لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 2
موضوع:
شور ونشاط و زندگی در اشعار سه شاعر معاصر
استاد مربوطه:
جناب آقای دکترکیخا فرزانه
تهیه کننده:
شهرزاد یاسینی
/
تحقیق درباره دانشکده سیستان و بلوچستان
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 2
موضوع:
شور ونشاط و زندگی در اشعار سه شاعر معاصر
استاد مربوطه:
جناب آقای دکترکیخا فرزانه
تهیه کننده:
شهرزاد یاسینی
/
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:49
سیستان دارای یکی از اصیل ترین انواع قالی در کشور ماست . اگر امروزه نامی از قالی سیستان نیست ، هم به دلیل زوال نیرو های تولید قالی در این منطقه و هم به دلیل اطلاعات اندک . گاه نادرستی است که از سیستان داریم .
سیستان قدیم شامل بلوچستان ( در نتیجه بخشی از پاکستانئ فعلی ) و نخشی مهمی از افغانستان ، یعنی تا حدود هرات در شنال و تا کنار در یا جنوب می شده ، به طوری که در مشرق تنها از کرمان و ورارود ( ماورا النهر ) جدا می شده است و در تقسیم بندی جدید جغرافیایی – صرف نظر از قسمت های بزرگی در پاگستان و افغانستان – کار به جایی رسیده است که بلوچستان اصل قرارگرفته و سیستان بخشی از استان سیستان و بلوچستان شده است. بخش های شنالی سیستان قدیم جزو استان کنونی خراسان شده و سیستان به سرزمین کوچکی به طور حداکثر دویست و عرض هفتاد کیلونتر محدود شده است . سیستان باستانی زرنگ ( اوستا : زر که ) نام داشته و سرزمینی آباد ، حاصلخیز و مقدس بوده است . نام دیگر این سرزمین نیمروز بوده است که بر روی سکه های محلی در دوره ی اسلامی دیده می شود . تا به حال سیستان از نظر تاریخی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این کوتاهی بیشتر از جانب خودمان است ! کار جدی روی جغرافیای تاریخی آن نشده ودر نتیجه فرهنگ بومی آن چنان که باید ، شناخته نیست . در حادثه یی مهم و تاریخی که در سیستان باستان صورت گرفته – و آن با گوچ سکا ها به این سرزمین ودر نتیجه تغییر نام آن از زرنگ به سیستان ( شکل کهن : سکستان ) مشخص می شود.
چنان که گفتیم ، با آمدن سکا ها به سیستان تحول بزرگی در این منطقه صورت گرفت . کمترسن چیزی که امروزه می توانیم بگوییم این است که بافته های منطقه تحت تاثیر هنر سکا ها قرار گرفت ، زیرا این قوم در قرن پنجم پیش از میلاد ، قالی و گلیم می بافتند و نمد تولد می کردند . از گورهای دسته هایی از آنان در شمال آلتایی ، گلیم و نمد به دست آمده است . در نخستین نوشته های اسلامی ، سیتان دارای بهترین بافته های ابریشمی و پشمی توصیف شده است. آثار باستان شناسی نشان از رونق سیستان در دوره های اشکانی و ساسانی دارد. در این دو دوره ، سیستان یکی از بزرگ ترین ارقام مالیات را می پرداخته ، یعنی از آبادترین و پر تولید ترین قسمت های ایران بوده است. اگر چه از این دو دوره بافته یی سیستانی به دست نیامده است ، شهرت بافته های آن در آغاز دوره ی اسلامی نشان از سابقه یی طولانی و درخشان دارد. از محصولات بافندگی سیستان در آغاز دوره ی اسلامی با قالی ها و گلیم های طبرستان و فارس ( غند جان و جهرم ) در یک ردیف یاد می شود .
قالی سیستان
زیرا اندازهای سیستانی را باید به سه نوع تقسیم کرد. این تقسیم بندی ، چنان که اشاره شد ، دارای مبنای تاریخی است:
الف – نوعی تاریخی یا کهن ، که تا آغاز قرن چهاردهم هجری ( بیستم میلادی ) بافته شده است.
