تحقیق در مورد آسیب دیدگی کشتی گیران

اختصاصی از هایدی تحقیق در مورد آسیب دیدگی کشتی گیران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 31

نتایج یک تحقیق در رابطه با آسیب دیدگی کشتی‌گیران

نتیجه‌ی یک تحقیق نشان داد، مهم ترین علت بروز آسیب دیدگی در میان کشتی گیران به ترتیب 62 درصد خستگی مفرط، 60 درصد آسیب های قبلی، 58 درصد شرایط روحی نامناسب و 56 درصد تمرین و تکنیک غلط و حرکات ورزشی است.

به گزارش ایسنا، در این تحقیق که از سوی علی‌ اکبرنژاد گردآوری شده، آمده است: بررسی نتایج آسیب‌های ورزشی حاکی از آن است که در کل جراحت اندام با 100 درصد شیوع در مقام اول و پس از آن آسیب‌های زخم، ضرب دیدگی وکوفتگی، با 98 درصد شیوع درمقام دوم، آسیب‌های شکستگی 96 درصد سوم و آسیب های کشیدگی و پیچ خوردگی با 90 درصد شیوع درمقام چهارم قرار دارند.

هم‌چنین آسیب در رفتگی با 58 درصد، مینیسک 50 درصد، ترک خوردگی 48 درصد، پارگی عضلات با 26 درصد شیوع در رده‌های بعدی قرار دارند. ضمن این که آسیب دیسک با 20درصد پایین‌ترین درصد شیوع را به خود اختصاص داده است.

به علت درگیر شدن کلیه‌ی اندام‌ها در ورزش کشتی می توان گفت هیچ یک از اعضای بدن مصون از آسیب نخواهند بود و تنوع آسیب‌ها نیز زیاد است. به طوری که در آسیب‌های استخوانی، شکستگی گوش با 86 درصد، دندان با 65 درصد بیشترین و در ترک خوردگی نیز انگشتان دست و ترقوه با 10 درصد بیش‌ترین شیوع را به خود اختصاص داده‌اند.

در آسیب‌های پوستی در جراحت، گردن‌، گوش و انگشتان دست به ترتیب با 98 درصد، 90 درصد، 42 درصد؛ در زخم حفره‌ی دهان، ابرو و گوش با 72 درصد، 68 درصد، 58 درصد؛ در آسیب‌های عضلانی، ضربدیدگی و کوفتگی انگشتان دست گردن و کمر به ترتیب 76 درصد، 62 درصد، 48؛ در کشیدگی عضلانی گردن و ران 48 درصد و در پارگی عضلانی ران با 8 درصد بیش‌ترین شیوع را داشته‌اند.

در آسیب‌های مفصلی، درفتگی انگشتان دست با 36 درصد، آرنج 22 درصد ودر پیچ خوردگی نیز انگشتان دست و مچ پا با 68 درصد و 56 درصد؛ در زمینه زانو هم میزان 10 درصد افراد صرفا پیچ خوردگی داشته و50 درصد افراد دچار آسیب مینیسک شده‌اند که طبعاً همراه با پیچ خوردگی بوده است و در کل می‌توان مقدار آن را 60 درصد قلمداد کرد.

به طورکلی می توان گفت در اندام فوقانی، انگشتان دست بیشترین سهم در آسیب‌های را داشته که علت آن را می‌توان درگیری مستقیم انگشتان برای اجرای کلیه‌ی فنون دانست.

در سر و صورت، گوش بیش‌ترین آسیب را داشته و دیگر عضوها نیز از درصد قابل توجهی برخوردار بوده اند که با تحقیقات دیگر نیز مطابقت دارد. دلیل آنها می تواند برخورد اعضای سر وصورت هنگام اجرای فنونی مثل زیرگیری، مقاومت در مقابل قوس های حریف وغیره باشد.

از نظر فیزیکی قرارگرفتن در قسمت جلوی بدن هنگام گاردگیری و مقابله با حریف است.

در تنه و ستون فقرات گردن و بعد از آن پشت و کمر بیشترین مقدار آسیب دیدگی را داشته که شاید علت آن فشاری باشد که در زمان اجرای فنون مختلف، به خصوص بلند شدند در مواقعی که خم حریف را به صورت شکسته یا زانو زده گرفته و در خیمه حریف گیر کرده باشد.

در اندام تحتانی زانو و پس از آن ران شایع‌ترین عضوهای آسیب دیده می باشد که می تواند علت آن محدود نبودن حرکت مفصل زانو و پیچ خوردن آن هنگام دفاع در مقابل زیرگیری های حریف و یا هنگام چرخش در زمان زیرگیری از حریف مقابل و یا در برخورد مستقیم آن با زمین می تواند باشد.

درزمینه علل بروز آسیب‌ها نیز باید گفت که 84 درصد آسیب‌ها در شرایط تمرین مرتب ومنظم رخ داده است که با نتیجه "احمد زاکانی" 33 درصد و 83 درصد هم‌خوانی داشته و می توان گفت در این سطح از ورزش باید به نقش دیگر عوامل در بروز آسیب‌ها توجه داشت.

