هدف از پژوهش حاضر ارزیابی عملکرد تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران است. برای این ارزیابی از مدل DEA و AHP استفاده شد. با مراجعه به پیشینۀ پژوهش و همچنین با در نظر گرفتن دسترسی به داده‌ها، دستمزد پرداختی به مربیان، بازیکنان و کارکنان و سرمایه‌های ثابت هر باشگاه بهعنوان ورودی و میزان درآمد، امتیازات کسبشده و تعداد تماشاگر بهعنوان خروجی در نظر گرفته شد. با استفاده از مدل AHP، وزن هر یک از این شاخص‌ها با نظرسنجی از 30 متخصص ورزشی تعیین شد و پس از بهدست آوردن اطلاعات باشگاه‌ها در هر شاخص، با استفاده از مدل DEA-CCR عملکرد باشگاه ارزیابی شد و تیم‌ها بر مبنای نمرات کارآیی رده‌بندی شدند. نتایج نشان میدهد در فصل 1389-1388 میانگین نمرات کارآیی در لیگ برتر فوتبال ایران 704/0 است. بیشترین نمرۀ کارآیی مربوط به تیم‌های شاهین، ابومسلم و استیل‌آذین است و تیم استقلال اهواز با نمرۀ کارآیی 313/0 کمترین نمرۀ کارآیی را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج نشان می دهد بین رتبۀ کارآیی تیم‌ها با رتبۀ آن‌ها در جدول مسابقات همخوانی وجود ندارد. به طور کلی با عطف به نتایج پژوهش، می‌توان مهم‌ترین عامل ناکارآمدی در تیم‌های لیگ برتر ایران را رقم بزرگ دستمزدها و کسب درآمدهای کم بیان کرد. در این زمینه به مدیران تیم‌ها پیشنهاد می‌شود با کاهش هزینه‌ها و افزایش درآمدها در پی کسب نمرۀ کارآیی بیشتری باشند. همچنین خصوصی‌سازی باشگاه‌ها بهعنوان راهکاری کلی برای افزایش کارآیی در لیگ برتر فوتبال ایران پیشنهاد می‌شود.
نوع فایل : پی دی اف تعداد صفحات:23
ارزیابی عملکرد تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران با استفاده از مدل تلفیقی AHP و DEA