تحقیق در مورد درمان شکستگی ها

اختصاصی از هایدی تحقیق در مورد درمان شکستگی ها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 13 صفحه

---

 قسمتی از متن .doc : 

عوارض شکستگی ها

عوارض شکستگی ها عبارتند از :

عفونت

این عارضه معمولا محدود به شکستگی های باز است که زخم بوسیلة ارگانیسمی آلوده می شود . در شکستگی بسته امکان عفونت در مواردی است که بوسیلة عمل جراحی به شکستگی باز تبدیل شود . اهمیت این عارضه به این دلیل است که عفونت مانع جوش خوردن قطعات شکسته می شود .

درمان

در عفونت حاد براساس درناژ کامل و درمان طبی ضد میکروبی است .

در عفونت مزمن عمل جراحی اندیکاسیون پیدا می کند و درحین جراحی تمام سکستروم ها را باید برداشت و استخوانی که با حفرات کوچک محتوی چرک به صورت لانه در آمده است باید تراشیده وبرداشته شود . در صورت بزرگ بودن حفرات آنها را تخلیه نموده و براساس مکان آنهابه وسیلة زبانه های پایه دار عضلانی یا پیوندهای پوستی یا پیوند استخوان اسفنجی از استخوان ایلئوم پر نمود .

تأخیر درجوش خوردن

درصورتی تاخیر در جوش خوردن وجود دارد که قطعات شکسته بعد از گذشت 3 تا 4 ماه بعد از شکستگی هنوز متحرک باشند .

علل تاخیر درجوش خوردن همان علل جوش خوردن هستند که در مبحث عدم جوش خوردن به آنها اشاره شده است .

درمان

در مراحل اول درمان منتظر ماندن است ودر صورت عدم جوش خوردن بعد از 6 ماه جراحی اندیکاسیون می یابد .

عمل جراحی ارجح پیوند استخوان است اما در بعضی موارد که کال در هر دو سمت شکستگی تشکیل شده است فیکساسیون داخلی به تنهایی و بدون پیوند استخوانی کافی است .

عدم جوش خوردن

اگر بعد از چندما شکستگی جوش نخورد تغییرات رادیولوژیک به صورت زیر ظاهر می شود :

انتهاهای شکستگی گرد ومتراکم می شود وخط شکستگی واضح تر دیده می شود . از نظر پاتولوژیک به نظر می رسد کهروند ترمیم پایان یافته است و کال دیده نمی شود و فاصله بین استخوان بوسیله بافت فیبروپر می شود و حتی ممکن است مفصل کاذب تشکیل شود .

اتیولوژی عدم جوش خوردگی

عفونت

خونرسانی ناکافی

حرکت بین قطعات شکسته

وجود نسج نرم بین قطعات شکسته

جداشدن بیش از حد قطعات از همدیگر

حل دشن هماتوم شکستگی بوسیلة مایع سینوویال ( در شکستگی های داخل مفصلی )

وجود فلز خورنده در نزدیک شکستگی

تخریب استخوان ( مانند تومور )

درمان

درمان براساس مکان شکستگی و میزان ناتوانی ایجاد شده متغیر است .

اگر عدم جوش خوردن موجب ناتوانی جزئی شود ( مانند شکستگی اسکافوئید ) بهتر است نادیده گرفته شود اما اگر این عارضه موجب ناتوانی شود درمان جراحی لازم است که شمل پیوند استخوان ، جایگزینی بوسیلة پروتز وانتقال عروق به همراه استخوان زنده است و در صورت عدم موفقیت راههای قبلی در نهایت از تحریک الکتریکی – مغناطیسی می توان استفاده نمود .

نکروز آواسکولر

این عارضه نزدیک انتهای مفصلی استخوان رخ می دهد مخصوصاً هنگامی که قطعة انتهائی فاقد اتصالات نسج نرم عروق است و خونرسانی آن از طریق عروق داخل استخوان صورت می گیرد و این عروق تغذیه ای به علت تروما پاره می شوند .

بتدریج استخوان بدون رگ ساختمان ترابکولار خود را از دست داده و گجرانولار یا ریگی می شود ودر نهایت به صورت توده ای بی شکل بر روی هم دچار کلاپس می شود .

