این فایل شامل تحقیقی جامع و کامل با عنوان آینده نگاری علم و فناوری بوده و شامل بخشهای مقدمه، تعاریف آینده نگاری، آینده نگاری در سطح ملی، آینده نگاری منطقه ای تمرکز آینده نگاری منطقه ای، اهداف آینده نگاری منطقه ای، آینده نگاری شرکتی، انواع آینده نگاری شرکتی می شود
این فایل در قالب ورد و قابل ویرایش در 195 صفحه می باشد.
بخش اول
کلیات
فصل اول: مختصری از تاریخنگاری در ایران تا عصر پهلوی 1
فصل دوم: کلیاتی در تاریخنگاری دوره پهلوی 13
بخش دوم
جریانهای اصلی تاریخنگاری در عصر پهلوی
فصل اول: جریان شرق شناسی
شرق شناسی و دیرینه آن 33
ایران شناسی و ایران شناسان مهم 41
سیاست شرق شناسی- سیاست ایران شناسی 50
روش سیاسی و رهیافت تاریخنگاری لمبتون 61
4-I- نقش سیاسی لمبتون در ایران 64
الف- همزیستی مسالمت آمیز: توده ای نفتی – توده ای روسی 66
ب- لمبتون و قحطی نان 75
ج- میس لمبتون 80
د- میس لمبتون و کودتای 28 مرداد 86
فصل دوم: جریان ناسیونالیستی
کارنامه فرهنگی 103
1- تاریخنگاری محتاط 103
2- ناسیونالیستی محافظه کار 111
بخش سوم
جریان آکادمیک
بررسی و نقد تاریخنگاری اقبال 118
بخش چهارم
جریان مارکسیستی
جریان مارکسیستی 130
فصل اول: زمینه های تاریخی پیدایش مارکسیسم 132
فصل دوم: اندیشه های اساسی مارکس در باب تاریخ 132
الف- حتمیت تاریخی، پیروزی پرولتاریا: الغای مالکیت خصوصی و الغای دولت 139
فصل سوم: تاریخچه ورود اندیشه مارکسیستی به ایران 142
فصل چهارم: تاریخنگاری مارکسیست، لنینیستی در ایران (انجماد و انحراف) 155
الف- علمی بودن تاریخ 158
ب- سیر تاریخ ایران 159
ج- شخصیت در تاریخ 163
د- عدم بی طرفی در نگارش تاریخ 164
هـ- سبکی برانگیزنده- موضوعی واحد 165
بخش پنجم
نتیجه گیری کلی
نتیجه 169
فهرست منابع 184
فصل اول
« مختصری از تاریخنگاری در ایران تا عصر پهلوی »
نتیجه می گوید: « نخستین بار ایرانیان تاریخ را درک کردند و آن را به دورانهای مختلف تقسیم کردند» و هرودوت تاریخ خویش را چنین آغاز می کند: «به روایات ایرانیان بهترین تاریخ شناسان هستند….»[1].
غرض از نقل دو قول مذکور این بود که در آغاز، علم تاریخ در بیشتر کشورهای شرق و غرب، علمی ناشناخته بود و فقط در ایران وقایع روزانه در بار و رویدادهای کشور را در روزنامه ها، آیین نامه ها، خداینامه ها، تاج نامه ها، سالنامه ها و شاهنامه ها می نوشتند. اما این بدان مفهوم نیست که در آن دوره، تاریخنگاری به مفهوم امروزین رواج داشته است، بلکه بر عکس در ایران عصر باستان تاریخنگاری اهمیت زیادی نداشت و حتی یک اثر تاریخی واقعی که متعلق به این دوره باشد در دست نیست.
اشپولر می گوید: « در میان نوشته های جوامع زردشتی بعد از اسلام و در میان آثار فارسیان هند (پناهندگان زردشتی سال 98/717) هیچ اثر واقعی تاریخی، چه از ریشه قبل از اسلامی و چه بعد از اسلامی دیده نمی شود. »[2]
وی پس از ذکر تاریخچه ای از تاریخنگاری اعراب قبل و بعد از ظهور اسلام، نتیجه می گیرد که بنابر این در بان عربی نوعی تاریخنگاری وجود داشت که در زبان فارسی دیده نمی شده است و همین امر دلیلی بوده برای اینکه ایرانیان، آثار تاریخی شان را به زبان عربی بنویسند[3] همچنانکه تاثیر زبان عربی در جهان اسلام و ضرورتی که ایرانیان برای حفظ تماس خودشان با دنیای عرب احساس می کردندن، می تواند دلایل دیگر این رویکرد در عرصه تاریخنگاری باشد.
درست است که شعر و تاریخ در اعراب، عمری دیرینه داشته ولی نوشته هرودوت، پدر تاریخ را که بی شک با تاریخ ایران و ملل مختلف آشنایی کامل داشته است را نیز نباید با بی اعتنایی برگزار کرد.