در مورد میزان کاهش وزن تنها 32 د رصد از افراد در زمان بروز آسیب‌ها در حال کم کردن وزن و رژیم بوده‌اند.

آمادگی روانی و شرایط روحی مناسب را می توان یکی ازعوامل دانست که در بروز آسیب سهیم است، چرا که 58 درصد از افراد در شرایط روحی نامناسب آسیب دیده‌اند.

عدم حضور مربی نیز نمی تواند به عنوان یک عامل موثر قلمداد شود، چرا که 92 درصد آسیب‌ها در حضور مربی و تنها 8 درصد آسیب‌ها در غیاب مربی واقع شده‌اند.

در این‌باره باید متذکر شد که مربی در اکثر جلسات تمرین حضور دارد و کمتر روزی وجود دارد که مربی در محیط ورزش حضور نداشته باشد.

نتایج حاصله نشان می‌دهد: 62 درصد از آسیب‌ها در شرایط بروز خستگی مفرط واقع شده و 38 درصد آن به بروز خستگی مفرط ارتباطی نداشته‌اند. در نتیجه می توان این عامل را یک عامل موثر دانست و توجه و مراقبت مربیان و ورزشکاران را به این نکته سوق داد که حتی‌الامکان از ادامه‌ی تمرین در شرایط بروزخستگی مفرط احتراز ورزند.

در مورد عامل گرم کردن و برخورداری از امکانات و وسایل وتجهیزات نتایج موید آن است که 90 درصد در شرایط بروزآسیب بدن خود را گرم کرده و 80 درصد از افراد از وسایل و امکانات استاندارد استفاده کرده بودند و در نتیجه این دو عامل را نمی توان عوامل مهمی دراین سطح ورزش در بروز آسیب دانست.

تمرین و تکنیک غلط و انجام حرکات غیر ورزشی را می توان یکی از عوامل موثر در بروزآسیب‌ها دانست. به طوری که 56 درصد آسیب‌ها درنتجیه تمرین و تکنیک غلط یا حرکات غیر ورزشی رخ داده است. هم‌چنین اکثر آسیب‌ها با 74 درصد در شرایط تمرین رخ داده است که این نتیجه با نتایح "احمدزاکانی" مطابقت دارد. در ضمن مراقبت و ارایه راهکارها برای احتراز و کاهش آسیب‌ها در زمان تمرین باید بیشتر باشد.

نهایتا آسیب‌های قبلی را در بروز آسیب‌های ورزشی جدید نباید نادیده گرفت، چرا که 60 درصد آسیب‌ها به دنبال آسیب‌های قبلی به وقوع پیوسته‌اند.

در نهایت می توان عوامل موثر بروز آسیب در این تحقیق را به ترتیب خستگی مفرط با 62 درصد آسیب‌های قبلی 60 درصد و شرایط روحی نامناسب 58 درصد و تمرین و تکنیک غلط و حرکات غیر ورزشی را 56 درصد بیان کرد.

پیشنهادات با توجه به یافته های تحقیق

1- به منظور آماده کردن کامل کشتی گیران در سطح ملی حضور یک مربی کشتی، همچنین روانشناس و پزشک متخصص ضروری است.

2- مربیان کشتی در رشته تخصصی خود لازم است. شایع‌ترین نوع صدمات در اعضای مختلف بدن را

تاثیر کاهش وزن کوتاه مدت بر WBC و ائوزینوفیل در کشتی گیران جوان

اختصاصی از هایدی تاثیر کاهش وزن کوتاه مدت بر WBC و ائوزینوفیل در کشتی گیران جوان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پژوهش حاضر به منظور بررسی آثار کاهش وزن کوتاه مدت بر گلبول سفید، ائوزینوفیل و پلاکت کشتی گیران جوان شهرستان دورود انجام پذیرفت. نمونه‌های آماری شامل 14 نفر از کشتی‌گیران جوان با میانگین سنی 82/0 07/18 سال، میانگین قد 46/4 07/172 سانتی‌متر، وزن 44/8 04/70 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 05/2 21/23 که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در این پژوهش غلظت گلبول سفید، ائوزینوفیل و پلاکت سرمی در دو مرحله مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. مرحله اول نمونه‌گیری در اولین روز پژوهش در ساعت 30/7 صبح به صورت همزمان انجام گردید. با ده روز فاصله از مرحله پیش آزمون مرحله دوم نمونه‌گیری در ساعت30/7 صبح به صورت همزمان انجام گردید نتیجه بررسی‌های آزمایشگاهی و همچنین تجزیه و تحلیل‌های آماری حاکی از آن است که کاهش وزن کوتاه مدت بر افزایش گلبول سفید، ائوزینوفیل، نسبت ائوزینوفیل به گلبول سفید و نسبت گلبول سفید به پلاکت تاثیر معنی داری ندارد. اما کاهش وزن کوتاه مدت منجر به تاثیر معناداری در میزان پلاکت ها و کاهش آنها می شود.