مکانهای شایع نکروز آواسکولر عبارتند از سرفمور بعد از شکستگی گردن فمور یا دررفتگی هیپ ، نیمة پروگزیمال استخوان اسکافوئید بعد از شکستگی کمر اسکافوئید ، تنة تالوس بعد از شکستگی گردن تالوس . گاهی کل استخوان بعد از در رفتگی مبتلا به نکروز آواسکولر می شود که بعنوان مثال می توان استخوان لوئیت رانام برد .

یافته های رادیوگرافیک

عدم وجود استئورپورز ناشی از عدم مصرف عضو شکسته در استخوان مبتلا به نکروز آواسکولر

در اسکن رادیوایزوتوپ بوسیله تکنتیوم عدم جذب ماده رادیوایزوپ توسط استخوان درگیر و دیده شدن آن به صورت ناحیة سرد وجود دارد .

درمان

به علت از بین رفتن ساختمان مفصل مجاور جراحی در مراحل اولیه اندیکاسیون دارد .

سوراخ کردن قطعة‌آواسکولر با یا بدون پیوند استخوان و خارج کردن قطعة آواسکولر و در صورت لزوم بازسازی مفصل با نوعی آرتروپلاستی یا ثابت کردن مفصل بوسیلة آرترودز روشهای جراحی معمول می باشند .

بد جوش خوردن

این اصطلاح در مواردی به کار می رودکه دفورمیتی حاصل از نظر بالینی واضح باشد .

درمان

در مواردی که ناتوانی ایجاد شده خفیف است نیاز به اصلاح وجود ندارد . اما اگر ناتوانی

تحقیق درباره شکستگی هیپ

اختصاصی از هایدی تحقیق درباره شکستگی هیپ دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 10

شکستگی هیپ:

اتیولوژی /اپیدمیولُوژی:

شکستگی های هیپ بویژه در افراد سالمند مشکلی جدی است.بروز شکستکی هیپ با سن افزا یش یافته و به ازای هر پنج سال بعد از پنجاه سالگی ،دو برابرمیشود .نود و پنج درصد از تمامی شکستگی های هیپ در افراد بالای 50سال رخ می دهد. تخمین زد می شود که یک سوم زنان و یک ششم مردان بالای 90 سال شکستگی هیپ را تجربه کرده باشند . در حال حاضر بیش از دومیلیون وپانصد هزار شکستگی هیپ در هر سال رخ می دهد ومراقبت های بهداشتی همراه آن بالغ برهفت میلیلارد دلار می باشد .

ترمیم شکستگی هیپ ، احتمالاً شایع ترین عمل جراحی در افراد بالای 85 سال است.

همانطور که جمعیت مسن تر می شود ، انتظار آن می رود که تعداد شکستگی های گردن فموربه پانصد هزارمورد برسد .

عوامل خطر ساز همراه با شکستگی هیپ عبارتند از : استئوپروز ، سن بالا،جنس مونث وسفید پوست ، کاهش سطح استروژن ( به علت تقییرات یائسگی یا برداشتن دو طرفه ی تخمدان ها ) سابقه ی شکستگی قبلی هیپ ،آلزایمر، سکونت درموسسه ی خیریه و شیوه ی زندگی کم تحرک یا بی تحرک .

سایر عوامل خطر ساز عبارتند از :

دریافت غذایی ناکافی کلسیم و ویتامینD

مصرف کافئین ،سیگار ؛مصرف الکل

ومصرف داروهای محرک سیستم روانی

گرچه بروز شکستگی هیپ در زنان شایع است .

