این فایل در قالب ورد و قابل ویرایش در 153 صفحه می باشد.
چکیده
روش تبلیغی انبیاء و خصوصاً رسول اکرم (ص) بهترین و نافذترین روشهای ارائه شده به جامعه بشری بوده است که بر اساس دعوت خلق به معرفت و عبادت پروردگار با «حکمت و موعظه حسنه و مجادله احسن» بوده است.حکمت که لازمه هدایت است بر اساس کتاب الله و مصلحت وقت ، که بنا به دلایل و برهان صورت می پذیرد و در واقع موجب معرفت و تفقه در دین است که به اطاعت خدا و رسول و ائمه اطهار (علیهم السلام) می انجامد و منظور از موعظه حسنه همان نصایح مشفقانه مشتمل بر وعد و وعید الهی است و منظور از مجادله احسن استفاده از مقدمات درست در جهت اقناع ومجاب کردن مشرکان و کفار و مخالفان و نهایتاً دعوت ایشان به اسلام و حقیقت می باشد.
این پایان نامه به روش کتابخانه ای و با استفاده از منابع تفسیری و روایی در پنج فصل تالیف و تنظیم گشته است :
فصل اول- شامل کلیات (اهداف و انگیزه موضوع ، سوالات تحقیق ، پیشینه تحقیق ،روش تحقیق و ساختار و محدوده تحقیق) می باشد.
فصل دوم- مفهوم حکمت ، موعظه ، جدل و کاربرد آنها در قرآن کریم به عنوان شیوه دعوت پیامبر اکرم (ص) شامل (معانی لغوی و اصطلاحی حکمت ، موعظه و جدل و کاربرد آنها در قرآن کریم و شیوه های پیامبران در ابلاغ پیام الهی به خصوص شیوه رسول اکرم (ص) می باشد).
فصل سوم- جلوه های حکمت الهی که اهم آن شامل : (اهمیت حکمت از نظر اعتقادی ، حکمت و توحید ، حکمت الهی هدف بعثت انبیاء ، اعطای حکمت بر صالحین در قرآن کریم ، حکمت واعطای فضل بر رسول اکرم (ص) و خاندانش (علیهم السلام) ، تاویل حکمت در قرآن و روایات) می باشد.
فصل چهارم- جلوه های موعظه از منظر قرآن و روایات معصوم که اهم آن شامل : (موعظه در قرآن کریم ، موعظه اخلاقی ، نفسانی ، تاثیر گذاری موعظه ،اقسام موعظه ،تاویل موعظه) می باشد.
فصل پنجم- جلوه های مجادله در قرآن و روایات که عبارتند از : (انواع مجادله در قرآن و روایات ، مجادله احسن پیامبران الهی ، جلوه های مجادله احسن پیامبر اکرم (ص) در قرآن کریم و زمینه های مجادله غیر احسن ، اهداف مجادله) می باشد.
در نهایت به نتیجه گیری کلی پرداخته شده است.
واژه های کلیدی : حکمت ، حکم ، موعظه ، موعظه حسنه ، جدال ، مجادله احسن
فهرست مطالب
مقدمه ۱
فصل اول : کلیات
۱ – ۱ – اهداف و انگیزه موضوع ۶
۱ – ۲ – سؤالات تحقیق ۶
۱ – ۳ – پیشینۀ تحقیق ۷
۱ – ۴ – روش تحقیق ۸
۱ – ۵ – ساختار و محدوده تحقیق ۸
فصل دوم : مفهوم حکمت ، موعظه ، جدل و کاربرد آنها در قرآن کریم به عنوان شیوه دعوت پیامبر اسلام (ص)
۲ – ۱ – معانی لغوی و اصطلاحی حکمت ، موعظه ، جدل ۱۰
۲ – ۱ – ۱ – معنی لغوی و اصطلاحی حکمت ۱۰
۲ – ۱ – ۲ – معنی لغوی و اصطلاحی موعظه ۱۳
۲ – ۱ – ۳ - معنی لغوی و اصطلاحی جدل ۱۴
۲ – ۲ – کاربرد تعابیر مربوط به حکمت ، موعظه ، جدل در قرآن کریم ۱۵
۲ – ۲ – ۱ – کاربرد تعبیر حکمت ۱۵
۲ – ۲ – ۲ – کاربرد تعبیر موعظه ۱۷
۲ – ۲ – ۳ – کاربرد تعبیر جدل ۱۸
۲-۳ شیوه های پیامبران در ابلاغ پیام الهی در قرآن کریم ۱۸
۲-۳-۱ شیوه دعوت پیامبر اسلام (ص) ۱۹
۲-۳-۲ تبیین و تفسیر «حکمت ، موعظه حسنه و مجادله احسن» در آیه ۱۲۵ از سوره نحل ۲۳
فصل سوم : جلوه های حکمت الهی از منظر قرآن و روایات معصومین
۳ – ۱ – اهمیت حکمت از نظر اعتقادی در قرآن و روایات ۲۸
۳ – ۱ – ۱ – حکمت و توحید ۲۸
۳ – ۱ – ۲ – حکمت و نفی از شرک ۳۱
۳ – ۲ – حکمت در نبوت و شریعت ۳۳
۳ – ۲ – ۱ – حکمت الهی ، هدف بعثت انبیاء ۳۳
۳ – ۲ – ۲ – حکمت الهی ، اخذ و میثاق با پیامبران ۳۶
۳ – ۳ – اعطای حکمت بر صالحین در قرآن کریم ۳۷
۳ – ۳ – ۱ – لقمان حکیم ۳۷
۳ – ۳ – ۱ – ۱ – برگزیده هایی از سخنان حکمت آمیز لقمان ۳۹
۳ – ۳ – ۲ – حکمت حضرت داود ( ع ) ۴۱
۳ – ۳ – ۲ – ۱ – آزمون داود ( ع ) ۴۳
۳ – ۳ – ۲ – ۲ – سخن خداوند با داود ( ع ) و گزیده ای از سخنان آن حضرت ۴۵
۳ – ۳ – ۳ – حضرت عیسی ( ع ) ۴۷