دانلود مقاله تمرینات کاهش وزن در کشتی گیران

اختصاصی از هایدی دانلود مقاله تمرینات کاهش وزن در کشتی گیران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تمرینات کاهش وزن دانشکده کشتی گیران
هدف : هدف از این تحقیق و بررسی ، ارزیابی و آزمایشات عملکردهای تنظیم و کنترل وزن دانشکده کشتی گیران پس از انجام و تکمیل قوانین و قواعد جدید NCAA در مورد کنترل وزن است . روش های و مترها : در پائیز سال 1999 یک بازنگری و مطالعه بر روی 47 تیم دانشکده کشتی گیری بر مبنای تقسیم بندی ( مثلاً I و II و III ) وبر مبنای کیفیت و میزان رقابتی توزیع و پراکنده شدند . چهل و سه تیم برای کل 741 واکنش گزارش شده است . مقایسه ها و تشابهات بر مبنای تقسیم بندی ، طبقه بندی وزن و درحد برنده شدن رقابتی کشتی گیران ایجاد می شود . نتایج اکثر موارد کاهش وزن در طی یک فصل در حدود 5.3 kg - + 2.8 kg ( میانگین SD ) و یا 4.7 kg _+ 6.9 kg وزن کشتی گیر بوده است . کاهش وزن در یک هفته در حدود 1.3 kg +_ 2.9 kg یا 2.4 % +_ 4.3 وزن کشتی گیر بوده است ، فصل گذشته میانگین وزن کشتی گیر مجدد به 2.2 kg و یا 2.4 +_ 2.4 % +_ 8.6% وزن آنها رسید . مربیان کشتی گیران برای اولین بار تحت روشهای کاهش وزن بودند ، گر چه 40.2% نشان داده است که قوانین جدید NCAA حداکثر عملکرد را بر روی کاهش وزن اثر معکوس داشته است . مترهای اولیه کاهش وزن رژیم غذایی تدریجی (79.4%) و افزایش تمرینات ورزشی ( 75.2%) بوده است . گرچه 54/8% روزه گرفتند ، 27/6% از سونا استفاده کردند و 26/7% از لباسهای پلاستیکی در حداقل یک ماه استفاده کردند. تخلیه و استفراغ به ندرت در کاهش وزن به کار می رود. عملکردهای WM بیشتر در میان دانشجویان سال اول، طبقه های وزنی سبکتر و کشتی گیران درجه II به کار می رود. در مقایسه با تحقیق در مورد دبیرستان کشتی گیری، این گروه از کشتی گیران بیشترین عملکرد و عکس العمل را در مورد WM نشان دادند. گرچه در مقایسه با کالج کشتی گیری در دهه 1980 اثر کاهش وزن بسیار کم بوده است. نتایج اجرای WM در دانشکده کشتی گیری در مقایسه با نمونه های گذشته افزایش داشته است. چهل درصد از کشتی گیران تحت تأثیر قوانین جدید WCAA قرار گرفتند و باعث کاهش وزن آنها شده است. آموزش هنوز مورد نیاز است و بعضی از کشتی گیران هنوز تحت مترهای خطرناک WM قرار دارند.
کلمات کلیدی : کاهش وزن
وزن رسیدن در کشتی
در سال 1967 عنوان صفحه اول روزنامه Desmaines , lowa اظهار داشت که «کشتی گیری سلامتی را به مخاطره می اندازد ضرر رساندن به سلامتی اشاره به کاهش وزن برای رقابت «کاهش وزن» داشته است از سال 1970 چندین مورد تحقیق و مطالعه در مورد الگوهای WM تنظیم وزن در میان کشتی گیران دبیرستان و دانشکده صورت گرفته است. بررسی و تحقیقات توسط انجمن پزشکی و دارویی آمریکا و دو دانشکده ورزشی آمریکا برخلاف عملکردهای ناسالم کاهش وزن انجام شده است.
چهار مورد از کشتی گیران دبیرستان در طی دوره سی ساله مورد بررسی قرار گرفتند که نمونه های مشابهی در کاهش وزن آنها مشاهده شده است. برای مثال ، در سه مورد متوجه شدند که عموماً کشتی گیران 3.2gr تا 3.3kg در آغاز فصل دچار کاهش وزن می شدند تا به وزن اولیه خود برسند و مجدد پس از وزن به S تا 6kg می رسند. در دو بررسی کاهش وزن هفتگی قبل از سابقه و مجدد پس از سابقه در حدود 1.6kg تا 1.9kg بوده است. تمام چهار تحقیق و بررسی نشان داده است که 13-38% از کشتی گیران خوردن غذا و میوه سه بار در هر هفته و یا بیشتر را ممنوع کردند. در مطالعات مشابه کشتی گیران از سونا و یا لباسهای پلاستیکی (20% - 9 ) استفاده می کنند. رفتارهای جوع در 9% و از کشتی گیران دبیرستان وجود دارد.