خطر شکستگی هیپ در مردان مسن نیز افزایش می یابد . افراد سیاه پوست بالای 45 سال کمتر از سفید پوستان دچار شکستگی هیپ می شوند و علت آن افزایش محتوای مواد معدنی و افزایش توده ی استخوانی در سیاه پوستان است . تنها یک درصد از زنان سیاه پوست بالای 80سال دچار شکستگی هیپ می شوند . در میان زنان آمریکایی ،افریقاایی تبار ، لاغری ،سابقه ی حوادث مغزی عروقی قبلی ، استفاده از وسایل کمکی برای راه رفتن و مصرف الکل ، با افزایش خطر شکستگی هیپ همراه هستند . اقامت در بیمارستان برای افراد مسن با شکستگی هیپ اغلب پر عارضه وطولانی است . ممکن است به معلولیت مزمن ، انتقال به مراکز مراقبتی ویژه ، یا مرگ منجر گردد.تخمین زده می شود که 15 درصد از افراد بستری شده به علت شکستگی هیپ ، در یک دوره ی کوتاه مدت فوت کنند ، سی درصد طی یک سال اول می میرند و سی الی پنجاه درصد هرگز به سطح عملکردی اولییه خود باز نمی گردند. هر قدر بیمار مسن تر باشد ، شانس بازگشت به سطح قبلی عملکردی عضو شکسته شده نیز کمتر خواهد بود . عواملی که اثر منفی بر بهبودی داشته و خطر مرگ ومیر به دنبال شکستگی هیپ را بالا می برند عبارتند از:

مرد بودن،وجود مشکلات زمینه ای قبلی اختلالات شناختی و وجود عوارض بعد از عمل.

پا تو فیزیولو ژی : شکستگی هیپ ،درواقع شکستگی قسمت پروگزیما ل استخوان فمور است و ممکن است به انواع ذیل دسته بندی شود .

1- درون کپسولی (یا گردن فمور ): درون کپسول مفصلی ومفصل رخ می دهد.

َ (a ساب کاپیتال ( زیر سرفمور)

b ) ترانس سرو یکال

c ) قاعده گردن فمور

2- شکستگی خارج کپسولی : خارج از مفصل هیپ وکپسول آن ،در منطقه ا ی تا فاصله پنج سانتی مترزی رتروکانتر کوچک رخ میدهد و به شکستگیهای بین دو تروکانتر (اینترترو کانتریک ) موسوم هستند 0

3- شکستگیهای زیر تروکانتری (ساب تروکانتریک )،زیر تروکانترکوچک رخ می دهند 0

محل شکستگی ،درپیش اگهی التیام شکستگی نقش مهمی دارد 0 شکستگیهای درون کپسولی،بویژه شکستگیهای با جابجا یی ، میتواند خون رسانی به سر فمور را قطع کند 0 و با افزایش بروز جوش نخوردن ونگروز آواسکولر سر فمور همراه است . شکستگی های اینترتروکانتریک عبارتند :بد

دانلود تحقیق کامل درباره عوارض شکستگی ها

اختصاصی از هایدی دانلود تحقیق کامل درباره عوارض شکستگی ها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 44

عوارض شکستگی ها:

در اکثر شکستگی ها روند جوش خوردگی طبق انتظار پیش می رود به تدریج فونکسیون عضو آسیب دیده به وضع طبیعی بر می گردد و اگر نقص دائمی باقی بماند بسیار جزئی است اما همه شکستگی ها دارای چنین پیامد خوبی نیستند و ایجاد عوارض در تعدادی از آنها اجتناب پذیر می باشد که برخی خفیف، برخی شدید و ندرتاً فاجعه آمیز می باشد این عوارض می توان به دو گروه تقسیم نمود:

1)عوارض که مربوط به خود شکستگی می باشند.

2)عوارضی که مربوط به ضایعات همراه در نسوج دیگر

دوازده عارضه شکستگی که به دو گروه انترنسیک و اکسترنسیک تقسیم شده است.

عوارض مربوط به خود شکستگی

عوارض مربوط به ضایعات همراه شکستگی

عفونت

آسیب به عروق خونی بزرگ

تأخیر جوش خوردن

ضایعات عصبی

جوش نخوردن

ضایعات احشائی

نکروز آواسکوبر

ضایعات تاندونی

بد جوش خوردن

ضایعات و آسیب های پست تروماتیک مفصلی

کوتاه شدن

آمبوس چربی

عفونت Infection

عفونت واقعاً فقط در شکستگی های باز (مرکب) دیده می شود که در آنها زخم توسط ارگانیسم هائی که از خارج بدن وارد می شود، آلوده می گردد به طور استثنائی ممکن است یک شکستگی بسته(ساده) هنگامی که با دخالت جراحی به یک شکستگی باز تبدیل می شود، دچار عفونت گردد.