۳ – ۳ – ۳ – ۱ – برگزیده ای از حکمت ها و مواعظ عیسی ( ع ) ۴۹
۳ – ۳ – ۴ – حضرت یحیی ( ع ) ۴۹
۳ – ۳ – ۵ – حضرت موسی ( ع ) ۵۱
۳ – ۴ – بررسی حکمت بر پیامبر ( ص ) مبنی بر اعطای فضل بر او و خاندانش « علیهم السلام » ۵۲
۳ – ۵ – حکمت و نزول قرآن ۵۵
۳ – ۶ – حکمت و معاد ۵۸
۳ – ۷ – حکمت و بی رغبتی به دنیا در قرآن کریم ۶۰
۳ – ۸ – حکمت و تواضع ۶۲
۳ – ۹ – تأویل حکمت در قرآن و روایات ۶۴
۳ – ۹ – ۱ – حکمت حقیقی ، معرفت به اولیاء و ائمه معصومین ( علیهم السلام ) ۶۴
۳ – ۹ – ۲ – ائمه معصومین ، وارثان علم و حکمت الهی ۶۷
۳ – ۹ – ۳ – ائمه معصومین ، معادن حکمت الهی ۷۰
۳ – ۹ – ۴ – ائمه معصومین ، مستودع حکمت الهی ۷۱
۳ – ۹ – ۵ – ائمه معصومین ، دعوت کننده به خداوند با حکمت ۷۳
۳-۱۰- نتیجه گیری بحث ۷۴
فصل چهارم : جلوه های موعظه از منظر قرآن و روایات معصومین
۴ – ۱ – مفهوم و اهمیت موعظه ۷۸
۴ – ۲ – موعظه در قرآن کریم ۸۰
۴ – ۳ – موعظۀ اخلاقی ۸۴
۴ – ۴ – موعظه نفسانی ۸۵
۴ – ۵ – موعظه پذیری و تکبر ۸۶
۴ – ۶ – تأثیر گذاری موعظه ۸۸
۴ – ۶- ۱ – شروط موعظه و وعظ ۹۰
۴ – ۷ – آداب موعظه کردن ۹۳
۴ – ۸ – اقسام موعظه ۹۴
۴ – ۸ – ۱ – موعظه ناپسند ( ناآگاهانه و شیطانی ) ۹۴
۴ – ۸ – ۲- موعظه حسنه ۹۵
۴ – ۹ – تفاوت موعظه و حکمت ۹۸
۴ – ۱۰ – تأویل موعظه حسنه در قرآن و روایات معصومین ۹۹
۴– ۱۰ – ۱ – نصیحت در زیارت جامعه کبیره ۱۰۳
۴ – ۱۱ – نتیجه گیری بحث ۱۰۴
فصل پنجم : جلوه های مجادله از منظر قرآن و روایات معصومین
۵ – ۱ – مفهوم مجادله ۱۰۸
۵ – ۲ – انواع مجادله در قرآن و روایات معصومین ۱۰۹
۵ – ۲ – ۱ – مجادلۀ اَحسن ۱۰۹
۵ – ۲ – ۱ – ۱ – مجادله اَحسن در قرآن کریم ۱۰۹
۵ – ۲ – ۱ – ۲ – مجادله اَحسن در روایات ۱۱۲
۵ – ۲ – ۲ – مجادلۀ غیر اَحسن ۱۱۴
۵ – ۲ – ۳ – مجادلۀ عالمانه ۱۱۷
۵ – ۲ – ۴ – مجادلۀ جاهلانه ۱۱۹
۵ – ۳ – مجادلۀ اَحسن پیامبران الهی ۱۲۰
۵ – ۳ – ۱ – مجادلۀ انبیاء الهی از دیدگاه قرآن کریم ۱۲۰
۵-۴- جلوه های مجادلۀ اَحسن رسول اکرم ( ص ) از دیدگاه قرآن کریم ۱۲۲
۵ – ۴ – ۱ – احتجاج آن حضرت در برخورد با یهودیان ۱۲۲
۵ – ۴ – ۱ – ۱ – احتجاج در مورد پسر خدا بودن عزیز پیامبر به زعم یهودیان ۱۲۲
۵ – ۴ – ۲ – احتجاج آن حضرت در برخورد با مسیحیان ۱۲۴
۵ – ۴ – ۲ – ۱ – احتجاج در مورد شفای جوان بیمار ۱۲۴
۵ – ۴ – ۲ -۲ – احتجاج در مورد مقیاسۀ معجزۀ عیسی ( ع ) با معجزه پیامبر(ص) ۱۲۴
۵ – ۴ – ۲ – ۳- پاسخ پیامبر (ص) به مسیحیان در مورد عیسی (ع) و دعوت آنان به مباهله ۱۲۵
۵ – ۴ – ۳ – احتجاج آن حضرت در برخورد با مشرکین و ملحدین ۱۲۷
۵ – ۴ –۳ – ۱ – احتجاج در شبهۀ حلول الهی در هیاکل و صور ۱۲۷
۵ – ۴ – ۳ –۲ – احتجاج در شبهه تعیین و انتخاب پیامبر الهی ۱۲۸
۵ - ۵ – فطری بودن گفتگوی جدلی ۱۲۹
۵ - ۶ – زمینه های مجادلۀ غیر احسن ( باطل ) ۱۳۲
۵ -۷ – اهداف مجادله ۱۳۵
۵- ۸ – نتیجه گیری بحث ۱۳۷
نتیجه گیری کلی ۱۳۹
منابع و ماخذ ۱۴۲
منابع
قرآن کریم ، (ترجمه فولادوند ، محمد مهدی) ، دارالقران کریم ، تهران ، ۱۳۸۵٫
نهج البلاغه ، حضرت علی (ع) ، (ترجمه و شرح محمد دشتی) ، انتشارات مشهور ، قم،۱۳۷۹ش.
صحیفه سجادیه ، امام سجاد (ع) ، (ترجمه و شرح سید علی نقی فیض الاسلام) ،مرکز نشر و آثار فیض الاسلام، ۱۳۶۹ ه.
مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه ، امام صادق (ع) ، (ترجمه و شرح حسن مصطفوی) ، انتشارات قلم ، ۱۳۶۳ش.
۱- آلوسی ،ش، ۱۲۰۶ ، تفسیر روح المعانی ، اداره الطباعه المنیریه ، مصر.
۲- آمدی ، ع ، ۱۳۶۶ ه.ش ، غررالحکم ، انتشارات دفتر تبلیغات ، قم .
۳- ابن بابویه ، م ، ۷۱۱۹، غایه المرام ،موسسه الاعلمی ، بیروت.
۴- ابن سینا ، ح ، ۱۴۰۳ق ، اشارات و تنبیهات (شرح خواجه نصیر طوسی )، دفتر نشر کتاب.
۵- ابن مکرم ، ا، ۱۳۷۵ ، لسان العرب ، دار بیروت ، للطباعه و النشر ، بیروت ، ۱۹۵۶م ه.
۶- احسائی ، ا ، ۱۹۱۹ م ، شرح زیارت جامعه کبیره ،دارالمفید ، بیروت ، لبنان ، ۱۴۲۰ ه.
۷- استر آبادی ، ض، ۱۴۱۳ ، شرح زیارت جامعه کبیر ،مکتب قرآن.
۸- اسماعیلی یزدی ، ع، ۱۴۱۷ ه ، ینابیع الحکمه ، مولود کعبه.
۹- اصفهانی ، ر، ۷۱۲۰ ، مفردات فی غریب القرآن ، موسسه الاعلمی ، بیروت ،لبنان.
۱۰- بحرانی ، ک ۱۴۰۴ ق ، شرح نهج البلاغه ( المصباح الکبیر ) ، مطبعه خدمات چاپی ۳۹۶ تهران ، چاپ دوم.
۱۱- بحرانی ، ه ، ۱۴۱۵ ق ،تفسیر برهان ،موسسه البعثه ، تهران.
۱۲- برقی ، ا ، محاسن ، دارالمکتب الإسلامیه ، قم.
۱۳- تستری ( شوشتری ) ، م ، ۱۳۷۶ ، بهج الصّباغه فی شرح نهج البلاغه ، دار امیر کبیر، ۱۴۱۸ق ، ۱۹۹۷ م .
۱۴- جعفریان ، ر ، ۱۳۷۷ ه ، تاریخ سیاسی اسلام ، کتابفروشی اسلامی تهران.
۱۵- جوادی آملی ، ۱۳۷۶ ه ش ، تفسیر موضوعی قرآن کریم ، مرکز نشر إسراء ، ۱۴۱۸ ه ق.
۱۶- حرّانی ، ا ، ۱۳۶۳ ، تحف العقول ، موسسه نشر اسلامی ، تهران.
۱۷- حسینی جرجانی ، ا ، ۱۴۰۴ق ، تفسیر شاهی ، منشورات نوید ، تهران.
۱۸- حسینی همدانی ، م، ۱۴۰۴ ق ، تفسیر انوار درخشان ، کتابفروشی لطفی ، تهران .
۱۹- حمیری ، ع، ۱۴۱۳ ه ، قرب الاسناد ، مؤسسه آل البیت الاحیاء تراث ، قم .
۲۰- حویزی ، ع، ۱۴۱۵ق ، تفسیر نور الثقلین ، موسسه اسماعیلیان ، قم .
۲۱- خویی ، ح ، ۱۴۰۵ ق ، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه ، مکتبه الاسلامیه ، تهران.
۲۲- رازی ابوالفتح ، ح ، ۱۴۰۸ ه ق ، تفسیر روض الجنان و روح الجنان ، آستان قدس رضوی، مشهد .
۲۳- رضی ، ه، ۱۳۷۹ ش ، حکمت خسروانی ، انتشارات بهجت ، تهران .
۲۴- زبیدی ، م ، تاج العروس ، انتشارات دار الفکر ، مدرس و محقق علی سبزی.
۲۵- سبحانی ، ج ، ۱۳۷۹ ش ، فروغ ابدیت ، دفتر تبلیغات اسلامی ، قم.
۲۶- سبحانی ، ج ، ۱۳۷۶ ش ، تاریخ اسلام ، دفتر تبلیغات اسلامی ،قم .
۲۷- شریف رضی ، ۱۳۹۵ ق ، خصائص الأئمه ، دار الکتب الاسلامیه ، تهران .
۲۸- شریف عاملی ،ا ، ۷۱۲۰، مفردات ، موسسۀ الأعلمی ، بیروت ، لبنان .
۲۹- شریف عاملی ، ا ، ۷۱۲۰، تفسیر مراه الأنوار ، موسسۀ الأعلمی ، بیروت ، لبنان .
۳۰- شریف لاهیجی ، م، ۱۳۷۳ ش ، تفسیر شریف لاهیجی ، دفتر نشر داد .
۳۱- شعرانی ، ا ، ۱۲۰۵، نشر طوبی ، کتابفروشی اسلامی تهران ،خ بوذر جمهری.
۳۲- شیرازی ، ص ، ۱۳۶۶ ش ، تفسیر صدر المتألهین ، انتشارات بیدار ، قم .
۳۳- شیرازی ، ص، ۱۲۸۲ ه ، اسفار اربعه ، ایران .
۳۴- صدوق ، م ،۱۳۷۸ ،عیون اخبار رضا ، انتشارات جهان ، قم .
۳۵- صدوق ، م ، ۱۳۸۶، علل الشرایع (ترجمه سید محمد جواد ذهنی تهرانی)، انتشارات مومنین ، قم ، چاپ هشتم.
۳۶- صدوق ،م ، معانی الاخبار ، مؤسسه النشر الاسلامی.
۳۷- صدوق ، م ، ۱۴۰۳، خصال ، انتشارات جامعه مدرسین ، قم .
۳۸- صدوق ، م ، من لا یحضر الفقیه ، موسسه نشر اسلامی ، ( تحقیق علی اکبر غفاری)،قم.
۳۹- صفار قمی ، ۷۱۲۰، بصائر الدرجات ، موسسه الاعلمی ، بیروت .
۴۰- ضیاء آبادی ، ۱۳۷۵، موعظه ، انتشارات اسلام ،تهران .
۴۱- طباطبائی ، م ، ۱۳۹۷ ق ، تفسیر المیزان ، دار اکتب الاسلامیه ، تهران.
۴۲- طبری ، م ، ۱۳۶۲، تاریخ طبری، (ترجمه ابوالقاسم پاینده)اساطیر ، تهران .
۴۳- طبرسی ، ف ، ۱۳۷۷ ش ، تفسیر جوامع الجامع ، بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس مشهد .
۴۴- طبرسی ، ف ، ۱۴۰۶ ق ، تفسیر مجمع البیان فی تفسیر القرآن ، دارالمعرفه ، بیروت.
۴۵- طبرسی ، ف ،۱۴۰۵، احتجاج ، کتابفروشی مرتضوی ،قم .
۴۶- طریحی ، ف ، ۱۳۷۹، مجمع البحرین ، کتابفروشی بوذر جمهری مصطفوی ، تهران.
۴۷- طنطاوی جوهری ،م ، ۱۳۵۰ ه، تفسیر الجواهر ،فی تفسیر القرآن الکریم ، چاپ دوم ، مصر.
۴۸- طوسی ، م ، التبیان فی تفسیر القرآن ، دارلإحیاء التراث العربی ، بیروت.
۴۹- طیب ، ع ، ۱۳۷۸ ش ، تفسیر اطیب البیان فی تفسیر القرآن ، انتشارات اسلام ، تهران .