اطلاعات محدودی در دست که وجود رفتارهای WM در میان کشتی گیران دانشگاهی را نشان می دهد. Steen و Brownell گزارش دادند که کاهش وزن بیشتر در میان کشتی گیران دانشگاهی است تا دبیرستانی. برای مثال : اکثر کاهش وزن در طی فصل در حدود 7/2kg در میان کشتی گیران دانشگاهی در مقابل 7.4kg در میان کشتی گیران دبیرستانی است. میانگین به کشت وزن پس از فصل 7/6kg برای کشتی گیران دانشکده در مقابل 5/2kg در میان کشتی گیران دبیرستانی است. Steem و Brownell اعلام کردند که استفاده بعضی از متدهای کاهش وزن نظیر سونا و پوششهای پلاستیکی بیشتر در میان کشتی گیران دانشگاهی متداول و رایج است. اما ممنوعیت غذا و میوه بیشتر در میان کشتی گیران دبیرستانی و دانشگاهی دیده می شود.
در پائیز سال 1997 سه کشتی گیر دانشجو بر اثر کاهش وزن برای مسابقاات جان خود را از دست داند. به علت مرگ این سه نفر، NCAA تغییرات چشمگیری را در قوانین کشتی گیری دانشگاهی را اعمال کردند و قوانین جدیدی را برای جلوگیری از افزایش وزن تنظیم کردند. به طور خلاصه، تغییرات : a ) برای هر 10 رده وزن b) وزن نزدیک به شروع مسابقه C ) چربی بدن در آغاز فصل، ارزیابی شده است، حداقل وزن مسابقه تعیین شده است و کشتی گیران تا اوایل دسامبر به وزن رقابی خود می رسند. این قوانین جدید در آغاز فصل سال 1999 – 1998 اعمال شده است.
هدف از تحقیق و بررسیهای فعل ارزیابی عملکردهای WM در نمونه های رندم و تصادفی دانشجویان کشتی گیر پس از اجرای قوانین جدید NACC می باشد. بررسیهای فعلی مرجعی را برای نمونه های WM در میان کشتی گیران دانشگاه از زمان تغییر قوانین فراهم کرده است. این داده ها و اطلاعات با تعداد محدودی از مطالعات قبلی مورد مقایسه قرار گرفته است که تغییرات را در عملکردهای WM برای بررسیهای آینده پس از اعمال قوانین جدید ارزیابی می کند.
متدها :
نمونه :
در پائیز سال 1999، 243 دانشکده اسپانسور برنامه های کشتی گیری شدند. 94 مورد آنها در تقسیم بندی I (D1)، 43 مورد در گروه II (D2 ) و 106 مورد درگروه III (D3) بودند. معیارها و ضوابط اولیه برای انتخاب شرکت کننده ها برای مطالعه استفاده شد که نمونه ای رندم و تصادفی از هر تیم بوده است. همینطور محدوده ای از برنامه ها را در مورد موفقیت های برنده شدن نمونه سازی کردیم. تقریباً 6% از مدارس انتخاب شده در مسابقات قهرمانی امتیاز کسب نکردند و تقریباً25% در میان 15 تیم تاب در حداغکثر امتیاز نبودند. 15% باقیمانده تیم ها برای شرکت در تحقیق انتخاب شدند که در میان 15 تیم دارای حداکثر امتیاز در مسابقات قهرمانی بودند.
میزان نمونه های هدف 52 مدرسه بوده است. کل 55 برنامه بصورت رندم و تصادفی انتخاب می شدند و برای شرکت در تحقیق دعوت می شدند. چهل و هفت مورد با مشارکت در تحقیق موافقت کردند و 43 مورددر مورد واکنشها مراجعه کردند. چهار مدرسه که مورد بررسی قرار نگرفته شامل دو مورد از گروه D1 و یک مورد از هر گروه D2 و D3 بوده است.
تحقیقات و بررسی ها توسط مربیان تیم و بصورت داوطلبانه توزیع و تقسیم شدند که با نام مستعار توسط اعضاء تیم به انجام رسیده است. مربی در انتشار اطلاعات تحقیق مشارکتی ندارد. به علت اینکه کشتی گیران برای فکر کردن در مورد فصل های مسابقه ای قبلی آموزش دیده اند، تحقیقات در مورد دانشجویان سال اول تجربیات آنها را در مقطع دبیرستان انعکاس می دهد. کشتی گیران سنگین وزن به علت اینکحه آنها به ندرت برای مسابقات وزن خود را کاهش می دهند، از تحقیق خارج می شوند. میزان عکس العمل تیم از 5 کشتی گیر تا 39 نفر در حدود 19/4 واکنش در هر تیم بوده است. میزان عکس العملها در میان مدارس گروه D3 حداکثر بوده است. مطالعه و بازنگری از سوی کمیته NCAA اداره محافظت از مسابقات سالم و موارد پزشکی ورزشها تصویب شده است. مربیان تیم نسخه ای از تحقیق را دریافت کردند و برای مشارکت در تحقیق از آنها دعوت شده است. به علت مشارکت مدارس و کشتی گیران اینطور فرض می شود که آنها پروژه تحقیقات را تصویب کردند.