گاهی عفونت زخم سطحی باقی مانده و استخوان گرفتار نمی شود اما حداکثر عفونت به استخوان نیز سرایت نموده و موجب استئومیلیت می گردد استئومیلیت یک عارضه جدی است زیرا هنگامیکه استخوان با ارگانیسم های پیوژتیک عفونی شد، عفونت تمایل به مزمن شدن پیدا می کند. عفونت عاملی قوی در تأخیر یا جلوگیری از جوش خوردن استخوان است.

پیشگیری از عفونت و علائم آن

تمام شکستگی های باز باید آلوده در نظر گرفته شوند، فیکساسیون داخلی شکستگی به روش جراحی خطر عفونت را افزایش می دهد. پرستار باید بیمار را از نظر نشانه های عفونت شامل حساسیت در لمس، درد، قرمزی، گرمی موضعی، تب، ترشحات چرکی کنترل کند. عفونت ها باید بلافاصله درمان شوند. برای پیشگیری از عفونت و درمان آن باید از داروهای آنتی بیوتیک مناسب با دوز کافی استفاده کرد.

درمان

عفونت حاد جدید:در عفونت های حاد استقرار یافته اهداف اصلی درمان عبارتند از:

1)درناژ کافی

2)دادن آنتی بیوتیک

زخم باز گذاشته می شود و حفره هائی که ممکن است چرک در آنها وجود داشته باشد با انسنریون یا اکسزیون مناسب برداشته می شود. و لازم نیست پانسمان مکرراً تعویض شود. غالباً بهتر است در فواصل بین پانسمان ها انسنریون یا اکسنریون مناسب برداشته می شود.

همیشه باید از آنتی بیوتیک استفاده شود ترکیبی از فلوگلوکز اسیلین و اسید فوسیدیک و یا اریترومایسین و اسید فوسیدیک اغلب مناسب است اما انتخاب آنتی بیوتیک باید بر مبنای حساسیت ارگانیسم های مهاجم صورت گیرد.

عفونت مزمن:اگر عفونت های استخوان مزمن شود (استئومیلیت مزمن) ترشح چرک ادامه پیدا کرده و ممکن است قطعاتی از استخوان مرده و به صورت سکستر جدا شوند. برای بهبودی دائمی در این وحله به جراحی رادیکال ترسی نیاز است.

درمان شکستگی ها

اختصاصی از هایدی درمان شکستگی ها دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 13

عوارض شکستگی ها

عوارض شکستگی ها عبارتند از :

عفونت

این عارضه معمولا محدود به شکستگی های باز است که زخم بوسیلة ارگانیسمی آلوده می شود . در شکستگی بسته امکان عفونت در مواردی است که بوسیلة عمل جراحی به شکستگی باز تبدیل شود . اهمیت این عارضه به این دلیل است که عفونت مانع جوش خوردن قطعات شکسته می شود .

درمان

در عفونت حاد براساس درناژ کامل و درمان طبی ضد میکروبی است .

در عفونت مزمن عمل جراحی اندیکاسیون پیدا می کند و درحین جراحی تمام سکستروم ها را باید برداشت و استخوانی که با حفرات کوچک محتوی چرک به صورت لانه در آمده است باید تراشیده وبرداشته شود . در صورت بزرگ بودن حفرات آنها را تخلیه نموده و براساس مکان آنهابه وسیلة زبانه های پایه دار عضلانی یا پیوندهای پوستی یا پیوند استخوان اسفنجی از استخوان ایلئوم پر نمود .

تأخیر درجوش خوردن

درصورتی تاخیر در جوش خوردن وجود دارد که قطعات شکسته بعد از گذشت 3 تا 4 ماه بعد از شکستگی هنوز متحرک باشند .

علل تاخیر درجوش خوردن همان علل جوش خوردن هستند که در مبحث عدم جوش خوردن به آنها اشاره شده است .

درمان

در مراحل اول درمان منتظر ماندن است ودر صورت عدم جوش خوردن بعد از 6 ماه جراحی اندیکاسیون می یابد .

عمل جراحی ارجح پیوند استخوان است اما در بعضی موارد که کال در هر دو سمت شکستگی تشکیل شده است فیکساسیون داخلی به تنهایی و بدون پیوند استخوانی کافی است .

