لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 7
برای تلفّظ حرف ساکن و مُنوّن با توجّه به اولین حرف کلمةبعد از آن، احکامی (از قبیل اظهار، ادغام کامل و ادغام ناقص) ذکر شده است. علمایرسم و ضبط قرآن برای راهنمایی قاری با تغییر در نحوة علامت گذاری، آنها را مشخّصکردهاند. آشنایی به آن احکام و نحوة علامت گذاری آنها، به قاری قرآن کمک خواهدکرد تا قرآن را آن گونه بخواند که بر پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم نازلشده است. ابتدا احکامی که مختصّ حرف ساکن است (به استثنای نون ساکن) و نحوةعلامت گذاری آن را یاد آوری، سپس به احکام نون ساکن و تنوین (که در واقع نون ساکناست) میپردازیم. احکام حرف ساکن و نحوة علامت گذاری آن حرفی که بعد از حرفساکن قرار میگیرد از نظر رابطه با حرف ساکن از چهار حالت خارج نیست «مُتَماثِلَین،مُتَجانِسَین، مُتَقارِبَین، مُتَباعِدَین». الف ـ مُتَماثِلین: هر دو حرف درمخرج و صفات کاملاً مشترک باشند و این حالت فقط در هر حرف نسبت به خودش وجود دارد،مانند: ت، ت ـ د، د ـ ک، ک ـ ل ، ل در این صورت اوّلی در دوّمی ادغاممیشود، مانند: رَبِحَتْ تِجارَتَهُمْ، قَدْدَخَلُوا، قُلْ لَهُمْ،یُدْرِکْکُمْ در چنین مواردی برای راهنمایی قاری، علامت سکون حرف ساکن رانمینویسند تا نشانگر عدم اظهار آن حرف باشد ودر عوض روی حرف بعد، علامت تشدید قرارمیدهند (تا نشانگر ادغام کامل حرف ما قبل در این حرف باشد)، مانند: رَبِحَتْتِّجارَتَهُمْ، قَدْدَّخَلُوا، قُلْ لَّهُمْ، یُدْرِکْکُّمْ. ب ـ مُتَجانِسَین:هر دو حرف در مخرج مشترک ولی در صفات متفاوت باشند مانند: « ب، م» ـ « ت، د، ط» دوبه دو با یکدیگر «ث، ذ، ظ» دو به دو با یکدیگر، در این صورت نیز اوّلی در دوّمیادغام میشود، مانند: اِرْکَبْ مَعَنا، هَمَّتْ طائِفَةٌ، یَلْهَثْ ذلِکَدر چنین موارد نیز برای راهنمایی قاری، علامت سکون را نمینویسند (تا نشانگرعدم اظهار آن باشد) و در عوض روی حرف بعد، علامت تشدید قرار میدهند (تا نشانگرادغام کامل حرف ماقبل باشد) مانند: اِرْکَبْ مَّعَنا، هَمَّتْ طائِفَةٌ،یَلْهَثْ ذّلِکَ. لازم به یاد آوری است که در ادغام «طاء ساکنه» در «تاء»مانند. بَسَطْتَ، فَرَّطْتُمْ، اَحَطْتُ چون باید صفت اطباق طاء در ادغامباقی بماند در این جا نه روی حرف طاء علامت سکون قرار دادهاند و نه روی حرف تاءعلامت تشدید مانند: بَسَطْتَ، فَرَّطْتُمْ، اَحَطْتُ تا قاری قرآن با نبودعلامت سکون متوجّه ادغام طاء در تاء و با نبود تشدید متوجّه اظهار طاء باشد. درنتیجه با حفظ صفت اطباق طاء در تاء ادغام ناقص صورت میگیرد. ج ـ متقاربین: هردو حرف در مخرج یا صفات نزدیک به هم باشند. مانند: لام ساکنه در حرف راء، نون ساکنهدر لام و راء، قاف ساکنه در حرف کاف. در این صورت نیز اوّلی در دوّمی ادغام میشودمانند: قُلْ رَبّی، اَلَمْ نَخْلُقْکُمْ، مِنْ لَدُنْ در چنین موارد نیزحرف ساکن را بدون علامت سکون و حرف بعدی را با علامت تشدید مشخّص کردهاند تانشانگر ادغام حرف اوّلی در دوّمی باشد، مانند: قُلْ رَّبّی، اَلَمْنَخْلُقْکُّمْ، مِنْ لَّدُنْ لازم به یاد آوری است که در روایت حفص به جز مواردذکر شده، ادغام متجانسین و متقاربین صورت نمیگیرد. د ـ متباعدین: هر دو حرفمخرجشان از یکدیگر دور باشد. در این صورت حرف ساکن کاملاً اظهار میشود مانند:یَغْفِرْ، وَاسْتَیْقَنَتْها، تَخْرُجْ در چنین مواردی حرف ساکن را باعلامت سکون و حرف بعدی را با علامت خودش نوشتهاند تا نشانگر اظهار کامل حرف ساکنباشد. احکام نون ساکن و تنوین و نحوة علامت گذاری آنها از میان حروف ساکن،نون ساکن و همچنین تنوین (که در تلفّظ نون ساکن میباشد) دارای احکام خاصّی است کهآشنایی با احکام و نحوة علامت گذاری آنها نیز لازم است. تنوین و نون ساکنهحکمش بدان ای هوشیار کز حکم آن زینت بود اندر کلام کردگار درحرف حلق اظهارکن، در یرملون ادغام کن در نزد باء قب به میم، در مابقی اخفاء بیار الف ـاظهار: نون ساکن و تنوین نزد حروف حلقی کاملاً اظهار میشود که باید از مخرج خود بهطور عادی و واضح تلفّظ شود. حرف حلقی شش بود ای باوفا همزه، هاء و عین وحاء و غین و خاء مانند: مِنْهُمْ، مِنْ عِلْمٍِ، عَلیمًا حَکیمًا، رَسُولٌاَمینٌ. در چنین مواردی نون ساکن را با علامت سکون، علامت تنوین را به طورمساوی روی هم «ـًـٍـٌ» و حروف حلقی را با حرکت خودشان نوشتهاند (همانند مثالهایفوق) تا نشانة اظهار کامل نون ساکن و تنوین باشد. ب ـ ادغام:نون ساکن و تنویننزد حروف «یرملون» ادغام میشود یعنی نون ساکن و تنوین خوانده نمیشود و به جای آن
برای تلفّظ حرف ساکن و مُنوّن با توجّه به اولین حرف کلمة