ابزار و وسایل تحقیقات و مطالعات
ابزارهای تحقیقات در چهار مورد تعیین شده اند: شامل
A ) اطلاعات آمارگیری
B ) عملکردهای مسابقه ای و رقابتی و میزان و مقدار کاهش وزن
C ) متدها و روش های کاهش وزن و منابع اطلاعاتی در مورد کاهش وزن.
D ) ارزشیابی نحوه غذا خوردن درارتباط با مقررات آماری و تشخیصی در مورد ناهنجاریهای ذهنی.
آیتمهای تحقیقات اخیر از مستندات تحقیقات قبلی گرفته شده است که توسط Iakin ، Steen ، applige ، Steen ، Brownall ، itaqlcnis ، Clemunt اعمال شده اند. اقدامات و تلاشهایی برای تعیین اعتبار و صحت تحقیقات و بررسی ها انجام شده است. ضریب درستی آزمایشات توسط Steen و Brownell در محدوده 1- 94% برای اطلاعات رقابتی و آماری ، 0/99 و 0/74 برای آیتمهای تغییر وزن 0/77-1 برای متدها و روشهای کاهش وزن و 0/85 – 0/65 برای ارزشیابی تغذیه گزارش شده است. Haw kin ، Clement صحت و درستی 0/88 را برای آیتمها گزارش داده اند.
به علت اینکه این مطالعه و تحقیق قبلاً استفاده شده است، در اعتبار و صحت آن مطمئن هستیم، گرچه استفاده از راههای استانداردهای انجمن تحقیق و بررسی آموزشی آمریکا، مدارک و شواهد برای اعتبار تحقیق و بررسی توسط اعضاء کمیته NCAA ، کمیته آموزش و تحقیقات مرکز کشتی گیری آمریکا و چندین مربی و استادان دانشکده کشتی گیری مورد بررسی و بازنگری قرار گرفته است. با اعمال چندین تغییر و تحول منتقدان مطالعه و تحقیق را به عنوان یک نفر معتبر و صحیح برای ارزیابی متدهای کاشه وزن در میان این گروه و جمعیت پذیرفتند.
بعضی از شرایط و ضوابط در این جدول بکار رفتند. کاهش و یا رسیدن به وزن اشاره به فرآیند کاهش وزن برای کنترل و تعیین رده وزن زیر وزن طبیعی کشتی گیر دارد. این شرایط در طی چند روز یا در طی چندین دوره طولانی مدت اتفاق می افتد. بیشترین کاهش وزن در واکنش نسبت به یک آیتم برای بیشترین میزان کاهش وزن قبل از وزن کردن گزارش شده است. این شرایط در طی چندین هفته و یا ماه اتفاق می افتد و اغلب در اوایل فصل به محض آغاز تمرینات و آموزش کشتی گیران رخ می دهد. کاهش وزن هفتگی در واکنش نسبت به میزان کاهش وزن در 5 روز قبل از وزن کردن گزارش می شود. این وزن عموماً در طی چندین روز پس از وزن کردن و قبل از تکرار پرسه و فرایند مجدد برمی گردد. همینطور این مرحله اشاره به سیکل و چرخه وزن دارد و از طریق آب زدایی صورت می گیرد. تکرار کاهش وزن تعد اد دفعات سیکل کاهش وزن هفتگی کشتی گیران را گزارش می دهد.
تجزیه و تحلیلهای آماری:
میانگین تشابهات و سنجش ها و جداول اتفاقی برای مقایسه نمونه ها برای طبقه بندی متغیرها بکار می رود. میانگینها از نظر آماری با کاربرد مدل خطی (GLM) و آزمون چی دو برای جداول احتمالی بکار گرفته می شوند. GLM به جای ANOVA استفاده می شود به علت عدم شباهت دو اندازه میان نمونه های طبقه بندی شده ANOVA تقریباً اندازه مساوی میان گروههای تحت آزمایش نیاز دارد. در مطالعه فعلی، این مورد هرگز وجود نداشته است. و مقدار اختلاف در گروههای مقایسه ای بیشتر است. تست Schello برای آزمایش اختلافات جفتی و دوتائی استفاده می شود. وقتی GLM مهمترین تأثیرات یا واکنشها را تشریح می کند برای آزمایشات بعدی میزان قابل توجهی برای تعداد مقایسه ها تنظیم و تعدیل می شود. داده ها و اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SAs وزن6(13) مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

