موضوع فارسی: اثرات نسبی کاهش وزن و افزایش فعالیت جسمی بر هموگولوبین A1c: پیشنهاداتی برای درمان های رفتاری
موضوع انگلیسی: Relative effects of reduced weight and increased physical activity on hemoglobin A1c: Suggestions for behavioral treatments
تعداد صفحه: 4
فرمت فایل: PDF
سال انتشار: 2013
زبان مقاله: انگلیسی
چکیده: درمان رفتاری برای دیابت اغلب ناموفق بوده است و ممکن است از یک درک بهتر از اثرات نسبی دو کانون درمان معمول بهره مند شوند - کاهش وزن و افزایش حجم فعالیت بدنی - بر قند خون. بزرگسالان اضافه وزن و چاق (N = 59؛ مگه = 60 سال) با هموگلوبین A1c (HbA1C) به ارزش سازگار با دیابت در 6 ماه درمان رفتاری مبتنی بر جامعه بر اساس اصول تئوری خودکارآمدی و تئوری شناختی اجتماعی شرکت کردند. درمان با به طور قابل توجهی افزایش فعالیت بدنی همراه بود، شاخص توده کاهش بدن (BMI)، و کاهش میزان HbA1c (PS <0.001). تغییرات در شاخص توده بدن و فعالیت های فیزیکی برای بخش قابل توجهی از واریانس در تغییر در هموگلوبین A1C، R2 = 0.13، P = 0.023 اختصاص داده است. تغییر در حجم فعالیت بدنی، β = -.36 و p = 0.007، اما نه تغییر در BMI، β = -.03 و p = 0.792، به طور قابل توجهی به واریانس در تغییر هموگلوبین A1C که به خود اختصاص دادند کمک کرده است. هیچ اثری بر اساس جنسیت شرکت کنندگان وجود دارد. بحث در مورد چگونه یافته ها ممکن است اثر، بازده، و استفاده از درمان های رفتاری برای مدیریت دیابت تاثیر متمرکز شده است.
اثرات نسبی کاهش وزن و افزایش فعالیت جسمی بر هموگولوبین A1c: پیشنهاداتی برای درمان های رفتاری