به هر حال با ورود اعراب به ایران نیز تاریخنگاری ایرانی دستخوش دگرگونی چدی نشد و رشدی کیفی نکرد. با ظهور سلسله های ایرانی نژاد که گسترش زبان فارسی و تکامل فرهنگی را در پی داشت، تاریخنگاری ایرانی نیز ایجاد شد و تاریخ طبری در عصر سامانیان که یک «سلسله ایرانی نژاد» بود به فارسی ترجمه شد. بلافاصله بعد از ترجمه تاریخ طبری به فارسی (در حدود سال 352/963) سلسله های ترک نژاد در اکثر ولایات ایران به حکومت رسیدند. آنها که سرسپردگان مذهب تسنن به شمار می رفتند و ارثان فرهنگی سلسله های ایرانی نژاد شدند. بزرگترین سلطان سلسله غزنوی یعنی سلطان محمود، حامی فردوسی و از جمله طرفتداران واقعی تسنن اسلامی در دره سند محسوب می شد. مقارن روی کار آمدن سلجوقیان در قرن پنجم، سه نوع تاریخنگاری در ایران قابل شناسایی است. تاریخنگاری اسلام شمولی، تاریخنگاری محلی و تاریخنگاری سلسله ای.
سلجوقیان علاقمند بودند که فرهنگ ایرانی را اقتباس نمایند و سعی می کردند که نژاد تورانی خود را فراموش کرده و در عمق ایرانیت فرو روند. ترکان پیروز زبان فارسی را به صورت دومین زبان فرهنگی جهان اسلام مسجل کردند ولی در عرصه تاریخنگاری جز تعداد زیادی از ترجمه های متون تاریخی که در واقع روایاتی از شرایط زندگی ایرانیان بودند، چیز چندانی تولید نکردند، دامنه تاریخنگاری این عصر محدود و تنگ و محصولات تاریخنگاری فارسی در زمان حکومت سلاجقه و خوارزمشاهیان، بی نهایت کمتر است.[4]
تحولات تاریخنگاری فارسی اما در حوالی ایلغار مغول در سال 616/1220 و بعدها در سال 654/1256 رخ نمود. این لشکر کشی برای مردم شرق یعنی ماورءالنهر خراسان مصیبت بار بود، اکثر دهقانهای ایرانی از بین رفتند و طبقه دهقان هم نفوذ خود را از دست داد.
مغولان با تاکید بر مذهب و فرهنگ خود، چندین دهه سنتهای ملی و فرهنگی شان را حفظ کردند و این در حالی بود که ایرانیان نیز برای احیاء زبان و فرهنگ ایرانی بیکار ننشستند. در عرصه تاریخنگاری این دوره، دو مورخ برجسته یعنی عطاملک جوینی و رشید الدین فضل الله همدانی ظهور کردند که اولی به سبک پیچیده و مصنوع و دومی به سبک ساده و صریح می نوشت، هر دو مورخ مذکور به روش تاریخنگاری اعراب آشنا بودند و در آثار آنان می توان درک عمیق، فهم تاریخی و توجه به مسایل اجتماعی و اقتصادی را مشاهده کرد.
در یک جمع بندی کلی می توان گفت که علی رغم ضعف هایی که تاریخنگاری ایرانی از سده سوم تا هشتم، دچار آن بود، فن تاریخنویسی به طور کلی پیشرفت کرد و در بعضی زمینه ها آثار نوی را عرضه نمود و حتی جهش های بسیار مترقی داشت. از لحاظ وقعه یابی و واقع بینی، برخی از مورخین روش نقد علمی درست را به کار بردند، برخی به تحلیل و تعلیل حوادث پرداخته، نتیجه گیری تاریخی نمودند و مورخان دیگری به موضوعات اجتماعی و اقتصادی توجه داشته اند، اما به جریانهای اصلی تاریخ پی نبرده اند. در هر حال در آن دوره تاریخ نویسان ایرانی از همقطاران فرنگی خود که غرق در جهالت نصرانیت بودند، فرسنگ ها جلو بودند.[5]
به لحاظ روش شناسی نیز تا این زمان دو رویکرد قابل شناسایی است، نخست رویکرد جزء گرایانه یا تجزیه ای که ویژگی اصلی آن تجزیه زمانی و مکانی پیکر تاریخ بشر به اتم های حوادث، اندیشه ها، اختراعات و غیره است. در این مشرب، گذشته ، با پلوی هم قرار دادن این واحدهای تاریخی و از تجمع آنها تشکیل می گردد. تواریخی مثل تاریخ طبری از این دست است. در این تاریخ یکایک وقایع به یکدیگر پیوند داده شده اند. اما در آنها، نویسنده به ترسیم نقش کلی و چشم انداز عمومی تاریخ خویش نپرداخته است. دوم، نگرش کل گرایانه که در آن اقوام و ملتها، پیکر های زنده ای هستند که مثل هر ارگانیسم زنده دیگری دارای مراحل پیایی، رشد، پیری و زوال می باشند. در این زمینه تاریخ کسانی چون ابن مسکویه، فیلسوف و مورخ ایرانی سده چهارم هجری را می توان از تاریخ نگاران کل گرای به شمار آورد. وی مانند اخوان الصفا، از اندیشمندان دانشنامه نویس سده چهارم هجری، گونه ای قانونمدی برای جوامع و دولتها قایل شده است. ابن مسکویه در چشم انداز تاریخی جوامع به جستجوی علل رفتار جوامع (ظهور– ترقی– انحطاط و فتور) می رود.[6]
ابن خلدون نیز مانند اخوان الصفا، ابن مسکویه، فارابی و بسیاری از پیشینیان دیگر جوامع و دولتها را ارگانیسم زنده ای می پندارد و برای آنها مراحل پیدایی – رشد، پیری و زوال قائل می شود. نظر وی بر آن است که دولتها (عوامل کنترل کننده جوامع) همانند مردم عمر طبیعی دارند که پس از طی آن دوره به پیری می رسند و دچار انحطاط و نیستی می گردند.[7]
روزنامه یک وسیله ارتباط جمعی و اطلاع رسانی است که از سالیان دور برای نشر و گزارش رویدادها، وقایع، اطلاعات و اخبار روز دنیا در اختیار انسان قرار گرفته است. این رسانه کاغذی در زندگی انسانها نقش مهم و به سزایی را ایفا کرده است. تا آنجا که در سرنوشت بعضی از ملتها تأثیر عمده و مستقیم داشته است.