۵۰- عیاشی ، م ، ۱۳۸۰ ق ، تفسیر عیاشی ، چاپخانه علمیه ، تهران .
۵۱- فراهیدی ، خ ، ۱۴۰۹، العین ، مؤسسه دارالهجره .
۵۲- فیض کاشانی ، م ، ۱۳۴۱، محجه البیضاء فی تهذیب الاحیاء ، مکتبه الصدوق ، تهران .
۵۳- فیض کاشانی ، م ، ۱۴۱۶ ق ، تفسیر صافی ، مکتبه الصدر ،تهران.
۵۴- قمی ، ع ، ۱۳۶۷ ، ش ، تفسیر علی بن ابراهیم ، موسسه دار کتاب للطباعه و النشر ، قم ، چاپ سوم .
۵۵- قمی ، ع ، ۱۴۱۶ ه ق ، سفینه البحار ، دارالأسوه للطباعه و النشر .
۵۶- قمی ، ع ، مفاتیح الجنان ، کتابفروشی محمد حسن علی ، بی تا ، تهران .
۵۷- قمی مشهدی ، ۱۳۶۶ ه ، کنز الدقائق و بحر الغرائب ، فرهنگ ارشاد اسلامی ، تهران.
۵۸- کاشانی ، ف ، ۱۳۳۶ ش ، تفسیر منهج الصادقین ، کتابفروشی محمد حسن علمی ، تهران.
۵۹- کراجکی ، ا، ۱۴۱۰ ه ق ، کنز الفوائد ، دارالذخائر ، چاپ اول ، قم .
۶۰- کربلائی ، ج ، ۱۳۷۰، انوار ساطعه فی شرح زیارات جامعه ، انتشارات الأعلمی .
۶۱- کلینی ، م ، ۱۴۱۳، اصول کافی ، دار الاضواء ، بیروت .
۶۲- کلینی ،م ، ۱۴۲۱ ه ۲۰۰۰ م ، شرح اصول کافی ، ( مولی محمد صالح للمازندرانی مع تعالیق شعرانی) ، انتشارات دار الإحیاء التراث العربی .
۶۳- گویا ، ع ، ۱۳۷۶، علی ( ع ) و فوج فائزین ، حافظ نوین .
۶۴- مجلسی ، م ، ۱۴۰۳، بحارالأنوار ، دارالاحیاء التراث العربی ، بیروت.
۶۵- مجلسی ، م ، ۱۴۱۰ ه.۱۳۶۸ ش ، مرآه العقول ، انتشارات دارالکتب الاسلامی .
۶۶- مجلسی اول ، م ، شرح لوامع صاحبقرانی ، موسسه نشر اسلامی.
۶۷- محمدی ری شهری ، م ، ۱۴۰۵، میزان الحکمه ، دارالاسلامیه للطباعه و النشر ، بیروت.
۶۸- مطهری ، م ، ۱۳۷۴، سیری در نهج البلاغه ، صدرا ، تهران ، قم .
۶۹- مغنیه ، م ، ۱۹۸۱ م ، فی ضلال نهج البلاغه ، دار العلم للملایین ، بیروت.
۷۰- مفید ، م ، ۱۴۰۲ ه ، ۱۹۸۲ م ، اختصاص ، انتشارات مکتبه الزهرا ، قم .
۷۱- مفید ، م ، ۱۴۰۴، امالی ، مؤسسه نشر اسلامی ، قم .
۷۲- مکارم شیرازی ، ن ، ۱۳۷۴ ش ، تفسیر نمونه ، دارالکتب الاسلامی ، تهران.
۷۳- منذری ، الترغیب و الترهیب ، دارالفکر ، بیروت ، ۱۴۰۸٫
۷۴- موسوی ، ع ، ۱۴۱۸ ق ، ۱۹۹۲ م ، شرح نهج البلاغه ، دارالرسول و دارالحجه و البیضاء ، بیروت .
۷۵- میبدی ، ا ، ۱۳۳۱ ه ،تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار ، انتشارات دانشگاه تهران سال ۵۲۰ ه ق چاپخانه مجلسی .
۷۶- نوری ، ح، ۱۴۰۹ ، مستدرک الوسائل ، موسسه آل البیت ( ع ) ، قم .
۷۷- واعظ کاشفی ، ک ، ۱۳۱۷ ه ش ، تفسیر مواهب علیه ( تفسیر حسینی ) کتابفروشی اقبال، تهران .
۷۸- مقالۀ راه و رسم تبلیغ ، گروهی از فضلای قم ، ( کتابخانه اینترنتی تبیان ) .
مقدمه
اَلحَمُدللِه الذَّی هَدانا لِهذا وَ ما کُنا لِنَهتَدی لَولا اَن هَدانا اَللهُ (ستایش خدای را که ما را بدین [راه] هدایت نمود ، و اگر خدا ما را راهبری نمی کرد ما خود هدایت نمی یافتیم).
حمد و سپاس خدای را که به عنوان خالق «ماسوی الله» هر موجودی را در راه سعادت خودش تا نهایت کمالش راهنمایی کرده و فرموده : «رَبُنّا الَذی اَعطی کُلَ شَیءٍ خَلقه ثُمَّ هَدی».(پرودگار ما کسی است که هر چیزی را خلقتی که در خور اوست داده ، سپس آن را هدایت فرموده است).و هیچ موجودی را از قائده به کمال رسیدن مستثنی نکرده و انسان را که اشرف مخلوقات دانسته ، کمال و سعادت عظمی عنایت فرموده و به سوی آن هدایت کرده است.و عقل را راهنما به سوی کمال و منشا شکوه و سربلندی انسان قرار داده است.
اما از آنجایی که سعادت و کمال انسان منحصر به سعادت مادی نمی باشد ، بلکه جهان معنا هر دو جهان را شامل می گردد به همین خاطر خداوند متعال اول عقل آفرینش یعنی حضرت محمد (ص) را به عنوان نبوت برگزید و او را به بندگانش حجت قرار داد : «حُجَهُ اَللهِ عَلَی العِبادِ النَبِّیُ و الحُجَه فیما بَینَ العِبادِ وَ بَینَ اَللهِ اَلعَقلُ» .(حجت خداوند بر بندگان پیامبر است و حجت میان بندگان و خدا عقل است).و آن حضرت را خلیفه خود بر روی زمین قرار داد تا راهنما و هدایت گر خلق به سوی او باشد و ایشان بشارت دهنده و ترساننده نیکان و بدان قرار داد تا حجت را بر مردم تمام گرداند.