نتایج :
جدول 6، سن، طول و وزن موارد را نشان می دهد. کشتی گیران رده P3 اختلاف قابل ملاحظه ای را در سن در مورد داده D2 نشان می دهند که نسبت به گروه D1 بسیار بلندتر هستند. این نمونه شامل 224 دانشجوی سال اول، 226 دانشجوی سال دوم، 159 دانشجوی سال سوئم و 129 دانشجوی سال چهارم هستند که 272 کشتی گیر رده D1 ، 167 کشتی گیر رده D2 و 299 کشتی گیر رده D3 وجود دارد. در میان نه گروه وزنی، 43 تا 91 کشتی گیر وجود دارد. حداقل وزن در حدود 197 پوند و بیشترین وزن در حدود 165 پوند وزن دارند کشتی گیران در 27/8±3 مسابقه با هم رقابت کردند و 24/4%±65/8 برنده شدند. کشتی گیران در D3 بیشتر از گروه D1 و D2 در مسابقات شرکت کردند. اما نسبت به گروه D1 در طی فصل قبلی در حد کمتری برنده شدند. بطور میانگین، کشتی گیران در 151/4±50/8 مسابقه در طی دوره خود شرکت کردند و11/7% ±77/4 برنده شدند. هیچگونه تفاوت و اختلافی در تعداد مسابقات در طی دوره در سه گروه کشتی گیر وجود ندارد گرچه کشتی گیر رده D1 بیشترین درصد برنده شدن را داشته است. برخلاف کشتی گیران رده D1 و D2 کشتی گیری را در سنین جوانی نسبت به کشتی گیران MWL وزن را به میانگین 2/8kg ± 5/3 می رساند. گروههای D2 و D3 دارای MWL بیشتر در طی فصل نسبت به گروه D1 می باشد. همانطور که شکل 2 مشخص کرده است گروه D2 در حد بیشتری از وزن خود را کاهش می دهند. MWL برای 28/4% کشتی گیران 2/3kg یا کمتر و بیشتر از 6/8kg برای 17/6% بوده است.
گرچه در میان کشتی گیران گروه D2 تنها 14/5% از آنها کمتر از 2/3kg و 25/2% بیشتر از 6/8kg کاهش وزن داشتند. برخلاف این مورد، MWL% برای نیمی از گروههای D1 و D2 کمتر از 5% وزن آنها بوده است. تنها 35/7% از گروه D2 کمتر از 5% وزن خود را از دست دادند. برعکس، 28% از گروه D2 بیش از 10% کاهش وزن داشتند در حالیکه تنها 16/2% گروه D1 و 17/3% از گروه D3 بیشتر از 10% کاهش وزن داشتند.
دانشجوی سال اول در سه گروه دارای بیشترین MWL می باشد. دانشجوی سال اول مانند دانش اموز سال آخر دبیرستان 3/1kg ± 5/8 در مقایسه با 2/2kg ±5 برای دانشجوی سال آخر و یا 5/1% ± 8/3 در مقایسه با 4/4 ± 2/6 کاهش وزن دارد. MWL و MWL% به علاوه دیگر تأثیرات کاهش وزن در میان دانشجوی سال دوم و سوم و چهارم تفاوتی ندارد.
کاهش وزن هفتگی (WWL) بطور میانگین 1/3kg ± 2/9 از D3 در حداکثر است. همانطور که در شکل 3 نمایان است WWL در میان دانشجوی سال اول با دانشجوی سال آخر یکسان است اما بصورت درصد دانشجوی سال اول 2/4% ± 4/1 بیشتر است.
3/5KG psG ± 5/5 کمی بیشتر از MWL یا 5/4% ± 8/6 از وزن فعلی است. تنها 20/2% از کشتی گیران حداقل 2/3kg به وزن قبلی خود برمی گردند در صورتیکه 26/5% به بیش از 10% وزن فعلی خود می رسند . DS6 بیشتر در میان گروههای D2 است. در میان گروههای D2 ، 38/1% به بیش از 6/8kg وزن خود می رسند در حالیکه 31/6% از D1 27/5% از D3 به وزن خود برمی گردند.
همزمان با کاهش وزن، دانشجوی سال اول میزان بیشتری از وزن خود را مجدد به دست می آید. میانگین وزن مجدد 2/8kg ± 6/0 در میان دانشجوی سال اول در مقابل 1/3kg ± 5/3 در میان دانشجویان سال آخر و درصد PS6 6/1% ±9/5 برای دانشجوی سال اول و 5/1% ± 8/1% در میان دانشجوی سال آخر است.
کشتی گیران در تمام سه گروه تفاوت قابل ملاحظه ای در توالی و تکرار کاهش وزن FCW مشاهده نشده است همانطور که توسط استانداردهای تعیین شده محدوده وسیعی در FCW وجود دارد، 16/6% کاهش وزن نداشتند.
در صورتیکه 26/6% بیش از ده بار کاهش وزن داشتند. دانشجوی سال اول در حدود بیش از 10/8± 11/9 بار وزن خود را کم می کند. در میان دانشجویان سال اول 40% در طی فص2ل بیش از ده بار کاهش وزن داشتند رد حالیکه تنها 11/6% آنها دچار کاهش وزن نشدند.
به استثناء یک مورد، روشهای کاهش وزن در میان سه گروه تفاوت قابل ملاحظه ای وجود ندارد. گروههای D2 بیشتر از روشهای ممنوع کردن غذا به عنوان متد کاهش وزن استفاده می کنند. گرچه تفاوت قابل ملاحظه ای میان دانشجوی سال اول و آخر مشاهده می شود. تقریباً 80% از کشتی گیران از روشهای رژیم غذایی و 75/2% افزایش تمرینات ورزشی در سه روز در هفته و یا بیشتر به عنوان اولین روش کاهش وزن استفاده می کنند. غذا نخوردن (مثلاً کاهش چند وعده غذا در روز) اغلب توسط 45/5% افراد استفاده می شود و خوردن میوه اغلب توسط 20/5% استفاده می شود. بیشترین عملکردها شامل غذا نخوردن و استفاده از سونا و لباسهای پلاستیکی است که اغلب توسط 5-8% از ورزشکاران و اغلب توسط 21 تا 47% از کشتی گیران اعمال می شود. دانشجوی سال اول در مقایسه با دانشجوی سال آخر بیشتر از اتاق گرم کشتی گیری، سونا، لباسهای پلاستیکی به عنوان متدهای کاهش وزن استفاده می کنند.