عدم جوش خوردن

اگر بعد از چندما شکستگی جوش نخورد تغییرات رادیولوژیک به صورت زیر ظاهر می شود :

انتهاهای شکستگی گرد ومتراکم می شود وخط شکستگی واضح تر دیده می شود . از نظر پاتولوژیک به نظر می رسد کهروند ترمیم پایان یافته است و کال دیده نمی شود و فاصله بین استخوان بوسیله بافت فیبروپر می شود و حتی ممکن است مفصل کاذب تشکیل شود .

اتیولوژی عدم جوش خوردگی

عفونت

خونرسانی ناکافی

حرکت بین قطعات شکسته

وجود نسج نرم بین قطعات شکسته

جداشدن بیش از حد قطعات از همدیگر

حل دشن هماتوم شکستگی بوسیلة مایع سینوویال ( در شکستگی های داخل مفصلی )

وجود فلز خورنده در نزدیک شکستگی

تخریب استخوان ( مانند تومور )

درمان

درمان براساس مکان شکستگی و میزان ناتوانی ایجاد شده متغیر است .

اگر عدم جوش خوردن موجب ناتوانی جزئی شود ( مانند شکستگی اسکافوئید ) بهتر است نادیده گرفته شود اما اگر این عارضه موجب ناتوانی شود درمان جراحی لازم است که شمل پیوند استخوان ، جایگزینی بوسیلة پروتز وانتقال عروق به همراه استخوان زنده است و در صورت عدم موفقیت راههای قبلی در نهایت از تحریک الکتریکی – مغناطیسی می توان استفاده نمود .

نکروز آواسکولر

این عارضه نزدیک انتهای مفصلی استخوان رخ می دهد مخصوصاً هنگامی که قطعة انتهائی فاقد اتصالات نسج نرم عروق است و خونرسانی آن از طریق عروق داخل استخوان صورت می گیرد و این عروق تغذیه ای به علت تروما پاره می شوند .

بتدریج استخوان بدون رگ ساختمان ترابکولار خود را از دست داده و گجرانولار یا ریگی می شود ودر نهایت به صورت توده ای بی شکل بر روی هم دچار کلاپس می شود .

مکانهای شایع نکروز آواسکولر عبارتند از سرفمور بعد از شکستگی گردن فمور یا دررفتگی هیپ ، نیمة پروگزیمال استخوان اسکافوئید بعد از شکستگی کمر اسکافوئید ، تنة تالوس بعد از شکستگی گردن تالوس . گاهی کل استخوان بعد از در رفتگی مبتلا به نکروز آواسکولر می شود که بعنوان مثال می توان استخوان لوئیت رانام برد .

یافته های رادیوگرافیک

عدم وجود استئورپورز ناشی از عدم مصرف عضو شکسته در استخوان مبتلا به نکروز آواسکولر

در اسکن رادیوایزوتوپ بوسیله تکنتیوم عدم جذب ماده رادیوایزوپ توسط استخوان درگیر و دیده شدن آن به صورت ناحیة سرد وجود دارد .

درمان

به علت از بین رفتن ساختمان مفصل مجاور جراحی در مراحل اولیه اندیکاسیون دارد .

سوراخ کردن قطعة‌آواسکولر با یا بدون پیوند استخوان و خارج کردن قطعة آواسکولر و در صورت لزوم بازسازی مفصل با نوعی آرتروپلاستی یا ثابت کردن مفصل بوسیلة آرترودز روشهای جراحی معمول می باشند .

بد جوش خوردن

این اصطلاح در مواردی به کار می رودکه دفورمیتی حاصل از نظر بالینی واضح باشد .

درمان

در مواردی که ناتوانی ایجاد شده خفیف است نیاز به اصلاح وجود ندارد . اما اگر ناتوانی

دانلود پاورپوینت شکستگی استخوان ترقوه به زبان انگلیسی - 9 اسلاید

اختصاصی از هایدی دانلود پاورپوینت شکستگی استخوان ترقوه به زبان انگلیسی - 9 اسلاید دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

Around The Time Of Union:

Children:2-4 Weeks

Adults:3-6 Weeks

برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید: