لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 10
نویسندگان:
ایلماز و تولک
تعامل و همکاری ما بین تولید کنندگان و خریدان بازده ی متعادلی در پی خواهد داشت.
2) مکانیسم های تطبیقی نسبت به مکانیسم های کشفی و مقایسه ای مرسوم بازدهی موثر وانعطاف کافی (توانایی وفق دادن با طرح نو) را دارند.
3) وسایل دلالی که خارج از سیستم شبیه سازی هستند بازده کاری و زمان انجام آن را بهبود می بخشند. قابل توجه است که مدت انجام کار و قابلیت سازگاری اشاره به این دارد که ممکن است که اطلاعات و طرح ها و امور مربوط به شبیه سازی- که همگی در رابطه با سیستم هستند را نتوان پیشاپیش و یا در زمان طرح ریزی اولیه پیش بینی نمود.
این امر علاوه بر ابزار دلالی که بتواند اطلاعات و خدمات را ارئه دهد، نیازمند مکانیزم هایی است که پیشنهادات طرح شده در زمان انجام کار را اجرا کند و هماهنگ سازی الگو های استفاده شده را فراهم کند. اساس راهبرد پیشنهادی برای افزایش بهبود کیفیت در استفاده مجدد از سیستم ها، بر مشاهده استوار است.
2) سطوح همکاری: نتایج تحقیقی که منجر به توسعه سطوح مدل همکاری متقابل شد، در چندین روزنامه انتشار یافت. این سطوح لایه های مختلف همکاری - که جنبه های فنی و مفهومی است ر ا شامل می شود. این چنین نظراتی توسط افراد دیگری نیز مطرح شده است. آنها در مقالاتشان ایده استفاده از نظام با سه بعد انعطاف، همکاری و سازندگی را مطرح نمودند.
این سطوح هفت لایه را برای همکاری های متنوع بیان می کند. بعضی از ویژگی های آنها در ذیل آمده است:
سیتم های بی رقیب فعالیت گروهی ندارند.
یک موافقت نامه همکاری در سطح فعالیت های فنی گروهی به منظور تبادل اطلاعات ما بین طرفین شرکت کننده وجود دارد.
در سطح همکاری ساختاری برای ارائه اطلاعات در صورت تقاضا تعبیه شده است.
در صورت استفاده از مدل مرجع تبادل اطلاعات، سطح همکاری معنایی خواهد بود. در این سطح اطلاعات معانی مشترک خواهند داشت.
زمانی به توانایی همکاری عملی می رسیم که سیستم های همکار در مورد روش ها و اصول مورد استفاده شان آگاهی داشته باشند. به عبارت دیگر، سیستم های شرکت کننده بر چگونگی کاربرد اطلاعات تسلط داشته باشند.
اگر سیستمها کارایی فعالی داشته باشند می توانند متوجه مشکلاتی که در طول فعالیتشان شوند و حتی از آنها بهره برداری کنند.
نهایتا، اگر الگوهای متقابل با هم همسو شوند بیشترین سطح همکاری به دست می آید که همکاری ادراکی را موجب می گردد.
اولین دسته ی لایه ها، نیاز های سخت افزاری و قراردادهای الحاقی پایین دست را برآورده می کند. این لایه، به بخش های همکار توان سازگاری می بخشد. همچنین باید حل مشکلات شبکه اصلی و میزان ارتباطش را افزود. لایه دوم به مباحث اجرایی همکاری مربوط است. همکاری معنایی و پایه ای دو بخش شبیه ساز برنامه شبیه سازی و مدل سازی اند و لایه سوم که بخش مدل ساز برنامه است به امور سازندگی رسیدگی می کند. آقای هافمن این لایه را « سیستم پردازنده ی مدل گرای اطلاعات » نامید.
3) طرحی پیچیده از سیستم شبیه سازی به منظور همکاری فعال:
برای دستیابی به اهداف فوق ما به زیرساخت های شبیه ساز که بتواند از گسترش و تغییرات حمایت کنند نیازمندیم. این در حالی است که نباید در طول زمان انجام کار، بین بخشهای تازه مدل سازی شده و بخش های موجود مشکلاتی از نوع کارهای موازی و توانایی سازندگی پیش آید.
3.1 - نیازها: برای برآورده کردن نیازهایمان، ما به زیرساخت هایی محتاج هستیم که بتواند تکامل خود را موجب شود. سیستم شبیه سازی شده باید بدون تغییر در نرم افزار هایی که شالوده ی کارند بروز شود و این امر دو علت دارد: اول اینکه در شبیه سازی های تمرینی، ممکن است سیستم در اثر اتفاقات غیر قابل پیش بینی نیازمند بروز شدن باشد - تا کارآموز بتواند با یادآوری طرح کارشان به اهداف آموزشی نائل شود. دوم اینکه، این اتمکان وجود دارد که سیستم در حین انجام کار نیازمند تنظیمات اجرایی باشد.
باید تغییراتی که در جهت سازگاری و گسترش اند به شکلی واحد انجام گیرند.
راه حل های پیشنهادی باید تغییرات ساختاری و رفتاری را میسر کند.
باید تغییراتی را که نمی توان در زمان طراحی پیش بینی کرد، مد نظر داشت.
3.2 - راهبرد (استراتژی) : اخیرا ابتکاراتی همچون چارچوب شبیه شبیه سازی و مدلسازی قابل گسترش صورت گرفته که همگی توسعه فناوری شبیه سازی یکپارچه ای را در محدوده ی شبکه مورد هدف قرار داده اند. این چارچوب یک فناوری شبکه محور می باشد که با کاربرد گسترده می تواند نیازهای نسل جدید مدلسازی و شبیه سازی را برآورده کند ( مایکلسن و روو لو 2002 - وایت و پولن 2003 ). در نتیجه محیط عاملی ارتباط دهنده شبیه سازها، زیر ساخت یکپارچه ی دیگری است که با استفاده از عوامل نرم افزاری، ورود و خروج منابع مختلف سیستم را ممکن می کند ( مورفی 2003 ). این چارچوب برای برطرف کردن تعاملات ضعیف مابین شبیه سازی از کار گزاران و دلالان استفاده می کند. اما هیچکدام از زیرساخت های رایج توان وساطت میان تعاملات ناسازگار را ندارند. آنها تنها رقابت در کیفیت را جدی می شمارند و از بروز رسانی شبیه سازی زود بازده حمایت می کنند.
ما یک عامل درونی فرا سطحی که بتواند با تشکیل عاملین دیگر، اطلاعات و خدمات مطقابل را مابین سیستم های شبیه سازی بطور برابر ارائه کند را پیشنهاد می کنیم. برای تامین نیازها از راهبرد عاملی استفاده شود. شکل 1 یک سازمان عاملی را که از عوامل هماهنگ کننده، واسطه گر، تسهیل گر، کارگزار تشکیل شده است را نشان می دهد.آنها سعی در اجرای اطلاعات، مدیر اطلاعات، همسو سازی و تبادلات می کنند.
بعلاوه سازمان عاملی سعی دارد تا شبیه سازی را از جزئیات پیچیده ی زودگذر و همکاری با خانواده الگوها جدا کرده تا از فرضیات اجتناب شده و شکل دهی دوباره بخش های جانشین هموار شود.
سازمان عاملی بدین شیوه چگونگی شبیه سازی همکاری را ممکن می کند. این کمک می کند تا سیستم شبیه سازی ما به که این مدل ها چگونه نوشته، طرح ریزی شده و اجرا می شوند وابسته نباشد. سازمان، دانش مربوط به اینکه برای شبیه سازی از کدام الگو استفاده شود را ذخیره می کند. سازماندهی معین بعلاوه، جزئیات مربوط به برنامه های شبیه سازی طراحی و ساخته شده برای مدل ها را، پنهان می کند. بنابراین با قطع ارتباط زیرساخت های شبیه سازی از فرایند های همکاری، قابلیت انعطاف خوبی در زمینه اینکه چه چیزهایی تغییر یافته و چگونه و کی طراحی و منتقل شده اند بوجود می آید. شکل 1 وضعیت چارچوب همکاری و اجزایش را متناسب با زیرساخت ها نشان می دهد. در بخش 5، خلاصه ای از کاربرد هر یک از اجزا ارائه می شود.
زیرساخت هایی که همکاری و طراحی فعال را موجب می شوند، باید به روند تکامل توجه داشته باشند. اجزای چارچوب شبیه سازی رویی (متا) در ارتباط با فراشبیه سازها (تسهیل گران) تغییر رفتار و ساختاری سیستم را فراهم می کند. چارچوب شبیه سازی رویی عملیات تغییر فراشبیه سازها (تسهیل گران) به منظور کنترل رفتار متعاقب شبیه سازی فراهم می کند. بطور تخصصی این چارچوب وظایف ذیل را مد نظر گرفته است:
ایجاد یک وضعیت خود عرضگی در سیستم شبیه سازی شده.
اسباب بروز رسانی را فراهم می کند.
کار بادقت روی مکانیسم خود عرضگی بودن، به منظور ضمانت رفتار موثر از سوی سیستم شبیه سازی.