استفاده از روشهای تخلیه و تصفیه به علاوه عملکردهای پاکسازی و غیر متداول است. استفاده از قرصهای رژیمی در میان 3/9% در هر ماه یا بیشتر گزارش شده است. برعکس، استفاده از قرصهای ضد یبوست در میان 3/2% هر ماه یا بیشتر گزارش شده است اما رواج این موارد در میان دانشجویان سال اول 5/4% ، بیشتر از دانشجوی سال آخر 2/2% بوده است. استفاده از قرصهای افزایش ادرار توسط 2/4% از کشتی گیران در هر ماه یا بیشتر اعمال می شود. استفراغ 1/9% و تنقیه ½% .
برای توضیح بیشتر در مورد انواع کشتی گیران و عملکردهای WM آنها و روش های کنترل وزن گر وه ها را با استفاده از دو متغیر دیگر تقسیم بندی کردیم. در بررسی اولیه، کشتی گیران را بر اساس در حد برنده شدن را در طی فصل قبل تقسیم بندی کردیم. کشتی گیران به 75% یا بیشتر دوره های مسابقه ای تقسیم شدند. 50-70% از مسابقات آنها برنده شدند و حداقل نیمی از مسابقات امتیاز کسب کردند. تفاوت و اختلاف قابل ملاحظه ای میان سه گروه در روش WM وجود ندارد.
در روش دوم، کشتی گیران را به یکی از سه گروه با استفاده از طبقه بندی وزن مسابقه ای تعیین کردیم. سبکترین راه های وزنی 125 ، 133 ، 141 پوند ) وزنهای سبک (LWC) را تشکیل دادند. رده های وزنی 157-149 و 165 پوند وزنهای متوسط و MWC و وزنهای سنگین (174 تا 197) گروه های سنگین وزن (HWC) را تشکیل می دهند. ویژگیها و مشخصه های توصیفی و تاریخچه عملی در جدول 3 مشخص شده است. در مقایسه با کشتی گیران LWC ، کشتی گیران HWC در سنین بالاتر نسبت به دو گروه ورزشکار LWC و HWC کاهش وزن دارند.
همانطور که در شکل 5 مشخص شده است سه گروه در MWL و WWL و PSG مشابه است. گرچه وقتی وزن کاهش می یابد و یا مجدد باز می گردد تفاوت قابل ملاحظه ای در میزان درصد وزن فعلی آنها وجود دارد.
LWC در MWL% ، WWL% و PSG% نسبت به MWC بیشتر است و MWC در سر معیار اندازه گیری نسبت به HWC حداکثر است .
وقتی روشهای کاهش وزن در سرگروه مورد مقایسه و ارزیابی قرار می گیرد ، تفاوت زیادی در ممنوعیت غذایی و استفاده از رژیم غذایی ، سونا و لباسهای پلاستیکی نمایان می شود . در حدود تعدادی از کشتی گیران از هر گروه در روشهای کاهش وزن شرکت کرده اند . گرچه ، تعداد بشتری از گروه های HWC هرگز از این قرصها استفاده نکردند .
استفاده بیش از حد روشهای کاهش وزن شامل ، استفراغ ، قرصهای ضریبوست ، رژیمی ، افزایش ادرارو تنقیه در میان سرگروه وزنی تفاوت چندانی وجود ندارد . منابع اولیه اطلاعات در کاهش وزن کشتی گیران و مربیان دبیرستان و یا دانشکده بوده است . بیش از 50% کشتی گیران ، کشتی گیران را به عنوان منابع مؤثر و کارآمد اطلاعاتی طبقه بندی کردند . در صورتیکه مربیان درجه مساوی با بیش از 55% کشتی گیران دارند .
قوانین جدید NCAA دارای تأثیرات 2/40% کاهش وزن بر روی ورزشکاران داشته است ، متخصصان سلامتی و بهداشت شامل کارشناسان تغذیه ، مربیان و پزشکان از منابع اولیه اطلاعاتی در میان 70% کشتی گیران بودند .
پرسشها وسؤالات تحقیقاتی امکان دستیابی پنج معیار و ضابطه جوع را به ما می دهد . تنها یک کشتی گیر دارای تمام پنج معیار بود .
برخلاف آن کمتر از 10 مورد بسیار دارای کاهش وزن و یا افزایش وزن بودند که دردرجه بندی معیارهای جوع دارای حداقل نمره و امتیاز است .
غذا خوردن خارج از کنترل یک شاخص مدتی در عدم تعادل تغذیه است . بعضی از کشتی گیران بیش از حد غذا می خورند . 9/11% این کار را انجام می دهند . پس از مسابقه 9/9% همان روش را انجام می دهند و 2/10% در طی تعطیل فصل مسابقات اینگونه هستند . قبل از مسابقات تنها 2/3% واکنش نشان می دهند . این عملکرد ها سازگار با عکس العمل دیگر آیتمها و موارد مرتبط با شیوه های تغذیه هستند .
بحث و گفتگو :
نتایج این تحقیق و بررسی در مورد WM دانشجویان کشتی نسبت به دبیرستان کشتی بیشتر بوده است ولی این نتیجه در هر سال 1950 نسبت به دانشکده کشتی در حداقل بوده است . کشتی گیران سال اول دارای حداقل وزن هستند و D2 گرایش به حداکثر دارد . تعداد قابل ملاحظه ای در حدود 40% نشان دادند که قوانین جدید NCAA تأثیر زیادی در عملکرد WM آنها داشته است هر چه بیش از 25% کشتی گیران استفاده از سونا ، پوششهای پلاستیکی و غذا نخوردن را به عنوان تکنیک های کاهش وزن استفاده می کنند .
برای تعمیم دادن کشتی گیران دانشکده این موضوع دارای اهمیت است که مدارس بررسی شده معرف تعداد است به این علت ، گروههای کشتی گیراز سرگروه را شامل می شوند . نتایج حاصله از رقابت های NCAA سال 2000 برای اعتبار بخشیدن به روشها مترها در انتخاب تیمها در یک رنج و محدوده رقابتی بکار می رود . بازده تیم از این بررسی از میان 15 تیم انتخاب شوند .این مقدار مطابق با نمونه های طبقه بندی اصلی ما از دوره های رقابتی و قهرمانی سال 1999 هستند که سعی داشتیم افرادی را که در رقابت ها موفق بودند به کار بگیریم .
حداکثر میزان عکس العمل (790% ) نیز برای مطمئن شدن از نمونه های معرف کشتی گیران استفاده شده است.

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  28  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید

مقاله تمرینات کاهش وزن دانشکده کشتی گیران

اختصاصی از هایدی مقاله تمرینات کاهش وزن دانشکده کشتی گیران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

هدف از این تحقیق و بررسی ، ارزیابی و آزمایشات عملکردهای تنظیم و کنترل وزن دانشکده کشتی گیران پس از انجام و تکمیل قوانین و قواعد جدید NCAA در مورد کنترل وزن است . روش های و مترها : در پائیز سال 1999 یک بازنگری و مطالعه بر روی 47 تیم دانشکده کشتی گیری بر مبنای تقسیم بندی ( مثلاً I و II و III ) وبر مبنای کیفیت و میزان رقابتی توزیع و پراکنده شدند . چهل و سه تیم برای کل 741 واکنش گزارش شده است . مقایسه ها و تشابهات بر مبنای تقسیم بندی ، طبقه بندی وزن و درحد برنده شدن رقابتی کشتی گیران ایجاد می شود . نتایج اکثر موارد کاهش وزن در طی یک فصل در حدود 5.3 kg - + 2.8 kg ( میانگین SD ) و یا 4.7 kg _+ 6.9 kg  وزن کشتی گیر بوده است . کاهش وزن در یک هفته در حدود 1.3 kg +_ 2.9 kg یا 2.4 % +_ 4.3 وزن کشتی گیر بوده است ، فصل گذشته میانگین وزن کشتی گیر مجدد به 2.2 kg و یا 2.4 +_ 2.4 % +_ 8.6%  وزن آنها رسید . مربیان کشتی گیران برای اولین بار تحت روشهای کاهش وزن بودند ، گر چه 40.2% نشان داده است که قوانین جدید NCAA حداکثر عملکرد را بر روی کاهش وزن اثر معکوس داشته است . مترهای اولیه کاهش وزن رژیم غذایی تدریجی (79.4%) و افزایش تمرینات ورزشی ( 75.2%) بوده است . گرچه 54/8% روزه گرفتند ، 27/6% از سونا استفاده کردند و 26/7% از لباسهای پلاستیکی در حداقل یک ماه استفاده کردند. تخلیه و استفراغ به ندرت در کاهش وزن به کار می رود. عملکردهای WM بیشتر در میان دانشجویان سال اول، طبقه های وزنی سبکتر و کشتی گیران درجه II به کار می رود. در مقایسه با تحقیق در مورد دبیرستان کشتی گیری، این گروه از کشتی گیران بیشترین عملکرد و عکس العمل را در مورد WM نشان دادند. گرچه در مقایسه با کالج کشتی گیری در دهه 1980 اثر کاهش وزن بسیار کم بوده است. نتایج اجرای WM در دانشکده کشتی گیری در مقایسه با نمونه های گذشته افزایش داشته است. چهل درصد از کشتی گیران تحت تأثیر قوانین جدید WCAA قرار گرفتند و باعث کاهش وزن آنها شده است. آموزش هنوز مورد نیاز است و بعضی از کشتی گیران هنوز تحت مترهای خطرناک WM قرار دارند.

این مقاله به صورت  ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 28صفحه  آماده پرینت می باشد

چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد

مقالات را با ورژن  office2010  به بالا بازکنید