«رُسُلاً مُبَشرینَ وَ مُنذرینَ لِئَلا یَکونَ لِلناسِ عَلَی اللهِ حُجَه بَعدَ الرُسُلِ وَ کانَ اَللهُ عَزیزاً حَکیماً» .(پیامبرانی که بشارت گر و هشدار دهنده بودند، تا برای مردم ، پس از (فرستادن) پیامبران ، در مقابل خدا (بهانه) و حجتی نباشد و خداوند توانا و حکیم است.)
بنابراین همچنان که بدون نبوت غافله بشریت به هدفی که از آفرینش او در نظر بوده است نمی رسد، تبیین احکام و مقررات الهی توسط راهبران غیر معصوم نیز راه به جایی نخواهد برد و موجب گمراهی خواهد شد و این نیازمند به دلایل عقلی و نقلی محکم می باشد.
در این رساله تحت عنوان « بررسی شیوه های دعوت پیامبر اسلام (ص) با تکیه بر حکمت ، موعظه و مجادله احسن» با استفاده از آیات قرآن کریم و احادیث معصومین به بررسی شیوه های دعوت رسول اکرم (ص) پرداخته و پس از بررسی و تحلیل نظرات مختلف ، نظریه مختار بیان گردیده است.و به اندازه بضاعت اندک ، قطره ای ناچیز از این دریای بیکران چشیده و به نکات زیر دست یافتم که : «حکمت» نوری افاضه ای از سوی خداوند است به کسانی که از نیروی عقل خود بتوانند درست استفاده نمایند ، عطا خواهد شد و در سایه آن به حقایق معلومات و درجاتی از کمال می رسند.
و موعظه یکی از راه های دعوت و جلب قلوب شمرده می شود که پیامبر اسلام (ص) برای جذب افرادی که دارای احساسات و عواطف جوشان و بیداری عمومی بودند از موعظه بهره می برد و خداوند متعال برای اینکه پیامبرش را اسوه اهل استدلال قرار دهد، به او ابلاغ فرمود که استدلال محض ، همه جا سودمند نیست ،بلکه علاوه بر آن ، از موعظه برای دعوت دیگران استفاده نماید.
و «مجادله» که رسول اکرم (ص) به طور مطلق از آن نهی نشده است بلکه از آن مجادله غیر احسن و یا باطل منع شده است ، چنانکه خداوند متعال می فرماید : «وَلا تُجادَلوا اَهلَ الکُتابِ اِلا بِالَّتی هِیَ اَحسَن» ، بنابراین مجادله احسن در اسلام جایز می باشد که قانون عملی برای رسول اکرم (ص) در مقابل مخالفان اسلام بوده است.در مقابل مجادله احسن مجادله باطل قرار می گیرد که مطابق قرآن کریم و روایات معتبر معصومین ، بر مردم حرام گردیده است زیرا در این نوع جدال ،سعی و تلاش مخالفان در جهت حق جلوه دادن عقاید باطل و نادرستشان می باشد در حالی که مجادله احسن با استفاده از اصول مشترک طرفین برای محقق ساختن حق و اثبات آن صورت می پذیرد.
این پایان نامه به روش کتابخانه ای و با استفاده از منابع تفسیری و روایی و با راهنمایی اساتید محترم راهنما و مشاور در پنج فصل تالیف و تنظیم گشته است :
فصل اول- شامل کلیات (اهداف و انگیزه موضوع ، سوالات تحقیق ، پیشینه تحقیق ،روش تحقیق و ساختار و محدوده تحقیق) می باشد.
فصل دوم- مفهوم حکمت ، موعظه ، جدل و کاربرد آنها در قرآن کریم به عنوان شیوه دعوت پیامبر اکرم (ص) شامل (معانی لغوی و اصطلاحی حکمت ، موعظه و جدل و کاربرد آنها در قرآن کریم و شیوه های پیامبران در ابلاغ پیام الهی به خصوص شیوه رسول اکرم (ص) می باشد).
فصل سوم- جلوه های حکمت الهی که اهم آن شامل : (اهمیت حکمت از نظر اعتقادی ، حکمت و توحید ، حکمت الهی هدف بعثت انبیاء ، اعطای حکمت بر صالحین در قرآن کریم ، حکمت واعطای فضل بر رسول اکرم (ص) و خاندانش (علیهم السلام) ، تاویل حکمت در قرآن و روایات) می باشد.
فصل چهارم- جلوه های موعظه از منظر قرآن و روایات معصوم که اهم آن شامل : (موعظه در قرآن کریم ، موعظه اخلاقی ، نفسانی ، تاثیر گذاری موعظه ،اقسام موعظه ،تاویل موعظه) می باشد.
فصل پنجم- جلوه های مجادله در قرآن و روایات که عبارتند از : (انواع مجادله در قرآن و روایات ، مجادله احسن پیامبران الهی ، جلوه های مجادله احسن پیامبر اکرم (ص) در قرآن کریم و زمینه های مجادله غیر احسن ، اهداف مجادله) می باشد.
در نهایت به نتیجه گیری کلی پرداخته شده است.
از پروردگار متعال پیوسته درخواست نماییم «الهم انّی اسئلک ان تصلّی علی محمد نبّی رحمتک و کلمه نورک و ان تملأ قلبی نور الیقین و صدری نور الایمان و فکری نور النیات و عزمی نور العلم و قوّتی نور العمل و لسانی نور الصدق و دینی نور البصائر من عندک و بصری نور الضیاء و سمعی نور الحکمه و مودتی نور الموالاه لمحمد و اله علیه السلام……
(خدایا از تو می خواهم که اولاً درود فرستی بر محمد پیغمبر رحمتت و کلمه نورت و ثانیاً پر کنی دلم را با نور یقین و سینه ام را با نور ایمان و فکرم را با نور تصمیمات و تصمیمم را با نور دانش و نیرویم را با نور کار و زبانم را با نور راستی و دینم را با نور بصیرت ها از پیشت و دیده ام را با نور روشنایی و گوشم را با نور حکمت و مودتم را با نور دوستی و پیوستگی با محمد و آلش که سلام بر آنان باد……)
فصل اول : کلیات
۱ – ۱ – اهداف و انگیزه موضوع
هدف و انگیزه اصلی در این پایان نامه ، شناخت و بررسی شیوه دعوت رسول اکرم (ص) بر اساس «حکمت ، موعظه حسنه و مجادله احسن» می باشد.از آنجایی که پیامبران و خصوصاً پیامبر خاتم (ص) به منزله سراج منیر و دعوت کننده به سوی خدا «سراجاً منیراً و داعیاً الله» هستند ، بسیار مشتاق بودم برای فهم و شناخت پیرامون این شیوه ها و ابعاد و جلوه ها و مصادیق آنها بتوانم بهره هایی از کلام الهی و نور حکمت را بر قلب خود دریابم و با فهم موعظه از موعظه حسنه در شناخت حقایق الهی و عبرت از خلایق الهی آگاه شوم و با درک مجادله احسن به عنوان روش نیکوتر خداوند در مقابل مخالفان خدا و رسول و اولیاء معصوم الهی به اثبات حقانیت عقاید شیعی خود برسم.
