دانلود تحقیق پیشنهادی برای کاهش اتلاف منابع ملی

اختصاصی از هایدی دانلود تحقیق پیشنهادی برای کاهش اتلاف منابع ملی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

پیشنهادی برای کاهش اتلاف منابع ملی

مهدی بهادری نژاد

فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران

چکیده

در حال حاضر منابع ملی نظیر آب، انرژی، دارو، نان و سایر مواد غذائی به مقدار زیادی در کشور تلف می شوند. دولت برای مصرف تقریباً تمامی این منابع یارانه می پردازد و این امر خود باعث اتلاف بیشتر آنها و آلوده سازی بیشتر محیط زیست گردیده است. علاوه بر اتلاف این منابع ملی، مردم در فعالیتهای اجتماعی- اقتصادی وقت خود و دیگران را به میزان قابل ملاحظه ای تلف می کنند. لازم است جامعه به میزان این اتلاف واقف شده و راههای کاهش آنها را فرا گیرد. این آگاه سازی و آموزش باید در تمام مقاطع تحصیلی دانش آموزان و دانشجویان و از طریق برنامه های جالب تلویزیونی انجام گردد تا به این ترتیب فرهنگ صرف جوئی و کاهش اتلاف در منابع ملی (از جمله وقت) در جامعه گسترش یابد و صرفه جوئی به عنوان یک ارزش، و اتلاف و اسراف به عنوان رذائل اخلاقی معرفی شوند.

پیشنهاد می نماید دولت کلیه یارانه هائی را که برای آب، انواع حاملهای انرژی، دارو و نان می پردازد حذف و معادل آنرا بطور مساوی به مردم بپردازد. در حالی که این پرداخت ها برای خانواده های ثروتمند قسمت ناچیزی از درآمد آنها را تشکیل می دهد ولی برای خانواده های کم درآمد و مستمند این پرداخت ها می تواند رقم قابل ملاحظه ای از درآمد آنها را تشکیل دهد و رفاه آنانرا بهبود بخشد. به این ترتیب دولت عملاً برای صرفه جوئی و تلف نکردن منابع ملی به مردم کمک می کند و نه برای مصرف و اتلاف آنها. برای کاهش اتلاف وقت، آب، انرژی و مواد مصرفی در صنایع و سازمانهای دولتی پیشـنهاد می نماید که در هر سازمان دولتی و یا واحد صنعـتی مدیریـتی به نام مدیریت صرفه جوئی تاسیس گردد و هر ساله از افراد و یا مدیریتهائی که موفق به کاهش قابل ملاحظة اتلافات شده اند تجلیل شود. پیشهاد می نماید تعطیلات رسمی کشور به 12 روز در سال کاهش یابد.

واژه های کلیدی: حذف یارانه ها، مدیریت صرفه جوئی، فرهنگسازی، کاهش روزهای تعطیل

مقدمه

در چند دهه گذشته، بویژه از سالهائی که قیمت نفت و درآمد کشور از آن به یکباره افزایش یافت و دولت شروع به پرداخت یارانه در مصرف آب، انرژی، دارو، نان وسایر مواد غذائی نمود، میزان اتلاف این منابع در کشور افزایش یافت. این اتلاف به حدی است که مصرف سرانه کلیه منابع یاد شده در کشور چند برابر متوسط یا استانداردهای جهانی است.

همراه با اتلاف این منابع باید اتلاف وقت را به عنوان یک منبع ملی دیگر ذکر نمود. این اتلاف وقت در کشور به حدی است که اگر مثلاً برای انجام کاری در کشورهای پیشرفته صنعتی نظیر آلمان، امریکا و ژاپن زمان t لازم باشد انجام همان کار در ایران معادل t 5 تا t 10 وقت لازم دارد. اثرات جانبی این صرف وقت زیاد برای انجام کارها خستگی و افسردگی مردم و بی اعتمادی آنان به دستگاهها و سازمان های دولتی و شکایت مداوم مردم بوده است. در محافل دوستانه و یا خانوادگی شکایت از اوضاع به عنوان مهمترین موضوع مورد بحث مردم در آمده و به اصطلاح ُنقل مجلس را تشکیل می دهد.

اتلاف منابع ملی و شکایت مدام مردم از اوضاع و عدم سپاسگزاری آنان از نعمت هائی که خداوند در اختیار آنان گذاشته باعث کاهش همکاری نظام آفرینش و یا کاهش لطف و رحمت خداوندی شده و به اصطلاح «برکت» را در امور کاهش داده است.

