دانلود پروژه مکان یابی زیرحوزه های موثر بر دبی اوج و حجم سیل بهاره با استفاده از مدل HEC-HMS

اختصاصی از هایدی دانلود پروژه مکان یابی زیرحوزه های موثر بر دبی اوج و حجم سیل بهاره با استفاده از مدل HEC-HMS دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تعداد صفحات : 29 صفحه     -    

قالب بندی :  word         

چکیده

کشور ایران به لحاظ موقعیت خاص جغرافیایی، در اکثر مناطق، از اقلیمی خشک و نیمه خشک برخوردار بوده که همه ساله با وقوع سیلابهای فصلی با خسارتهای جبران­ناپذیری مواجه است. تحقیق حاضر به مکان­یابی زیرحوز­های موثر بر دبی اوج و حجم سیل، و اولویت­بندی مکانی سیل­خیزی زیرحوزه­های آبخیز کوشک­آباد خراسان رضوی با استفاده از مدل HEC-HMS،   در دوره هیدرولوژیکی بهاره پرداخته است. در این تحقیق پس از تهیه اطلاعات مورد نیاز برای تهیه هیدروگراف سیل، از روش شبیه­سازی هیدرولوژیکی SCS در تبدیل رابطه بارش-رواناب در سطح زیرحوزه­ها و نیز روندیابی آبراهه­های اصلی به روش ماسکینگام به منظور استخراج هیدروگراف سیل خروجی حوزه استفاده شد. بنابراین اولویت­بندی زیرحوز­ه­ها از نظر سیل­خیزی با کاربرد مدل HEC-HMS محاسبه شده و واسنجی لازم برای پارامترهایی چون تلفات اولیه، شماره منحنی و زمان تاخیر در دوره هیدرولوژیکی بهاره صورت گرفت. سپس با حذف متوالی و یک به یک زیرحوزه­ها از فرایند روندیابی داخل حوزه، زیرحوزه­ها بر اساس میزان مشارکت در دبی اوج و حجم سیل خروجی حوزه، اولویت­بندی گردیدند. نتایج تحقیق نشان داد از محل خروجی حوزه به طرف بالادست و بخش­های میانی حوزه، تاثیر زیرحوزه­ها در دبی اوج سیل و حجم سیل خروجی کل حوزه، افزایش می­یابد. همچنین میزان مشارکت زیرحوزه­ها در سیل خروجی حوزه و حتی بزرگی و کوچکی دبی و حجم سیل زیرحوزه­ها، به مساحت آنها بستگی ندارد. به این ترتیب، ارتباط بین سیل و مشارکت سیل زیرحوزه­ها با مساحت آنها غیر خطی است. لذا با تمرکز عملیات آبخیزداری و کنترل سیلاب بر اساس اولویت­ها و مناطق تعیین شده، ضمن دسترسی به اهداف تحقیق، در هزینه­های اجرائی، کاهش قابل توجهی پیش­بینی می­گردد.

 واژگان کلیدی: سیل­خیزی،  اولویت­بندی، ماسکینگام، مدل HEC-HMS، کوشک­آباد.

 مقدمه

سیل یک رویداد سریع و مخرب است که هر ساله در نقاط مختلف جهان و کشور باعث بروز خسارات جانی و مالی محسوس و نامحسوس فراوان می­شود. برای مدیریت جامع مهار و کاهش خسارات سیل قبل از هر چیز باید مناطق سیل­خیز در درون حوزه تعیین شوند (تلوری 1381). منظور از سیل­خیزی، فراوانی وقوع سیل در حوزه نمی­باشد، بلکه منظور استعداد یا پتانسیل تولید سیل در سطح زیرحوزه از نظر تاثیر در هیدروگراف سیل خروجی حوزه است (جوکار، 1381). از این رو در مدیریت حوزه­های آبخیز، تعیین شدت سیل­خیزی زیرحوزه­ها در تعیین اولویت­بندی­ها و سیاست­گذاریهای لازم، از اهمیت بالایی برخوردار است (مرید و همکاران، 1375).

بررسی­های انجام شده نشان می­دهد موضوعات مرتبط با این تحقیق عمدتا" در زمینه تاثیر تغییرات کاربری اراضی بر روی بروز سیلاب و تغییر رفتار حوزه­های آبخیز، تعیین مناطق سیل­خیز بر پایه روشهای نموداری و فرمولهای تجربی، تحلیل آماری داده­های سیلاب، داده­های دورسنجی و سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدلهای رایانه­ای بارش–رواناب بوده و بیشتر از دیدگاه تولید سیل در سطح حوزه­های آبخیز یکپارچه مطرح شده است.Suwanwerakamtorn  (1994) با استفاده از مدلHEC-1؛ اثرات تغییر کاربری اراضی بالادست حوزه آبخیز را روی الگوی سیل در نواحی پایین دست حوزه مورد ارزیابی قرار داد. Vanshaar  و همکاران (2002) از مدل DHSVM برای شبیه­سازی اثرات هیدرولوژیکی پوشش زمین برای 4 زیرحوزه رودخانه کلمبیا استفاده کرده و با آنالیز حساسیت حوزه­هایی که کاملا" پوشیده از مخروطیان در مراحل مختلف رسیدگی بودند؛ بیان می­دارند که شاخص سطح برگی کم، آب معادل برف و جریان بیشتر را به دنبال دارد. Foody و همکاران (2004) به منظور شناسایی مناطق حساس به تند سیل­ها در منطقه­ای در غرب مصر از مدل HEC-HMS به منظور شبیه­سازی سیلاب استفاده نمودند؛ که منجر به شناسایی 2 منقطه حساس گردید. Hassanzadeh  و Aalami (2005) با استفاده از مدل HEC-HMS درحوزه آبخیز سد گلستان مبادرت به تعیین سیل­خیزی زیرحوزه­ها کردند. قائمی (1373) با مقایسه عددی شدت سیل­خیزی زیرحوزه­های کرخه، بدون در نظر گرفتن تاثیر روندیابی رودخانه بر روی کاهش دبی اوج سیلاب و سایر فرآیندهای موثر در رفتار حوزه، صحت تاثیر زیرحوزه­ها را با وزن­های تعیین شده و به همان نسبت در خروجی حوزه مورد تردید قرار می­دهد. مردانی (1377) با مطالعه سیل­خیزی حوزه آبخیز رودخانه روئین اسفراین خراسان به بررسی پتانسیل­های سیل­خیزی حوزه و تعیین زیرحوزه­ای که نقش زیادی در تولید رواناب کل حوزه آبخیز دارد پرداخت. خسروشاهی (1380) تاثیر سیل­خیزی زیرحوزه­ها را از طریق مدل ریاضی HEC-HMS در حوزه آبخیز دماوند مورد بررسی قرار داد و زیرحوزه­ای که بیشترین تاثیر را در خروجی داشته، معرفی نموده است. جوکار (1381) برای تعیین سیل­خیزی زیرحوزه­های رودخانه شاپور در استان فارس با استفاده از شبیه­سازی جریانهای سیلابی، میزان مشارکت هر یک از زیرحوزه­ها در هیدروگراف سیل خروجی حوزه را بدست آورد. روغنی و همکاران (1382) با استفاده از مفهوم نمودار مساحت–زمان و بکارگیری مشخصات حوزه، در مدل هیدرولوژیکی RAFTS، نحوه توزیع مکانی زیرحوزه­ها در سطح منطقه را مورد بررسی قرار دادند.