یکی از جنبه های مهم رشد انسان، فرآیند اجتماعی شدن اوست. ذاتی بودن زندگی اجتماعی در انسان ها ضرورت تماس با دیگران را به عنوان امری گریزناپذیر جلوه می دهد. رشد اجتماعی متضمن ارتباط سالم و منطبق با موقعیت در افراد است .اگرچه روابط اجتماعی چگونگی برقراری و نیز ابعاد آن عمری به درازای حیات انسان دارند لیکن پژوهش عالمانه در این زمینه را می توان محدود به گستره زمانی معینی دانست که رشته های جامعه شناسی و روانشناسی خود را به عنوان عرصه های علمی مطرح کردند.با ارائه تفسیر ازمون ونمره گذاری
مقیاس اشتیاق برای برقراری ارتباط