اثرات دیگر اتلاف وقت ها و اسراف و اتلاف در منابع طبیعی آلودگی بیش از حد محیط زیست در کشور است. این آلودگی ها باعث کاهش کارآئی و بهره وری در نیروی کار، انواع بیماری ها و مرگ و میرهای زود رس شده است.

لازم است روند زندگی امروزی در کشور تغییر یابد و اتلاف منابع ملی نظیر وقت، آب، انرژی، دارو، نان و سایر مواد غذائی به حداقل ممکن خود برسد. با کاهش این اتلاف می توان انتظار داشت کـه نظام آفرینش همکاری و مشـارکت خود را در امور افزایش دهد و خداوند «برکت» بیشـتری به فعالیتها ببخشد. برای ملاحظه اینکه چگونه نظام آفرینش در فعالیتهای ما همکاری و مشارکت می نماید می توانیم مثال های زیر را در زمینه کشاورزی و مسافرت هوائی در نظر بگیریم: ]1 [

1-1 کشاورزی. کشاورزی که مثلاً می خواهد سیب تولید کند از تمام دانش خود و امکاناتی که در اختیار دارد استفاده می کند. او نهال سیب را می کارد و منتظر می ماند. پیش از بارور شدن درخت بجز آبیاری (اگر باران کافی نبارد)، مبارزه با آفات و علفهای هرز و سایر عواملی که باعث افت محصول می شود کار دیگری ندارد. اساسی ترین عوامل رشد و تولید میوه را نظام خلقت به طور رایگان در اختیار کشاورز می گذارد. این عوامل عبارتند از: آب، نور خورشید، دی اکسید کربن، مواد غذایی خاک، گرده- افـشانی به وسیلة باد و حـشرات، و تمام استعداد هایی که به طرز حیرت آوری در نهال سیب به ودیعه گذاشته شـده تا رشـد کـرده و سیـب بدهد.

عوامل محیطی رشد برای تمام گیاهان یکـسان است و اینجا اشتباهی رخ نمی دهد و نهال سیب رشد کرده و سیب می دهد نه میوه دیگر. قطعاً بین این کشاورز و جهان یک مشارکت وجود دارد. اگر قرار باشد برای طرفین این مشارکت سهمی قائل شویم، به ازاء هـر واحد کار کـشاورز باید یک میلیون واحد برای کار و کمک جهان در نظر بگیریم. دنیا سـخی، بخـشنده و بزرگوار است و این سخاوتمندی و بزرگواری فقط به کشاورزی محدود نمی شود. یعنی برای هر واحد کاری که کسی انجام می دهد، جهان یک میلیون واحد کار انجام می دهد تا فعالیتهای او به ثمر بنشینند. این فعالیتها مشارکتی است بین انسان و جهان به نسبت یک به یک میلیون.

قابل ذکر است اگر کشاورز تصمیم بگیرد سهم خود را دریغ کند یعنی مثلاً در خانه بماند و کاری انجام ندهد، جهان خلقت نیز سهـم خود را دریغ خواهد کرد. پس این مشارکتی است بین انسان و طبیعت به شرط اینکه انسان سهمش را اول پرداخت کند.

نشانة دیگر بخشندگی جهان این است که از مشارکتش با انسان سهمی نمی خواهد و این ماهیت طبیعت است: بخشندگی بی قید و شرط. آیا کشاورز نباید بهرة این مشارکت را با شریکش تقسیم و دین خود را ادا کند؟ البته شریک بزرگتر چیزی از شریک کوچک خود نمی خواهد ولی شریک کوچکتر باید وظیفه اش را انجام دهد، آنچه را که نظام آفرینش در اختیارش گذاشته و ما آنها را منابع طبیعی می نامیم تلف نکند، و حداقل بخشی از سهم شریکش مثلاً 10% عایدی خالص را به نیازمندان، بدون توجه به محل زندگی، رنگ پوست، اعتقادات، زبان و سایر خصوصیات آنان بپردازد. شگفت آنکه وقتی کشاورز قدر منابع ملی را دانست و آنها را تلف نکرد و سهم شریکش را به نیازمندان پرداخت، جهان از سر سخاوت و بزرگمنشی اش، به او بیشتر عطا خواهد کرد: به صورت برکت در کار و از آن مهمتر به صورت آرامش خاطر و شادی و خوشحالی برای کشاورز و خانواده اش. چه معاملة حیرت آوری!

نشانه دیگر سخاوت عالم این است که علی رغم همة سوء استفاده ها و تمام صدمات و خساراتی که انسان به دلیل جهل و نا آگاهیش به محیط زیست وارد کرده است، جهان این بدرفتاریها را به مقدار زیاد تحمل کرده و کماکان همچون مادری مهربان نیازهای فرزندش را بی قید و شرط تأمین می کند.