تحقیق درباره کنترل پایداری سیستمهای قدرت در حالت گذرا به روش تولیدزدایی بهینه

اختصاصی از هایدی تحقیق درباره کنترل پایداری سیستمهای قدرت در حالت گذرا به روش تولیدزدایی بهینه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 22 صفحه

چکیده :

پایداری سیستم های قدرت و حفظ سنکرونیزم در برابر اغتشاشهای گذرای شدید اهمیت زیادی دارد. بروز خطای اتصال کوتاه در شبکه های انتقال و نحوه عملکرد رله های متناظر، ممکن است باعث ناپایداری سیستم گردد . لذا اتخاذ روشهای کنترلی پیشگیرانه در این موارد بسیار ضروری است.

عامل ناپایداری سیستم در خطاهای شدید، انرژی جنبشی اضافی سیستم در لحظه رفع شدن خطا می باشد. این انرژی ژنراتورهای نزدیک را    به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. بنابراین، با شناسائی این ژنراتورها و خارج ساختن یک یا چند واحــد از آنهـا، مــی توان انرژی تزریق شــده به سیستم را کاهش داده و از فروپاشی آن    جلوگیری نمود.

در این مقاله کنترل پایداری سیستمهای قدرت به روش تولید زدایی بهینــه مــورد بررسـی قرار گرفته و نتایج شبیه سازی این روش بر روی  سیستم تست 39 باس IEEE با 10 ژنراتور ارائه شده است. در  این روش ارزیابی پایداری گذرا به کمک  روش مستقیم تابع انرژی صورت گرفته و ژنراتورهای بحرانی سیستم با تشخیص مد اغتشاش تعیین  شده اند . سپس حساسیت حاشیه انرژی سیستم نسبت به تغییرات توان مکانیکی بررسی گردیده و در نهایت نحوه تولید زدایی بهینه در سیستم ارائه گردیده است .

• 1- مقدمه

در اکثر سیستمهای قدرت، توسعه چشمگیر مراکز صنعتی در مناطق دوردست و مشکلات احداث نیروگاه در این مناطق سبب شده است تا فاصله نیروگاههای جدید از مراکز بار زیاد باشد . این امر قابلیت اطمینان سیستمهای قدرت را کاهش می دهد ، چراکه وقوع یک خطای اتصال کوتاه در خطوط انتقال بحرانی ممکن است موجب ناپایداری ژنراتورهای این نیروگاهها شده و سبب خاموشی سراسری در شبکه برق گردد . بنابراین طراحی سیستمهای کنترل پایداری گذرا جهت پیشگیری از حوادث نامطلوب الزامی است .

یکی از روشهای کنترل پایداری سیستمهای قدرت در اغتشاشات گذرا ، کاهش تولید توان بلافاصله بعد از برطرف شدن خطا در سیستم قدرت است . این امر با خارج کردن یک یا چند واحد تولیدی از شبکه صورت می گیرد و مزیت این روش نسبت به روشهای دیگر این است که عملکرد آن بسیار سریع و موثر بوده و بعد از رسیدن سیستم به حالت پایدار می توان این واحدها را مجددا" وارد شبکه کرد   [1] . این ژنراتورها باید حداکثر      200 میلی ثانیه بعداز بروز خطا شناسایی و از شبکه خارج شوند . ولی این زمان جهت شناسایی ژنراتورهای بحرانی بسیار کم است . لذا محاسبات پایداری شبکه باید به صورت بلادرنگ  [1] و هر 5 دقیقه یکبار بر روی خطاهای احتمالی انجام گیرد . در این میان تشخیص خطاهایی که باعث ناپایداری سیستم می شوند و تعیین ژنراتورهای بحرانی برای هر خطا بسیار مهم است [2] .