ بعدی فیتر (fitter) است. فیتر می تواند با ارتقا از ردۀ کمکی به فیتری برسد. البته در سال هایی که پروژه های عسلویه رونق داشت و تعداد فیترهای ایرانی کفاف نیروی مورد نیاز پروژه ها را نمی داد، موسسه هایی زیر نظر واحد آموزش شرکت ملی صنایع پتروشیمی تشکیل شد و جوشکار آرگن و فیتر تربیت می کرد، که خود بنده هم پیش از استخدام در شرکت نفت در یکی از این دوره ها شرکت کرده و مدرک فیتری گرفتم.ردۀ بعدی استادکار (foreman) است که معمولا در ایران نام انگلیسی آن را به کار می برند. فورمن فیتری است که علاوه بر توانایی در فیت آپ و رفع اشکال لوله کشی، با مدارک پایپینگ (مدارک تست پکیج، FSQ، انواع پانچ، as built و ...) و نیز چگونگی تعامل با ناظران و مدیران آشناست و معمولا به عنوان رابط میان ناظران، مدیریت شرکت پیمانکار، دفتر فنی و مهندسی گارگاهی عمل می کند.ردۀ بعدی ناظر است. برای نظارت سه چیز لازم است؛ تجربۀ فیتری، داشتن حداقلی از تحصیلات و آشنایی با زبان انگلیسی. بهترین ناظران کسانی هستند که همۀ موارد یاد شده را با هم داشته باشند. ناظری که تجربۀ فیتری داشته باشد اما نتواند مدارک را که قریب به اتفاقشان به زبان انگلیسی هستند بخواند نمی تواند وظایفش را به خوبی انجام دهد. از طرفی ناظری که کارشناسی مهندسی دارد ولی کار فیتری نکرده، به راحتی فریب فورمن ها را می خورد و در تشخیص عیوب کار عاجر می ماند.ناظران پایپینگ از لحاظ تخصص به دو دسته تقسیم می شوند: ناظران هیدروتست و ناظران جوش. کارهایی که ناظران هیدروتست بر انجام آنها نظارت می کنند عبارتند از: لاین چک، cleaning، تست (شامل تست آب یا هیدروتست و تست هوا یا نیوماتیک تست)، draining & drying و reinstatement. ناظران جوش هم بر بازرسی جوش ها، مدارک مربوط به تست های غیرمخرب(NDT)را هم بررسی می کنند. معمولا گذراندن چند دورۀ تخصصی تست غیرمخرب جزو الزامات استخدام به عنوان ناظر جوش است.از دیدگاهی دیگر، خود ناظران هم در چند جایگاه می توانند وظیفۀ نظارتی شان را انجام دهند. ناظر پیمانکار اصلی (عضو کنسرسیوم)، ناظر TPA(third party agency)و ناظر کارفرما تشکیل دهندۀ گروه نظارت هستند که معمولا با هم سر خط حاضر می شوند و خط را از پیمانکار اجرایی تحویل می گیرند.تا اینجا رده های پیشرفت را در کار پایپینگ بیان کردیم. اما شغل هایی هم هست که برای مشغول شدن در آنها نیازی به گذراندن شغل های بالا نیست، هر چند داشتن تجربۀ این شغل ها می تواند بسیار مفید باشد.شغل بعدی کار به عنوان طراح در شرکت های مشاور است. البته در شرکت های مشاور تخصص های مختلفی وجود دارد، اما تخصص های پایپینگی آن عبارتند از متخصص نرم افزار PDMS و دیگری متخصص تحلیل تنش که این کار را معمولا با نرم افزارCAESAR II انجام می دهند. متخصص PDMS با استفاده از نقشه های P&ID و plot plan، مسیر لوله ها را در نرم افزار PDMS تعیین می کند؛ و مسئول تحلیل تنش با استفاده از نرم افزار سزار لوله ها را مدل سازی و نوع تکیه گاه های مورد نیاز را تعیین و در نرم افزار PDMS ثبت می کند تا در مدل سه بعدی و نقشه های آیزومتریک ثبت شود. انجام کار به عنوان طراح در شرکت های مشاور معمولا کار بسیار حساسی است و به دقت و تسلط بالایی به استانداردها و مدارک پروژه نیاز دارد. کوچکترین اشتباهی در این کار می تواند ضررهای مالی هنگفتی به شرکت های مشاور وارد کرده و اعتبار کاری شرکت را زیر سوال ببرد. بنابراین لازم است افرادی در این شغل ها قرار گیرند که علاوه بر دانش آموختگی در دانشگاه های معتبر، از دقت وتجربۀ کاری بالایی هم برخوردار باشند.