در واقع خود عرضگی سیستم شبیه سازی، به شبیه ساز های واقعی مرتبط است. از این رو، اساس کارکرد سیستم به دو بخش تقسیم می گردد: سطح شبیه سازی و سطح فرا-شبیه سازی.
سطح شبیه سازی شامل اجزای ثابت مدل، اهداف نرم افزاری سطح کارکردی و وابسته های رفتاری و ساختاری آن است. فراسطح شبیه سازی شامل اجزای در شرف تغییر، عاملین چارچوب شبیه سازی است. چارچوب شبیه سازی رویی بروز کردن فرا شبیه سازها و یا تشکیل آنها را فراهم کرده و سه دسته از کارکد ها را شامل می شود:
بازخورد: در سطح شبیه سازی می توان اطلاعات مربوط به شبیه سازی را از طریق عاملین تسهیل گر مرتبط اخذ کرد. این اطلاعات را می توان برای اعمال شبیه سازی بکار برد.
درون نگری: در سطح شبیه سازی می توان، پارامترهای مربوط به فراشبیه سازی را بروز رسانید ( به عنوان مثال عاملین تسهیل کننده). این امر باعث بروز رسانی شفاف و یکپارچه اعمال سیستم می شود. چرا که رفتار سیستم شبیه سازی متاثر از اجزای سیستم فراشبیه سازی است.
وساطت:در سطح شبیه سازی می توان اجزای سیستم فراشبیه سازی و ارتباطتشان با سطح شبیه سازی را تغییر، مبادله و حذف و یا بوجود آورد. این ویژگی در طول انجام کار باعث ورود و اضافه شدن پی در پی شبیه سازهای نو به سیستم شبیه سازی می شود.
4- مدلسازی « فرایند متحد عقلانی » :
برای نشان دادن قابلیت استفاده راهبرد پیشنهادی به این مثال که مربوط به شبیه سازی فرایند های نرم افزاری است و به فرایند های متحد عقلانی معروف می باشد دقت کنید (کارمن 2005). ما در این زمینه دو مشکل مربوط به شبیه سازی را بررسی کرده ایم:
1- بروز رسانی درست و تکامل بی وقفه مدلها در طول شبیه سازی
2- قابلیت همکاری و سازندگی مدلها که در طول تکامل فرایند شیبه سازی.
4.1 - فرایند متحد عقلانی : این فرایند شامل چرخه ی گردشی چهارجانبه است: دریافت، طراحی دقیق، ساخت و انتقال. در دریافت منظره و چشم انداز پروژه بهبود می یابد. ممکن است سازمان در طول این بخش یک مورد شغلی را تعیین و طراحی کند. در طراحی دقیق، ما ساختاری را داریم که به طراحی فعالیت ها و جمع آوری منابع می پردازد. در طول ساخت، تولیدات کاری بخش های قبلی به تکامل می رسد و در واقع ساخته می شود. در بخش انتقال، تولیدات به مصرف کننده تحویل داده می شوند.
پایان هر جنبه همراه با نقطه عطفی در جهت پیشرفت برنامه و در پی آن قابلیت عملی بودن ان است. در حالی که هر یک از این بخش ها فعالیت های مشترکی دارند، اما ویژگی خاص خودشان (ترتیب، تقدم و طول) ازتفاوت بین آنها حکایت می کند. از این رو، با تغییر در فعالیت هر یک از این جنبه ها مدل نیازمند بروز رسانی خواهد بود.
4.2 - مدل مهندسی نرم افزاری ورایی: برای فراهم کردن یک شبیه سازی خود اجرا، چارچوب شبیه سازی رویی از مدل مهندسی ورایی بهره می جوید. مدل مهندسی ورایی که الگویی عمومی است، با برنامه ریزی دقیق، فرایند های متحد عقلانی را نشان می دهد (شکل 2).
مدل مهندسی با تفسیر فضای مدل توان شناسایی تغییرات ایجاد شده را بدست می آورد.
یک طرح کلی از اجزای مدل مهندسی ورایی همراه با نقش آنها در فاریند مدلسازی، در ذیل ترسیم شده است: (شکل 3)
چنین مدلی بعلاوه تولیدات، وظایف اجرایی و فعالیت های تخصصی نسبت به چرخه آبشاری ترقی خواه، تکامل یافته تر و تکرار پذیرتر است. بعلاوه، ممکن است بخش های فرایند، مدلهای کارهای خاص با وظایف مشترک در این جنبه های فرایند متحد عقلانی
مقاله تعادل همکاری