۱ – ۲ – سؤالات تحقیق
پیرامون موضوع رساله ، سؤالات بسیاری مطرح می باشد که از پرسش های ویژه این تحقیق می توان اشاره کرد به :
۱ – حکمت و موعظه و جدال از نظر لغوی و اصطلاحی چیست ؟
۲ – تاویل حکمت بر اساس آیات قرآن و روایات چیست؟
۳ – انواع موعظه کدام است ؟ منظور از موعظه حسنه در آیات قرآن کریم چیست؟آیا موعظه می تواند غیر حسنه باشد؟
۴ – شیوه ها و اقسام مجادلات انبیاء در قرآن کریم و تعالیم اسلامی بر چه اساسی
می باشد؟
۵ – آیا در قرآن و روایات نمونه هایی از مجادلۀ احسن انبیاء بر اساس قرآن و روایات آمده است؟
۱ – ۳ – پیشینۀ تحقیق
تا کنون کمابیش پیرامون آداب و اسلوب گفتگو در قرآن کریم و روشهای تبلیغی انبیای الهی و روش تبلیغی و دعوت پیامبر اسلام (ص) کتب و مقالاتی نگاشته شده که گاه مورد استفاده در رساله موجود هم بوده است.مانند ۱- راه و رسم تبلیغ نوشته گروهی از فضلای قم.۲- مقاله قانون عملی پیامبر اسلام (ص).۳- آداب و اسلوب گفتگو در قرآن کریم و روایات با نگاهی به کتاب مقدس از عبدالله ستوده ارشد علوم قرآن ، ۱۳۸۷٫ ۴- شیوه های هدایتی و تبلیغی انبیا از دیدگاه قرآن و روایات از طیبه خداویسی ، ۱۳۸۶٫
می توان وجه امتیاز رسالۀ موجود نسبت به تالیفات پیشین را اولاً فراهم نمودن یک بخش تأویلی از آیات قرآن کریم را در کنار بخش تفسیری آن که مرتبط با موضوع می باشد در نظر گرفت که رسالۀ حاضر علاوه بر تفسیر به تأویل ، تا جایی که امکان داشته پرداخته است . و ثانیاً به گردآوری شیوۀ رسول اکرم ( ص) در یک مجموعه که به طور مستقل و تخصصی (قرآنی و روایی) به هر یک از آنها پرداخته شده است . وعلت انتخاب موضوع ، علاقمندی این جانب به دانستن روش های دعوت اسلام و جذابیت موضوع مورد بحث و فهم و درک بیشتر از دین تشیع ، فهم آیات قرآن کریم چه از جهت ظاهری و چه از جنبۀ تأویلی و شناخت رسول اکرم (ص) و اهل بیتش «علیهم السلام » که امید است باری تعالی با الطاف و عنایت خویش این حقیر را در جهت گام نهادن و سوق دادن به این جهت یاری فرماید .
۱ – ۴ – روش تحقیق
در این رساله ، ابتدا با هماهنگی استاد راهنما ، یک طرح کلی از پایان نامه تنظیم گردید و با راهنمایی وافر و تحسین برانگیز ایشان به مطالعه و مرور کتابهای معتبر روایی و قدیمی پرداخته . وکار تحقیق موضوع را آغاز نمودم و جمع آوری مطالب از طریق فیش برداری از کتاب ها با روش کتابخانه ای و با استفاده از CD های تفاسیر و سایتهای اینترنتی ( با مراجعه به منابع اصلی و معتبر ) تنظیم و تدوین گردیده است . و برای انجام این امر ، بیشترین بهره برداری از کتابخانه مجلس و کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران وبعد کتابخانه دانشکده الهیات تهران و در موارد بسیار محدودی از کتابخانه دانشکده ادبیات دانشگاه آزاد اسلامی به عمل آمده است .
ذکر این نکته لازم است که ، متون عربی مرتبط با موضوع که در منابع قدیمی و یا بعضاً جدید بچشم می خورد اولاً به یاری خداوند متعال و بعد با سعی و تلاش خود ، به فارسی روان ترجمه کردم و در کل ، در تنظیم و تهیۀ رساله از راهنمایی سرکار خانم دکتر هاشمی و مشاورۀ آقای دکتر رضوی ، بهره و استفاده لازم صورت گرفته است که کمال تشکر را از این دو بزرگوار دارم .
۱ – ۵ – ساختار و محدوده تحقیق
موضوع مورد بحث تحت عنوان « بررسی شیوه های دعوت پیامبر اکرم ( ص ) یا تکیه بر حکمت ، موعظه و مجادله احسن » در محدودۀ قرآن و روایات معصومین « علیهم السلام » از کتب و تفاسیر شیعی بهره گرفته شده است که در طی یک چکیده و مقدمه و پنج فصل و جمع بندی و نتیجه نهایی می باشد که هر فصل نیز شامل مباحثی که امید است به یاری خداوند این گام کوچک مورد عنایت پروردگار قرار گیرد .
فصل دوم : مفهوم حکمت ، موعظه ، جدل و کاربرد آنها در قرآن کریم به عنوان شیوه دعوت پیامبر اسلام (ص)
2 – ۱ – معانی لغوی و اصطلاحی حکمت ، موعظه ، جدل
۲ – ۱ – ۱ – معنی لغوی و اصطلاحی حکمت
واژۀ « حکمت » به معنی استواری و دانش درست که شکی در آن راه ندارد می باشد. شریف عاملی در مفردات خود آورده است : « حکمت در اصل به معنای منع از جهل و زشتی است از این رو بعضی آن را به عدل و علم و بعضی آن را به معرفت برترین اشیاء به برترین علوم تفسیر کرده اند . »
« حاکم » و هر چه که به معنای آن باشد مانند کسی است که حکم می کند ، همانگونه که در تاج العروس آمده است . « حکیم بر وزن فعیل ٌ به معنای فاعل یا کسی است که اشیاء را محکم می کند و به معنای صاحب حکمت و عالم نیز گفته شده است . »
حکم به معنای عدالت در قضاوت آمده است و اکثر لغویین د رکتابهای شان اشاره به این معنی ، داشته اند . چنانکه راغب می گوید : « اصل کلمۀ حکم منع کردن جهت اصلاح است . و از این رو لجام و افسار را مانع چارپا دانسته اند زیرا او را محکم نگه می دارد .
