تحقیق در مورد اوامر

اختصاصی از هایدی تحقیق در مورد اوامر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه16

فهرست مطالب

    صفحه

 مقدمه................................. 1

1- ماده امر............................ 2

الف) معنای کلمه امر.................... 2

ب) اعتبار علو در معنای ماده امر........ 3

ج) دلالت لفظ بر وجوب.................... 3

2ـ صیغه امر............................ 4

الف)ظهور صیغه امر در وجوب.............. 4

دو تنبیه............................... 5

(1) ظهور جمله خبریه دال بر طلب در معنای وجوب 5

(2) ظهور امر بعد از منع یا توهم منع.... 5

ب) فوروتراخی........................... 6

ج) مره و تکرار......................... 7

منابع.................................. 8

مقدمه

با سپاس فراوان از خداوند متعال و سلام و صلوات بر پیامبر ختمی مرتبت حضرت محمد (ص) و خاندان پاک ایشان.

این تحقیق مختصر در بحث امر از علم اصول است که مهمترین مباحث موجود در امر را مورد بررسی قرار می‌دهد مسائلی که در اساس استنباط احکام شرعی از منابع آن که طبق نظر امامیه فقط چهار منبع هستند که شامل کتاب و سنت و عقل و اجماع می‌شود کاربرد بسیار دارد و هدف از این تحقیق در وهله اول انجام وظیفه محوله و دوم راه‌گشا بودن این تحقیق در تحقیقات بهتر و کاملتر است و امید است که این امر تحقق یابد. ان‌شاء‌الله.

امر

بحث در امر در دو عنوان مطرح است: 1ـ در ماده امر 2ـ در صیغه امر

ماده امر

مواد از ماده امر، کلمه «امر» است که از حروف (ا، م، ر) تشکیل شده است. که در این زمینه سه بحث وجود دارد:

(الف) معنای کلمه امر

ماده امر لفظ مشترکی است که در طلب و غیر طلب بکار می‌رود «بعید نیست که تمامی معانی غیر از طلب که امر در آنها به کار می‌رود همگی به معنای واحد جامع رجوع کنند و آن مفهوم شیء است»[1] پس لفظ امر بین دو معنا مشترک است:

1ـ طلب 2ـ شیء

الف) طلب: مراد از آن اظهار اراده و رغبت به وسیله قول، کتابت و غیر آنهاست نه مطلق طلب، پس تفسیر کردن امر به طلب از باب تعریف شیء به اعم از آن است.

ب) شیء: مراد از آن هر شیئی به نحو مطلق نیست و لذا تعریف امر به معنای شیء نیز از قبیل تعریف یک چیز به اعم است چون چیزی را امر اطلاق نمی‌کنند مگر اینکه از افعال و صفات باشد و مراد از فعل و صفت معنای حدثی یا مصدری نیست بلکه خود فعل و صفت از آن حیث که موجود است منظور می‌باشد ولی امر به معنای طلب خلاف این است و منظور از آن، معنای حدثی و جهت صدور است.

ب) اعتبار و علو در معنای ماده امر

معتبر بودن علو در امر یقیناً شرط است «ولی استعلاء اگر از آن به نحو مولویه قصد شده باشد پس معتبراست. اما اگر به نحو کبر و برتری غیر حقیقی باشد معتبر نیست.»[2]

اطلاق امر بر طلب غیر عالی صحیح نیست مگر با عنایت و به صورت مجاز، گرچه غیر عالی خودش را عالی بداند.

ج) دلالت لفظ امر بر وجوب

در دلالت کردن ماده امر به معنای طلب بر وجوب اختلاف وجود دارد:

«یک قول آن است که امر به معنای طلب فقط برای طلب وجوبی وضع شده است»[3] و «قول دیگر اینکه برای اعم از طلب وجوبی و ندبی آمده است.»[4] قول حق این است که ماده امر برای طلب وجوبی وضع شده است چرا که باید حقیقت عبودیت و مولویت حفظ شود و اگر ما امر را به معنای ندبی نیز بدانیم پس عدم اطاعت امر مولی جایز است که این با عبودیت سازگار نیست.

[1] اصول فقه (مرحوم مظفر) 74

[2] دراسات فی علم اصول، ج1، 143

[3] کتابه الاصول، 83

[4]  نهایه الافکار، ج1، 160