ب- نوع میانه ، که از حدود اواخر قرن سیزدهم هجری ( نوزدهم میلادی ) بافته شده و هنوز هم بافته می شود .
ج- نوع نو ، که هم اکنون بافته می شود.
قالی کهن سیستان : فرش ناشناخته
با فندگی قدیم سیستان مرهون کوشش و روحیه ی شاد و پرتوان زن سیستانی بوده است ، زیرا تجربه نشان می دهد که در هر جا کشاورزی رونق گرفته ، قالی بافی ضعیف شده یا رو به زوال رفته است. با توجه به این که سیستان در درازنای تاریخ ، کشاورزی پررونقی داشته است ، شهرت بافته های سیستان در جهان قدیم تعجب انگیز است . به طوری که خواهیم دید ، سنت بافندگی سیستانیان به بافته هخای سکایی جهان باستان می پیوندد . بنابراین روشن است که این قوم با وجود مهاجرت چند صد کیلومتری ، دست برداشتن از کوچ و ساکن شدن ، آن هم در حدود دو هزار سال پیش و پرداختن به کشاورزی در ناحیه یی زرخیز ، بافندگی خود را همچنان حفظ کرده است و رفاه نسبی قدیم پس از اسکان ، دست آنان را از هنرشان کوتاه نکرده است و این جز با داشتن همت و شور کار و زندگی ممکن نیست .
گره ترکی ، گره فارسی
به طوری که خواهیم دید ، نمونه های اندکی از قالی کهن سیستانی که باقی مانده است با گره ترکی با فته شده است ، و حال آن که هیچ گاه سیستان محل اقامت تر کان نبوده و اهالی سیستان هسچ گاه تحت تاثیر فرهنگ ترکان قرار نگرفته اد . ناچارند باید پذیرفت که گره ترکی در قالی سیستان اصیل است و خواهیم دید که چنین است . اصولا نام گذاری تر کی و فارسی این توهم را پیش آورده است که گره ترکی از آن ترکان و گره فارسی از آنان ایرانیان است ،؛ چنین نیست اکنون کهن ترین نمونه های قالی جهان بافته های پازیریک و باشادار هستند در قالی پازیریک گره ترکی ودر قالی باشادار گره فارسی دیده می شود. از آنجا که یک دسته از سکا ها در جایی دور از سرمنشا خود یعنی در سیستان ، توانسته اند سنت خود را حفظ کنند ، ناچار می توان پذیرفت که از میان آن دو قالی ، به احتمال بسیار قوی ، پازیر یک سکایی است نه قالی باشادار.
تعداد صفحات:23
نوع فایل: word (قابل ویرایش)
لینک دانلود پایین صفحه
استان سیستان و بلوچستان
موضع جغرافیائی و مردم ـ نژادهایی که دراین شهر کنارهم زندگی میکنند ـ قدمت تاریخی (600 الی 700 ساله آن) و تاریخچه امامزاده مذکور ـ توضیحی درباره شکل گلی معماری و بخشهایی که بعدها به آن اضافه شده است ـ پلان اصلی بنا ـ تزئینات و نقاشی برروی دیوارها و گوشهها ـ ساختمان گنبد ـ اساس ساختمانی آن ـ جهت اصلی بنا ـ رنگهای بکاررفته در نقاشیها ـ قبرستان ـ روایات رایج درباره امامزاده سیدغلام رسول دربین مردم.
استان سیستان و بلوچستان از شمال به خراسان و افغاتژنستان از خاور به افغانستان و پاکستان و از جنوب به دریای عمان و از باختر به استان کرمان محدود می شود شهرهای مهم این استان عبارتند از: زاهدان، چابهار، زابل، ایرانشهر و سروان.