از تعاریف فوق می توان نتیجه گرفت که واژه حکمت از ریشه « حکم » مشتقاتی دارد که همۀ آنها در تعریف لغوی و توضیح به یک اصل واحد اعاده می گردند و آن تعریف واحد همان « علم به حقایق اشیاء است که قضاوت و عمل کردن به مقتضای آن می باشد و یا علم و تفقه در دین قضاوت بر اساس عدالت می باشد .»
واژه حکمت در اصطلاح ، با توجه به این که به حکمت علمی و عملی تقسیم می شود ، در واقع نوعی از قوه عقلی علمی است که همان حکمت الهیه می باشد .
چنانکه خداو.ند متعال می فرماید : «وَلَقد ءاتینا لقمانَ الحکمَهَ . ( و براستی ، به لقمان حکمت دادیم ).
پس در این آیه مذکور ، منظور از حکمت ، جهت عقلی می باشد که موافق احکام شریعت است ، و به عبارتی دیگر ، حکمت ، اصابت حق با علم و عمل است و حکمت در مورد پروردگار ، معرفت اشیاء و ایجاد آنها با هدف إحکام آنها می باشد و در مورد انسان معرفت موجود است و انجام امور خیر می باشد . در تفاسیر آمده است که حکمت در این آیه «و یعلمه الکتاب و الحکمه» .علم شریعت و احکام می باشد و در آیات «اتاه الله الملک و الحکمه» و «شددنا ملکه و ءاتیناه الحکمه و فصل الخطاب» .به معنی نبوت و رسالت بیان گردیده است.
از آنجایی که حکمت ، اسرار علوم شریعت و طریقت را که همان اسرار حقیقت الهیه است ، در بردارد ، معنی قرآن و تورات و انجیل نیز ذکر گردیده است . چنانکه خداوند می فرماید : « یُوتِی الحِکمهَ مَن یشاءُ و مَن یؤتَ الحکمهَ فَقَد أُوتِیَ خیراً کثیراً » .
( به هر کسی که خواهد حکمت عطا کند و به هر کسی که حکمت داده شد به او خیر کثیر عطا شده است . )
که منظور ، تأویل و اصابت سخن حق در آن می باشد .(الحکمه ضاله المومن)
شعرانی در نثر طوبی آورده است که : رسول اکرم ( ص ) در ضمن حدیثی حکمت را گمشدۀ مؤمن معرفی می کند که هر جا آن را یافت فرا گیرد و گاه آن گوهر گمشده را از گمراهی می شنود و آن را می آموزد .
ذکر « حکیم » به عنوان صفتی برای قرآن کریم آمده است : همانگونه که زبیدی در تاج العروس آورده است : « حکیم صفتی برای قرآن کریم است ، یعنی حاکم بر شما و یا آن حکمی است که در آن اختلاف و اضطراب نیست . »
بعضی از لغویین واژه « حکم » را بصورت امر کلی که فراگیر است و هم حکمت و هم غیر آن را شامل می شود در نظر گرفته اند : « حکم » در اصطلاح اعم از حکمت است و می توان یادآور شد که هر حکمتی حکم است ولی هر حکمی حکمت نیست از این جهت است که در حکم چیزی با چیز دیگر قضاوت و داوری می شود . خداوند متعال در سورۀ مبارکه مریم می فرماید : « وَ اتیناه الحُکمَ صبیّاً » یعنی به او در حالیکه کودک بود ، نبوت دادیم که اشاره به این مطلب دارد که از کودکی علم و نظر حکیمانه و فقیهانه به او عطا کردیم .»
« محکم » این واژه صفت قرآن است که همان صفت کلام و آیۀ قرآن بحساب می آید که در مقابل تشابه قرار می گیرد و کلامی است که معنی آن آشکار و واضح است و متشابه کلامی است که آشکار نمی باشد و در آن شبهه قرار دارد .
بنابراین « حکمت » همان تفقه و اندیشیدن در دین می باشد که مسببی جهت مطیع بودن برای پروردگار متعال و پذیرش ولایت را ایجاب می کند و همچنین ، حکمت را می توان از هر کسی فرا گرفت . البته در صورتیکه ابتدا با عقل و درک خود در مورد آن سخن بسنجیم و اگر صحیح بود آن را بپذیریم ، اما در مورد سخنان حکمت آمیز انبیاء و ائمه معصومین « علیهم السلام » این گونه نیست بلکه در صورت انتساب صحیح آنها به معصومین باید تعبداً آن را پذیرفت
۲ – ۱ – ۲ – معنی لغوی و اصطلاحی موعظه
واژۀ وَعَظَ ، یَعِظُ ، وَعظاً ، یعنی نصیحت کردنی که همراه با ترساندن باشد ، طوری که شخص دلش نرم گردد و به طاعت و فرمان خدای تعالی بپردازد و به سوی او هدایت گردد و از عقاب و شکنجه به واسطۀ گناه بترسد .
خداوند در قرآن کریم می فرماید : « وَ اِذ قال لقمانُ لابنِهِ و هو یعظُهُ یا بُنَیَّ لا تُشرِک بِاللهِ انّ الشرکَ لَظلمٌ عظیمٌ » . « و یاد کن هنگامی را که لقمان به پسر خویش در حالی که وی او را اندرز می داد گفت : ای پسرک من ، به خدا شرک میاور که براستی شرک ستمی بزرگ است » .
و موعظه در اصطلاح عبارت است از پند و اندرز که در آیات قرآن کریم به آن اشاره شده است . از قبیل : « یا أیها الناس قد جائتکم موعظه مِن ربکم و شِفاءٌ لما فی الصُّدور» .
( ای مردم به یقین برای شما از جانب پروردگارتان اندرزی ، و درمانی برای آنچه در سینه هاست آمده است ).
همچنین « الموعظه الحسنه » اشاره به قرآن کریم دارد .و به همین ترتیب اگر در دعا دقت نماییم ، این عبارت ملاحظه می شود : « اَعوذ بک اَن تجعلَنی عِظه لغیری » (پروردگارا به تو پناه می برم از این که مورد موعظه برای دیگران قرار گیرم و آنان بواسطۀ من پند پذیرند) . و به عبارتی دیگر ، یعنی این که ، خداوند را از این که مورد عبرت برای دیگری قرار گیرم من را حفظ گردان . و همچنین موعظه را سفارش به تقوی و طاعات و دور شدن از گناهان و فریب خوردن دنیا و مانند آن دانسته اند .
