پاورپوینت فصل 7 حواس چشایی ، بویایی، لامسه
فرمت فابل: پاورپوینت
تعداد اسلاید: 19
بخشی از متن
چشیدن
زبان ماهیچه ای است که به جویدن غذا در دهان و مخلوط شدن آن با بُزاق دهان کمک میکند.
روی زبان برجستگیهایی وجود دارد. این برجستگی ها مزه ی غذا را دریافت میکنند و از طریق عصب چشایی به مغز پیام میفرستند.
وقتی غذا را میجویم ، ذره های آن در بزاق دهان حل میشوند. در همین زمان، عصب چشایی به مغز پیام میبرد و ما مزه هایی مثل شیرینی یا تلخی را تشخیص میدهیم.
فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 25 صفحه
چکیده :
دادههای لامسهای یکی از مؤلفههای مهم جراحی است که جراح در تصمیمگیریها و انجام اقدامات مختلف جراحی به این نوع داده نیاز دارد. لذا بازخورد دادههای لامسهای میتواند نقش مؤثری در کارآمدی جراحی داشته باشد. جراحی رباتیک به عنوان روشی جدید در ”جراحی با حداقل تهاجم“ میباشد که توانسته محدودیتهای موجود در رویکردهای قبلی را برطرف سازد. سیستمهای جراحی رباتیک علیرغم مزایای که دارند با مشـکلات و محـدودیتهایی روبرو هستند. عدم بازخورد مؤثر دادههای لامسهای یکی از مهمترین مشکلات و محدودیتهای سیستمهای جراحی رباتیک میباشد. طبق نتایج به دست آمده از مطالعات، دادههای لامسهای و بازخورد این نوع داده به جراح موجب کاهش خطا و در نتیجه کاهش میزان بافتهای آسیب دیده میگردد. همچنین این نوع بازخورد به جراح در شناسایی بهتر بافتها کمک میکند. به طور کلی بازخورد دادههای لامسهای نقش مؤثری در افزایش کارآمدی و موفقیت جراحی رباتیـک ایفا میکند. از این رو وجود این نوع بازخورد در جراحی رباتیک لازم و ضروری میباشد. بسیاری از محققان با ارائه راهکارها و راه حلهای مختلف تلاش میکنند تا با ایجاد بازخورد مؤثر دادههای لامسهای، یکی از مهمترین مشکلات و موانع سیستمهای جراحی رباتیک را حل کرده و مسیـر پیشرفت و توسعه را هموار سازند.
زمینه و هدف
جراحی، به عنوان یکی از روشهای مهم درمانی است که تکنولوژیها و ابزارهای استفاده شده در آن از عوامل مهم و تأثیرگذار در جراحی میباشند. پیشرفت تکنولوژی و تولید ابزارهای جدید در چند دهه اخیر، تحولی در تکنیکها و رویکردهای جراحی ایجاد کرده و موجب پیدایش رویکردهای جدید شده است.1-3 در رویکردهای کلاسیک و سنتی یا به عبارتی در جراحی باز، جراح مجبور است برای انجام جراحی برشهای بزرگتری ایجاد کند و به مقدار زیادی از بافتهای بدن بیمار آسیب برساند. همین امر باعث میشود تا احتمال عوارض ناشی از جراحی مثل درد، خونریزی، عفونت افزایش یافته و دوره زمانی بهبودی بیمار طولانیتر شود.1و4 با توجه به مشکلاتی که در جراحی باز وجود دارد جراحان در صدد برآمدند تا با ایجاد ابزارهای جدید کمترین آسیب را به بیمار وارد کنند. همین امر موجب پیدایش رویکردی جدید تحت عنوان ”جراحی با حداقل تهاجم“ گردید.5و6 در رویکرد ”جراحی با حداقل تهاجم“ جراحان به جای ایجاد برشهای بزرگتر تنها از طریق حفرههای طبیعی بدن و یا با ایجـاد برشهای کوچکتـر، آندوسکـوپ و سایر ابزارهای جـراحی را وارد بدن بیمار کرده و عمـل جراحی را انجام میدهند.7و8 به عنوان مثال اگر عمل جراحی برداشتن کیسه صفرا به روش جراحی باز انجام شود باید برشی حداقل به اندازه بیست و هفت تا سی سانتی‌متر ایجاد شود، اما در این روش با ایجاد سه یا چهار سوراخ نیم سانتیمتری تا حداکثر یک سانتیمتری می‌توان عمل جراحی را انجام داد.4و9 به همین خاطر میزان بافتهای آسیب دیده در ”جراحی با حداقل تهاجم“ به مراتب کمتر از جراحی باز بوده و در نتیجه عـوارض بعـد از جراحی کمتر شده و بیمار سریعتر بهبود مییابد.5و10و11 با این وجود جراحان برای انجام این نوع جراحی با محدودیتهایی از قبیل محدود بودن فضای دسترسی، کاهش دید و خستگی زیاد روبرو هستند.6و12 به منظور برطرف کردن محدودیتهای موجود، استفاده از سیستمهای رباتیک در جراحی مطرح شد و جراحی رباتیک به عنـوان روشی جـدید در ”جـراحی با حداقل تهاجم“ ایجاد گردید