مشخصات جغرافیایى
استان سیستان و بلوچستان با 178431 کیلومتر مربع مساحت، 11 درصد از کل مساحت کشور را شامل می شود و یکى از کم تراکمترین استانهاى کشور از نظر جمعیت می باشد. بیشترین مساحت این استان، به منطقه بلوچستان اختصاص دارد.
این استان بین 25 درجه و 3 دقیقه تا 31 درجه و 27 دقیقه عرض شمالى از خط استوا و 58 درجه و 50 دقیقه تا 62 درجه و 21 دقیقه طول شرقى از نصف النهار گرینویچ قرار گرفته است و مرکز آن شهرستان زاهدان مىباشد.
استان سیستان و بلوچستان با داشتن حدود 300 کیلومتر مرز آبى، و 1800 کیلومتر مرز خاکى، از شمال به استان خراسان و کشور افغانستان، از مغرب به استان کرمان، از جنوب به دریاى عمان و از مشرق به کشورهاى پاکستان و افغانستان محدود است.
این استان از 7 شهرستان تشکیل شده است که مجموعاً 29 بخش، 16 شهر، 92 دهستان و 6038 آبادى داراى سکنه را در بر مىگیرد.
جنوبی ترین شهرستان بلوچستان است که در فاصله 761 کیلو متری زاهدان قرار دارد. این شهر در زمان های قدیم " تیس" نام داشته که در حال حاضر خرابه های آن در 5 کیلو متری چابهار امروزی به جای مانده است .
بندر تیس در آن ایام اهمیت و اعتبار فراوان داشت و یکی از مراکز مهم تجاری کرانه های دریای عمان بود، ولی در قرن گذشته در اثر کم توجهی از رونق آن کاسته شد. در سالهای پس از انقلاب به علل مختلف ، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت .
اینک بندرچابهار اهمیت سوق الجیشی ممتازی دارد و در حال حاضر یکی از مناطق آزاد تجاری ایران محسوب می شود .
فرمت فایل :powerpoint (قابل ویرایش) تعداد صفحات:24صفحه
چینه شناسی عمومی ایالت ساختاری سیستان:
بطور کلی از نظرچینه سنگی زون سیستان یک واحد آمیزه ای – فلیشی است که به شدت خرد شده ودرهم ریخته می باشد. بنابراین این پهنه را میتوان در دو گروه رسوبات فلیشی – آذرآواری مشابه رسوبات حوضه های پیش کمانی با دگرریختی شدید و منشورهای بهم افزوده ملانژی – فلیشی برش خورده مورد بررسی قرار داد. که گروه ملانژی –فلیشی متعلق به کرتاسه ی پسین بوده وگروه فلیشی – آتشفشانی متعلق به
ترشیاری می باشند.
گروه آمیزه ای – فلیشی : این واحد سنگ چینه ای از جنوب بیرجند تا جنوب زاهدان ادامه داشته و نسبت گسترش آن در طول پهنه ی سیستان
پراکندگی مختلفی را نشان می دهد. قدیمیترین واحد سنگی شناخته شده در سیستان آهکهای اربیتولین داربوده که درشمال شرق زون درمجاورت بلوک
افغان رخنمون دارند و آهکهای توده ای برنگ آبی روشن و تبلور یافته با لایه بندی نامشخص حاوی فسیل اربیتولین میباشد.سن این آهکها نئوکومین تا آپسین میباشد ولی ارتباط این آهکها با گروه آمیزه ای- فلیشی نامشخص وگسل خورده میباشد.گروه ملانژی- فلیشی کرتاسه که با افیولیت ملانژهای شدیداَ برش خورده شروع میشود هیچ گونه نظم چینه ای را دارا نمی باشد بلکه این بخش مجموعه ی درهمی از سنگهای الترابازیک و رسوبی است که آن را تحت عنوان آمیزه ی افیولیتی ،آمیزه ی رنگین معرفی کرده اند.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 9
استان سیستان و بلوچستان
مختصات: /شرقی″۰۱ ′۵۲ °۶۰ شمالی″۳۳ ′۲۹ °۲۹°۶۰٫۸۶۶۹شرقی °۲۹٫۴۹۲۴شمالی (نقشه)
سیستان و بلوچستان
/
مرکز
زاهدان
مساحت
۱۸۱٫۷۸۵ کیلومترمربع
(جمعیت ۱۳۸۵)
۲٫۲۹۰٫۰۷۶
پراکندگی
۱٫۲۰۶
تعداد شهرستانها
14 شهرستان
منطقه زمانی
IRST )گرینویچ+۳:۳۰(
-تابستان(دیاستی(
IRST )گرینویچ+۴:۳۰(
زبان(های) اصلی
بلوچیفارسیبراهویی
استان سیستان و بلوچستان در جنوب خاوری ایران واقع است. این استان با حدود ۱۸۱۷۸۵ کیلومتر مربع وسعت، دومین استان پهناور ایران بعد از استان کرمان(۱۸۳۱۹۳ کیلومتر مربع)میباشد و بیش از ۱۱ درصد وسعت این کشور را دربرمیگیرد. سیستان شامل زابل و شهرهای اطرافش است و بلوچستان دربرگیرنده بقیه شهرها از زاهدان تا چابهار می باشد.
سیستان و بلوچستان ۱۱۰۰ کیلومتر مرز با کشورهای پاکستان و افغانستان و ۳۰۰ کیلومتر مرز آبی با دریای عمان دارد و به دلیل قرار گرفتن در موقعیت راهبردی و ترانزیتی از اهمیت فراوانی برخوردار است به ویژه بندر چابهار که تنها بندر اقیانوسی ایران و آسانترین و بهترین راه دسترسی کشورهای آسیای میانه به آبهای آزاد است.[۱]
مردم استان سیستان و بلوچستان از قومیتهای بلوچ، سیستانی، فارسی زبان و پیرو اهل سنت و تشیع میباشند. این استان بیشتر آب و هوای گرم و خشک دارد اما در عین حال از تنوع آب و هوایی و اقلیمی ویژهای برخوردار است و مناطق کوهستانی، جنگلی و باتلاقی نیز در این استان پهناور به چشم میخورد.
زاهدان مرکز این استان است که از طریق راهآهن با میرجاوه پاکستان ارتباط دارد و از سوی کرمان هم به راهآهن سراسری ایران متصل است. به زودی قرار است خط راهآهنی از سوی چابهار به مشهد و از آنجا به کشورهای آسیای میانه کشیده شود که این خط آهن نقش مهمی را در توسعهٔ این استان و خاور ایران ایفا خواهد کرد.
استان سیستان و بلوچستان با داشتن موقعیت راهبردی بازرگانی و ترانزیتی و دارا بودن کشاورزی و باغبانی (به ویژه میوههای استوایی و گرمسیری) و همچنین جاذبههای فراوان تاریخی و طبیعی و نیز صنعت در حال رشد از توانایی و ظرفیت فوقالعادهای برای توسعه و آبادانی برخوردار است و هماکنون دولت ایران و بخش خصوصی، سرمایهگذاریهای فراوانی را در این منطقه انجام میدهند.
جغرافیای استان
استان سیستان و بلوچستان با وسعتی حدود ۱۸۱۷۸۵ کیلومتر مربع دومین استان پهناور ایران بعد از استان کرمان(۱۸۳۱۹۳ کیلومتر مربع)میباشد، که با قرار گرفتن در بین ۲۵ درجه و ۳ دقیقه تا ۳۱ درجه و ۲۷ دقیقه عرض شمالی از خط استوا و ۵۸ درجه و ۵۰ دقیقه تا ۶۳ درجه و ۲۱ دقیقه طول شرقی از نصفالنهار گرینویچ، از نظر جمعیتی از کم تراکمترین استانهای کشور است.
استان سیستان و بلوچستان از دو منطقه سیستان و بلوچستان تشکیل میشود و از شمال به استان خراسان جنوبی و کشور افغانستان، از شرق به کشورهای پاکستان و افغانستان، از جنوب به دریای عمان و از مغرب به استانهای کرمان و هرمزگان محدود میشود.