۲ – ۱ – ۳ – معنی لغوی و اصطلاحی جدل
بعضی از لغویین در تعریف جدل از جهت لغوی این گونه بیان کرده اند :
« جدل » از نظر لغوی به معنی خصومت فراوان و توانایی بر آن می باشد و جدل منطقی ، آن قیاسی است که از مشهورات و مسلمات بدست می آید و هدفش ، استعمال و ارائه خصم و فهماندن کسی است که از ادراک مقدمات برهان کوتاهی می کند . و لفظ « جدال » مشارکت در منازعه و مغالبه می باشد گویا هر یک از دو طرف متخاصم از جهت رأی با هم درگیر هستند که اصل در جدال ، گلاویز شدن و به سختی طرف مقابل را شکست دادن می باشد .
و علامه شعرانی گوید : « جدل یعنی دشمنی کردن ، کاویدن جدال ، مجادله به همان معنی می باشد که خداوند در قرآن کریم می فرماید : « وَ لَقَد صَرَّفنا فی هذَا القرانِ للناسِ من کُلِّ مثلٍ و کان الانسانُ اکثرَ شیءٍ جدلاً » .( براستی در این قرآن ، برای مردم از هر گونه مثلی آوردیم ، ولی انسان بیش از هر چیز سر جدال دارد) .
همچنین لفظ مجادله به معنای مناظره و مخاصمه کردن و جدل مقابله دلیل با دلیل ذکر شده است . و خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید : « وَ جادَلوا باالباطِلِ لِیُد حِضوُا بِهِ الحَقَّ» . ( به وسیلۀ باطل دفاع نمودند تا حقیقت را با آن پایمال کنند ) . این کار کافران است که با سخن باطل خویش در براندازی گفتار پیغمبران اقدام کردند .
بنابراین در قرآن کریم و روایات جدال کافران معاند که با باطل صورت می گیرد مردود شمرده شده است ولی جدال احسن که مورد تأکید قرآن و روایات می باشد ، برای هدایت عموم مردم است و قابل پذیرش می باشد از این رو می فرماید : « وَ جادِلهم بالتی هی احسن » .
۲ – ۲ – کاربرد تعابیر مربوط به حکمت ، موعظه ، جدل در قرآن کریم
۲ – ۲ – ۱ – کاربرد تعبیر حکمت
واژه « حکمت » در آیات شریفه قرآن کریم بیست مورد استعمال شده است . از جمله در سورۀ مبارکۀ بقره خداوند تعالی می فرماید : « یُؤتِی الحکمه مَن یَشاءُ وَ مَن یُؤتَ الحِکمه فَقَد أُوتِیَ خیراً کثیراً » .
( خداوند به هر کسی که بخواهد حکمت می بخشد و به هر کسی حکمت داده شود ، به یقین ، خیر فراوان داده شده است ).
با تأمّل در این آیۀ شریفه مشخص می شود که حکمت در آن به معنی « معرفت و تفقه در دین و عمل کردن به آن » بکار رفته است .
با نگرش بر سورۀ مبارکه قمر که خداوند متعال می فرماید : « وَ لَقَد جاءَهم مِن الأنباءِ ما فیه مُزدَجَرٌ حِکمه بالِغه فَما تُغنِ النُّذر » . ( و قطعاً از اخبار ، آنچه در آن مایۀ انزجار [ از کفر ] است به ایشان رسید . حکمت بالغۀ [ حق این بود ] ، ولی هشدار ها سود نکرد.)
متوجه خواهیم شد که واژۀ حکمت به معنای « قرآن » در این آیه شریفه استعمال گردیده است .
وهمچنین حکمت در بعضی از آیات شریفۀ قرآن به معنی « نبوت » آمده است . نظیر آیۀ: « وَ شَدَدنا مِلکَهُ و اتیناهُ الحِکمه و فَصلَ الخِطاب » . ( و پادشاهیش را استوار کردیم و او را حکمت و کلام فیصله دهنده عطا کردیم ) .
« حکیم » نیز به معنای « دانا و صاحب حکمت » بسیار فراوان یعنی نود وچهار مورد ، در قرآن کریم آمده است . مانند این آیۀ شریفه که خدای عز و جل می فرماید :
« قالوا سبحانک لا عِلمَ لنا اِلّا ما عَلَّمتُنا اِنَّکَ اَنتَ العلیمُ الحکیم . »
( گفتند : منزهی تو ، ما را جز آنچه [ خود ] به ما آموخته ای ، هیچ دانشی نیست ، تویی دانای حکیم) .
واژه « حکم » در موارد بسیاری در قرآن کریم به معنی « علم و حکم نبوت و حکمت » استعمال گردیده است .نظیر این آیۀ شریفه که خداوند تعالی می فرماید : « وَلَمّا بَلَغَ اَشَدَّه وَ استوی اتیناهُ حُکماً و علماً و کذلک نجزی المحسنین » .
( و چون به رشد کمال خویش رسید ، به او حکمت و دانش عطا کردیم ، و نیکوکاران را چنین پاداش
می دهیم).
و همچنین این واژه « حُکم » در بعضی از آیات قرآن کریم به صورت فعل مضارع و افعل تفضیل در معنی « قضاوت » آمده است مانند این آیات شریفه :
« یا أیها الذینَ امنوا أوفوا بالعقودِ اُحِلَّت لکم بَهیمَه الأنعام الّا ما یُتلی علیکم غیرَ مُحِلّی الصَّید وَ أنتم حُرمٌ اِنَّ الله یَحکُمُ ما یُرید » .
( ای کسانی که ایمان آوردید ، به قراردادهای خود وفا کنید ، برای شما گوشت چارپایان حلال گردیده ، جز آن چه [ حکمش ] بر شما خوانده می شود ، در حالی که نباید شکار را در حال احرام ، حلال بشمرید . خدا هر چه بخواهد فرمان می دهد ).
و آیۀ : « ألیس اللهُ بِاَحکَمَ الحاکمین » ( آیا خداوند نیکوترین داوران نیست ؟)
بنابراین واژه حکمت و مشتقاتش که از ریشۀ حکم اخذ شده است در موارد بسیار فراوان در قرآن کریم بکار رفته است که امیدواریم با تدبّر در این آیات قرآن ، بیشتر پی به حکمت و معرفت خداوند ببریم .
پایان نامه شناخت و بررسی شیوه دعوت رسول اکرم (ص) بر اساس «حکمت ، موعظه حسنه و مجادله احسن»