روزنامه ها نیز از تأثیرات تکنولوژی مصون نمانده اند و با پیشرفت بشر و ظهور تکنولوژی آنها نیز دستخوش تغییرات شدند و بسوی دنیای مجازی و آنلاین نهادند و بعضی از آنها علاوه بر نسخه چاپی خود بصورت الکترونیکی نیز درآمدند و تعدادی نیز به نسخه الکترونیکی بسنده کرده و با دنیای کاغذ و ورقه های آن خداحافظی کردند. با اینحال این رسانه هنوز هم در میان مردم جایگاه خود را حفظ کرده و از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در سیستم اطلاع رسانی جمعی کشورها نقش عمده ای را ایفا میکند.
در این فایل شما با تاریخچه کامل روزنامه و روزنامه نگاری در ایران، خاور میانه و جهان و مسائل پیرامون آن آشنا خواهید شد.
عناوین مهم :
پیدایش روزنامه ها ، نخستین روزنامه های زبان فارسی ، پیشینه روزنامه در خاور میانه ، تاریخچه روزنامه ایران ، تحقیق در روزنامه نگاری ایران ، بنیاد ارتباطات اجتماعی در ایران ، پیدایش کاغذ در ایران ، وقایع نویسی و خبر نویسی ، تولد دوباره روزنامه به مفهوم امروزی آن ، هجده هزار روزنامه در جهان ، روزنامه در عصر اطلاعات ، مطبوعات در قانون ایران ، بیداری ایرانیان و آگاهی از پیشرفتهای مغرب زمین ، انتشار روزنامه و نقش آن در آگاهی دادن به ایرانیان ، تأسیس دایره سانسور در ایران. (30 صفحه)
موضوع فارسی :ک تصویر سیاه و سفید رمان نهان نگاری با استفاده از ترکیبی فازی-BPN معماری
موضوع انگلیسی :<!--StartFragment -->
A novel gray-scale image watermarking using hybrid Fuzzy-BPN architecture
تعداد صفحه :20
فرمت فایل :PDF
سال انتشار :2015
زبان مقاله : انگلیسی
چکیده: در این مقاله، ما مدل ویژگی های HVS با استفاده از ترکیبی فازی-BPN به پیاده سازی یک طرح تصویر نهان نگاری رمان به جاسازی یک علامت باینری permuted می در تصاویر در مقیاس خاکستری. تصاویر امضا عملکرد بالا بودن معیارهای مرجع کامل - PSNR و SSIM که نشان می دهد کیفیت بصری خوب است. متن استخراج عملکرد مقادیر همبستگی نرمال بالا نشان می دهد که بهبود علامت موفق است. هشت حمله مختلف پردازش تصویر برای بررسی استحکام تعبیه طرح انجام شده است. مقادیر محاسبه بالا همبستگی نرمال از تصاویر حمله به وضوح نشان می دهد که الگوریتم پیشنهادی قوی در برابر حملات انتخاب شده است. تجزیه و تحلیل پیچیدگی زمانی نشان می دهد اجرای سریع فرایندهای نهان نگاری. پیدا شده است که این طرح نهان نگاری پیشنهاد شده است به اندازه کافی سریع انجام این عملیات در زمانبندی واقعی است. به طور کلی، آن است که این نتیجه رسیدند که فازی-BPN نامزد موفق برای اجرای رمان سیاه و سفید تصویر نهان نگاری جلسه طرح جدول زمانی واقعی است.
؟ 2015 تولید و میزبانی توسط الزویر B.V. به نمایندگی از دانشکده کامپیوتر و اطلاعات،
این پاورپوینت شامل 16 اسلاید از مبحث قوم نگاری یا مردمنگاری در تحقیق می باشد. این محصول هم اکنون با پرداخت تنها 2000 تومان قابل دانلود خواهد بود.