شمال استان، برآمده از آبرفتهای رودخانه هیرمند، که بزرگترین دریاچه آب شیرین جهان را در خویش جای دادهاست. کوه خواجه تنها پشتهٔ بلندی میباشد که در منطقه مسطح سیستان خود نمایی نموده و نزد اهالی از قداستی خاص برخوردار است. دشت سیستان که در گروه اقلیم بیابانی میانه قرار دارد، بارشی کمتر از ۶۵ میلی متر را در سال دریافت میکند و میزان تبخیر در آن به بیش از ۵۰۰۰ میلی متر میرسد. این شرایط در مجموع باعث خشکی فیزیکی شدید محیط بوده و در سالهایی که میزان ورودی آب رودخانه هیرمند کاهش مییابد، خشکسالیهای مخرب توسعه پیدا میکند. شریان حیاتی منطقه یعنی هیرمند نوسانات سالیانه قابل ملاحظهای را نشان میدهد. وزش بادهای ۱۲۰ روزه که از اواخر بهار تا پایان تابستان میوزد در تشدید نیاز و خشکی محیط موثر است.
جنوب استان که وسعت متنوع اش را با دریای عمان گره زدهاست. این وادی دارای طبیعتی کوهستانی میباشد. مناطق جنوبی استان با توجه به مجاورت با دریای عمان و بهره گیری از بادهای موسمی اقلیم متفاوتی دارند. بالا بودن میانگین دما و پایین بودن نوسانات آن از مشخصههای اساسی اقلیم منطقهاست. با توجه به پایین بودن بارش و عدم وجود منابع برفی کوهستانی اکثر جریانات رودخانهای، موقتی و فصلی بوده و در بخش وسیعی از استان منابع محدود آبهای زیر زمینی تنها امکانات تأمین آب بشمار میآیند. وجود مخروط آتشفشانی تفتان با ۳۹۴۱ متر ارتفاع در شمال بلوچستان مرکزی، شرایط اقلیمی متنوع و جالبی را فراهم آوردهاست (۱). با توجه به دوره آماری ۱۳۷۵- ۱۳۵۹ میانگین بارش سالیانه استان ۸/۱۳۹ میلی متر و میانگین دمای سالیانه ۶/۲۲ درجه سانتی گراد، میباشد (۲). از لحاظ تقسیمات کشوری استان دارای ۸ شهرستان، ۳۲ بخش، ۳۰ شهر، ۹۴ دهستان و حدود ۶۳۰۰ آبادی میباشد.
منابع طبیعی
/
وسعت استان و تنوع آب و هوایی، موجب بروز تنوع در پوشش گیاهی و غنای منابع طبیعی تجدید شونده گردیدهاست. حدود ۵۵ درصد از کل مساحت استان معادل ۰۰۰/۲۵۰/۱۰ هکتار را مراتع در برگرفتهاست که ۳۰۰ هزار هکتار مراتع خوب، ۷۵۰ هزار هکتار مراتع متوسط و ۲/۹ میلیون هکتار مراتع فقیر و خیلی فقیر میباشد. وجود تالاب هامون و امکان تولید علوفه نی و بونی در سطح ۰۰۰/۱۵۰ هکتار با تولید متوسط حداقل ۶ تن در هکتار علوفه خشک (در مواقع غیر خشکسالی) از سرمایههای مهم منطقه به شمار میرود. در استان بیش از ۱۲۰۰ گونه گیاهی که حدود ۷۰ گونه آن دارای ارزش دارویی و صنعتی میباشد شناخته شدهاست. از جمله میتوان گونههای کهور، کنار، بنه، بادام، جش و گز روغن را نام برد. مساحت جنگلهای استان که عمدتاً نیمه متراکم و کم تراکم هستند قریب به یک میلیون هکتار میباشد. همچنین حدود ۳/۶ میلیون هکتار را بیابان و شنزار در بر گرفتهاست.