آخرین شغلی که کار پایپینگ را انجام می دهد کارمند رسمی یا قراردادی شرکت های دولتی زیر نظر وزارت نفت است (ملی نفت، پالایش و پخش، ملی گاز و صنایع پتروشیمی و شرکت های زیرمجموعۀ آنها) که البته بسیاری از آنها خصوصی شده اند و معمولا در پروژه ها نقش کارفرما را بازی می کنند. افرادی که در این شرکت ها کار می کنند معمولا پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه و از طریق آزمون های سراسری استخدام شده و به این دلیل که از طریق آزمون برگزیده می شوند معمولا از سواد دانشگاهی خوبی برخوردارند، اما به دلیل ناکارآمدی نظام حاکم بر شرکت های دولتی و بهره وری پایین این شرکت ها، اکثر کارمندان آنها هم پس از مدتی دچار روزمرگی شده و ارزش افزودۀ چندانی خلق نمی کنند.
پس از این مقدمۀ طولانی می رسیم به پاسخ خوانندۀ محترم که گفته اند می خواهند در کار پایپینگ حرفه ای شوند. همۀ شغل هایی که خدمتتان عرض کردم با اینکه در یک مسیر حرکت کرده و یک هدف را دنبال می کنند، هر کدام کار خاصی را انجام می دهد که ممکن است از دیگری برنیاید.قاعدتا کمک فیتر یا فیتر شدن مناسب شما (و کسانی که تحصیلات دانشگاهی دارند) نیست و پایین ترین رده ای که می توانید در آن مشغول شوید کار به عنوان فورمن است. با این حال داشتن اطلاعات دربارۀ فیتاپ لوله، در رده های بالاتر می تواند بسیار کمک کننده باشد. برای کار به عنوان طراح در شرکت های مشاور، باید چند کتاب پایپینگ را بخوانید، با استانداردهای پایپینگ آشنا باشید و چند دورۀ تخصصی مثل PDMS یا CAESAR II را بگذرانید. برای کار در شرکت های دولتی باید در آزمون های این شرکت ها پذیرفته شوید، هرچند که به خاطر استخدام بی رویه در دولت های نهم و دهم احتمالا این استخدام ها در سال های آینده بسیار محدود خواهد بود. و سرانجام برای کار در سایت های پروژه های نفت و گاز هم باید به شرکت هایی که در این پروژه ها کار می کنند (مثل عسلویه) مراجعه کنید.
چکیده
بنگاه های اقتصادی در عصر حاضر به صورت فزاینده ای با محیطهای پویا و در حال تغییر مواجهند و بنابراین، به منظور بقا و پویایی خود مجبورند که خود را با تغییرات محیطی سازگار سازند. دو نیروی اصلی موثر بر محیط داخلی و خارجی بنگاه های امروزی عبارتند از: تغییرات تکنولوژی و رقابتهای جهانی. بنگاه هایی که نتوانند خود را با این دو نیرو تطبیق دهند، در بلند مدت قادر به ادامه حیات نخواهند بود. مدیران برای تامین اطلاعات مورد نیاز جهت تصمیم گیری ، ناگزیر به سیستم حسابداری خود اتکا می کنند. چنانچه تکامل تدریجی سیستم حسابداری از سیر تکاملی بنگاه عقب بیفتد ، خود ترمزی برای بنگاه در حال تغییر محسوب خواهد شد.